De kern van het verlies van de Koude Oorlog en de uiteindelijke val van de Sovjet Unie

Door Rik Min

1979: monsterverbond van Brzezinski met reactionaire Moslims

Op het hoogtepunt van de macht van het communisme begon tevens de laatste fase van de Koude oorlog, in 1979 om precies te zijn, toen de communistische partij van de SU in de val terecht kwam, die voor ze was opengezet door Brzezinski, Jimmy Carter en het Pentagon: Afganistan. Op het hoogtepunt van de communistische beweging, rond 1975, was de economische en politieke roem van de Sovjet Unie - zoals bekend - heel sterk; en rond 1979 idem dito de vredesbeweging tegen de atoombewapening van West Europa. Er werden in Moskou indrukwekkende internationale congressen gehouden met communistische partijen uit 160 landen [4]; er was een onvoorstelbare technische en wetenschappelijke vooruitgang te melden; en de politieke successen van de SU en China, en de bevrijding van Vietnam en delen van Afrika spraken ook velen in Europa aan. In deze periode was de woede van het grootkapitaal en hun leiders, het USA-imperialisme, zetelend in het Pentagon, navenant enorm.

Het Pentagon besloot in het vuile spel van de koude, heimelijke oorlog tegen de socialistische landen en tegen de bevrijdingsbewegingen, er een schepje bovenop te doen. Rond 1979 werd door kringen uit het Pentagon een concreet plan gesmeed om de Sovjet Unie in een val te laten lopen [2]. Als de Sovjet Unie in deze val zou trappen, konden de media het communisme in de media gemakkelijk zwart te maken, zoals ze dat in 1956, Budapest, en 1997, Praag, ook lukten. Dit keer lukte het ook, en zelfs beter, en met meer gevolgen dan ooit verwacht. De uitvinder van dit sluwe spel was Zbigniew Brzezinski [6] [2]. Hij was notabene lid van de regering van Jimmy Carter, een prominent lid van de democratische partij. De val die werd opgezet was Kaboel, Afganistan. In Afganistan hadden enige tijd daarvoor de communisten op een democratische manier, de macht weten te krijgen. Dat stak. Men begon - als vanouds maar nu nog smeriger - snode plannen te smeden om de publieke opinie om de tuin te leiden en ook dit keer kreeg men die weer mee. Dit keer begon ook links in Nederland bijna in zijn geheel mee te schuiven; met het inmiddels bekende gevolg: het opheffen van de CPN en het vallen van de muur [7].

Dit keer werd het spel gespeeld met slimme psychologische wapens en werd er een monsterverbond gesloten met groepen moslim-fundamentalisten uit binnen en buitenland [8]. Men wist van te voren dat de leider van de SU, Brezjnev, de regering van communisten in Kaboel te hulp zou schieten. Er waren immers verdragen; verdragen van bijstand tussen Kaboel en Moskou. De progressieve communistische regering in Kaboel werd vanwege deze plannen van Brzezinski en Charter vanaf dat moment systematisch ondermijnt en haar leven werd onmogelijk gemaakt; daar ter plaatse, fysiek, maar vooral ook in het westen, bij interlectuelen, via de gelijkgeschakelde pers. Moskou kon niet anders dan deze progressieve regering met militairen vanuit de SU te steunen. Men stuurde militairen, die daar hun leven niet meer zeker waren. Daarna wist het Pentagon precies wat haar te doen stond. Vliegtuigladingen Stingerraketten werden aangevoerd. Zelfs de NATO-troepen in West-Europa hadden deze unieke wapens toen niet. Het Sovjet leger en haar luchtmacht stond er kansloos tegenover. Om te kunnen overwinnen of zich alleen maar daar te kunnen handhaven braken er bloederige gevechten uit, waarbij de westerse media niet nalieten de Sovjet Unie als een soort bloedhonden af te schilderen. Deze demonisering werd in West Europa helaas een groot succes. Grote delen van links Nederland en ook de toenmalige jonge leiding van de CPN trapte er in [7].

Internationaal waren nu alle kaarten op het moslimfundamentalisme gezet. Die moslimfundamentalisten waren helaas makkelijk te winnen. Het was een een-tweetje tussen het kapitaal en het moslimfundamentalisme. Links had dat toen volstrekt niet door. Soedi Arabie - naar pas veel later bleek - leverde mankracht, de ideologie en naar later bleek zelfs het kapitaal. Bin Laden was in dit sluwe spel de joker. Het technisch wondermiddel, was de pas uitgevonden Stingerraket, waarmee elke schaapsherder, ten alle tijden, elk vliegtuig de lucht uit kon schieten [8].

Deze Afgaanse periode van de Koude Oorlog en met name de ontstaansgeschiedenis, is nauwelijks ergens beschreven. De smerigste rollen waren hier in Nederland voor het ICTO, maar toen ook al voor het IKV, Mient Jan Faber en co. Alleen Target (2000), Solidair (2003), en EPO (19xx) hebben hier druppelsgewijs in hun publicaties melding van gemaakt [6]. De film van Moore en de boeken van Unger en de film van A. Moore (Fahrenheit) maken er voor het grote publiek nu pas melding van [8].

Het was een - naar later bleek - klassiek 'een-tweetje' van het Pentagon met Saoedi Arabie. Het begon met Stingerraketten in Afganistan. Het eindigde met de eliminatie van 'rood' links en de opkomst van 'groen' links. Een-tweetjes zijn in de politiek hetzelfde als gewone een-tweetjes op het voetbalveld. Je passeert je tegenstander door tijdelijk met een tweede partij/persoon de bal toe te spelen om daarna - als je de tegenpartij dus op het verkeerde been hebt gezet - die bal weer terug te krijgen. Heeft de USA dat gedaan? Ja. Was die tijdelijke bondgenoot Bin Laden? Ja. Is links en de SU 'gepasseerd'? Ja. Heeft de USA de bal nu weer terug? Zo te zien niet. ...

Hoe begon de Koude Oorlog?

De Koude Oorlog is niet door Chrurchil in Fulda in 1946 begonnen, maar in Mei 1945, toen president Truman van de USA de gehele, grotendeels nog intacte geheime dienst van Hitler overnam en meer dan 1000 man in het geheim naar Washington overbracht [9]. Deze geheime dienst was van Generaal Gehlen en was gespecialiseerd in oost Europa en het observeren en infiltreren van progressieve, socialistische en vooral communistische organisaties [10]. Zijn manschappen wisten alles van de organisatie van communisten en waren getraind communistische voormannen op te sporen en uit te schakelen. Gelukkig waren de communisten in de Sovjet Unie al vanaf 1918, en zeker sinds de burgeroorlog van 1920 - 1923 [Ö] op hun hoede voor verklaarde vijanden van de Sovjet staat. Dat uitschakelen van communisten werd vanaf 1933 - 1941 en daarna fysiek en ter plaatse in de Sovjet Unie gedaan, maar vooral ook door onzinverhalen over communisten en hun werkwijzen rond te strooien. Demonisering van communisten en van communistische leiders, met name van Stalin immers was iets waar de fascisten meester in waren. Al vanaf 1933, bij het aan de macht komen [Ö] en al ver daarvoor [Ö], wisten Hitler en Gubbels al dat het vertellen en rondbazuinen van grote leugens - in een democratie - beter helpen om de macht te krijgen en te houden, dan kleine leugens. De toestanden rondom het niet-aanvalsverdrag dat Stalin met Hitler sloot werden zowel door bijna alle de west Europese leiders alsmede ook door Hitlers geheime diensten gecreeerd [11]. De demonisering was in die periode net zo hevig als later in koudste dagen van de Koude Oorlog.

Deze Duitsers hebben in de periode 1945 - 1960 in Washington in het Witte Huis en met name in het Pentagon de kiem gelegd voor het anti-communistische klimaat dat tot het vallen van de muur, en zoals iedereen inmiddels ook kan zien en weten, tot op de dag van vandaag onverminderd voortkankert. (Kijk maar naar Cuba, Noord Korea en hoe ze met China handelsoorlogen voeren en producten boycotten). Aangezien het kapitalisme de verklaarde doodsvijand van het communisme en van socialistische maatschappijen is, waren deze duitsers zeer gewilde aangevers over alles waar de Amerikaanse kapitalisten ook in geinteresseerd waren.

Achteraf gezien waren Boepapest en Praag ook opgezette valkuilen. Die valkuilen mislukten grotendeels.

De geschiedenis van de Koude Oorlog moet nog geschreven worden. Achteraf gezien waren Boepapest en Praag ook opgezette valkuilen voor de SU. De bewijsvoering hiervan is evenwel moeilijk. Die valkuilen werkten toen grotendeels wel en mistte zijn uitwerking op de publieke opinie niet, maar had nog niet echt effect op de westerse communistische partijen. Hoewel Paul de Groot rond 1967 gedwongen werd zijn mening over de SU aan te passen. Achteraf heeft hij daar veel spijt van gekregen. In ieder geval begon toen de glijpartij van de CPN. Het gevolg is tot op de dag van vandaag te merken: er is in Nederland bijna geen goede oppositie meer.

Het aller grootste gedeelte van alle heimelijke akties uit de Koude Oorlogen, zoals infiltraties, sabotage en demonisering is nog vaak onbeschreven, onbekend en/of geheim. De waarheid over de oorzaken en het aanstichten door uit het westen aangestuurde anti-communisten, aangaande de opstand in Hongagarije, Budapest, 1956 en Tsjechoslowakije, Praag, 1967 is nog steeds niet boven tafel [11].

Het overnemen van een groot deel van Hitlers geheime dienst rond 1945 en de onvoorstelbaar smerige verwikkelingen rond 1979 zijn vrij onbekend bij het grote publiek. Maar nog veel onbekender zijn de politieke en psychologische manipulaties rondom Boedapest in 1956 en Praag 1967. Ik ga ervan uit - met terugwerkende kracht van wat we nu weten over Kaboel en demoniseren, dat toen de Russen ook al bewust geprovoceerd zijn en in de valkuil zijn gelokt van "het binnenvallen van een land" en daar "onschuldige burgers vermoorden". In Bosnie en Tsjetzenie gebeurt immers hetzelfde. Milosevic en Poetin kun je er lekker zwart mee maken.

Er waren in 1956 en 1967, toen net als in Kaboel, ook verdragen met resp. Budapest en Praag, om de linkse regering te steunen in geval van een aanval van uit het westen of in geval een contra-revolutie. Aangaande Hongarije en Tsjechoslowakije waren er op Jalta en in Potsdam rond 1944 en 1945 afspraken gemaakt. Stalin heeft zich altijd aan deze internationaal overeengekomen afspraken, met Roosevelt, Truman en Churchill, gehouden, en bijvoorbeeld nooit Griekenland opgeeist. De USA deed dat wel. De ene staatsgreep volgde op de anderen. De USA pleegde haast elke jaar wel ergens een staatsgreep. Stalin heeft om zijn goede wil te tonen drievierde van Berlijn zelfs teruggegeven. Deze regels en de verdragen die de SU heeft gesloten, gelden plotseling niet als de USA ergens ter wereld, zich met soort gelijke zaken bemoeit, zoals bijvoorbeeld in Chili, Pinochet; Indonesie, Soeharto, etc. Dat maakt de positie van de SU en de communistische beweging nu met terugwerkende kracht ook zo sterk. Zeker achteraf nu de USA, zonder mandaat en verdrag, Saddam Hoessein met allerlei leugens en verdachtmakingen, zomaar uit Irak heeft verdreven en Irak heeft vertrapt. Ongelooflijk, want met terugwerkende kracht heeft hierdoor de SU als het ware het 'echte' recht verkregen om de progressieve Hongaren, de progressieve Afganen en de progressieve Tsjechen te helpen bij het voorkomen van een toen dreigende terugval naar het kapitalisme en het NATO-kamp. Ja toch? Er waren immers vriendschapsverdragen en officiele, democratisch gesloten verdragen voor wederzijdse bijstand tussen vele oost-Europese landen.

Enschede, mei - augustus 2004

Voetnoten:

[1] De 'Eerste Koude Oorlog' strekt zich - in mijn gezichtsveld - uit van 1946 tot 1991; de 'Tweede Koude Oorlog' - zoals ik die nu noem - begon in 1991 en loopt tot op heden. Deze nieuwe tweede Koude Oorlog kenmerkt zich door een moeilijk bevechtbare, slimme, heimelijke, steeds maar doorlopende demoniserings-campagne tegen communisten, hun bewegingen, hun partij, hun ideologisch wereldbeeld, tegen bevrijdingsbewegingen en tegen progressieve personen overal ter wereld, ondanks dat de Sovjet Unie - voor hen - als tegenstander is weggevallen. Bang dat er maar een communist over blijft die t.z.t. de zaak weer op kan starten. Voor ons, communisten, is de 'koude oorlog' dus nog steeds niet afgelopen, hoewel de officiele Koude Oorlog, de Eerste dus, in 1991 afgelopen is.
[2] Zie: Zbigniew Brzezinski: "How I and Jimmy Carter Started the Mujahideen". Interview in Le Nouvel Observateur, 15-21 januari 2003, p76. Deze truuc van uitlokking is vaker toegepast. We weten al geruime tijd dat ook de Eerste Golf oorlog door een bewust opgezette val voor Saddam Hoessein, is uitgelokt. Saddam Hoessein heeft niet dooorgehad dat hij daarna in de westerse media voor de westerse burgerij publicitair kon worden afgemaakt en afgeserveerd.
[3] De demonisering van het communisme kent - in dit betoog - vier periodes. Demonisering van voor de WO II, incl. de hysterie rondom het niet-aanvalsverdrag met Hitler. De periode van Stalin na de WO II, de periode na 1953 met Boedapest 1956, Praag 1967, etc.. en ten slotte vanaf 1979 Kaboul. Deze demonisering van Stalin, die tot op de dag van vandaag doorgaat, dag in dag uit, in de media en m.n. in de Volkskrant en op VPRO, is de belangrijkste succes geweest van het kapitalisme en een apart verhaal. Later hierover meer.
[4] 1975; communistische landen uit meer dan 160 landen kwamen toen regelmatig bijeen (congresboeken in mijn bezit).
[5] Zie: Ludo Martens. Een andere kijk op Stalin. EPO.
[6] Bronnen: N. Varkevisser (1999), Target (1999-2002), Solidair (2000-2003) en Manifest.
[7] Deze jonge nieuwe leiding van de CPN was m.n. Gijs Schreuder en Elsbeth Etty, plus wat meelopers.
[8] Bin Laden en Saoedi Arabie. Zie ook de film van Moore 11/9 Fahrenheit. De filmer Moore en de schrijver Unger proberen via film en boek de herverkiezing van Bush te torpederen. Ze krijgen vreemd genoeg volop steun om een mediacampagne op te zetten. Dat moet te denken geven. Ik ben bang dat ze met deze aanval op Bush een dubbele agenda hebben: De Israel-lobby en de zionistische beweging willen - na gedane zaken met Bush - inmiddels best graag een democratische president. Bush is in hun ogen toch te slap en begint (voorzichtige) kritiek op Israel te uitten. Dat gaat Israel al te ver. De democraten in de USA zijn - net als de sociaal democraten in Europa - soms zelfs beter te manipuleren, richting een joodse staat (zionisme; slegts fur joden) en een palestijnse staat bestaande uit 2 absurde bantoestans (slegts fur Palestijnen). Daarom beginnen ze hun kaarten (maar) op Kerry te zetten.
[9] Churchill in Fulda, USA, 1946. Zie boek Ludo Martens.
[10] Tussen de 1000 tot 5000 kaderleden van m.n. Duitse spionagediensten van Luitenant generaal Reinhard Gehlen werden er eind 1945, begin 1946, in het geheim naar de USA overgebracht; wordt er geschat. Zie L. Martens; een andere kijk op Stalin. p.195 en p.293.
[11] Het verraad van Croetsjow aan Stalin in 1953 en dat van Gorbatsjov aan de Communistische partij, in 1991, moeten we hier los van zien. Dat is de binnenlandse dimensie van het hier betoogde. Dit artikel gaat voornamelijk over de buitenlandse dimensie en de druk die leidde tot binnenlandse destabilisatie. First things first. Oorzaak van het verval blijft de bewuste demonisering vanuit het Pentagon, waardoor niemand meer voor het communisme en een socialistische maatschappij durfde op te komen; ook - tenslotte - niet meer voluit binnen in de Sovjet Unie.

Enschede, augustus, 2004; updated 15 okt. 2004.

=== back home ===