Vijf keer verraad van de sociaal democraten

Vijf keer in de vorige eeuw heeft de PvdA en de sociaal democraten in Europa de verkeerde kant gekozen.

Vijf keer heeft zij op de beslissende momenten de communisten, de progressieve mensen, de arbeidersklasse in de steek gelaten en de kant gekozen van het kapitaal; de aandeelhoudersklasse. Een keer rond de eerste Wereld Oorlog; eenmaal rond de tweede Wereld Oorlog; eenmaal tijdens de koude oorlog met hun anti-communisme; eenmaal rond het vallen van de muur (het steunen van Lec Welensa, Victor Havel, e.d.); eenmaal bij de vijf verschillende oorlogsmomenten in Joegoslavie en ten slotte bij de twee meest zuivere imperialistische oorlogen in Irak: pure roofoorlogen om oorlog en - laten we het maar zo stellen - lebensraum (voor de vrijhandel).

In de eerste Wereld Oorlog steunden de sociaal democraten de oorlogs-begrotingen van de imerialistische landen goed. In de tweede Wereld Oorlog werd de Sovjet Unie voor rotte vis uitgemaakt toen Stalin een niet-aanvalsverdrag met Hitler-Duitsland sloot om uiteindelijk de oorlog te kunnen winnen. In de Koude Oorlog waren ze met met hun rabinaat anti-communisme elke keer fout. Ze steunden 30, 40, 60 jaar lang - als het erop aan kwam - steeds de verkeerden en vergaten de goeden te kiezen in Angola, Mozambiek, Ethiopie, Nigaragua en Vietnam; en steunden de verkeerden: de Suharto-coup, de bergstammen in Afganistan, etc.

Bij het vallen van de muur steunden ze met hun stomme anti-communistische ideologie, Lech Welensa en Victor Havel en daarmee uiteindelijk de grootste anti-communist: de poolse paus te Rome en de ultime aanstichter van de fluwelen revolutie in oost Europa: het Pentagon in Washington. Ten slotte koos men keer op keer in de vorige eeuw de verkeerde partij in Joegoslavie: de afscheidingsbewegingen van de kroaten, de slovenen, de bosnische moslims, de kosovaren, de UCK en brachten uiteindelijk samen met GroenLinks en het IKV de nationalist Kustinica aan de macht. Een grotere Servische nationalist kun je niet voorstellen. Schande.

Maar ten slotte steunden ze Bush sr. en Bush jr. op hun rooftocht naar olie, macht en invloed, om met de hand op de oliekraan en daarmee de olieprijzen, China en Japan te kunnen chanteren, bij de imperialistische oorlogen in Irak. Israel en de USA hadden Saddam eerst gebruik in een uitputtingsslag met de ajatolla's in Iran en konden hem toen wel missen als kiespijn. Immers Saddam was iemand die de palestijnse revolutie tot het laatst aan toe met geld steunden. Dat kostte hem en het irakeese volk de kop.

Het is te hopen dat het de eenentwintigste eeuw niet weer de verkeerde kant op gaat en dat Wouter Bos, aangaande de kwestie om de Nederlandse troepen uit Irak terug te trekken, zijn poot stijf houdt. Daarom: keer het tij.

Enschede, 10 juni 2004