Jongeren over de 1 mei-viering in deze crisisperiode.

 

 

Opening

Mij is gevraagd om hier te komen spreken namens de jongeren en dan specifiek namens de Communistische Jongeren Beweging, afdeling Overijssel, waar ik ook lid van ben. Ik wil u graag wat vertellen over hoe wij jongeren over de 1 mei-viering denken, en hoe wij tegenover de huidige economische crisis staan.

 

Vandaag vieren we 1 mei, dé feestdag voor de arbeidersklasse wereldwijd. Het is belangrijk dat we deze dag vieren, dat we deze traditie van verbondenheid en solidariteit onder de arbeidersklasse en progressieve partijen en bewegingen levende houden. Dit moeten we doen in economisch goede tijden, wanneer de kapitalistische heersende klassen grof geld verdienen, waarbij de arbeiders een piepklein graantje mogen meepikken, maar ook in economisch minder goede tijden, zoals nu. Tijden waarin het kapitalistisch systeem wankelt en waarbij de meest kwetsbare groepen de hardste klappen opvangen.

 

Jongeren over 1 mei

Het is belangrijk dat we 1 mei in de toekomst blijven vieren. En dit kan alleen maar wanneer de jongeren hieraan ook bijdragen. U zult hier wellicht niet zoveel jongeren zien, maar ik kan u met vertellen dat veel jongeren bij de 1 mei-viering in Groningen zijn, die door de Communistische Jongeren Beweging afdeling Groningen georganiseerd wordt.

 

Waarom is het belangrijk dat wij jongeren actief betrokken zijn bij de 1 mei-viering. De jongere generatie is opgegroeid in een sterk geïndividualiseerde samenleving. Wij zijn in wezen het product van het vrijheidsstreven van het individu, de ontmanteling van de zuilenmaatschappij en de verheffing van het individu boven alles, dat in de jaren 60 begon. Deze verheffing is veel te ver doorgeslagen. We hebben 16 miljoen koninkrijkjes in Nederland. De jongeren hebben deze strijd in de jaren 60 niet hoeven voeren, we zijn hierin groot geworden en we zijn dit als normaal gaan beschouwen. Het is ikke, ikke, ikke, alles draait om jezelf en om status. Dure buitenlandse stages en een wereldreis na de studie zijn tegenwoordig een hype. Tijd voor andere zaken hebben jongeren er niet meer. Solidariteit en collectiviteit zijn ver te zoeken. Ik wil niet zeggen dat dit specifiek bij de jongere generaties speelt. Maar een feit is dat wij dit constateren bij leeftijdsgenoten. Ik denk dat wij als jonge communisten dit probleem herkennen. Gelukkig zijn er ook genoeg jongeren waarbij dit niet het geval is. Het is mooi om te zien dat er ook jongeren zijn die het individualisme ver ontstegen zijn en die daadwerkelijk bezig zijn met de sociale problematiek in binnen- en buitenland.

 

Jongeren over de crisis

Hoe denken wij jonge communisten over de huidige crisis? Het is een nieuwe situatie voor ons. Het is voor ons de eerste grote economische crisis die wij meemaken. Het voelt nog een beetje onwerkelijk aan. De bomen leken tot in de hemel te groeien, liet men ons geloven, gouden bergen voor iedereen, kansen genoeg voor jongeren op een mooie carrière, kortom niets aan de hand, als je de discipelen van het vrije markt systeem zou moeten geloven. Progressieve partijen en bewegingen, met name de communistische, waren passé en je moest wel gek zijn als je je als jongere aangetrokken voelde tot deze stoffige en vastgeroeste ideologie. Volstrekt niet van deze tijd. Maar nu het kapitalisme zich in de nesten heeft gewerkt, is dat ineens zo gek niet. Nu wij door deze crisis bruikbaar materiaal in handen krijgen om uit te leggen wat er mis is met dit systeem, dat er betere oplossingen bestaan, kunnen wij gemakkelijker discussies aangaan. Maar nog steeds moeten wij eerst een hoge drempel overwinnen voor men onze argumenten serieus neemt. Het zal zo’n vaart niet lopen met deze crisis, of het ligt aan een paar grote multinationals die de boel belazerd hebben, hoor je hen zeggen. Mensen spreken vaak over veranderingen binnen het kapitalistische systeem, maar bijna niemand durft te spreken in termen van het afschaffen van het kapitalistische systeem. Aan ons de taak om juist aan te tonen dat de kern van het probleem ligt in het systeem zelf en niet in een aantal randverschijnselen of symptomen. Het is het kapitalistische systeem, het systeem van de vrije markten en de liberaliseringen, het systeem van het onderdrukken van de rechten van de arbeidende klasse, het systeem van de ongelijke verdeling van de rijkdom, het systeem van het individualisme, dit systeem is verantwoordelijk voor de huidige crisis. En om dit uit te leggen aan de jongeren moeten wij gebruik maken van de kennis en ervaring van oudere generaties.

 

Wij moeten de jongeren proberen ervan te overtuigen dat deze crisis alleen overwonnen kan worden door een collectieve aanpak. Wij moeten fel ageren tegen belachelijke acties van jongerenorganisaties als de JOVD (van de VVD) en Dwars (van Groen Links) die een maand geleden jongeren opriepen hun lidmaatschap van het FNV op te zeggen omdat de vakbond toch niets doet voor jongeren. Op onze digitale krant “Voorwaarts!” is hier een artikel aan gewijd. Het is natuurlijk te gek voor woorden dat jongerenorganisaties als deze zeggen dat de vakbond toch niets doet voor jongeren, dus kun je er maar beter uitstappen. Waarom doet de vakbond zo weinig voor jongeren? Omdat er bijna geen jongere meer lid wordt van een vakbond. Laatst was ik op de jaarvergadering van de ABVAKABO afdeling Almelo. Van de +/- 50 aanwezigen was ik de enige jongere. Dit zegt genoeg! Wij moeten het individualisme in de jongeren zien om te buigen naar collectivisme. Wij moeten hen ervan overtuigen dat ze alleen zaken kunnen veranderen door zelf de handen uit de mouwen te steken, door lid te worden van een vakbond of van progressieve jongerenorganisaties als de CJB.

 

Afsluiting

Er ligt een schone taak voor ons: meer jongeren actief te krijgen. Maar als we naar onze Communistische Jongeren Beweging kijken, dan is er hoop. Wij groeien nog steeds. Jongeren vanaf 16-17 jaar melden zich bij ons aan. Het is goed om te zien dat er in deze sterk geïndividualiseerde samenleving toch mensen zijn die hier overheen willen stappen en oprecht geïnteresseerd en bezorgd zijn in de moeilijkheden van andere groepen mensen, klassen, volkeren, nationaal en internationaal. Jongeren die zich aangetrokken voelen tot een rechtvaardige wereld zonder uitbuiting en onderdrukking van de grote massa door een kleine, rijke elite - kortom: een socialistische wereld! En daar gaan wij voor!!