Geachte redactie

Jullie zullen dat stuk over communisme van Leonard Pfeijffer (11 aug. 2012) wel geplaatst hebben om jonge nieuwe jonge studenten abonnee te laten worden; of op zijn minst de losse verkoop te bevorderen. Want het gaat de komende tijd nu eenmaal over socialisme of barbarij. Jonge mensen voelen dat.

Well done.

Maar een blad krijgt altijd de ingezondenbrievenschrijvers die ze verdient. Zeven stuks nota bene! Ik vind ‘communisme 1’ van Erik Jan Nederkoorn heel slecht. Communes hebben niks met  communisme te maken. Communisme is dat alle bewoners van een land aandeelhouder zijn van de productiemiddelen.

   Rob Vlasboom van ‘Communisme 2’ maakt dezelfde denkfout met kibboetsen. Alleen nog erger:  socialisme alleen voor joden zeker? Zijn opmerkingen zijn dus dubbel misplaatst want socialisme is democratie! Volksdemocratie. Castro is niet de eigenaar van de productiemiddelen, zoals ‘Times magazine’ Castro als ‘de rijkste man op aarde’ een keer neerschreef. Hij krijgt als president alleen een loon. Zoals iedereen. En verder in een parallel dubbel inkomen, bijna alles gratis – onderwijs, gezondheidszorg, vervoer, sociale verzekeringen, goedkope huisvesting - dat wat bij ons (mij) minstens 20.000 euro per jaar kost.
   Aad v.d. Enden van ‘Communisme 3’ denk dat een democratisch communisme een aantal paradoxen bevat. Maar welke dan? Voor mij is een socialistische maatschappij de meest zuivere vorm van democratie. 60 jaar koude oorlog heeft bij deze ingezondenbrievenschrijver de verkeerde veronderstellingen gewekt . George de Haan van  ‘Communisme 5’ is de enige redelijke ingezondenbrievenschrijver. Erik Bongers, Texas, van  ‘Communisme 6’ is zeker de lolligste thuis. Jammer dat hij geen mening heeft of geeft. Joeri Everears van  ‘Communisme 7’ beweert dat communisme tot “enorme armoede en corruptie leidt” en dat communisten “geld confisqueren”. In Cuba komt de relatieve armoede door de nu al 50 jaar durende boycot. In Korea (Noord Korea) ook door boycot en de oorlogstoestand. Zelfs goede zeep en goede tandpasta is er in die landen niet zomaar te krijgen. Electronica ook niet. Westerse uitvindingen zijn allemaal goed afgeschermd om na te maken. Dat is niet leuk voor de Cubanen. Ook computers kunnen niet worden ingevoerd. Logisch dat socialistische landen achterblijven. Zelfs China.

En dan het stuk van Leonard Pfeijffer. Wie laat nu een niet-communist, een sociaal-democraat schat ik in, uitleggen wat communisme/socialisme is? Dat kan toch niet? Leonard Pfeijffer raakt de kern van de zaak niet. En dat blijkt. Uw lezers krijgen daarom ook geen goed beeld van communisme. Het stuk misleidt de lezer op die manier. Socialisme is geen ideologie, maar een wetenschap. Communisten zijn het meest consequent daar in. Er wordt gelukkig, als een echte wetenschap betaamd, met dingen geëxperimenteerd. Dat maakt het zo nuttig - voor ons marxisten - wat China en Cuba nu doen. Ondernemers - bijvoorbeeld - zijn geen kapitalisten. (Veel Nederlanders snappen dat niet.)

    Gelukkig gooit hij fascisme en socialisme niet op een hoop. Hij noemt het terecht complementair en 180 graden tegengesteld. (Barvo.) 'Marktwerking' noemt hij 'kapitalisme'. Dat is het niet. [Zie mijn eBook over politieke economie.] In een socialistische maatschappij is er ook marktwerking; zeker m.b.t. tot buitenlandse handel. Daar moet gewoon marktconform geld voor een waar betaald worden. Markten veroorzaken de crisis niet. 'Liberalisme' is ook het probleem niet. (Neoliberalisme wel.) Vrijhandel is ook niet een twee drie het probleem. Leonard Pfeijffer snapt ook niet waarom en waardoor de muur gevallen is. (Communisten wel.)

    Met het beschrijven van socialisme (communisme), begint hij pas 5 alinea's voor het einde van het stuk. Dus met het uitleggen van de veelbelovende subtitel van het verhaal (het onderliggende doel van het verhaal) wordt pas heel laat een aanvang genomen.

     Dat Leonard Pfeijffer zegt dat de Sovjet Unie geen socialistisch land (communisme) was, is onzin. Dat was het wel degelijk. Ook al lijken sommige dingen kapitalisme, het is het niet. Neem het begrip staatskapitalisme. Net als wat in China gaande is, begrijpen velen niet dat staatskapitalisme wel degelijk socialisme is. Het nationale financieringskapitaal (het spaargeld van 1.2 miljard mensen)  is immers in handen van de gemeenschap! De gemeenschap (het volkscongres of toentertijd de Doema) bepaalt waarin geïnvesteerd wordt. Alle revenuen (winsten) gaan terug naar de gemeenschap (en naar de spaarders). Daar wordt het hele begroting mee betaalt. Dat is socialisme in optima forma. Het kenmerk van socialisme. Dat mistte ik in Leonard Pfeijffers verhaal.

    De oorzaken van hongersnood in de Sovjet Unie vroeger en in Noord Korea nu liggen niet aan het systeem of de collectivistische productiewijze, maar aan oorlogsituaties. Tussen 1918 en 1923 waren er legers uit 12 landen aktief in de Sovjet Unie. Die veroorzaakten de hongersnood. De opbouw werd door die oorlogen verstoord. Tegelijkertijd waren er mensen van de oude garde en hun handlangers nog aktief als speculant. Graan werd niet afgedragen aan de steden. De infrastructuur was er ook nog niet. Noord Korea is nog steeds in oorlog. Cuba ook. Noord Korea kan ieder moment een atoombom op zijn kop krijgen of binnengevallen worden. De verhalen over hongersnood zijn zwaar overdreven. Alles over socialistische landen wordt in Nederland zwaar overdreven of in een verkeerd daglicht gezet.

    En dan het begrip 'totalitair'. Leonard Pfeijffer weet toch wel dat de volkeren in socialistische landen gezworen hebben nooit meer het kapitalisme in te voeren en niet imperialistisch (oorlogszuchtig) te zijn. Dat noemen ze 'dictatuur van het proletariaat'. Dat heeft niks met dictatuur of totalitair te maken. Dat is de macht van het volk. Volksdemocratie. De communistische partijen waken daarover.

    Leonard Pfeijffer beseft (nog) niet dat socialisme - in het westen - dichterbij is dan men denkt. Denk aan 2008, de United States, daar hadden 100 rechtse knakkers van de Republikeinen in de senaat toch wel een punt toen ze tegen dat 700 miljard dollar-plan stemden en ze opmerkten dat ze geen "socialisme op Wallstreet wilden". En "Obama een socialist was (is)".

     Theoretisch is er namelijk sprake van socialisme als alle banken (in één land) (bijvoorbeeld in Nederland of in de USA) met het geld van alle spaarders, in handen is van de overheid. De grote auto-fabrieken waren (en zijn) zelfs in de USA in overheidshanden. Bij de Fortis-deal zei Bos ook dat "de winsten van Fortis voortaan naar de algemene middelen zullen vloeien". Theoretisch is er (dan) sprake van socialisme. De overheid is (dan) (daar en hier) eigenaar van vitale onderdelen van de productie.

    De revenuen van het geïnvesteerd kapitaal vloeien (dan) naar de algemene middelen. In echte socialistische landen deelt de overheid de spaarders gegarandeerd pakweg 3, 4 of 5% rente per jaar uit. Ondernemers hebben - in zo'n land - de plicht de meerwaarde en de winst af te dragen aan de overheid; net zoals de CEO's nu al doen, door alle winst aan de aandeelhouders af te staan. Die aandeelhouders als prive-personen bestaan - in zo'n land - nu niet meer. Dat is dan einde verhaal van kapitalisme in Nederland. Niemand "bezit" prive dan immers meer "een productiemiddel" of een deel daarvan. Zou Wouter Bos, Samson en Roemer dat wel door hebben? De rechtse knakkers in Nederland en de USA hebben het volgens mij wel door dat er - in zo'n land -  dan sprake is van socialisme [mijn weblog in 2008].

Dat wilde ik even kwijt.
Hoogachtend,

Rik Min
http://home.kpn.nl/r.min.001/Econ/
(eBook over politieke economie)
http://home.kpn.nl/r.min.001/Weblog08.html
(weblog Rik Min)
http://home.tiscali.nl/sb008024/Rik/
(Socialisme is goed voor iedereen)