Het Midden Oosten, Irak, Israel en het Palestijnse vraagstuk

Dit is een discussiebijdrage voor een partij-conferentie over het Midden Oosten, Irak, Israel en de Palestijnen, gehouden op zondag 17 november 2002, en bestaat naast de inleiding uit vijf onderdelen en vijf vragen.

Inleiding

Lang geleden begon het amerikaanse kapitalisme te beseffen dat ze de belangen van de Britten en de Fransen aangaande olie in het Midden Oosten het beste konden dwarsbomen door hun kaarten op Saoedie Arabie en de joodse staat Israel met haar zionistische systeem van Apartheid te zetten. Net zoals ze hun kaarten op de Apartheid in Zuid Afrika hadden gezet. De olie, het imperialisme en het Amerikaanse kapitalisme mag dan het probleem zijn in het Midden Oosten, Israel speelt daar een enorm belangrijke dubbelrol in. En die rol wordt iedere 10 jaar groter en groter in plaats van kleiner en kleiner. Daarom is het onderhand tijd voor aktie om de Nederlandse bevolking te informeren en te overtuigen dat het zionisme het kernpunt van de misdaden tegen de menselijkheid van de Israelische politiek is vanaf 1948 (en eerder). Dit opmerkelijke conflict van palestijnen tegen het zionisme heeft dan ook iets zeer bijzonders. Er zit een enorm onrecht en een enorm bord voor de koppen van de spraakmakende gemeenschap, de media, in het Westen, in de USA, achter; en daar wil ik een vijftal aspecten van de revu laten passeren.

Het boek van Peter Edel is hierbij mijn (onze) leidraad. Het is recent uitgegeven bij uitgeverij EPO. In het voorwoord staat het al duidelijk: dit is een pijnlijk boek omdat het principiele bezwaren formuleert tegen het bestaansrecht van een joodse staat, Israel. We zien stap voor stap - in dit boek - wat daarmee het probleem is; en de oplossingen die de PLO voorstaat; en meer concreet die de PFLP, het Volksfront voor de bevrijding van Palestina, wil, die, naar ik aanneem, ideologisch gezien onze zusterpartij is; en waarvan haar oplossing in Solidair van september 2001 en in Manifest van 20 september 2001, heeft gestaan: een twee fase-model. Ik vind het daarom van eminent belang dat deze bijeenkomst is georganiseerd; te meer daar er heel veel goede boeken, recent over op de markt zijn gekomen en in Manifest en Solidair steeds meer duidelijke stukken met duidelijke meningen en standpunten verschijnen. De Israel-lobby kan, zelfs met behulp van de burgelijke pers, de geest niet meer in de fles houden.

Vooraf ook nog even wat stoffige feiten: ooit heb ik met andere partijbestuurders op de PLO ambassade te Den Haag besprekingen gevoerd. Daar kwam een reis naar Tunis uit voort met Jan Nieuwehuijse en mij naar Yasser Arafat. Hij heeft toen officiele contacten tussen het joods communistisch verzet en de PLO uitgedragen. Daar is ooit een ontroerende foto van in Manifest verschenen en zelfs een groot aantal flessen wijn zijn daar mee beplakt. Het was mijn meest emotionele moment in de communistische partij. Ik heb ooit zelf bij de PLO in Zuid Libanon op 100 meter van Israel af gezeten en daar in vluchtelingenkampen gewerkt. Vanaf 1969 heb ik me actief ingezet in het Palestina Komitee (NPK) en in zijn vele afdelingen. Maar in de nederlandse communistische beweging echt het probleem van het Midden Oosten kunnen begrijpen, hebben we helaas niet goed op de rails kunnen krijgen. Ik weet wel dat ik heel veel jaren met de VCN en de NCPN met kromme tenen bij de dokwerker met de Israel-lobby in Nederland, Soetendorp en Naftaniel, heb gestaan. Tot ik er twee jaar geleden echt niet meer tegen kon. Marcus Bakker en de andere oude communisten laten zich daar door dit soort lieden chanteren en misbruiken. Daar moet eens mee gebroken worden of iets over worden gezegd. Dat is mijn mening.

Een joodse staat

De optie voor een zuiver joodse of door joden overheerste staat, in het arabische Palestina, kon alleen maar leiden tot een koloniale situatie, en ten slotte tot een militair treffen tussen twee bevolkingsgroepen. Na de stichting van de staat Israel in 1948, bleef het zionisme vasthouden aan de uitverkorenheid van het joodse volk (P. Edel, 2002). Het richtte dit principe tegen de autochtone bevolking in Palestina. Zionistische milities verdreven grote aantallen Palestijnen naar vluchtelingenkampen.

Overeenkomst tussen Sebrenica en Israel

Degene die safe havens hebben uitgevonden (in o.a. Sebrenica) is dezelfde soort mensen en is het zelfde soort denken als diegene die een zuiver joodse staat nastreven. Het lijkt leuk; doet het goed in de media, maar gaat voorbij aan het feit dat de grond, en de huizen, de boomgaarden, etcetera, van een ander zijn. Die worden verjaagd of slaan op de vlucht. Daar komt - hoe je het ook wendt of keert - op termijn dan ook altijd weer oorlog van, moord, doodslag en vergelding.

Het is een grote fout geweest in 1948 een zuiver joodse staat op te richten. Dezelfde fout is in Joegoslavie gemaakt om een staat alleen voor Kroaten, Slovenen en voor Bosnische moslims te creeeren; en bijvoorbeeld Sebrenica als een Safe havens aan te wijzen. Dat is roepen om moeilijkheden en dat is ook uitgekomen. Dat soort oplossingen creeert permanente spanningen. Ik heb daar diverse malen over geschreven. Als je problemen met minderheden probeert op te lossen door iedereen een eigen staat te geven creeer je nieuwe problemen met nieuwe minderheden. Palestijnen in Israel, resp. Serven in Sebrenica. Dat klapt dan wederom in elkaar. Dus begin er niet aan. Het creeert nieuwe tijdbommen. Immers het land en de huizen zijn grotendeels van iemand anders; van een andere bevolkingsgroep. En dat blijft steken.

Volk of godsdienst

Tot de achtiende eeuw werden de joden gewoon als godsdienst beschouwd. En dat is ook mijn mening. Toen Marx uiteindelijk geassimileerd was, noemde hij zich ook geen jood meer. Ik vind dat standpunt nu ook nog volkomen logisch. Sommigen vinden dat niet; die begonnen op een gegeven moment de joden een volk te noemen. Dat (foute idee) hebben zionisten enorm aangegrepen, opgepakt en verder uit zijn verband gerukt om rechten in het Midden oosten te gaan claimen. Anti-semieten hebben dat ook aangepakt om mensen op een hoop te kunnen gooien. Mijn stelling is: als je geassimileerd bent ben je geen jood meer. Dat moet iedere communist toch logisch vinden. Als je een paspoort hebt van de USA of een paspoort van Nederland dan ben je Amerikaan resp. een Nederlander. Daar mag - ook bij communisten - geen misverstand over bestaan. Je betaalt maar op een plek belasting. (Ander voorbeeld wat daar nou mee te maken heeft: Als je ooit bent verhuisd van Bergen NH of Leidschendam ZH naar Enschede heb je geen rechten meer in Bergen NH of Leidschendam ZH; bijvoorbeeld het recht op bijstand kun je alleen maar verkrijgen in Enschede. Logischerwijs niet (of niet ook) in Bergen of Leidschendam.)

Lucas Catherine zegt in zijn nieuwe boek "Palestina" - recent uitgegeven bij EPO - op pagina 274: "Het Joodse Volk is dan ook geen 'ras' in de etnische betekenis. Het joodse volk is eerder een religieus begrip in de zin zoals joden zichzelf Godvolk noemen". Ik voeg daar aan toe: de katholieken spreken over zichzelf regelmatig over de kudde, de herder en zijn schaapjes. Maar moeten we dat letterlijk nemen? De protestanten spreken vaak over "Gods volk onderweg". Dat zijn termen die je gebruikt voor een groep mensen met dezelfde godsdienst. Zo niet dan ben je geassimileerd. Zoals Marx bijvoorbeeld was.

Nationalisme en fascisme

Nationalisme en fascisme hebben dezelfde moeder. Dit is een bekend gezegd. Laatst schreef Marcel van Dam daar nog heel treffend een stuk over in de Volkskrant (De Volkskrant, 26/11/2001).

Israel heeft diverse malen en eigenlijk voortdurend gedurende de intifada's palestijnen preventief geliquideerd; zelfs kinderen. Mede daarom is het waar dat zionisme rascisme is. De Verenigde Naties vinden dat ook. De Duitsers waren in de Tweede Wereldoorlog niet het probleem, maar de nazi's; de blanken waren in Zuid Afrika niet het probleem maar de rascisten en de Apartheid. De joden zijn niet het probleem in Israel, maar het zionisme.

Arafat

Over Arafat kun kun je stellen dat hij geen socialist is, laat staan een communist. Toch heb ik hem gesteund en laat ik hem nog steeds niet zomaar vallen. Ik blijf hem steunen. Net als het ANC bereikt de PLO geen socialime . Helaas. Maar ik identificeer me met hen, als bevrijdingsbewegingen. Ze maken geen onderscheid tussen blank en zwart; tussen joden en niet-joden. Israel is niet alleen voor joden, maar voor al haar ingezetenen. Dat is mijn stelling. Zo zie ik het.

Daarom is de PLO ook een bevrijdingsbeweging en geen afscheidingsbeweging zoals velen denken te moeten geloven omdat ze een palestijnse staat zouden nastreven. De PLO streeft geen palestijnse staat na. De PLO neemt tijdelijk genoegen met een Palestijnse staat als eerste stap in erkenning en in de bevrijding van heel Palestina (deel uit lezing op campus UT, 2002).

Er zijn vijf vragen overgebleven:

1. a. Zien wij de overeenkomsten tussen Sebrenica (als safe haven voor in dit geval bosnische moslims) en Israel (als safe haven voor in dit geval joden) (zeg maar een zelfgekozen getto)? b. Zien wij de overeenkomst tussen de Sebrenica-oplossing en de palestijnse staat-oplossing van o.a. GroenLinks en PvdA (als safe haven(s) of Bantoestan(s) voor de palestijnen)? c. Kunnen we stellen dat we - op termijn - tegen de joodse staat Israel (of tegen een staat met alleen rechten voor joden en geen rechten voor minderheden) moeten zijn? d. Hebben "de joden" (wie dat dan ook zijn) uberhaupt wel recht op dat stukje grond in het Midden Oosten om de bewoners - daar - een zuiver joodse staat neer te zetten? (Zie vraag 1a, 1b en 1c.)

2. Is het niet volkomen duidelijk dat zionisme een vorm van Apartheid is en dientengevolge racisme? (zoals de VN in 1975 met overweldigende meerderheid vond).

3. Is de aanwezigheid van reactionaire zionisten, zoals Rabbijn Soetendorp en de Israel lobby-isten, zoals Ronny Naftaniel - ieder jaar bij de herdenking van de Februari-staking en het verzet - bij de dokwerker - op een gegeven moment voor de communisten wel zo vanzelfsprekend; moet hier niet een punt van worden gemaakt?

4. Is het niet volkomen duidelijk dat de joden geen echt volk zijn? Of anders gezegd: het is onzin dat een geassimileerd jood zich jood noemt (of jood genoemd wordt)?

5. Is het twee fase-plan van de PFLP, zoals dat in Solidair en Manifest, en in het voorstel van de afdeling Twente is (na) te lezen, niet de allerbeste oplossing voor vrede in het Midden Oosten?

Rik Min,
Enschede/Amsterdam