Zeer regelmatig heeft de CIA, met medeweten van de Amerikaanse president, dingen uitgelokt; soms zelfs zonder medeweten van de de Amerikaanse president. Soms met de gehele CIA; soms alleen maar met kleine rabinate groepen daarbinnen. Zo hebben de rechtse en fascistische krachten binnen de Verenigde Staten willens en wetens mensen opgeleid en/of wapens gegeven, in hun niets aflatende ijver communisten, socialisten en progressieve regeringen te ondermijnen. Sommigen en sommige bewegingen keerden zich - daarna - vaak tegen hun broodheer. Denk aan Noriega, Saddam Hoessein, Bin Laden, etc. In Israel gebeurde dit met de Hamas-beweging; die werd opgericht of beter gezegd: veel steun kreeg vanuit rechts zionistische hoek om een tegenwicht te vormen, tegen de PLO, om het Arafat, en de linkse Palestijnse beweging, zo moeilijk mogelijk te maken, en het gezag van de PLO te ondermijnen.
Het tweede mechanisme, dat anno 2001 nu in alle pracht en glorie te zien is, is "je vijand" net zolang te tergen tot dat hij wel terug moet slaan. Dat is een subtiele vorm van uitlokking; terwijl de schade wordt ingecalculeerd. Van dat laatste is het beste voorbeeld de Palestijnse strijd. De Palestijnen zijn vijftig jaar zodanig getergd dat ze uiteindelijk met zelfmoord commando's israelische restaurants binnenlopen en de klanten en henzelf opblazen. Als links ergens in een bevrijdingsbeweging geelimineerd is, gaat uiteindelijk een rechtse beweging de legitieme rechten van een volk ophalen; en die gebruikt nu eenmaal groffere methoden dan links. Dat zien we bijvoorbeeld bij de palestijnse zaak: zelfmoordenaars.
Deze twee soorten terreur spelen anno 2001 beiden een rol aangaande de in gang gezette oorlog tegen Bin Laden en de Taliban (een geval van een beweging die door de USA zelf aan de macht is gebracht). Een typisch geval van uitlokking en van iemand die zich tegen zijn broodheren keert. Een goed nederlands spreekwoord zegt: een hond die vals is, is meestal de schuld van het baasje.
Uitlokking heeft nog een derde politieke component. Je kunt er de publieke opinie enorm mee manipuleren en het op het verkeerde been zetten, zodanig dat de massa partij kiest voor 'het redelijke'; en dat is dan vaak maar de kant van de Amerikanen en "het Westen" kiezen. Bij gebrek aan goede informatie. Het publiek denkt eenvoudig: "die ander heeft geweld gebruikt" en "het westen niet".
Het Tonkin-incident (zoals dat recent, dd. 18 dec. 2001, gelukkig nog eens op de nederlandse televisie goed te zien was), is het meest bekende, uitgelokte incident. Met de media-leugen: dat Noord-Vietnam Amerikaanse oorlogsschepen zou hebben aangevallen in de baai van Tonkin in de Vietnamese wateren, strarte rond 1960 een campagne om Ho Chi Minh en de Vietnamese communisten zwart te maken. Deze methode van leugens en halve waarheden, in deze concrete zaak, had al direct een enorm succes; zowel op korte termijn als op lange termijn. De oorlog werd door de media en de slapende meerderheid heel veel jaren lang voortdurend getolereerd en gesteund. Tientallen jaren later was de haat onder de bevolking in de westerse samenleving aangaande Ho Chi Min en de Vietcong nog steeds grotendeels gebaseerd op een volkomen verkeerde voorstelling van zaken.
In de Koude Oorlog gebeurde dat ook met het creeren van blinde haat tegen Soekarno en tegen Yasser Arafat. Beide vrijheidsstrijders werden in het begin als duivels afgeschilderd. De publieke opinie werd tientallen jaren misleidt. Bij Arafat gaat het tot de dag van vandaag voort. Naderhand moest men het beeld dat men van beide vrijheidstrijders schetste wel naar beneden bijstellen en kregen deze leiders de macht en de onderhandelingspositie die ze met hun bevrijdingsbeweging ook hadden verdiend.
In de Golf-Oorlog kon men dat kunstje van list en bedrog via de media moeiteloos herhalen. Men wist rond 1990 dat Saddam Hoessein een macho-achtig iemand was. Men had hem en zijn leger regelmatig bewapend en van inlichtingen voorzien om zijn strijd aan te kunnen gaan met Iran, het ook weer duivelse land van ajatolla Komeini. Men had Saddam Hoessein, via mevrouw Kitpatrick, voormalig Amerikaans ambasadrice bij de Verenigde Naties, en met contacten in de olie-wereld, ingefluisterd "dat de Amerikanen hem niet zouden straffen", als hij onverhoopt Koeweit zou annexeren (NRC, 19...; Target, 19...). De amerikanen hadden Sadam Hoessein 10 jaar daarvoor ook al opgestookt: tegen Iran. Dat Koeweit annexeren en binnenvallen deed Sadam Hoessein dan ook prompt. Zo'n macho was hij wel; en zo'n ego had hij ook; dat wisten de Amerikanen; en buitten dat prima uit. Saddam vond dat hij daar recht op had, en een beloning - aangaande zijn strijd tegen Iran - verdiend had, en Saddam vond en vind het in zekere zin ook normaal: Koeweit is immers altijd al, misschien wel 3000 jaar, een deel van Irak geweest. De Britten hebben Koeweit namelijk ooit, rond 1910, van Irak afgenomen. Hoessein vertrouwde de Amerikanen, en deze ex-ambasadrice, hier blijkbaar (grotendeels) op hun woorden. Op de achtergrond hebben waarschijnlijk de olie-maatschappijen dit spel tussen Amerika en Irak het slimste gespeeld.
Elke analyse van de wereld zoals die er inmiddels na 11 september 2001 uitziet, dient er rekening mee te houden dat Bin Laden net zoals Noriega van Panama en Saddam Hoessein van Irak door de Amerikaanse geheime dienst geinformeerd, bewapend en opgeleid was. Bijvoorbeeld het extreme geweldadige van hun akties hebben vele aanslagplegers vanuit hun trainings- en opleidingstijd geleerd. Kortom hun gewelddadigheid hebben dit soort mannen geleerd van de CIA.
Waar een hedendaagse politieke analyse altijd rekening mee moet houden is, dat geheime dienst van de Verenigde Staten via uitlokking, via media-manipulatie en via chantage werken. Uitlokking is de minst bekende van de drie. Inmiddels komt uitlokking wel heel duidelijk in een patroon over 50 jaar Koude Oorlog nu pas goed voor het grotere publiek naar buiten. We kennen in de recente geschiedenis van het moderne westerse facisme tientallen "Tonkin-incidenten". Bij dit soort incidenten kan men achteraf altijd zeggen dat niemand iets geweten heeft en het niet gepland of gedaan heeft. De daders worden met geld of andere middelen zwijgzaam gehouden. De hele Irak-Iran oorlog werd 10 jaar lang aan de gang gehouden door de CIA. Dat ging door (soms) aan de ene partij informatie over haar tegenstander (Komeini) te geven; soms informatie aan de andere partij (Saddam Hoessein). Dit spel ging in die tijd net zo lang door tot beide partijen verzwakt waren. Twee vliegen in en klap elimineren. Dat was de bedoeling en is ook haast volledig gelukt. Saddam had het op een gegeven moment echter wel door. Milosovic later - in ander verband - ook.
Er is nog een vijfde punt. De gedrevenheid van de terorristen die de WTC towers vernietigden en de gedrevenheid van de Baader Meinhof groep, heeft overeenkomsten. De een beroept zich op de strijd van de palestijnen voor gerechtigheid; de ander beroept zich op de arbeidersklasse en gerechtigheid. De steun die men krijgt uit sommige hoeken is wederom vreemd en wederom naief. Immers - en dat is mijn betoog - dit soort daden wordt uitgelokt door de bezittende klasse. Deze klasse weet dat hun schraapzucht dingen uitlokt; ze weet dat om te buigen in mega-winst, media-manipulatie en dus in politieke macht om de wereld nog meer uit te kunnen buiten. De klasse die momenteel alles te verliezen heeft en niets te winnen.
Op 5 nov. 2001, is door een (toendertijd) columnist in de NRC gesteld (Dulfer) dat er voorkennis was, aangaande de 11 november akties, bij de Deutsche Bank en met name werd daar de naam genoemd van Buzzy Krongard, een man gelieerd aan de CIA-directeur George Tenet. Op de beurs waren er voor de 11 november akties vreemde en grote transacties gaande. Voorkennis en dus een (rechts?) complot? Het hoeft niet; het kan ook voorkennis zijn van 'een gebeurtenis' op zich; zonder dat men de daders kenden; wel de tip dat een gebouw zou instorten.
Afin, de tijd zal het leren. Linkse mensen - en met name communisten - moeten echter altijd waakzaam blijven en deze mechanismes kennen. In de zestiger/zeventiger jaren liepen heel veel PSP- en PPR-achtige mensen achter de Baader Meinhof groep aan. De communisten niet. Marcus Bakker sprak in die jaren van 'wildgeworden kleinburgers' die niet met "hun beide benen in de arbeidersbeweging stonden" en over 'rijkeluiszoontjes'. En terecht. In 2001 bleek een van de topmensen van de Bader Meinhof zich bij de neo-nazi's in Duitsland te hebben genesteld... Marcus Bakker had dus gelijk om deze groep, en haar beroep op socialistische waarden, te wantrouwen. Rechts spinde er, met deze geisoleerde vorm van terreur, in die tijd, garen bij. In Italie idem dito. Daar deinsden de fascisten niet terug om o.a. een moord op de Christen-democraat Aldo Moro te plegen en die moord uiteindelijk links in de schoenen te schuiven; en daarmee de maatschappij op het verkeerde been te zetten en te ontregelen. Dat is de fascisten toen feitelijk voortdurend gelukt. Iedereen, behalve de 'Stalinisten', trapten daar toen in. De gevlogen zijn, tot op de dag van vandaag, zeer groot.
De meeste, linkse splintergroepen hadden dat uitlokken niet door. De communisten zijn derhalve nooit in Italie aan de bak geweest; hoewel ze 50 jaar lang de meeste sterke politieke en democratische factor waren. De communisten zijn uiteindelijk aan deze interne en externe fascisitische krachten (van rechts) ten onder gegaan. Men gaf vaak zichzelf de schuld; terwijl de schuld - later - aantoonbaar bij de fascisten blijkt te hebben gelegen en niet bij de goede krachten in de communistische partij. Het fascisme en het groot-kapitaal is altijd sterker en gemener dan de "grootste linkse comploteur" denkt. Deze les is anno 2001 van bijzonder groot belang. Wederom zijn er hele volksstammen die niet door hebben hoe ze door leugens, halve waarheden, hoofdredacties en massapsychologie worden gemanipuleerd. Ze hebben niet door wie wie is; en wiens belang iets is. De eerste de beste misdaad-roman-lezer heeft vaak meer verstand dan de meeste linksen. Het motief bepaalt immers de dader. Een zaak is pas goed geanalyseerd als je iemands motief beseft en kent. De bezittende klasse is doodsbang alles te verziezen. Is is er bij gebaat zich te verdedigen ten kostte van alles. Let er altijd op wie ergens baat bij heeft. Hij kan je gedrag uitgelokt hebben.
Ook de brandstichting van Van der Lubbe aangaande de Rijksdag in 1939 - hoe goed als signaal naar de wereld toe ook van deze persoon bedoelt - speelde de fascisten in de kaart en veroorzaakte alleen maar dat Hitler nog meer macht in Duitsland kon krijgen en publicitair de bevolking zijn kant kon laten "kiezen".
Het moderne verborgen facisme van uit de Koude Oorlog, vanaf de periode Truman, traceerbaar vanaf 1944, toen Roosevelt stierf, zetelt in de spelonken van het Pentagon, diep of minder diep in de CIA. Zelfs Clinton kende de verborgen doelstellingen en de verborgen financieringsbronnen van de harde, anti-communistische delen van de CIA niet, laat staan dat hij er iets aan kon of heeft kunnen doen.
Een aantal malen hebben de Westerse imperialisten - na het vallen van de muur - weer iets met uitlokking geflikt: het meest bekende geval van uitlokking is de Golf Oorlog; het meest recente geval van uitlokking is echter de Balkan oorlog geweest. Rondom Kroatie, Bosnie, Kosovo, Serajevo, Sebrenica en Macedonie, maar ook in de oorlog in Somalie (Zie analyse van George Ayitty, Ghana, Volkskrant, dd. 17 dec. 1992.) en bij de totale boycot van Irak, Servie en Cuba speelde uitlokking een primaire rol. De massa in het Westen is er keer op keer ingetrapt. Al deze politieke spanningen hebben allemaal iets gemeen: namelijk dat er sprake was van bepaalde vormen van uitlokking. Als er dan eenmaal met geweld 'gereageerd' is geworden, dan bleek het keer op keer een koud kunstje voor de westerse propaganda-machine om 'de vijand' nog verder te ont-menselijken (d.w.z. te 'demoniseren'). Vooral halve waarheden bleken erger dan hele leugens. De publieke opinie trapt er keer op keer in; vooral de intelligentia en de gegoede burgerij. Helaas. Communisten weten daar alles van. Soekarno, Arafat, Winnie Mandela, etc., maar ook Milosovic, Mladic, etc., allemaal waren het 'schurken', 'oorlogmisdadigers' en 'boeven' in plaats van vrijheidsstrijders in plaats van Genscher, Kohl, en later Clinton en Blair.
In mijn zienswijze, van deze drie meest recente wereldconflicten, zijn de drie betreffende leiders in een val gelokt; en ben ik van mening dat de Amerikaanse buitenlandse politiek de volkeren van deze aarde in deze drie opvallende kwesties driemaal heeft misleidt. Uitlokking heeft ten eerste bij Saddam Hoessein plaats gevonden in Koeweit (via de ambassadrice Kitpatrick) (Zie o.a. beschuldigingen van Ramsy Clark; ook NRC, dd.......; Trouw, dd. 20/9/90; en ook Nelly Wuis, vredesbeweging Stop Wapenwedloop, dd. april 91). Ten tweede: de systematische uitlokking die de moslims in Sebrenica - onder de ogen van overste Karremans - pleegde, heeft uiteindelijk de bosnische Serviers o.l.v. Mladic de stad doen innemen; echter wel met als gevolg dat zowel Mladic als Milosovic (vreemd genoeg; want hij was er tegen) in de propaganda-val werden gelokt (NRC, dd. 6 mei 97). De media konden hen toen simpelweg als beesten afschilderen. Ten derde heeft uitlokking aan de wieg gestaan van het debakel van de sovjetsteun bij de bevrijding van Afganistan. Breznjev is de Afganen iets te vlug gaan helpen. Hij ging in december 1997 de Afgaanse communisten steunen met Sovjet troepen. Maar dat was een val van de USA. De pro-Sovjet regering vroeg de SU om steun en de SU ging daar op in; niet wetende wat men te wachten stond. Rond juli 1997 had Brzezinski en de CAI geheime steun gegeven aan de opposanten van de pro-Sovjet regering. Brzezinski en de USA regering konden vanaf dat moment de SU militair en - in de massamedia - psychologisch aanvallen en kapot maken. Terugvechten om pro-SU regering in het zadel te houden zou een bloedige zaak zijn en worden en dus kon de rechtse krachen in het Pentagon - vanaf dat moment - met dat uitgelokt wrede geweld de SU troepen en de communistische partij, incl. hun leiders, blijvend demoniseren (Bron: Brzezinski, Le Nouvel Observateur, 15 jan. 1998; voetnoot in boek van Peter Franssen en Pol De Vos; 11 September; uitg. Epo; blz. 47; deze bron is hier in de tekst toegevoegd in maart 2003). Vanaf dat moment steunde de USA meer en meer de moedjaheddin door ze op een gegeven moment Stinger rakketten te geven. Die kregen de nederlanders toen nog niet eens. De Sovjet Unie ging helaas in deze valkuil Afganistan ten onder; incl. miljoenen progressieve Afganen. De klap en de val was uiteindelijk onvoorstelbaar. Vooral psychologisch konden de USA de SU - in die periode - bij de westerse media en de westerse publieke opinie als agressief afschilderen. De publieke opinie trapte er massaal met open ogen in; ook de meeste linkse mensen; ook GL, SP, maoistische en trotskistische partijen. De media, o.l.v. Hilterman en het ICTO, hebben toen de Sovjet Unie simpelweg als beesten en als een groot gevaar voor Europa, af kunnen schilderen. Het demoniseren van de SU leidde uiteindelijk tot de val van de muur (1); en tot ver daarna circuleerde nog steeds alom de verkeerde conclusie aangaande de oorzaken van de val van de muur (zie elders op deze site). Communisten wisten wel beter maar werden eenvoudigweg niet geloofd (HOC, VCN, NCPN).
In ieder geval kennen we inmiddels allemaal wel het beroemde uitlokkings-geval van het USA imperialisme: het Tonkin-incident. Bewijzen zijn er inmiddels volop. En dat gebeurde in de periode 1945-1991 allemaal om een massieve publicitaire dooddoener te hebben (vanaf Truman). Als je aanmaal een 'agressor' hebt, zit je met je propaganda voor jaren goed. De persoon in kwestie is een demoon. Het is met Soekarno en met Arafat gebeurd; idem met Lumumba en Kabila. De massa slikt dat. Maar gelukkig komt het met de komst van een nieuwe generatie meestal wel weer goed.
Het Amerikaans imperialisme (ik weet geen beter woord) bemoeit zich permanent met zaken waar ze volkerenrechtelijk geen recht in heeft zich mee te bemoeien, namelijk in binnenlandse aangelegenheden van andere staten en volkeren. Volkerenrechtelijk is dat niet toegestaan. Het Amerikaanse buitenlandse politieke apparaat bemoeit zich dagelijks politiek met elk land ter wereld, ook met Nederlands.
Uitlokking is de meest beproefde truuc van de bezittende klasse en haar handlangers, de meest reactionaire delen van de CIA, "diep in de spelonken", "onderin het Pentagon". Communisten vergeten nooit dat de CIA in 1946 begonnen is met de oude spionnage-dienst van generaal Gehlen over te nemen en 4000 man van deze Hitler-elite de Koude Ooorlog tegen Moskou liet beginnen (Ludo Martens, 1995).
Neem alleen al de manier waarop Soeharto (met behulp van de CIA) in 1965 waarschijnlijk enkele (naieve) communistische kaderleden in de val heeft gelokt om daarna het praatje op te kunnen hangen dat de PKI, de grote en sterke communistische partij van Indonesie, een revolutie aan het voorbereiden was. Uitlokking door Soeharto en zijn kliek, van het zuiverste water. Meest waarschijnlijk is het dat er een stuk of tien communisten in een val zijn gelokt om een geweer om hun nek te hangen en toen "zijn betrapt" (2). Net als Van der Lubbe in een kroeg iets te duidelijk had verteld dat "hij iets wilde gaan doen". Een oplettende SSer wist toen wel wat hem te doen stond. Het gevolg kennen we. De les die we daar uit kunnen en inmiddels moeten trekken is: Naiviteit van linkse mensen dient gecorrigeerd te worden door een partij. Partij-loze mensen kunnen gevaarlijk zijn en zelden helden worden.
Het kan best wel eens zo zijn dat de nederlandse regering in Suriname, 'in de zaak Bouterse' ook aan uitlokking heeft gedaan. Immers Bouterse is met een stel Nederlandse militairen in Breda in opleiding geweest (Vrij Nederland, 19...) (in mijn bezit). Waarvoor? Laten we dat eens aan Bouterse en Docters van Leeuwen vragen. Of aan Noriega van Panama. Die heeft ook een en ander gedaan met de DEA, en hun "war on drugs", en de CIA. Plotseling was Noriega in Panama en Bouterse in Suriname uit de gratie. Juist op het moment dat hij zijn leven verbeterd had en de kant van zijn volk koos. Toen greep de USA in in Panama en ontvoerde Noriega naar een plaats waar hij "geen kwaad meer kon" en ook niet meer kon spreken. Is hier sprake van een tovenaarsleerling die het beter kon dan zijn leermeester, de grote tovenaar? Of was er sprake van de spreekwoordelijke hond die vals is geworden, omdat het aan het baasje heeft gelegen? Ik denk er het mijne van.
Rik Min, Enschede, 18 dec. 2001 (kleine update: maart 2003) (online).
Voetnoot:
1. Over uitlokking gesproken: de hele bevolking van de Sovjet Unie is 50 jaar lang bestookt met de meest onzinnige verhalen over de rijkdom en voorspoed in het Westen. Toen de muur viel bleek het geld niet uit de muur te kunnen worden gerukt. Je moest er eerst wel wat op de bank storten. En een mercedes vreet al je geld aan bezine en onderhoud op en een Trabant niet. Dat was de bevolking over het 'rijke westen' niet verteld.
2. Bewijzen voor de coup van Suharto zijn er nog niet al veel, maar duidelijk is wel dat niemand van de leden en het kader van de PKI, de indonesische communistische partij, wist dat er een revolutie "aan de gang was". Aangezien "een revolutie uitroepen" het mobiliseren van de massa is, en "de massa - aantoonbaar - van niks wist", kun je gevoegelijk aannemen dat er toen van een communistische revolutie of "coup" - zoals Soeharto over "de gebeurtenissen" in 1965 sprak - geen sprake kan zijn geweest. Wel is er hier duidelijke indicatie dat er sprake is geweest van uitlokking; naar beproefd CIA concept. De sociaal-democraten geloven nog steeds dat de communisten het wel gedaan hebben. (Zie het recente nieuwe boek van Giebels hierover.)