Werklozenbelangenkomitee Twente
Verklaring
19 maart 2007
Het is nog steeds droevig gesteld met de werkgelegenheid in Twente; ondanks mooie verhalen over de aantrekkende economie.
De werkloosheid in de regio Twente is beangstigend. Dat kan iedereen zien die in de familie, in de kennissenkring en op straat om zich heen kijkt. Bijna iedereen die wij kennen, heeft moeite met het vinden van een goede of passende baan of het behouden daarvan. Velen van de mensen die wij kennen zijn langdurig werkloos; solliciteren tot ze scheel zien en hebben geen kans op wat voor baan dan ook.
Mensen boven de 45 jaar worden makkelijker werkloos en/of vinden geen baan meer. Veel mensen worden tegenwoordig tegen hun zin gewoon afgedankt en als ze geluk hebben in een of andere vut-regeling gestopt of met een krakkemikkig sociaal plan naar huis gestuurd. Velen voelen zich afgeschreven. Jongeren zijn bang voor hun toekomst. Ondanks mooie verhalen in de kranten, op radio en televisie. Steeds meer mensen kunnen de noodzakelijke kosten van het bestaan niet meer betalen; velen lopen bij de stadsbank.
De eis werk, werk, werk is - hier in deze regio - nog steeds enorm aktueel.
De Werklozenbelangenkomitee Twente vindt dat voor de werklozen de economie in Nederland helemaal niet goed loopt. De jubelstemmingen bij aandeelhouders en de politiek komen bij hen dan ook compleet onwerkelijk over. Euforie over de economie worden op de werkvloer en bij de gewone mensen thuis ongepast gevonden. Iedereen die een beetje de economische berichtgeving volgt, weet dat stijgende prijzen voor aandelen niets te maken heeft met werkgelegenheid, maar met minder werkgelegenheid; met bezuinigingen. Sterker nog: stijgende koersen beloven meer bestaansonzekerheid. Zeker nu de huizenmarkt en de aandelenmarkt zwaar overspannen zijn; en de gezondheidszorg, onderwijs, opbouwwerk en sociale woningbouw - onder onze eigen ogen – door een dom soort ‘marktwerking’ kapotgemaakt worden.
De neoliberale ministers van het huidige en van het vorige kabinet verkopen allemaal dezelfde leugens over ‘onze’ economie. Erger nog: de landelijke cijfers die zij produceren over ‘de’ Nederlandse economie kloppen van geen kant. Alleen al de cijfers over de inflatie van de euro zijn volkomen onbetrouwbaar; de koopkracht is de laatste jaren enorm verslechterd. De cijfers over de aantrekkende werkgelegenheid en de aantallen werklozen geloven we al helemaal niet meer. De gevolgen voor de koopkracht van de uitkeringsgerechtigden zijn in deze regio dan ook overal merkbaar en zichtbaar. Instellingen als CWI’s en UWV’s dienen eigenlijk nergens voor. Dit (kapitalistische) systeem is niet in staat voor grote groepen van de bevolking welvaart, volwaardig betaalde werkgelegenheid en voldoende bestaanszekerheid te creëren. De ene helft van de bevolking, die werk heeft, wordt uitgebuit en moet alle premies ophoesten; de andere helft van de bevolking wordt de uitzichtloze armoede ingedreven.
Jongeren vinden nog steeds niet makkelijk een baan. In het Noorden en Oosten van het land zeker niet. Velen trekken weg naar de Randstad omdat ze hier geen passend werk kunnen vinden. De economie stort in; dat voelen ze; en zij juist als eersten. Starters op de huizenmarkt kunnen geen huis meer kopen. Alleen als je tweeverdiener bent kun je nog een beetje participeren; maar dan werk je samen wel 80 of soms wel 100 uur per week. De ene groep werkt dus tegen het overspannen worden aan; de andere groep wordt overspannen van het werkloos-zijn en het instorten van de bestaanszekerheid. De Nederlandse burger beseft als geen ander dat je in de praatjes van de politici niet kunt wonen; laat staan dat die praatjes werk oplevert. Meer dan 50 % gaat in Nederland al niet meer stemmen.
De huizenmarkt in de Verenigde Staten staat op instorten. De gevolgen voor ‘de Nederlandse economie’ zullen groot zijn. De spraakmakende gemeenschap in de Nederlandse politiek beseft niet half welke aardverschuivingen dat teweeg zal brengen. De wereldwijde economische recessie die er uit zal voortkomen, zal groter zijn dan andere recessies van na de oorlog. De oorlog in Irak heeft – namelijk - de financiële reserves van de USA enorm uitgeput.
Twente heeft een nieuwe economische motor nodig. Geld moet nu eenmaal verdient kunnen worden. Het vliegveld en deze startbaan, die er ligt, bieden met name de politiek een uitgelezen kans om bij deze regio passende werkgelegenheid te zoeken en/of helpen te creëren, aansluitend bij de hier aanwezige kennis, bestaande bedrijven, opleidingsniveau van de bevolking en strategische ligging. Juist vliegveldgerelateerde bedrijven kunnen prima aansluiten bij deze hoogst moderne bestaande infrastructuur van ons vliegveld.
Vliegveld Twente open houden: dat kan dan een nieuwe industriële motor worden.
Twente moet vliegveldgerelateerde bedrijven zien aan te trekken. Het gaat hier om ons toekomstig werk en werkgelegenheid voor ons en onze kinderen. Voor de goede orde: wij vinden een uitbouw van het burgervliegveld niet nodig. De gemeenten moeten daar dus niet hun (ons) geld in steken. Wij eisen industriële werkgelegenheid.
De ROCs staan te springen om stageplaatsen. Vliegtuigreparatiewerkplaatsen bieden dit soort stageplaatsen. Vliegveldgerelateerde industrie heeft als bijkomend voordeel dat er maar weinig vliegbewegingen per week nodig en zal dus rustiger zijn voor de omwonenden in Enschede, Oldenzaal en Hengelo dan toen het vliegveld een militaire bestemming had.
Veel werklozen worden momenteel gedwongen aan het werk te gaan; o.a. bij sociale werkplaatsen. Ook in Twente gebeurt dat. Dat is misbruik maken van de WW-gelden. De SER is bezig WW-gelden ook te gaan gebruiken voor loonsubsidies aan bedrijven. Dat is een achterlijk plan. Daar zijn de WW-gelden niet voor bedoeld. De WW-gelden zijn de laatste jaren ook al gebruikt voor meer oneigenlijke doelstellingen; o.a. de vut is daarmee gefinancieerd. De overheid en het bedrijfsleven hebben helemaal niet het recht over die gelden te beschikken. Het kapitaal is de veroorzaker van de werkloosheid; niet de arbeider. Daarom handen af van de WW-gelden en meer in het algemeen handen af van de sociale verzekeringskassen.
Het streven naar meer volwaardige en goed betaalde banen voor iedereen moet voor de regionale politiek de hoogste prioriteit hebben. De politiek in Twente heeft de plicht om alles te doen wat binnen haar vermogen ligt om de werkgelegenheid in de regio te verbeteren en uit te breiden.
Enschede, 19 maart 2007
Louis ten Voorde (voorz.), Henk van der Pluijm (secr.), Marco Hanekamp, Rik Min en Corry Westgeest.
p/a Pollenbrink 114, Enschede. Tel. 053 – 4783917 of 06.305.36.983
Het werklozenbelangenkomitee Twente is een initiatief van de NCPN Twente