Socialisme is dichterbij dan men denkt
Wat is socialisme eigenlijk? Is China nog socialistisch?
Door Rik Min
Mijn interesse is wanneer is er sprake van socialistime?
Mijn interesse is dat bij staatsbanken de meerwaarde (winst) van
ondernemingen terugvloeit naar die bank (de staat) en hoe het dan in de
algemene middelen komt en wordt gebruikt ten behoeve van alle ingezetenen van
een dergelijk land.
Ik noem dat terugvloeien van alle meerwaarde naar de
algemene het ultieme kenmerk van een socialistische maatschappij. Dat
gebeurt niet in een kapitalistische of sociaal-democratische maatschappij.
Zelf in Zweden niet.
Ik ben nog steeds van mening dat wat China doet nog steeds een socialistische
maatschappij is. Cuba ook. Maar velen zijn dat niet meer met ons eens. de KKE
in Griekenland bijvoorbeeld. Heb je een recent artikel van jullie waar jullie
je standpunt uitleggen? Ik vind dat we als communistische partijen elkaar
moeten begrijpen. Ik kan dat standpunt van de KKE niet begrijpen. Wellicht
omdat de Chinesen de haven van Pireus hebben overgenomen, maar zo werken
dingen nu eenmaal op wereldschaal. De wereldmarkt kent nu eenmaal
marktprijzen. Die gelden helaas meestal ook voor socialistische landen. Tenzij
je gaat ruilen, zoals in Afrika feitelijke gedaan wordt. De revenuen van de
Chinese ondernemingen, o.a. die de haven van Pireus uitbaat, gaan nog
steeds naar het Chinese volk; lijkt mij. Dat is althans mijn criterium.
Ik denk (stelling 1) dat socialisme veel meer dichterbij is dan men soms wel eens denkt (zie stukje a) en dat vanwege die kenmerken, dat China (stelling 2) nog steeds socialistisch is (zie stukje b).
Wat is socialisme eigenlijk?
Mijn punt is dat 100 rechtse knakkers van de Republikeinen in 2007-2008 in de
USA een punt hadden toen ze tegen dat 700 miljard
dollar-plan (incl. de nationalisatie van grote delen van de auto-industrie) van
Obama stemden. Deze 100 rechtse Republikeinen merkten toen op dat ze geen
"socialisme op Wallstreet wilden".
Theoretisch is er - volgens mij - namelijk inderdaad sprake van socialisme als
alle banken (in één land) (bijvoorbeeld in Nederland of in de USA) met het geld
van alle spaarders in handen is van de overheid. Bij de Fortis-deal zei Bos dat
"de winsten van Fortis voortaan naar de algemene middelen zullen vloeien".
Theoretisch is er sprake van socialisme als het geld van de Nederlandse
spaarders in handen is van de overheid en alle kosten van ons daaruit betaald
worden. De overheid bepaalt vanaf dat moment namelijk voortaan waar het geld
(als kapitaal) in geïnvesteerd wordt en welke ondernemer geld om te ondernemen
krijgt… De revenuen van het geïnvesteerd kapitaal vloeien naar de algemene
middelen [1]. En de overheid deelt de spaarders gegarandeerd pakweg 4 tot 5%
rente per jaar uit [2].
Ondernemers hebben dan wel de plicht de meerwaarde en de winst af te dragen aan
de (Nederlandse) overheid; net zoals ze nu al doen om alles aan de
aandeelhouders af te staan. Die aandeelhouders bestaan nu niet meer [3]. Dat is
inderdaad einde verhaal van kapitalisme in Nederland. Niemand "bezit" dan prive
immers meer "een productiemiddel" of een deel daarvan (Zie Das Kapital, Marx,
1848). Zou Wouter Bos dat door hebben? De 100 rechtse knakkers van de
Republikeinen in de USA en in bepaalde kringen Nederland hebben het volgens mij
wel door [4][5].
Voetnoten:
[1] En dat is in principe onder democratische controle van de Tweede Kamer.
[2] Dat is essentieel voor socialisme. (Zie mijn artikelen daarover - met google - op internet.)
[3] Kapitaalvlucht laten we buiten beschouwing.
[4] Zeker nu op 17 okt. 2008 bleek dat deze 7 systeem-banken onder druk van Paulson gedwongen
werden te tekenen (Volkskrant, 17 okt. 2008, pag. 9).
[5] Kapitaalvlucht laten we buiten beschouwing.
Het hier - dus in de kredietcrisis ontdekte model - heeft 5 belangrijke kenmerkende
verschillen met het kapitalisme van nu.
1. Theoretisch is er - volgens mij - sprake van socialisme als alle banken
met het geld van alle spaarders in Nederland in handen is van de Nederlandse
overheid [1]. Want:
2. Uit dat geld, het nationale financieringskapitaal,
moet een ondernemer (altijd) zijn benodigde kapitaal lenen.
3. Ondernemers hebben dan ook de plicht de meerwaarde, de winst, af te dragen aan de
Nederlandse overheid. Net zoals ze nu ook al doen en alle winst aan de
aandeelhouders geven. De winsten vloeien (nu dan) gewoon naar de algemene
middelen [2]. Die aandeelhouders bestaan nu niet meer. De spaarders zijn (dus)
gewoon de aandeelhouders [3].
4. 'De overheid' - in de persoon van een soort Zalm - geeft elke spaarder 4 tot 5% rente per jaar. Gegarandeerd.
5. 'De overheid' bepaalt vanaf dat moment - democratisch - waar het geld (kapitaal) in geïnvesteerd wordt en welke ondernemer geld om te ondernemen krijgt.
TOELICHTING:
Dat wil dan zeggen dat de aanwending van al het
investeringskapitaal (waar alle Nederlandse ondernemers op draaien) (en het
spaargeld van alle mensen is) wordt bepaalt door 'de overheid' en wordt
gecontroleerd/aangestuurd door de Tweede Kamer. Alle Nederlandse ondernemers
krijgen krediet via de overheid en in principe worden alle revenuen terug
geploegd in de maatschappij. De werkende klasse krijgt dan - werkelijk waar -
bovenop haar loon een arbeidsloos inkomen; net zoals de bezittende klasse dat
bedrag vroeger kreeg. Daarmee wordt Nederland dus ook in een klap een echte
socialistische samenleving, een echte democratie, namelijk dat wat ze nu niet
is. De bevolking bepaalt dus voortaan waarin geïnvesteerd wordt en niet meer een
handje vol bankiers. Belasting kan (dan) theoretisch worden afgeschaft (net zo
als in de Sovjet Unie het geval was). De werkende klasse heeft in dit model, van
vrijwillig noodgedwongen socialisme, dus voortaan twee soorten inkomens en kan
zelf beslissen of hij/zijn niet meer een baan wenst te hebben en gewoon van zijn
arbeidsloze inkomen gaat genieten; dus gaat rentenieren. Hij/zij kan ook harder
gaan werken ergens voor een hoger loon of gewoon ondernemer wordt en een eigen
bedrijf begint. De overheid zal in die bedrijven die ondernemers in Nederland
(of waar dan ook ter wereld) dan willen opzetten, zeker willen investeren. De
aandeelhouderswaarde - opbrengst minus kosten - vloeit terug naar de algemene
middelen; die algemene middelen zijn voortaan van 16 miljoen aandeelhouders.
Losse banken bestaan dus niet meer. Individuele aandeelhouders bestaan niet
meer. Spaarders krijgen - van ons en onze regering - en dat MOETEN we afspreken
- minimaal 4 tot 5 procent of meer op hun spaargeld. Dat is meer dan een gewone
aandeelhouder (vandaag de dag gedurende 20 jaar gemiddeld ) kan 'maken'. Naar
gelang de economie groeit en bloeit, d.w.z. ONZE economie. En niet meer 'de
economie', zoals die de laatste 200, 300, of 500 jaar van de bezittende klasse,
de elite, was. Wij zijn nu immers allemaal de bezittende klasse [4].
Dat is inderdaad einde verhaal van kapitalisme in Nederland. Niemand "bezit"
dan prive immers meer "een productiemiddel" of een deel daarvan. Wat voor
overgangsregeling we in dit model zullen moeten kiezen, moet nog verder worden
uitgewerkt. Is dit nu socialisme (desnoods mag men het staatskapitalisme noemen)
of niet?
VOETNOTEN:
[1] Opvallend is dat het socialisme zoals de communisten en
Marx zelf dat vanouds ook zo zagen, namelijk het kapitaal, d.w.z. "het
financieringskapitaal", is in handen van de gemeenschap". En als die
gemeenschap democratisch is, zullen haar inwoners - automatisch vanwege haar
belang - wel degelijk altijd de goede beslissingen nemen: de mens eerstens;
het kapitaal tweedes.
[2] Ondernemers en m.n. op aandelen gebaseerde
ondernemingen, zijn gewoon toegestaan. (De winsten gaan immers naar de
algemene middelen.)
[3] Naast arbeidsloos inkomen (rente), heeft de
werkende klasse natuurlijk nog gewoon haar loon. Elke inwoner van Nederland
heeft dus een arbeidsloos inkomen en een loonafhankelijk inkomen. Wat wil je
nog meer?? Gespreid risico!!
[4] De 'bezittende klasse' - met hun geld op
de Zwitserse en Luxemburgse banken - sterft dan vanzelf uit. Net zoals de
feodale klasse vanzelf uitgestorven is. Gewone aandelen kun je niet meer met
je geld kopen. Bedrijven mogen alleen nog maar geld lenen bij het nationale en
internationale banken, banken van Nederland, de USA, etc.
Is China (nog) socialistisch?
De kwestie die vaak aan de orde is, is: is er (nog) sprake
van socialisme in China? Ik denk het wel:
Dit is wat progressieve mensen voor ogen staat: een socialistische maatschappij('staatskapitalisme') (fase 1 of fase 2), waar de belangen van de mensen voorop staan; en niet de winst.
Een geldloze - communistische - maatschappij, fase 3, waarin iedereen krijgt wat hij verdient en neemt wat hij/zij nodig heeft, is voorlopig nog niet aan de orde. Is voorlopig alleen maar verwarrend.
TOELICHTING:
Het begrip 'ondernemer' en het begrip 'werkende klasse' is binnen de linkse beweging 100 jaar onhelder geweest. Ondernemers zijn tegenwoordig geen eigenaars meer van een onderneming. Zeker in een socialistische maatschappij. In ieder geval zodra er
aandeelhouders in het spel komen. Want dan zal de oprichter/eigenaar nog maar
voor een klein, bepaald deel eigenaar zijn en voor de rest namelijk gewoon
manager in loondienst worden. Dat kan variëren van helemaal geen eigenaar meer
tot een groot of een klein deel, deeleigenaar. Hiermee is de
oprichter/eigenaar voor een klein of een groot deel van zijn tijd automatisch
'manager' geworden; manager in loondienst. De lakmoesproef hiervoor, is
gewoon: aan wie valt de winst toe? Iemand die naar de beurs gaat verspeelt dat
recht. Managers hebben nu eenmaal geen recht op de winst. Alleen de
aandeelhouders. (In een socialistische maatschappij is de maatschappij de
aandeelhouder.) Managers hebben loon. Weliswaar heel vaak een heel hoog loon
met daarbij allerlei soorten extras, maar dat accepteren de aandeelhouders
omdat ze zijn loyaliteit willen kopen. (In een socialistische maatschappij
is dat niet. Daar worden de lonen van het kader democratisch door het
parlement en/of de ondernemingsraad bepaald.)
De kapitalisten willen garanties
hebben dat de zuivere winst ook echt - door hem - naar de aandeelhouders wordt
doorgesluisd. (In het socialisme is natuurlijk dat ook.) Wie de dagelijkse
leiding heeft in een bedrijf maakt de kapitalisten, de aandeelhouders, als de
winstcijfers maar kloppen en de winst naar de aandeelhouders gaat.
Daarmee
zijn de aandeelhouders de enige eigenaren van een onderneming [3].
In een socialistische (lees communistische) maatschappij is de overheid namens de bevolking aandeelhouder.
Vroeger zeiden we "de staat is eigenaar van de productiemiddelen" (incl.
zeggenschap over het spaargeld van de individuele burger). Maar dat is een wat
versleten term. Dat spaargeld vergat men er vaak bij te zeggen. (Is zelfs
cruciaal.) Mijn definitie komt op het zelfde neer. Maar heeft een eigentijdse
benaderingswijze.
Tot zo ver mijn twee stellingen met wat onvolledige toelichtingen en wat
'kort-door-de-bocht'-voetnoten.