Het fenomeen van Raynaud

Bij het fenomeen van Raynaud stroomt er tijdelijk minder of geen bloed naar de bloedvaten van de vingers en soms van de tenen. Dit is het gevolg van het plotseling samentrekken van de spiertjes in de vaatwand, waardoor het bloedvat vernauwt en de bloedstroom belemmerd wordt.

Het fenomeen van Raynaud heeft een primaire vorm en een secundaire vorm. Het primair Raynaudfenomeen, komt het meeste voor. De oorzaak van het primair Raynaudfenomeen is onbekend. Als er een bijkomende ziekte als aanwijsbare oorzaak is voor het verschijnsel, spreken we van het secundair Raynaudfenomeen. De verschijnselen van een secundair Raynaudfenomeen zijn vaak ernstiger dan die van de primaire vorm.

Om de diagnose primair Raynaudfenomeen zeker te stellen, moet er sprake zijn van een aantal klachten en verschijnselen. Om te weten of deze symptomen optreden, zal de arts nauwkeurig navraag doen.

Behandeling

Voor de behandeling is het van belang na te gaan met welke vorm van Raynaud we te maken hebben. De medische wetenschap kent nog geen afdoende behandeling voor het primair Raynaudfenomeen. Wanneer de klachten niet ernstig zijn, is de behandeling gericht op het voorkomen van vaatkrampen. De patiënt kan daar zelf aan bijdragen door temperatuurwisselingen, tocht en kou zo veel mogelijk te vermijden en zich warm te kleden. Een medisch specialist kan vaatverwijdende medicijnen voorschrijven. Die hebben een verslappende werking op de bloedvaten. De vaten verwijden en de doorstroming van het bloed verbetert. De medicijnen verwijden echter niet alleen de bloedvaten van handen en voeten, maar ook die van andere delen van het lichaam. Dit kan leiden tot op zichzelf onschuldige, maar vervelende bijwerkingen. In ernstige gevallen kan een operatie worden uitgevoerd waarbij een zenuw wordt doorgesneden of uitgeschakeld. Als het secundair Raynaudfenomeen is vastgesteld, wordt indien mogelijk de onderliggende ziekte behandeld.