Fijn dat u even reageerde (en uw adres geeft). Ik wilde u graag even iets over een aantal zaken uit uw brief van 1 december jl. in de Volkskrant schrijven. Via Google kwam ik bij Amnesty en zowaar ook bij het Nederlands Dagblad uit. Vandaar.

U schrijft over de bevolking van Oekraine; over hun verlangen naar democratie; over hongersnood 1929-1934; over honger was Stalins beleid; over Hitler bracht 6 miljoen joden om; en Stalin 7 tot 11 miljoen Oekrainers.

Op het gevaar af volkomen verkeerd begrepen te worden schrijf ik u in alle openheid dat u zich toch in uw bief en uw analyse van de problematiek daar ter plekke, te veel laat meeslepen de moetwillig verspreide leugens van uit de koude oorlog. Die koude oorlog is gelukkig voorbij. Dus we kunnen weer ademhalen. Hoewel de tweede koude oorlog op de loer ligt en de derde wereld oorlog ook.

Het is net of ik Readers Digest lees of de paus hoor. Van wie heeft u die informatie? De hongersnood van 1929-1934 kwam aantoonbaar vanwege de interventiemachten van Engeland, Frankrijk en dergelijke (met Churchill, de oorlogsmisdadiger en latere massamoordenaar in India en China, voorop), die met zijn allen de SU wilden terugveroveren op het kapitalisme. Het kapitalisme was sterk genoeg om dat te doen en te willen. Dat ging gepaard met vreselijke oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid van af de kant van het kapitaal. De hongersnood kwam niet door Lenin, Trotski of Stalin, maar door die achterlijke reflex om overal ter wereld de bevrijdingsbewegingen tot op de dag van vandaag tegen te houden. Later deden ze dat ook in IndonesiÎ (moeten we dan van al die slachtoffers toen Soekarno de schuld geven?), Angola (moeten we dan van al die slachtoffers toen en nu de MPLA de schuld geven?), Nicaragua (moeten we dan de Sandinisten van al die 100 duizenden slachtoffers de schuld geven?), Palestina (moeten we dan Arafat voor al die omgekomenen de schuld geven?), Congo (moeten wij van al die slachtoffers toen en nu, 1 miljoen, Kabila de schuld geven?). JoegoslaviÎ en heel Midden-AziÎ is ook vanaf 1991 - bewust - in brand geschoten door de politiek van Kohl, Genscher, van de Broek door de afscheidingsbewegingen daar ter plekke te steunen en later door de misdadige politiek van de 82 daagse bombardementen van Clinton, Kok en Blair en het steunen van de Bosnische moslim fascisten van de fascisten van het UCK. Ja toch? Het gaat maar door de verleugening. Doe daar toch niet aan mee. Stop eer u er spijt van krijgt.

In 1991 heb ik, hebben wij, Nederlandse en Belgische communisten, gewaarschuwd dat het roofkapitalisme overal in oost Europa aan de macht zou komen en die landen leeg zouden roven c.q. alle grondstoffen van het volk zouden gaan verkwanselen. Dat is vervolgens ook allemaal daar gebeurd. Mensen moeten dan nu niet al te vergeetachtig doen, ze hebben het - door de socialistische samenlevingvorm op te geven - aan zich zelf te danken dat ze nu een gewoon wingewest zijn van het internationale financierings-kapitaal. De ene groep verwijt de andere groep dat ze fraudeert. De ene groep wil het mondiale westerse kapitaal; de andere groep wil het lokale regionale kapitaal aan de macht. Mij verbaast het keer op keer dat hele volksstammen Nederlanders ze nu wel zielig vinden en in 1991 niet. Het was in 1991 toch hun eigen keus. Nu heeft de bevolking niets, geen sociale voorzieningen, geen pensioenen, geen goed werk, veel werkloosheid, geen betaalbare huren, etc. De corruptie hebben ze zelf geschapen. Voorlopig zullen ze er niet van af zijn. Eigen sculd.

Omdat u bij Amnesty werkt, zou ik haar er ook in willen betrekken. Waarom steunt Amnesty toch altijd wel afscheidingsbewegingen en bijna nooit en nooit volledig de bevrijdingsbewegingen?

Waar komt uw waarheid vandaan? Ik heb hele andere informatie over de toestand in de wereld.

Het fascisme komt op. Het fascisme begint altijd met leugens. En het begint altijd in het meest ontwikkelde land (1993: Duitsland! 2002: USA?)

M.vr.gr.
Rik Min

----------vervolg mail----------------
From: Min, F.B.M. (EDTE)
Sent: dinsdag 7 december 2004 10:54
To: 'D.Bronkhorst@amnesty.nl'
Subject: RE: contact over hongersnood in de Oekraine

Geachte heer Bronkhorst,

Dank voor uw lange antwoord. Natuurlijk spreek ik u aan als persoon en niet als Amnesty. Ik heb even snel wat andere informatie, c.q. tegen-informatie verzameld uit het boek "een andere kijk op Stalin" van Ludo Martens (EPO ISBN 90 6445 728 X) om u te overtuigen dat Robert Conquest - naar mijn stellige overtuiging - een valse bron is. Robert Conquest wordt volgens iemand die ik goed ken, Ludo Martens, het meeste aangehaald door mensen als Kissinger en Brzezinski, maar vooral ook graag door sociaal-democraten, trotskisten en anarchisten (blz. 13). Dat moet u wel beseffen. Ons moderne imperialisme, het imperialisme van de moderne, te manipuleren westerse democratieÎn met zijn centrum in het Pentagon, heeft sedert 1945 kolossale middelen ingezet in zijn anti-communistische oorlog. Dat weet u ook wel. Dat anti-communisme gaat nog steeds door en nog steeds met leugens over 'hun' bedoelingen. De Nederlandse bevolking is in de periode 1946-1991 systematisch op het verkeerde been gezet. En later rond de Golfoorlogen en de oorlog in Joegoslavie weer. Ik durf net als Beatrix te stellen: "de leugen regeert" en vooral in de media. Tot op de dag van vandaag geloven hele volksstammen de meest onzinnige onzinverhalen. Robert Conquest baseert zijn geschriften volgens Ludo Martens op zeer oude twijfelachtige verhalen van nazi's en uiterst rechtse figuren en dezelfde bronnen althans als Jurgen Habermas die in 1986 verklaarde dat "de uitroeiing van de koelakken door Stalin vergeleken kon worden met de uitroeiing van de joden door Hitler". U begrijpt dat de Nederlanders in zo'n verziekt leugenachtig klimaat niet meer logisch kunnen blijven denken.

Het "uitroeien van de koelakken" (de lokale kapitalisten die zich baseerde op voorrechten uit het oude feodale systeem) was niet het letterlijk "het uitroeien van koelakken", maar het elimineren van de koelakken als klasse. Die strijd was nu eenmaal gaande om een socialistische maatschappij te vormen. Koelakken werden daarna gewoon werknemer (c.q. arbeider of manager), zoals iedereen toendertijd.

Tijdens de periode van collectivisatie onteigende men 381.026 boeren (L. Martens, p. 107). Het gevolg was dat daarna de voedselvoorziening weer gegarandeerd kon worden. De cijfers van L. Martens komen uit het onderzoeksrapport van Zemskov en Doegin, 1990.

Conquest berekende dat 3.500.000 koelakken uitgeroeid werden in werkkampen. Maar het totale aantal was daar niet meer dan 1.317.022. Men schat dat 200.000 koelakken tussen 1932 en 1940 gestorven zijn in werkkampen tengevolge van natuurlijke oorzaken. In deze gigantische klassenstrijdperiode zijn 120 miljoen boeren uit het analfabetisme gehaald (L. Martens, p. 108). Conquest spreekt van 6.500.000 vermoorde koelakken.

Dana Dalrymple publiceerde over de hongersnood van 1932-1934 in de Sovjet Unie 5.500.000 dodelijke slachtoffers waren. Waar haalt hij zijn schattingen vandaan? Die kwamen uit bronnen van ten eerste een exteeem-rechtse emigrant, Otto Schiller (7.000.000 doden) en ten tweede de nazi-man Ewald Ammende (7.500.000 doden). Deze laatste was sinds 1922 echter niet meer ter plekke geweest. De bronnen van Conquest zijn allemaal op dezelfde cijfers en dezelfde mensen gebaseerd: ook op Ernst Nolte en Hearst. Hearst stelde in 1935 in pro-nazikranten dat er in de Oekraine 10.000.000 mensen waren omgekomen. Hoe wist hij dat? De totale populatie bestond echter uit niet meer dan 25 miljoen inwoners. Dat kan dus niet kloppen. Hitler stelde in Mein Kampf al dat de OekraÔne tot het Duiste lebensraum behoorde (p. 111). De genocide campagne van de nazi's met de laster over de lopende klassenstrijd in de Oekraine was om de geesten klaar te maken dat land binnen te vallen. Dana Dalrymple haalde al zijn informatie uit anti-sovjetstukken, pro-nazikranten, twee Duitse fascistische auteurs, bij een voormalige Oekrainse collaborateur en rechtse publicaties van McCarthy (1949-1953) (p. 117). Een groot aantal cijfers kwam van vage niet geindenticiceerde buitenlanders in de Sovjet Unie.

De grenzen van Oekraine in 1939 waren anders als in 1926. De 2 a 3 miljoen kozakken werden meegeteld als Oekrainers. Maar werden aan het eind van de jaeren twintig onder Rusland ondergebracht. Dit levert ook zeer rare cijfers op. O.a. bij de tellingen van Dushnyck. Conquest baseert al zijn informatie op dit soort lieden en bronnen.

De Koude Oorlog heeft ons Nederlanders op het verkeerde been gezet. Daar moeten we niet mee door gaan. Daar moeten we vanaf. Niets is wat het lijkt. Alle informatie is opgeleukt of sexy gemaakt. Dat weet u toch ook wel. 60, 80 of 10 jaar leugens en bedrog is genoeg.

Het is niet waar dat al de verdwenen koelakken of OekraÔners "uitgeroeid werden". En zeker niet "door Stalin". In revolutionaire tijden zijn er vaak hele andere dingen aan de hand (p. 106). Mensen verhuizen of gaan gewoon dood. Soms gaan ze dood doordat ze een verkeerde keuze maken.

In Congo, Mozambiek, Angola, etc zijn miljoenen uitgeroeid c.q. gestorven omdat het westerse kapitalisme (waaronder Nederland) deze landen het socialisme niet gunden. Net als in de Sovjet Unie toendertijd zijn socialisme niet gegund werd door Churcill, Egnland, Frankrijk en de oranjes. Wie maakt er nu wie dood?

De westerse wereld maakt per jaar meer mensen dood dan er aan Stalin in zijn hele leven zijn toegewezen.

Ik raad u aan dat boek van Ludo Martens ter hand te nemen als een tegenwicht tegen al de verhalen die men ons de laatste 60 tot 100 jaar verteld heeft en wat positiever te gaan denken aan de bevrijdingsbewegingen (PLO, ANC, Scandinisten, communisten in de Filipijnen, communisten in Nepal, etc.) overal ter wereld. En dan bedoel ik niet de afscheidingsbewegingen (zoals de Tamils, Bosnische moslims, UCK, de Koerden die heel links Turkije kapot gemaakt hebben en speelbal van de USA waren in Noord Irak, de Kroaten met de fascist Toetsman, ETA, Basken, de Moedjadien in Bosnie die samenwerkten met El Quaida, de Tsjetsenen met hun miljoen euro van Artsen zonder Grenzen, etc.). Afscheidingsbewegingen zijn altijd fout - zeker sinds de accoorden van Helsinki waarin beschaafde mense afgesproken hebben grenzen te respecteren - en ze blijken ook altijd speelbal in de koude oorlog te zijn geweest; tot op de dag van vandaag.

m.vr.gr.

Rik Min

-----Original Message-----
From: D.Bronkhorst@amnesty.nl [mailto:D.Bronkhorst@amnesty.nl]
Sent: maandag 6 december 2004 12:23
To: Min, F.B.M. (EDTE)
Subject: RE: contact

Geachte heer Min,

Dank voor uw reactie op mijn ingezonden brief in de Volkskrant, over de hongersnood in de OekraÔne in de jaren dertig. Zoals u wel begrepen zult hebben, die brief was niet namens Amnesty (of op basis van documentatie van Amnesty).

Als u schrijft dat na het einde van de Koude Oorlog veel grotere openheid mogelijk is, dan heeft u daarin natuurlijk volstrekt gelijk. Wat de OekraÔne betreft, bij mijn beste weten is de verantwoordelijkheid van de regering-Stalin vanaf de jaren negentig alleen maar duidelijker geworden. Sinds Gorbatsjov in 1987 verklaarde dat 'er geen zwarte gaten in de geschiedenis mochten blijven bestaan', zijn veel archieven geopend. Ook over de OekraÔense hongersnood, daarvoor zo goed als taboe in de sovjetgeschiedsschrijving, is daarbij veel materiaal aan het licht gekomen. Vooral de historicus Robert Conquest (The Harvest of Sorrow, met latere aanvullingen) heeft daarvan gebruik gemaakt. Hij schetst een consistent en gedocumenteerd beeld, gebaseerd op zowel het papieren spoor als op ooggetuigen, van een beleid dat er doelbewust op was gericht de bevolking van de OekraÔne te treffen, onder meer in het kader van de 'dekoelakisering'. Talloos zijn de verhalen, vaak zeer gruwelijk, van een hongersnood die direct het gevolg was van allerlei plaatselijke, regionale en landelijke maatregelen om de bevolking van voedsel en de mogelijkheden om zich te voeden te onhouden. Daarbij hoorden strenge straffen, inclusief executies, voor degenen die in uiterste nood toch probeerden dat voedsel bijeen te schrapen.

Ongetwijfeld heeft de internationale politiek een rol gespeeld -- naar de mening van Conquest vooral door omissie om de hongersnood ook maar aan de kaak te stellen, niet door directe inmenging. Uw analyse kan ik echt niet delen. Het voorbeeld dat u aanhaalt van de bezette Palestijnse gebieden is misschien wel illustratief. Het lijkt me zeker niet aan de orde om Arafat als alleenverantwoordelijke voor de schendingen van mensenrechten aan te wijzen. De Palestijnse gebieden zijn bezet, net zoals de OekraÔne in de sovjettijd 'bezet' was door de regering in Moskou. Het lijkt me dan ook logisch dat op de eerste plaats bij die bezetter de verantwoordelijkheid te leggen.

Met vriendelijke groet,

Daan Bronkhorst