1 mei-viering 2009 NCPN-Twente
ENSCHEDE – Al jarenlang heeft de
NCPN afdeling Twente haar eigen 1 mei-viering in Enschede. Ook dit jaar werd de
werkende klasse weer in het zonnetje gezet. Het werd een mooie avond met
sprekers en muziek in een mooie ambiance met veel vlaggen en spandoeken. In een
goede sfeer, strijdbaarheid gecombineerd met gezelligheid, werd er ingegaan op
de actualiteit van de economische crisis en de politieke strijd hiertegen.
Door: Mark Jan Smit
Voorzitter
van de NCPN afdeling Twente, Corry Westgeest opende de avond. De zaal zag er prachtig
uit, met o.a. een CPN vlag, een NCPN vlag een Palestijnse vlag en de nodige
spandoeken en pamfletten, en achter het podium een enorm spandoek met de tekst
“Loon, Werk, Vrede, Socialisme” geflankeerd door de hamer en sikkel. De PvdA
heeft de 1 mei vieringen in Twente afgelast i.v.m. de gebeurtenissen op
Koninginnedag, maar communisten vieren altijd 1 mei omdat er nog veel verbeterd
moet worden aan de situatie van de werkende klasse en de 1 mei-viering juist
een gelegenheid is om hier aandacht aan te besteden. Westgeest refereerde aan
het feit dat er zelfs in concentratiekampen 1 mei gevierd werd. Verrassend was
de komst van de pers in de vorm van de regionale krant Tubantia. In de
zaterdagkrant van 2 mei hebben zij een goed artikel van de 1 mei-viering
opgenomen.
De eerste
spreker was Rik Min, lid van het afdelingsbestuur. Hij had zich vooraf
voorgenomen om niet al teveel over de financiële crisis te spreken, maar het is
nou eenmaal een bijzonder actueel en voor de communisten een zeer belangrijk
thema. Min’s vlammende betoog stond daarom ook geheel in het teken van de
crisis.
Hij begon
met het benadrukken dat de media het alleen over geld, kapitaal en aandelen
heeft en dat de factor arbeid geheel weggemoffeld wordt. De klanten staan
centraal, de winst staat centraal, maar de werknemers worden in de kou gezet.
“De media en de politici in Nederland moeten ophouden te denken dat alles om
geld, om kapitaal draait. Het moet om de mensen gaan. De mens moet centraal
staan, niet het geld”, aldus Min.
Met een
kritische blik naar de afgelopen 30 - 35 jaar, “de economische crisis is vanaf
1975 aan de gang”, werd het wanbeleid van de neo-liberalen ontmaskerd. Het IMF,
de rijke kapitalistische landen, hebben de wereld opgezadeld met een
schuldencrisis. Landen zijn geruďneerd, en door het aanmoedigen van leningen in
de westerse landen zelf, met name in de V.S., heeft de schuldencrisis ook
toegeslagen bij Jan Modaal in de westerse wereld. Het is het kapitalisme zelf dat
hieraan debet is. De huidige maatregelen van de westerse leiders ter
bestrijding van de crisis moeten niet de hoop wekken dat alles beter wordt. Min:
“Men is nu met een restauratie bezig, niet met een beter systeem, laat staan
dat er sprake kan zijn van socialisme. Wij hebben als partij de plicht dit aan
de kaak te stellen en met antwoorden te komen.”
Rik Min
besloot zijn betoog toch optimistisch, zoals het hoort op een 1 mei viering. De
derde wereld begint zich langzaam te ontworstelen uit de imperialistische
greep: Latijns Amerika ontdoet zich van de economische wurggreep van de V.S., in
Afrika wordt een solide ruilhandel opgezet door met name China, en last but not
least, de Cubaanse Revolutie die al vijftig jaar standhoudt begint steeds meer
respect en navolging te krijgen.
Daarna was
het tijd voor het dames-zangtrio “Hard en Vals”. Zij zongen twee
strijdliederen: het 1 Mei-Lied (van Wim Markerink uit 1989) en het
Solidariteitslied (van Berthold Brecht uit 1931). Uiteraard werd de zaal
uitgenodigd om mee te zingen.
Na dit
vrolijke intermezzo mocht ik het woord voeren namens de CJB afdeling
Overijssel. Ik heb de visie van de jongeren op de 1 mei-viering en op de
huidige financiële crisis weergegeven. Hierbij wees ik op het feit dat het
individualisme al decennia lang hoogtij viert en dat de jongeren in een sterk
geďndividualiseerde samenleving opgegroeid zijn. Het kan niet anders of dit
moet zijn weerslag hebben op de leefgewoonten van jongeren. Ik benadrukte dat
dit uiteraard geen specifiek jongeren probleem is, maar dat wij jonge
communisten dit probleem wel herkennen.
Het
individualisme komt ook weer boven als ik het over de huidige crisis heb. Wij
kunnen alleen maar een vuist maken als we alle individuen bundelen tot een
machtig collectief. Wij moeten het individualisme zien om te buigen in
collectivisme. Wij moeten de jongeren ervan overtuigen dat ze alleen zaken
kunnen veranderen door zelf lid te worden van een vakbond of van progressieve
jongerenbewegingen zoals de CJB. Uiteraard kon ik niet heen om de belachelijke
campagne van de JOVD en Dwars die een maand geleden jongeren opriepen om hun
lidmaatschap van het FNV op te zeggen. Waarom doet de vakbond zo weinig voor
jongeren? Omdat er tegenwoordig bijna geen jongere meer lid wordt van een vakbond.
Ik kon dat onderstrepen met een praktijkvoorbeeld. Eind maart was ik op de
jaarvergadering van de ABVAKABO afdeling Almelo en van de +/- 50 aanwezigen was
ik de enige jongere.
Ik besloot hoopvol
en optimistisch, want wij, het CJB, groeit!, Gelukkig zijn er jongeren die zich
bij ons aansluiten en die verder kijken dan hun neus lang is en oprecht
geďnteresseerd zijn in de sociale problematiek in binnen- en buitenland.
Na mijn
speech was het tijd voor de pauze. De aanwezigen konden zich te goed doen aan
lekkere salades en hapjes. De partij hield een verloting en het was mogelijk om
de rijk aangeklede boekentafel te bezichtigen om een nog ontbrekende klassieker
van Lenin, of recentere werken voor een schappelijk prijsje aan te schaffen. De
rest van de avond stond in het teken van gezelligheid, hierbij ondersteund door
de sfeervolle muziek van het trio “