Welkom op het 1 mei-feest van de NCPN afdeling Twente. Een bijzonder hartelijk welkom voor der Genossen von der DKP, onze gastsprekers Paula Groenman en Henk Koekkoek uit Groningen.

Op onze uitnodiging staat de leus: hun strijd, onze strijd, internationale solidariteit. Dit is de leus waar 1 mei voor staat, elkaar steunen, solidair zijn in de strijd voor verbetering van de levensomstandigheden, de strijd voor het socialisme.

In ons programma vanavond aandacht voor de politieke situatie en aandacht voor een belangrijke strijd in ons eigen land; de staking van de schoonmakers. Na de pauze is er gelegenheid voor discussie, we hopen dat iedereen stevig meedoet. Tussendoor het optreden van het bekende zangtrio Hard en Vals en na de discussie muziek van Jurrien van Mill.

Het kopje koffie bij binnenkomst, betaalt de partij. De rest van de consumpties is voor eigen rekening. We wensen jullie een fijne, inspirerende avond.

1 mei 'De dag van de arbeid' is ontstaan rond de wereldwijde strijd voor de 8 urige werkdag. Een belangrijk moment in deze strijd was in 1886 in de Verenigde Staten van Amerika. In Chicago hebben machthebbers bij demonstraties en stakingen in de MCCormickfabrieken, er zo enorm op ingehakt dat er meerdere doden vielen. Op het Internationale Socialistencongres in 1889 in Parijs, werd besloten om van deze gebeurtenis, deze dag een jaarlijkse arbeidersstrijd- en feestdag te maken. De strijd is gebaseerd op de theorie van Karl Marx over de bevrijding van de mens van de 'arbeidsuitbuiting', en dit kan alleen onder het socialisme.

Communistische partijen zijn wereldwijd altijd betrokken en voortrekker van deze strijddag. Voortrekker van vakbonden, linkse partijen en progressieve groeperingen. Deze 1 mei-viering is verbonden met heel veel 1 mei-demonstraties-bijeenkomsten-vieringen in de hele wereld. Denk aan Moskou, Berlijn, Madrid, China, Cuba, Turkije, Spanje, Portugal, Griekenland enz.

De kapitalistische wereld verkeert eigenlijk al vanaf 1975 in een crisis, die steeds erger geworden is, en nog erger wordt. Alle ellende in de wereld- zoals de moordpartijen in Afrika en het Midden Oosten, de armoede van 90% van de bevolking in Oost Europa, de oorlogen tegen Irak, Afghanistan Libië en Syrië, de honger in de wereld, dreigende water en energietekorten, de aanvallen op de socialistische landen en de crisis bij ons, in de westerse kapitalistische economie - zijn wetmatigheden van het georganiseerde kapitalisme, het imperialisme. Drie grote machtsblokken, Amerika, Europa en Rusland strijden tegen elkaar om de grootste winsten en grondstofvoorraden zoals olie, maar ook water. Zij strijden ook tegen China en bepaalde, 'vrijgevochten' Zuid Amerikaanse landen.

Op allerlei manieren proberen multinationals de winsten te handhaven: globalisering, flitskapitaal, woekerwinsten, medialeugens, hersenspoeling, vergaande aantasting van de democratisch verworven arbeidsvoorwaarden, van de sociale zekerheid en collectieve voorzieningen, werkloosheid en gigantische uitgaven aan producten die de gewone bevolking niet kan kopen of niet nodig heeft. De rechtse regeringen steunen dit beleid. Enorme uitgaven, bijvoorbeeld aan wapentuig. Dit gebeurt onder het mom van: het brengen van 'democratie'. Nou, beste mensen, wapentuig in handen van kapitalistische landen, kapitalistische regimes, brengt geen democratie maar brengt wel enorm veel slachtoffers in deze landen. De hardste klappen vallen bij degenen van de werkende klasse die in de 'rate-race' voor werk de boot missen. En dat gebeurt allemaal terwijl de gigantische winsten door steeds kleinere groepen wordt opgestreken. De Occupy beweging noemt dit terecht de 99 procent versus 1 procent machthebbenden, wat communisten altijd het proletariaat versus de bourgeoisie noemen.

Ook in Europa zijn de gevolgen van de crisis zichtbaar en voelbaar. Met de vorming van de Europese Unie en op basis van het Verdrag van Lissabon zijn Europese en Nederlandse inkomens, lonen en sociale uitkeringen, ernstig aangetast. De looneisen zijn jaarlijks te laag en worden bovendien niet volledig binnengehaald, terwijl de prijzen steeds maar blijven stijgen. Sinds de invoering van de euro in het jaar 2000 zijn deze zeker verdubbeld. Over de hoofden van de arbeidersklasse roert zich de financiële wereld. Steeds grotere delen van de winst eigenen zij zich toe vooral ook om schulden af te betalen. Griekenland, Spanje, Portugal en Italië merkten als eerste de grote gevolgen. Hoge werkloosheid, nauwelijks inkomen en velen geen dak meer boven hun hoofd. Een situatie waartegen zij zich op een geweldige manier verzetten. Veel demonstraties, stakingen tot algemene stakingen aan toe. Een geweldig voorbeeld.

Ook in Nederland zien we steeds meer gevolgen van de voortdurende crisis. Over de afgelopen weken springen 2 dingen in het oog. Het vallen van het kabinet en het slopen van de vakbond. Over de val van het rechtse kabinet hoeven wij niet te treuren. De enige opmerking die ik hierover wil maken gaat over het zwarte pieten. Nu Wilders niet meer wil gedogen, krijgt hij de schuld. Gedraai van VVD en CDA, die Wilders gebruikten en links zag nagenoeg zwijgend toe. Let wel: ik neem het niet op voor Wilders, maar het was toch bekend dat hij uiterst rechts is. Wie zijn handel en wandel een beetje heeft gevolgd, weet dat hij in Amerika onderscheiden is met een prijs van de zionisten, de beweging die al meer dan 60 jaar de Palestijnen in en buiten Israel het leven onmogelijk maakt.

En dan de vakbonden. Hoewel er lang gepolderd wordt en het heel lang duurt voordat er actie gevoerd worden, moest de vakbondsmacht er toch aan geloven. Ook weer onder het mom van democratie moet het FNV vernieuwd worden of te wel de macht van de 2 grootste bonden, abvakabo en bondgenoten gebroken worden. Maandenlang is er gesleuteld aan een nieuwe formule. Maandenlang is hierover gedaan, maandenlang die beter besteed hadden kunnen worden aan actie. We hebben vandaag de eerste opzet kunnen horen over de structuur van de nieuwe bond. Jetta Kleinsma, een van de kwartiermakers legde vooral de nadruk op: geen ruzie maken met elkaar, maar democratisch werken!

Beste mensen, de NCPN is er van overtuigd dat je alleen door machtsvorming, met eenheid en solidariteit, je eisen binnen kunt halen. Gelukkig denken veel meer mensen in Nederland zo, het beste bewijs zijn de schoonmakers, en deze groep bewuste vakbondsmensen groeit.
Naast onze 1 mei vieringen, de 1 mei viering in Rotterdam en Amsterdam zijn er nieuwe initiatieven in het land. Opvallend daarin is de oproep van de vakbond ABVAKBO voor een 1 mei actie: alarm code rood: In rode kleding naar het werk en 2 minuten voor twaalf zoveel mogelijk lawaai maken.

De politiek zat op slot, maar de NCPN weet zeker dat door de nieuwe situatie meer mensen zich in gaan spannen om het rechtse Tij te keren.

Hun strijd, onze strijd, internationale solidariteit.

Leve 1 mei