De belangen van werkenden en uitkeringsgerechtigden, door Corry Westgeest

Graag bijt ik de spits af met dit onderwerp. Werkenden en uitkeringsgerechtigden zijn de groep die op 1 mei in het 'zonnetje' hoort te staan, want zij produceren de meerwaarde, is toegelicht in de opening. Veel werkgevers, aandeelhouders en politici, met name de rechtse politici, benoemen deze groepen het liefst apart.

Verdeel en heers

Door allerlei omstandigheden kunnen mensen geen inkomen uit werk hebben en zijn dan aangewezen op een uitkering. Niet omdat er geen werk zou zijn, maar door omstandigheden als ziekte, door lichamelijke en/of geestelijke beperkingen, leeftijd, of omdat zij niet passen bij het werk dat er is, of omdat men voor een heleboel werk niet wil betalen. Onder het kapitalisme investeert men alleen in bedrijven als deze winst opleveren, winst is een groot deel van de meerwaarde. Voor het menselijke gezicht, zijn er allerlei sociale voorzieningen waar uitkeringsgerechtigden een beroep op kunnen doen, de bijstand is de sluitpost. Dit systeem is voor het grootse deel een sociaal verzekeringssysteem een klein deel wordt betaald uit de algemene middelen. De totale hoeveelheid geld hiervoor komt allemaal uit de meerwaarde. Dus wie betaalt het: juist de werkende mensen! Dat het grootste deel van de meerwaarde naar de aandeelhouders gaat, daar zwijgt of liegt rechts over. Het moge duidelijk zijn dat rechts er belang bij heeft de groepen werkenden en uitkeringsgerechtigden zoveel mogelijk tegen elkaar op te zetten, verdeel en heers. Maar dat is het belang van deze groepen niet. Beiden hebben er belang bij dat er voldoende, goed betaald, gezond, passend werk is. Een 30urige werkweek zou een hele goede eis zijn. Beiden groepen zullen ook op moeten komen voor werkgelegenheid en voorzieningen als mensen niet kunnen werken. Dit hoort betaald te worden uit het deel van de meerwaarde van de aandeelhouders!

De strijd hierover

Onder het kapitalisme zal rechts het deel van de meerwaarde wat naar dit soort voorzieningen moet gaan, zo klein mogelijk houden. Je ziet 2 klassen, de werkenden en uitkeringsgerechtigden, de arbeidersklasse en de bezittende klasse de aandeelhouders. Beide groepen hebben zich georganiseerd om hun belangen beter te kunnen verdedigen, in politiek rechts en politiek links. Tussen deze groepen in zien we politieke partijen en regeringen wiens taak het is om middels wet- en regelgevingen voorzieningen te organiseren. Grote vraag hierbij is voor de belangen van welke groep kiezen zij? Wereldwijd zien we roofoorlogen, armoede, werkloosheid, ziekte, vele slachtoffers waaronder ook vluchtelingen. Van rechts heeft de arbeidersklasse op dit punt weinig te verwachten. Onze hoop kan dus alleen op links gevestigd zijn. Over links, over zogenaamd links valt heel wat te zeggen. Naast linkse partijen zijn er vakbonden. Maar hoe links is een partij of vakbond en wat wil zij voor de behartiging van de belangen van de arbeidersklasse doen? De laatste jaren is er crisis. Om de winsten van de bedrijven hoog te houden zijn o.a. salarissen en uitkeringen en pensioenen nauwelijks gestegen of zelfs achteruit gegaan, arbeidsvoorwaarden en voorzieningen afgebroken en landsgrenzen geopend. We hebben nu één Europa. Maar ook deze week bleek weer: dat kost nogal wat. En wie moet dat betalen? Juist de arbeidersklasse. In Nederland zien we dat het beleid steeds rechtser wordt, er wordt steeds meer bezuinigd. Links Nederland, de sociaal democratische partijen, PvdA, GroenLinks, SP en de linkse vakbonden gaan, kunnen, of willen de strijd met rechts, met het kapitaal niet aan. Er wordt steeds meer ingeleverd. Iedere dag horen, lezen we in de media nieuwe plannen, nieuwe ellende, die schreeuwen om een oplossing. Denk wereldwijd aan oorlogen, honger, armoede en onderontwikkeling. Onder het kapitalisme ontstaan veel problemen die men echt niet op wil lossen. In Nederland zijn veel landelijke taken gedecentraliseerd, let wel met veel minder geld. Denk aan de WSW, aan de thuis- en jeugdzorg en andere noodzakelijke voorzieningen. Mensen worden met allerlei berichten, waar of niet waar, wie zal het zeggen, constant bang en murw gemaakt, en ze krijgen ook nog eens de schuld van deze ellende.

Beste mensen de NCPN doet hier aan mee. Wij laten ons niet verdelen. Het is de hoogste tijd dat mensen te weten komen hoe zaken echt in elkaar zitten en dat problemen echt aangepakt gaan worden. Dit kan alleen door de meerwaarde van de aandeelhouders op te eisen. Een belangrijke uitspreek van Lenin is: organisatie is het sterkste wapen van de arbeidersklasse. We moeten ons niet dol, niet murw laten maken. We weten dat we niet alles tegelijk kunnen, maar een goede marxistische analyse is onze leidraad om, in solidariteit, stap voor stap situaties te verbeteren op weg naar het socialisme.

Leve 1 mei!