Onderwerp: Is China nog een socialistische maatschappij? (II)
Datum: Thu, 29 Dec 2011 18:00:09
Van: Rik Min
Aan: xxxx@xxx

Beste xxxx, wat is socialisme precies? Ik ben er ook niet uit. Ik heb behoefte aan weerwoord. Dat weerwoord heb ik hier niet. Ik vind sinds een tijdje namelijk - sinds 2007/2008 - dat China - juist theoretisch - nog steeds socialistisch is. Ik durf ik er vandaag de dag daarom dan ook twee opmerkingen over te maken die ik vroeger niet maakte:

1. Toen in 2007/2008 die rechtse knakkers van de Republikeinen - in dat jaar tegen dat 700 miljard dollar-plan van Obama stemden - opmerkten dat ze geen "socialisme op Wallstreet wilden", hadden ze toch wel een punt te pakken. Zo kun je dat inderdaad zien; vond ik.

Theoretisch is er - volgens mij - namelijk inderdaad sprake van een soort socialisme ('eerste stap') als alle banken (in één land) (in de USA of Nederland) met het geld (van zeg 95% van alle spaarders erop), "in handen is van de overheid". Ondernemers moeten dan hun 'vreemd vermogen' (VV) lenen van die banken; van ons als spaarders. Te meer dat Obama in die tijd toen ook drie auto-fabrieken nationaliseerden schreeuwde die Republikeinen niet voor niks zo hard.

Zou Wouter Bos en Obama dat toentertijd door hebben gehad? De rechtse knakkers in de USA en in Nederland  volgens mij wel [1].

Bij de Fortis-deal zei Bos wel dat "de winsten van Fortis voortaan naar de algemene middelen zullen vloeien". Theoretisch lijkt mij dat er in 2007 in de USA een beetje sprake was van socialisme. (De spaarders waren toen aandeelhouder van productiemiddelen; d.w.z. deels "eigenaar van de productiemiddelen".)
De overheid bepaalt vanaf zo'n moment voortaan waar het spaargeld in geïnvesteerd wordt en welke ondernemer geld krijgen om te ondernemen. Voorals gebeurde dat uitlenen (c.q. investeren) natuurlijk niet democratisch zoals in socialistische landen in theorie met investeringen gebeurt. In socialistische landen vloeien de revenuen van het geïnvesteerd kapitaal (inkomsten, dividenten, interesten) terug naar de algemene middelen [2]. De overheid kan (in socialistische landen) (op die manier) de spaarders gegarandeerd pakweg 4 tot 5% rente per jaar uitkeren [3]. (De fluctuaties zijn in China dan voor rekening van de Chinese staatsbank.) Ondernemers hebben in socialistische landen verder natuurlijk dan de plicht de totale meerwaarde (de totale winst) af te dragen aan de overheid. Immers hun vreemd kapitaal (VV) is geleend van de spaarbank waar het spaargeld van alle spaarders op staat. De spaarders zijn immers eigenaar van de aandelen. De staat is de beheerder van ondernemingen [4].  Niemand "bezit" (in socialistische landen) meer prive "een productiemiddel" of een deel daarvan. Dat gaat via de staatsbank.

2. Veel mensen weten dat een socialistisch maatschappij, 'het socialisme', iets is als "dat 'de arbeiders' via een revolutie de productiemiddelen overnemen". In deze definitie zijn alle vijf de woorden zeer gevoelig gaan liggen de laatste 30, 60 tot 100 jaar. Dat zijn de woorden arbeider, revolutie, overnemen ('inpikken'), productiemiddelen en het woord socialisme ('communisme') zelf. In de hele periode vanaf 1918 tot nu, heeft men allerlei soorten van warme, koude en psychologische oorlogen gevoerd om deze vijf woorden in de gedachten van de bevolking te verdraaien. Daardoor stoot deze definitie bij velen in de samenleving nu nogal af. Ze geeft als zodanig, kort uitgelegd, vastgelegd of uitgesproken in ieder geval vaak veel verwarring. Socialisme lijkt dan helemaal en alles bij elkaar ver weg te liggen en nogal gewelddadig. Dat blijkt vaak in veel discussies. Terwijl er een prima alternatief is voor een definitie van een socialistische maatschappij. Het socialisme is dichterbij en haalbaarder dan men denkt als men uitgaat van het begrip spaargeld. Die benaderingswijze vereist op zichzelf een forse toelichting. Door de bankencrisis is die benaderingswijze recent echter redelijk makkelijk geworden. Moderne mensen weten dat als je aandeelhouder bent je (mede-)eigenaar ('bezitter') bent van een bedrijf ('een productiemiddel'). Die term vandaag de dag kent geen psychologische barrière. Als nu een democratisch orgaan jouw spaargeld belegd en je 4% tot 5% rente per jaar geeft, heb je daar geen moeite mee. (AEX-beleggen heeft zelfs minder rendement.) Dan heb je dus socialisme. Als ondernemingen min of meer verplicht zijn geld van staatsbanken te lenen en als op die staatsbank al het spaargeld van alle Chinesen staat, dat is China socialistisch. "Je bent (collectief) eigenaar van de productiemiddelen". Je wordt als Chinees 'slapend' rijk" want je bent aandeelhouder van de ondernemingen [5]. "De bevolking krijgt alle meerwaarde", dat "wat vroeger alleen de kapitalisten kregen".

Het socialisme is dus eigenlijk soms veel dichterbij dan je denkt. En China is volgens mij vanwege bovenstaande definitie - theoretisch - nog steeds een socialistische maatschappij.

Voetnoten:

[1] Zeker toen bleek dat de 7 grote banken onder druk van Paulson gedwongen werden te tekenen (Volkskrant, 17.10.08, pag. 9).
[2] En dat is in principe onder democratische controle van het parlement.
[3] Een vaste hoge rente is essentieel voor een dan socialistisch land.
[4] Kapitaalvlucht laten we vooralsnog buiten beschouwing.
[5] Staatskapitalisme is voor mij geen scheldwoord maar socialisme. Behalve als het niet democratisch beheert wordt. In China gebeurt het beheer van het kapitaal democratisch.  In een maatschappij met volksdemocratisch staatskapitalisme zoals China is, vloeien alle revenuen naar de staatsbank en dus naar de spaarders/de bevolking.