CONCEPT
De toestand in de wereld is er een van zeer grote chaos. Er is een diepe mondiale economische en monetaire crisis en overal laaien oorlogen op. Als je alles meetelt zijn er een stuk of zestig brandhaarden in de wereld. Wij communisten weten dat de enige constante achter al deze feiten het wereldwijde ondernemingsgewijze kapitalistische productiesyteem is dat keer op keer ongegeneerd imperialistisch bezig is met alle verslechteringen voor de massa's die daar bij horen. Het opvallendste is dat deze oorlogen relatief weinig effect schijnen te hebben op de werkende bevolking in landen zoals Nederland.
Het vredesvraagstuk is vandaag de dag voor communisten volledig anders dan in de jaren dat in Europa nieuwe Amerikaanse raketten moesten worden geplaatst. Het vredesvraagstuk is ook niet met uitsluitend een pacifistische bril op te beoordelen. Het is uitsluitend te beoordelen als men het bekijkt vanuit het fenomeen kapitalisme en het hoogste stadium daarvan: het imperialisme.
SOCIAAL DEMOCRATEN EN DE KOUDE OORLOG
Economen, wetenschappers en politici draaien in de media systematisch om de manco's van het kapitalisme heen. De PvdA en GroenLinks voorop. Wim Kok en Den Uyl en hun sociaal-democratische papegaaien hebben een economische crisis van het kapitalisme en het imperialistische karakter daarvan botweg vijftig jaar ontkent. Het kapitalisme kon gewoon niet meer in elkaar storten zoals in 1929. De communisten en hun streven naar socialisme zijn volgens sociaal-democraten overbodig. De knapste koppen hebben de economie voorgoed in de hand zeggen deze lieden in koor. Het woord kapitalisme alleen al is - mede op hun aandrang - de laatste twintig jaar bijna nergens meer in de media uitgesproken.
Doordat de Nederlandse arbeidersklasse relatief weinig schade lijkt te ondervinden - integendeel waarschijnlijk - maakt het voor communisten en de vredesstrijders zeer moeilijk werken in Nederland. De Nederlandse bevolking is zich in het algemeen niet bewust van de belangrijkheid van vrede en stabiliteit. Maar de Nederlandse arbeidersklasse en de gegoede burgerij hebben wel ethisch besef. Niet-gouvernementele instituties maken daar op grote schaal misbruik van. Met name Amnesty International (AI) en Artsen zonder Grenzen (AzG). Deze twee spelen trouwens een bijzondere contra-progressieve rol in de wereld. Amnesty verdedigt - zoals weinigen weten - nooit en te nimmer vrijheidsstrijders (die geweld hebben gebruikt) zoals bijvoorbeeld die van de MPLA, ANC en PLO, maar wel leden van afscheidingsbewegingen (die geweld gebruiken). AzG speelt ook zo'n soort rol: recent speelde zij mee met een enorme beschadig-Kabila-aktie. Al dit soort clubs kenmerken zich door hun anticommunisme.
SPANNIGSVELDEN
Het spanningsveld tussen de bezittende klasse en de niet-bezittende, de werkende klasse werd tijdens de Koude Oorlog - en tot op heden - domweg ontkent. Wel werden spanningsveld tussen man en vrouw, tussen rokenden en niet-rokenden - om maar wat te noemen - op de voorgrond gezet, maar niet meer het belangrijkste waarmee de wereldproblemen zijn te verklaren: de klassenstrijd.
De vredesbeweging zoals die er in de jaren zeventig en tachtig was bestaat niet meer. Er zijn enkele restanten die nog een beetje doorgaan, vaak met het steunen van de verkeerde ontwikkelingen: het IKV en met name Pax Christi wil nog wel eens zijn mondje roeren aangaande Joegoslavië of Irak en er bestaat ook nog een blad rond om 'Stop de wapenwedloop'. Ook is er nog een Haagse vredesgroep die Paasmarsen organiseren en het blad 'Stop Star Wars", van ex-NCPNers.
Vragen zijn: Waarom is de vrede buiten Nederland ook van belang voor Nederland of beter: voor de werkende klasse in Nederland? Die vraag zullen we ons als eerste moeten stellen.
SPANNINGSVELDEN EN BRANDHAARDEN
Wat zijn de belangrijkste gebeurtenissen die de wereldvrede bedreigen en hoe moeten we die - als communisten - beoordelen?
Op dit moment zijn er een aantal belangrijke spanningshaarden - in volgorde van belangrijkheid - die al tientallen jaren alle ontwikkelingen in de richting van vrede blokkeren:
1. Het systematisch belachelijk maken van het socialisme en bevrijdingsbewegingen, in woord, geschrift, misinformatie, infiltratie, ondermijning, geven van verkeerde steun, etc. Er is vijftig jaar onafgebroken gewerkt om elke oplosing in de richting van socialisme belachelijk te maken.
2. Het systematisch belachelijk maken van de Verenigde Naties zelf met name door de kapitalistische landen, de NATO-landen en met name door de het centrum van de kapitalistische wereld zelf: de Verenigde Staten.
3. Het systematisch niet uitvoeren van VN-resoluties. We noemen hier met name Israël, die het Midden-Oosten al vijftig jaar in de tang heeft en weet te houden. Dit fenomeen gaat gepaard met het chanteren van de Europese publieke opinie. Dat gebeurt door kritiek op Israël of het zionisme systematisch af te doen met 'anti-semitisme'.
BRANDHAARDEN
Brandhaarden van diverse soorten en maten zullen bestudeerd moeten worden. Er zijn brandhaarden waar de werkelijkheid zeer ingewikkeld is. Voornamelijk omdat er veel misleidende informatie via media over ons wordt uitgestort. Dat zijn:
Een tweede serie brandhaarden zijn ook complex, maar hebben voor de NCPN een tweede prioriteit, volgens mij:
Deze brandhaarden zullen moeten worden geanalyseerd in het licht van grondstoffenroof; het domineren van de markt en de prijzen. Ook zal de rol van drugs en drugshandel moeten worden meegenomen. De rol van drugs in de huidige maatschappij en de situatie van de kleine boeren;
AKTIES
Een goede analyse is natuurlijk belangrijk. Om iets te bewerkstelligen in de maatschappij en in de politiek zal er ook iets op straat moeten gebeuren. Immers de tweede kamerleden zijn windvanen. Als er geen wind is gaan ze alle kanten op staan en zelden de goede. Wij zullen wind moeten maken. Rechts doet dat binnenskamers en zelden op straat. Ze noemen dat lobbyen. De NCPN noemt dat aktievoeren. Dat is ook een soort lobbyen, maar dan iets waarbij de kwaliteit en de kwantiteit het belangrijkste pressie-middel is. Als dit aktievoeren goed wordt gedaan is dit bijna het enige effectieve wapen waarover de NCPN beschikt.
Aktievoeren moet met alle mogelijke middelen. Dat kan zijn: pamfletten, verklaringen, ingezonden brieven, persberichten, maar vooral (kleine, snelle) picket-lines. Het is voor de NCPN van groot belang om in de media te komen. De NCPN moet een smoel krijgen. Dat kan door aktie op het gebied van vrede de veiligheid. Immers vrede en veiligheidsvraagstukken zijn altijd te verklaren vanuit het imperialisme (als hoogste stadium van het kapitalisme) en vanuit de crises van het kapitalisme en zijn vlucht naar voren. (Massa-) demonstraties zijn voorlopig niet mogelijk. Je aansluiten bij akties is een apart probleem.
Vragen en beslispunten zijn: Sluiten wij ons aan bij bestaande akties of maken wij eigen akties? Doen we het onder eigen naam of richten we komitees op?
Rik Min, Enschede, 9/1/1999
PS. Voorbeeld: In Twente hebben we een aktiekomitee "Oorlog is geen oplossing". Daar werken communisten onder de vlag van de NCPN, samen met mensen van GroenLinks en soms de SP. We halen vaak de pers met verklaringen, berichten en foto's van picket-lines onder de naam van "NCPN en GroenLinks hebben dit of dat gedaan". We hebben geprotesteerd tegen het sturen van F16s naar Joegoslavie (voor de luchthaven Twente) en staan vaak als het nodig is met drie vier vijf man/vrouw en een spandoek voor het gemeentehuis om de publiciteit te halen. Steeds komt zodoende ook en met name de NCPN in het nieuws. We organiseren ook een soort scholingen over imperialisme, nationalisme, zionisme, e.d. voor leden en sympatisanten van de vredesbeweging. De ene keer wij de andere keer GroenLinks of "vrouwen voor vrede". Er komen tien tot vijftien mensen en er zijn altijd heftige, doch goeie discussies. Wij winnen praktisch elk debat door een beetje slim en tactisch te zijn en omdat we de beste argumenten hebben en het grootse aanzien en respect voor ons doorzettingsvermogen.