Beste vrienden, vriendinnen, kameraden,
Welkom op deze NCPN Nieuwjaarsbijeenkomst.
Fijn dat jullie er allemaal zijn. Een bijzonder welkom voor onze speciale gast van ver Willem Gomez, NCPN-raadslid uit Heiloo
NCPN afdeling Twente wenst jullie een gezond en gelukkig 2011.
Om dit te realiseren is het belangrijk dat 2011 een jaar wordt met veel politieke protesten en solidariteit. Daar gaan we het vanmiddag over hebben.
Wat is het programma?
Aan mij de eer om met een algemene politieke speech te beginnen, vervolgens houdt Mark Jan Smit, de voorzitter van de communistische Jongerenbeweging Overijssel een speech, toegespitst op de situatie van jongeren.
Daarna willen wij graag met
jullie in debat.
Het jaar 2010 kenmerkte
zich door de gevolgen van de gigantische financiële, economische en politieke crisis.
Wereldwijd horen we iedere dag nieuwe feiten. Hoge werkloosheid, enorm verlies
van koopkracht, afbraak van voorzieningen, toenemende armoede, rampen en
oorlogen, kortom kapitalistisch uitbuiting van de werkende bevolking als
werknemer en consument, en uitbuiting van het milieu. De winsten van de grote
concerns zijn kostte wat kost hoog gehouden . De economische situatie in de
wereld wordt steeds onzekerder. Een reeks van staten, wereldwijd wel 150
landen, dreigen onder schuldenlasten te bezwijken, die men verhaalt op de
bevolking van het eigen land en ook op de bevolking van andere landen.
Duidelijke voorbeelden op Europees nivo zijn Griekenland, Ierland, Portugal en
Spanje.
Dagelijks horen we ook leugens
over de oorzaken van de crisis en proberen politici zich onder hun verantwoordelijkheden
uit te draaien. Wouter Bos is niet de enige ... draaikont.
Wij marxisten, socialisten
en communisten, weten dat het allemaal draait om overproductie en koopkrachttekort
bij de bevolking. Een paar voorbeelden: Er zijn op
het moment alleen al in Europa een kleine miljoen
auto’s in voorraad. Er staat in Nederland een miljoen vierkante meters
kantoorruimte leeg. Maar, alom in de wereld probeert men de hebzucht van
de gewone mensen de schuld te geven van de verslechtering. Met behulp van de rechtse media
worden landen waarin b.v. vakbonden actie voeren b.v. voor behoud van
pensioenrechten, in een kwaad daglicht gesteld. Ook heeft men het lef om landen met een progressief of socialistisch beleid voor
schut te zetten en vals te beschuldigen. Zo stond er gisteren in de gratis
krant de Pers een groot artikel over de vele medische hulp van Cuba aan andere
landen. We weten allemaal dat Cuba het door de wereldwijde economische boycot
niet makkelijk heeft, maar toch andere landen helpt, al of niet tegen ruil
van goederen, vooral met medische zorg. De kop was: Wanneer je je huisarts nodig hebt in Cuba, loopt je het risico dat hij
ineens naar het buitenland is. En natuurlijk moet ook China het ontgelden. Niet omdat het niet socialistisch genoeg is, nee, omdat het niet
kapitalistisch genoeg is. In de tijd van de Olympische Spelen werden
vooral de arbeidsomstandigheden op allerlei manieren in een kwaad daglicht
gesteld. Ook de FNV deed hier helaas aan mee en dit liep gelijk op met afbraak in
ons land van de post, de thuiszorg en arbeidsvoorwaarden in andere sectoren,
maar daarop gaven ze helaas ‘niet thuis’. Het afgelopen jaar was ook de
toekenning van de nobebelprijs voor de
vrede aan een ‘dissident chinees’ weer een heel duidelijk voorbeeld van
ondermijning. De neoliberale politici, met Amerika voorop, stellen alles in het
werk om mensen te laten geloven dat socialisme geen toekomst heeft. Nee, ‘hun
democratie’ is het beste voor ons en desnoods wordt dit er ingeheid met wapens
of met politiemachten zoals nu weer in Afghanistan gaat gebeuren.
Het is echter bemoedigend
om te zien dat alom in de wereld mensen niet zomaar naar de pijpen dansen van
Amerika, de zetel van het internationale grootkapitaal. Bij het uitreiken van
de nobelprijs weigerden behoorlijk wat landen om hierbij aanwezig te zijn. Ook de
opstanden van van de week in Tunesië en Egypte laten
zien dat mensen de neoliberale uitbuitingspolitiek van het IMF en de wereldbank,
met gigantische corruptie en onderdrukking niet meer accepteren. De rechtse
regimes die tientallen jaren, door de steun van Amerika aan het bewind konden
blijven, moeten verdwijnen. Zij voeren een moedige strijd, een voorbeeld voor
heel de wereld. En wat doet Amerika? Bij monde van Hilary
Clinton zeggen zij dat de regimes naar de bevolking moet luisteren! Hypocrisie
ten top.
Een andere zeer
interessante aanval op de neoliberale politiek is het blootleggen van geheime
informatie door WikiLeaks. Schandalen stapelen zich
op en de politieke inmenging van Amerika in andere landen, blijkt groot, ja ook
in Nederland. De personen die deze informatieverspreiding hebben georganiseerd,
probeert men op allerlei valse manieren buiten spel te zetten. Toch blijkt ook
hierbij dat mensen het voor elkaar op gaan nemen. Er worden actiegroepen
gevormd met zeer specialistische kennis. Er lijkt een proces op gang te komen
wat niet meer te stoppen is. Amerika wat zo’n beetje
failliet is, en het neoliberalisme zullen het de komende jaren behoorlijk te
verduren krijgen.
En wat deed Nederland?
Nederland volgde met
Balkende, als braafste jongentje van de klas, de neoliberale koers. Na de
verkiezingen van vorig jaar is dit beleid enorm verscherpt. Door de eenvoudige
meerderheid van rechts liggen de belangen van werkenden en uitkeringsgerechtigden
dagelijks onder vuur: aanvallen op de bijstand, op de pensioenen, op TNT, op de
Thuiszorg, op de zorg, op het onderwijs, maar vooral op de arbeidsvoorwaarden.
Neoliberalisering
en flexibiliteit zijn het toverwoord waarmee zij de mensen wijs maken dat er 18
miljard bezuinigd moet worden. In de praktijk betekent dit dat zoveel mogelijk
overheidsvoorzieningen afgestoten moeten worden. Werknemers met slechte
arbeidscontracten gaan de poort uit. Met een beetje geluk worden zij verplicht
hun ‘oude’ werk weer te gaan doen tegen een lager salaris, en minder geluk
zitten zij zo thuis en in de bijstand. Maar ook in de bijstand wordt je
verplicht om te werken tegen je uitkering. De meest onnozele taken, waarbij gesuggereerd
wordt dat je na verloop van tijd een vaste baan krijgt. Maar dat blijkt meestal
niet waar. Helaas is er nauwelijks controle op deze gang van zaken, ook de
bonden laten het op dit punt afweten. Er wordt enorm gesold met de belangen en
mensen, groepen worden zoveel mogelijk tegen elkaar uitgespeeld en tegen elkaar
opgezet. Allerlei organisaties kunnen het werk niet meer aan, en de rechtsen roepen in koor:’zie je nou wel, die overheid maakt
er een zooi van’.
Rond Balkende hadden we de
protestbeweging ‘Keer het tij’. Vooral nu het beleid veel rechtser is geworden
is een krachtige oppositie van groot belang, maar wat zien we? De PVDA kwam bij
de verkiezingen maar 1 zetel te kort. Samen met de SP en GroenLinks een behoorlijke
oppositie zou je denken, vooral als zij samenwerken met vakbonden en andere maatschappelijke
organisaties. Maar nee, in de dagelijkse strijd bundelen deze sociaal
democratische partijen hun krachten niet. Wat Groen Links betreft moet ik
hierop en uitzondering maken. De NCPN heeft deze partij altijd onder de sociaal democratie geschaard, maar bij het afscheid van
Femke Halsema noemde de partij zichzelf een liberaal sociale partij. Nu, we
hebben dat de afgelopen week gezien. Fractievoorzitter Sap heeft over de missie
naar Afghanistan intensief overleg gepleegd met…. haar
liberale collega Pechthold. Groen Links lijkt voor
links verloren, hoewel de opositie in haar partij
behoorlijk groot is. Even terug naar de SP en de PVDA. Op dit moment zeggen zij
dat ze met links samen willen werken. Dit zou een geweldige ommezwaai zijn in
hun beleid. Maar, is dit wel zo? Zij zijn vandaag uitgenodigd. Gelukkig zijn er
leden van deze partijen aanwezig, maar de partijen zelf zijn niet vertegenwoordigd…
Hiernaast zien we dat ook de vakbonden de
achterbox aantrekken en vooral opkomen voor behoud van rechten van de zittende werknemers,
voorzover als dit lukt, want bij TNT gaan er toch weer ontslagen vallen. Heel veel
werkzoekenden, heel veel uitkeringsgerechtigden, heel veel zelfstandig
werkenden, heel veel jongeren, heel veel geheel en gedeeltelijke
arbeidsongeschikten staan op deze manier in de kou. Met de bezuinigingen op
onze salarissen en uitkeringen, met onze pensioenen, met onze spaarcenten wordt
er heel bewust meegewerkt aan de instandhouding van dit kapitalistische,
verrotte systeem dat alleen maar gericht is op winst.
De NCPN wil hier perse niet aan meedoen.
De NCPN vindt dat werkenden
recht hebben op een rechtvaardig deel van de winst,
De NCPN vindt dat alle mensen recht hebben op een menswaardig leven.
De NCPN roept op om verzet
tegen de neoliberalistische politiek te organiseren
en te steunen. Onze kracht, onze macht ligt zoals Lenin
al zei, in de manier waarop wij ons organiseren.
Ik geef nu het woord aan Mark Jan.