Gewone Vlier   Sambucus nigra

Vlierstruiken vind je overal waar de gond veel stikstof bevat: bij verwaarloosde huizen, op kerkhoven en rond konijneholen en dassenburchten. Op deze plaatsen is de grond verrijkt door de afbraak van organisch materiaal, zoals mest en vuilnis. De zaden worden verspreid door vogels die de bessen eten.

De Vlier groeit bijzonder snel.

Tegenwoordig houdt met de Vlierstruik voor de sier terwijl deze vroeger vooral vanwege zijn bessen en bloemen werd gekweekt.

Van de bloemen wordt nog steeds heerlijke limonade en wijn gemaakt  en van de bessen jam, allebei rijk aan viamine C. Bij hoest werd er  van de bloemen thee getrokken, terwijl een aftreksel van de schors gebruikt werd als laxeermiddel.

Uit diverse delen van de Vlierstruik maakte men kleurstoffen: zwart uit de schors, groen uit de bladeren, en blauw of paars uit de bloemen.

In het binnenste van de takken zit een soort merg dat op witte sponzige kurk lijkt.

Uit het hout dat hard en gelig wit is, worden allerlei kleine voorverpen vervaardigd.

Vele generaties hebben fluitjes en blaaspijpen uit de twijgen gesneden.