Foto: NCPN Twente; Oprit A35 bij Enschede; richting Amsterdam Munster; jan 2000; tijdens de tweede intifada: 380 doden in acht weken.
Niets is na de Tweede Wereldoorlog zo'n foute beslissing van de wereldgemeenschap geweest als de oprichting van een staat voor joden, de staat Israel. Niet alleen werden er zeer grote aantallen oorspronkelijke bewoners van Palestina slachtoffer van deze koloniale oplossing, maar ook theoretisch en volkenrechtelijk deugde er niet veel van. Het was een oplossing vanuit het koloniale denken van eeuwen geleden. Toen men nog Noord-Amerika, Australie en Zuidelijk Afrika kon 'innemen' en de oorspronkelijke bevolkingsgroepen volledig kon negeren. In 1948 kon dat niet meer. De zionisten deden het toch. Linkse zionisten gaven er een sociaal tintje aan. Israel is (naar zionisten zeggen) een 'democratie'; maar wel "slegts voor joden". Dat heeft met democratie (d.w.z. gelijke rechten) niks te maken. Zionisme is (was) een oplossing die niks oplost(e) en alleen maar andere problemen creerden. Dit soort oplossingen is niet stabiel en is ook niet stabiel gebleken. Er is 50 jaar ellende uit voortgekomen. Voor beide partijen. Wat meespeelde was de hevige druk van mensen die de joden uit Europa weg wilde hebben. De zionistische beweging kwam met een gebied aanzetten buiten Europa. Een gebied wat zogenaamd leeg was. De Europese staten hebben toen, samen met anderen, iets af willen kopen (om slachtoffers van Hitler iets te geven) dat niet van Europa en de VN was. Men deed dit niet door een stukje grond in Europa (bijvoorbeeld in Duitsland) vrij te maken, maar een bevolkt land, buiten Europa, te kiezen, namelijk grondgebied waar meer dan drieduizend jaar Palestijnen woonden (incl orthodoxen joden). Palestina werd in een klap een joodse staat; een staat alleen voor joden. Alle wetten spreken van joden en niet-joden. Een internationaal unicum. Zuid Afrika en Rodesie waren de laatsten waarin afzonderlijke groepen in de grondwet(ten) zijn opgenomen. De wet op het land; de wet op de terugkeer, etc. De oorspronkelijke inwoners, de Palestijnen of palestijnse arabieren, incl de vluchtelingen, bestonden er vanaf die dag gewoon niet meer. Lekker goedkoop; het geweten aangaande antisemitisme was gesust en het imperialisme had een waakhond en een vazal in de arabische wereld (vanwege de westerse belangen rondom olie e.d.) Maar goedkoop bleek duurkoop. De volkeren in die regio's hebben tot aan de dag van vandaag oorlog met elkaar; maar ook daarbuiten. Het kost de wereldgemeenschap al 50 jaar geld als water.
De wereldgemeenschap heeft in 1948 iets laten passeren waar de Arabische landen niet in gekend en fel tegen waren. Maar omdat die landen nogal rechtse regimes hadden, werden zijn niet serieus genomen. Rechtse, maar ook de linkse Palestijnen werden toen - en ook later nog - door velen in de steek gelaten. Omdat rechtse Arabische leiders eerder hun afkeer over dit onrecht uitspraken, dachten de meeste linkse mensen dat het de moeite niet waard was achter de Palestijnse zaak te gaan staan. Vele linkse mensen, de sociaal-democratie voorop, hebben toen niet gezien dat de Palestijnen enorm groot onrecht werd aangedaan. Veel linkse mensen kwamen er tientallen jaren later pas achter dat ze een verkeerde ontwikkeling hadden helpen bevorderen. Eindelijk zien links-zionistische kringen ook dat ze een racistische ontwikkeling hebben gesteund, namelijk mensen op grond van afstamming voorrechten en staatsrechten geven. Israel is immers een staat alleen voor joden; een joodse staat. Dat is racisme. Iemand die niet-jood is heeft daar geen leven, met name de daar geboren niet-joden en personen met een ander godsdienst: de palestijnen, maar dus ook israelische Christenen. Het zionisme treedt op voor joden, conform de definitie van jood-zijn, zoals Hitler die feitelijk introduceerde (een 'ras' of een 'volk', i.p.v. een godsdienst). De religieuze joden (door zionisten kwaadsprekend 'orthodoxen' genoemd) passen echter de juiste definitie toe: jood-zijn is op de eerste plaats een godsdienst.
Joden moeten overal kunnen wonen; zoals iedereen. Er hoeft helemaal geen zuiver joodse staat te zijn. Dat is aards. De echte joden (de zogenaamde orthodoxen) zeggen al 50 jaar: "Mosje Dayan zal ons geen beloofde land geven maar de Messias zal dat doen". Het zionisme is daarom momenteel haast ook onvermijdelijk in staat van oorlog gekomen tegen de religieuze joden. Twee keer, de laatste maand, heeft Salomon Bouman in de NRC een voor zijn doen vrij correct stuk geschreven. Dat is vrij opmerkelijk. Een keer over een israelische arabier; een communist (dd. 20 april jl). En een keer in een boek en een artikel over de enorme tweespalt tussen orthodoxen joden en 'gewone' joden in Israel. Zijn boek heet 'Israel contra Zion'. Zijn analyse ondersteunt grotendeels mijn zienswijze. Annet Bleich schreef er dd. 1 mei jl. in de Volkskrant een vrij zuur stuk over. Dit soort analyses zijn mede een uitstekend bewijs dat het zionisme een grote ramp is. Het systematisch jarenlange schelden op orthodoxen joden - notabene door zionisten - is een ultime bewijs van de mis-conceptie van het zionisme. VN van 2 Mei jl. doet daar dezer dagen in twee artikelen (van Leonard Ornstein en Arthur van Amerongen) ook ijverig aan mee. Het niet kunnen omgaan met gelovige Joden en het blijven hinken op twee gedachten zal waarschijnlijk mede de uiteindelijke ondergang van de zionistische ideologie tot gevolg hebben.
Joden behoren - zoals communist weten en altijd doen - te vechten voor gelijke rechten in elk land waar men woont. Dat doet elke gediscrimineerde of onderdrukte groep. Vluchten voor discriminatie is namelijk meestal zinloos. Dat lost een probleem voor een groep niet op. De palestijnen binnen Israel zullen ook nooit hun rechten binnen Israel opgeven door te vluchten naar een ander land. De palestijnen nemen geen genoegen met het verhuizen naar een bantoestan. Joden horen dat ook niet te doen. Israel is nu een soort een (zelfgekozen en voor de Russische en Ethiopische Joden zelfs opgelegd) getto; een soort museum voor joden. Belachelijk gewoon. Het bewijs is eindelijk geleverd dat het zionisme volledig fout zit. Ook het linkse zionisme. Zionisme is duidelijk een ramp voor het jodendom; en dus ook een ramp voor iedereen die zich jood noemt.
De Palestijnen werden in 1948 aanvankelijk alleen door de (toen ook al meestal reactionaire) Arabische regimes gesteund. Links in West Europa greep dat gegeven aan en durfde zodoende niet veel kwaads te zeggen van de vorming van een joodse staat. De Palestijnen konden uiteraard geen enkel begrip opbrengen voor het opdelen van hun land in een joods en een Arabisch deel. De Palestijnen waren voor assimilatie van Joden, Christenen en Moslims. Het gevolg is dat de gevluchte bevolking in het kamp van de rechtse, reactionaire Arabische regimes geduwd werd. En zo was het kringetje rond. Dan krijg je wat in de sociale wetenschappen een "zichzelf voorspellende uitspraak" wordt genoemd: "Palestijnen zijn niet links, want ze worden gesteund door rechts". De verdrevenen lopen dan uiteindelijk inderdaad een grote kans te kiezen voor een bepaald soort (conservatief) nationalisme. Links in Europa had uiteindelijk een reden om de Palestijnse argumenten verder te negeren. Totdat rond 1970 in het Midden Oosten toch uiteindelijk een bevrijdingsbeweging op linkse grondslag opkwam, de PLO. Deze beweging had en heeft tot doel om Israel een land voor alle bevolkingsgroepen te laten zijn. Dus niet alleen voor Joden, maar ook voor Arabieren en Christenen, dus voor al haar inwoners. Zo hoort dat. Dat is zeer progressief. Het zionisme had en heeft die doelstelling nadrukkelijk niet. (Men neemt - vanwege de krachtsverhoudingen - alleen tijdelijk even genoegen met twee kleine bantoestans: op de westbank en de gazastrook. Dat heeft Mandela helaas ook twintig jaar moeten accepteren.)
Het zionisme is een gevaarlijke dwaling. Rechten van 2000 jaar bestaan nu eenmaal niet. Joden in Nederland zijn Nederlander. Je kunt geen twee paspoorten hebben. Nederlanders in de USA zijn Amerikanen. Stel je voor dat de Batavieren ergens bij Munchen (langs de Rijn waarlangs zij afzakten) een stuk land gaan opeisen? Dan is het on-onderbroken opeisen van israelisch land door aantoonbaar gevluchte palestijnse vluchtelingen duizenden malen logischer. Natuurlijk mag een Amerikaan van Nederlandse afkomst (maar zelfs van niet-Nederlandse afkomst) een huis kopen of huren in Nederland (of in Israel of Palestina) om er zijn dagen in te slijten, maar hij mag nooit in een bestaand land met bestane structuren een staat creeren voor alleen een bepaalde groep. Dat is racisme. Zionisme is racisme. Dat is algemeen erkend (aangenomen resolutie in de VN, 1975).