|
Mercurius vertoont veel gelijkenissen met de Maan: Het oppervlak is bekraterd en heel oud; beiden hebben geen atmosfeer;
en bezitten geen platentektoniek. Maar, Mercurius heeft een hogere dichtheid dan de Maan (5,43 gm/cm3 tegenover 3,34).
Mercurius heeft, na de Aarde, de tweede hoogste dichtheid van de grote lichamen. De dichtheid van de aarde is te wijten aan
gravitationele samentrekking; zo niet zou Mercurius een hogere dichtheid hebben dan de Aarde. Hieruit kunnen wij opmaken dat
de dichte ijzeren kern van Mercurius veel groter is dan die van de aarde, dat ze zelfs vergelijkbaar is met die van de grote
planeten van ons zonnestelsel. Mercurius heeft daardoor een kleine silicatenmantel en korst.
Het binnenste van Mercurius wordt gedomineerd door een grote ijzeren kern met een straal van 1800 tot 1900 km. De silicaten buitenlagen (analoog met de mantel en de korst van de Aarde) is slechts 500 tot 600 km dik. Tenminste een deel van de korst lijkt gesmolten te zijn.
Het oppervlak van Mercurius vertoont enorme glooiïngen , sommige tot honderden kilometers lang en meer dan drie kilometers
hoog. Sommigen snijden door de kraterringen en andere delen van het oppervlak op zo een manier dat zij waarschijnlijk
gevormd zijn door samentrekking van het oppervlak. Men vermoed dat het oppervlak van Mercurius met ongeveer 0,1% geslonken
is (of de straal van de planeet is met 1 km verkleind).
|