==== WILLEN JULLIE DEZE MAIL DOORMAILEN NAAR OSCAR GARSCHAGEN ====
=== M. DANK EN VR. GR. RIK MIN ====
Betreft: uw artikel over China, ‘geprivatiseerde banken blijven staatsbanken’.
Geachte heer Garschagen,
U schrijft vaak over oost Europa en het verre oosten, maar vaak denk ik dat u de essentie van een socialistische maatschappij (China) en een kapitalistische maatschappij (het huidige ‘Rusland’) niet begrijpt of niet wil begrijpen. Uw artikelen zijn daarom vaak nogal warrig. Of doet u dit expres?
Banken zijn in een kapitalistisch systeem bijna altijd geprivatiseerd. Het doel is winst te maken voor aandeelhouders. Eigenlijk is dat absurd, want het is geen bedrijf. (Het is immers ons geld.)
Als het dan om de 80 of 90 jaar weer eens uit de klauwen loopt, worden spaarbanken meestal genationaliseerd [1]. En als de bui over is, weer verkocht. Daarna begint het hele circus van maximale winst zien te behalen, weer opnieuw. Want Zalm en Bos denken dat het niet anders kan. Zelfs de SP [2].
In een socialistische maatschappij zit dat anders. In China heeft men recent - bijvoorbeeld - democratisch besloten, op het volkscongres, honderden miljarden van de meerwaarden van alle goedlopende bedrijven in China over te hevelen naar de boeren en het platteland. (Lees: te geven aan.) Dat is zoals socialisme werkt. Dat komt omdat de aanwending van het nationale financierkapitaal in handen is en blijft van de overheid. Zo hoort het ook. Dat is staatskapitalisme [3]. Met dat woord is niks mis mee. Dat is de vooruitgang; zoals we dat hier al minstens duizend jaar niet meer kennen [4].
De lezers van de NRC willen dat soort dingen lezen in hun krant; en geen zielige human intrest-verhalen over mevrouw Wu Lijian (44) of andere prietpraat in artikelen over China (NRC, 28 aug. 2010).
U kent toch ook wel het succesverhaal van het Chinese socialistische paradijs Huaxi? Als het financieringskapitaal in handen van de bevolking is, zoals in Huaxi het geval, dan heeft die gemeenschap – elk afzonderlijke bewoner van die gemeenschap - naast zijn inkomen uit arbeid, het dagelijks loon naar dagelijks werk, ook inkomen uit bezit. Dat is veel geld. De mensen worden dan rijk. Dat is socialisme, zoals u niet schijnt te weten. Dan weet u dat nu. Het voorbeeld van Huaxi is het ultieme conceptuele voorbeeld voor de gehele Chinese maatschappij in opbouw. Elke inwoner van China arm of rijk krijgt - nu al en/of in de toekomst - naast zijn gewone inkomen ook een inkomen uit het feit dat hij/zij eigenaar is van alle productiemiddelen [5]. Dat is socialisme. Q.e.d. Voor de markt is de Chinees niet bang. Die is ingecalculeerd. (Zie bijgevoegde scans.)
Kapitalisme is - daar en tegen – roof, d.w.z. roof van de geproduceerde meerwaarde door een losse kleine aandeelhouders-klasse. Waarom hangt u zo aan ons systeem, het kapitalisme? En schrijft u vaak zo tendentieus over China? Er moet toch een alternatief zijn/komen voor ons misdadig en agressief imperialisme. (Nu weer die militaire oefeningen in de Chinese zee.) Zij mogen zich toch ontwikkelen zoals zij dat willen? In een socialistische maatschappij (China) worden alle winsten, de meerwaarde, c.q. de totale meerwaarde teruggeploegd in de maatschappij [6]. In het westen ligt het kapitaal van ellende te rotten in allerhande geheime Zwitserse kluizen; in China niet. Daar wordt kapitaal gebruikt voor de bevrijding en om rijkdom te schenken aan de gehele bevolking.
Hoogachtend,
Rik Min
[1] Zakenbanken meestal niet. Dat zijn eigenlijk geen banken. Die beleggen. Het risico is voor de klant. En terecht.
[2] De SP is helaas dom en kortzichtig. Die weet niets beter te zeggen dan de markt af te schaffen. Dat is dom, want marktmechanismes kun je niet afschaffen. Over kapitalisme afschaffen hoor je de meeste partijen in Nederland helaas niet meer. Behalve de NCPN.
[3] Staatskapitalisme is nu eenmaal socialisme (c.q. communisme). Vergeten? (Niet te verwarren dus met volkskapitalisme; dat is wat Hitler, Thatcher, Reagen, Rutte, en Verhagen willen/wilden)
[4] In de feodale tijd ging alle meerwaarde naar de feodale heren; in het kapitalisme gaat alle meerwaarde naar de private personen; de aandeelhoudersklasse, de bezittende klasse.
[5] De staatsburger in China is aandeelhouder van de productiemiddelen. Zie mijn artikel op http://home.kpn.nl/r.min.001/Econ/GrondEnKapitaal.html
[6] Elke Chinees krijgt die revenuen van alle Chinese fabrieken, bedrijven en joint ventures (daar slechts van 50% van de geproduceerde winst/meerwaarde), in geld of in gratis diensten en/of goederen uitgekeerd: gezondheidszorg, onderwijs, subsidies, goedkope leningen, etc. (Iedereen profiteert van de bedrijvigheid; niet alleen de kapitalistenklasse, zoals in een kapitalistisch systeem.)