Wat schort eraan het socialisme?

Waarom de communisten het in Nederland zo moeilijk hebben?

(theoretisch artikel)

Rik Min

De mensen in West-Europa en Nederland voelen instinctief aan dat er theoretisch iets niet klopt in een socialistisch land. Men snapt niet hoe dat kan, maar men ziet dat de leiders van een socialistische land het kapitalisme praktisch en theoretisch niet de baas kan. De bevolking in Nederland voelt instinctief aan dat de socialistische landen het kapitalisme en haar producten niet buiten zijn poorten weet te houden. De Nederlandse arbeider vindt het onbewust of bewust onbegrijpelijk dat een land als Vietnam - dat zich van het imperialistische en kapitalistische Amerika heeft ontdaan - zich niet staande kan houden. Hij is bang dat na een gevecht voor het socialisme de macht uiteindelijk toch weer moet worden afgestaan aan het kapitalisme. Derhalve heeft de nederlandse arbeidersklasse niet zo zin om de macht te gaan veroveren. Vooral niet omdat er veel bloed zou kunnen vloeien. Klopt er dan iets niet aan de communisten of aan het socialisme? Klopt er dan iets niet van de economische theorie van Marx?

Het probleem

De socialistische economie - en daar aan verwant, de socialistische theorie - is blijkbaar te zwak en niet in staat op een nette manier weerstand te bieden. Dat denkt de Nederlandse arbeider; en de Nederlandse burger ook. Vooral de meer getalenteerde en de beter opgeleide bevolkingsgroepen ontvluchten hun geboorteland. We noemen dat brain drain. Deze brain-drain doet de socialistische en arme landen geen goed en maakt dat het imperialisme en het kapitalisme vooralsnog schijnbaar moeiteloos rijker en rijker wordt qua geld, kapitaal en getalenteerde en elders geschoolde mensen. De wil van vele arme mensen, en vooral van intellectuelen en getalenteerden, om zich te laven aan het kapitalisme en te willen verhuizen naar een ander land, schaadt op een vrezelijk vervelende manier het imago van het socialisme en het communisme.

Deze middengroepen spelen niet alleen een dwarsliggers-rol in socialistische landen, maar ook in ons eigen land. Juist deze groepen, die zich - vanwege een heel klein beetje meer persoonlijke slagkracht - altijd al iets verheven voelen boven de arbeidersklasse, behoren ook gewoon tot de werkende klasse. Ze werken zich rot. Waar de arbeiders nogal eens zeggen 'maak je niet druk' (en zich niet laten uitbuiten) laten de middengroepen zich vaak enorm uitbuiten. Je zou dus zeggen dat onze ideeen daar zouden moeten aanslaan.

Theoretisch is het is het niet moeilijk om mensen te overtuigen van het socialisme; theoretisch is het ook niet moeilijk om mensen te overtuigen om ons aan de macht te laten komen; maar het probleem is mensen te overtuigen dat wij socialisten aan de macht kunnen blijven...

Instinctief besesft de werkende massa dat het communisme niet in staat is het kapitalisme buiten zijn poorten te houden. Men heeft historisch, zelf, aan de lijve meegemaakt dat Vietnam zich niet kon ontworstelen aan het kapitalisme en het internationale groot kapitaal. Ondanks dat het haar - in de vorm van de USA-legers - vernietigend verslagen heeft. Hetzelfde ziet men in China, Angola, en in Congo, dat men het kapitalisme en de markt- niet kan elimineren en er afhankelijk van blijft. De socialistische leiders kunnen het 'zuivere' socialisme niet waarmaken. Alleen Noord-Korea en Cuba; ieder op hun manier. Maar vooral die in Noord-Korea is dat een soort cultuur die Nederlanders niet begrijpen laat staan willen.

Naar mijn mening komt ons falen niet doordat wij organisatorisch hebben gefaald (in landen zoals de S.U.), maar omdat onze steeds jongere kameraden (in de S.U.) het kapitalisme van generatie op generatie minder gingen wantrouwen en uiteindelijk volkomen gingen onderschatten en zelfs in de kapitalistisch cultuur en de leefwijze in Holywood-films normaal gingen vinden. Het kapitalisme werd niet meer gezien als economisch systeem, maar als volle winkels met allerlei mooie dingen. Hoe die er kwamen en van wie die waren werd niet meer onderscheiden. De Hollywood-films hadden de brains gespoeld; net zo als ze de brains van de west-europeanen vijftig jaar lang hadden gespoeld. Men ging generatie op generatie het imperialisme, het globalisatie, het monopolistische, het internationalistische minder en minder herkennen en het tenslotte ongelooflijk onderschatten.

Het kapitalisme heeft de hoofden van de mensen veroverd

Men had niet door dat het imperialisme een splinternieuwe militaire taktiek toepaste. Niet met wapens maar met andere middelen; psychologische middelen. Vroeger kon je een stad innemen door het gewapenenderhand te gaan veroveren; gaandeweg de historie begreep men dat je een stad beter kon uithongeren. Tegenwoordig wordt een compleet land (hier de S.U. maar bij China is het ook gaande) letterlijk van boven af, met satalieten, met radio, met TV - en alles wat op dit punt maar mogelijk is - rechtstreeks de bevolking gehersenspoelt. Zodra de bevolking rijp is wordt de lont aangestoken en wordt een compleet land met haar rijkdommen, met haar bedrijven, met haar ....., en haar hoogopgeleide bevolking ongeschonden in handen gespeeld van een zetbaar (een Jeltsin, een ..., een Kun....). Je zag het in Joegoslavie (vier tot vijf keer); je zag het in Moskou; je zag het in Berlijn; je zag het in Roemenie ; in Albanie; in Bosnie. In Cuba lukt het wellicht ook een keer; in China probeert men het; In Congo probeert men het. Waar niet? De meest effectieve manier is om vooral de middenklasse te beinvloeden en afhankelijk te maken (met bijvoorbeeld leningen) en om die middenklasse dan de opstand te laten afmaken. Het imperialisme doet het natuurlijk niet zelf en zeker niet rechtstreeks. Het is een vorm van neo-kolonialisme maar dan in landen die nog nooit gekoloniseerd zijn geweest en ook niet in Azie of Afrika liggen, maar dicht bij huis: oost Europa e.d.

De kwestie is dat wij de mensen voorals nog niet hier van af kunnen houden; wij hebben geen geld of leningen om ze aan ons systeem te binden. Hooguit kunnen we arbeiders overtuigen, maar die op een gegeven moment in zo'n overname proces ook niet meer. Zie de mijnarbeiders in oktober 2000. in voormalig Joegoslavie (in Servie). Zij kiezen voor Kutsinica.

Wat ...?

Doordat een lid van de werkende klasse ieder moment werkloos kan worden is hij bang dat hij dan zijn leefwijze moet aanpassen. Daartoe is hij niet in staat en bereid risico's te nemen. Hij gelooft iemand die oproept tot opstand of revolutie niet zomaar. Hij heeft immers vaak meer te verliezen dan de revolutionairen. Veel revolutionairen zijn/waren immers vaak jong, niet getrouwd, onervaren en of ze levenswijsheid hadden werd vaak ook in twijfel getrokken.

Door die ..... wordt het kapitalisme wel steeds sterker en streker... Het kapitlaisme gaat er zelfs veel geld tegen aangooien om .... het eigen-huizenbezit of het eigen-aandelenbezit .... te propageren en te subsidieren .... en de mensen er onder te houden. In Nederland wordt het eigen huizen-bezit zwaar gesubsidieerd; in Belgie het eigen aandelen-bezit zwaar gesubsidieerd; in England wordt men haast gedwongen kleine zelfstandige te worden. Al dit soort gevallen krijgt men op termijn een vreemdsoortig klasse-bewustzijn. Wij noemen dat een vals klassenbewustzijn. Maar de Tatchers, de Kokken en de De Hanen hebben hier miljarden of triljoenen staatsteun voor over....

Wat te doen?

Enschede, 19 nov. 2000