Aan Bert Wagendorp van 'de Volkskrant'.

Van Dr. ir. Rik Min, van 'de vakbond'.

Betreft: De door u uitgesproken wens van "velen om terug te willen naar vroeger". Het is de inflatie die mensen zorgen baart plus hun bestaansonzekerheid.

Geachte heer Wagendorp, beste Bert,

U heeft het 30 december in de Volkskrant gehad over de wens van velen om terug te denken over vroeger en dat de helft van de Nederlanders terug wil naar de gulden. Toch is dat probleem niet zoals u dat stelt. U maakt zich er een beetje gemakkelijk vanaf. Ikzelf heb die wens tot terugkeer naar vroeger zeker niet; en velen met mij.

     Maar waarom ik u schrijf, is dat dankzij de laatste indruk van het prijspeil in guldens, iedereen bij toeval nu een prachtig referentiepunt in zijn/haar hoofd heeft zitten: van het prijspeil van 5 jaar geleden. Als men denk dat de euro nu ongeveer evenveel waard is als de gulden toen, is dat men, nu, voor het eerst in de geschiedenis een breed levend, redelijk zuiver referentiepunt heeft van het prijspeil van 5 jaar geleden. Daardoor heeft men voor het eerst in de geschiedenis bewust of onbewust ECHT kennis gemaakt met de echte inflatie in Nederland. Die is schijnbaar of blijkbaar domweg 100 procent - in 5 jaar - dus 20% per jaar. Dat klopt wel degelijk met de stijging van zaken zoals de woonlasten, de prijzen in de horeca, etc. VOOR dat gedenkwaardig moment, nu 5 jaar terug, had men domweg geen idee van de werkelijke inflatie. Alles ging ieder jaar omhoog, dat wel, maar men besefte domweg niet met hoeveel. Men werd automatisch in slaap gesukkeld. Net zoals dat beroemde voorbeeld van kikkers in een pan water waarbij de temperatuur langzaam omhoog gaat: die springen er niet uit. Anders zouden ze wel degelijk springen.

     Men geloofde in Nederland altijd de veel te lage inflatie-cijfers van het CBS. Die inflatie-cijfers van het CBS en de regering plus de SER, kloppen namelijk al 20, 30 tot 50 jaar niet. Misschien al wel langer. (Ik kan het weten want ik zit in de bondsraad van de AbvaKabo en voer al jaren akties voor een hogere salarissen voor brandweerlieden, agenten, verpleegsters, soldaten, in de lage schalen; zeg maar onder schaal 11, omdat de inflatiecijfers en de prijscompensatie niet klopt.)

Voor het eerst in de geschiedenis hebben we nu collectief een wetenschappelijk verantwoord ijkpunt van het prijspeil van een aantal zeer gewone en opmerkelijke, d.w.z. hoge prijzen in Nederland, namelijk die van vijf jaar geleden; welliswaar in gulden, maar toch redelijk betrouwbaar. Velen zeggen en beamen; sociologisch gezien is dit absoluut een betrouwbaar uitgangspunt.

In de inflatie-index en in de inflatie-correctie zitten een groot aaantal belangrijke prijzen niet, zoals de hoogte van de prijzen van de huizen, de gemeentelijke lasten, de energie-kosten, de benzineprijzen, advocaat kosten, verzekeringskosten, ziekenkosten, etc.. (Iedere insider weet dat.) Dat is feitelijk al 20 jaar een politiek economisch schandaal.

Derhalve is het waar dat de inflatie (tov  5 jaar geleden) best wel eens 100 procent zou kunnen zijn. Geloof me maar. Het is zo.

Net als de inflatie-cijfers niet deugen, deugen de werkloosheid cijfers in Nederland niet. In die cijfers zitten namelijk heel veel gevallen van werkzoekenden niet inbegrepen. In mijn directe omgeving ken ik er sowieso al 10 personen die een baan zoeken en niet in de statistieken van het CBS en in de bakken van het CWI voorkomen (incl. mijn partner en ikzelf, waardoor we nu beiden in het freelance snabbelcircuit zitten). Mensen in de WAO, in de bijstand, werklozen die overal buiten worden gehouden/gesloten, mensen boven de 55 die in de vut zitten; kortom allerlei mensen die wel degelijk een goede vaste baan zoeken. Mensen onder de 22 en boven de 45 jaar zijn onbemiddelbaar. Feitelijk zijn er in Nedrland wel meer dan 2 miljoen mensen die een goede vaste baan zoeken. En geen 300.000 a 400.000 werklozen zoals men in de politiek steeds zegt. Viereneenhalf miljoen mensen in Nederland werken namelijk maar. Dat zegt dus ook al iets; en geeft indirect een bewijs voor mijn/onze stelling.

Kortom, het geloof van mensen dat het in de euro zit is niet juist, het zit in de inflatie en de onjuiste inflatiecorrectie van de laaste 5, 10 of 20 jaar. De wens van velen om terug te willen keren naar vroeger is niet het punt. Het punt is de inflatie die mensen zorgen baart. Die wordt voor 10 tot 30 % niet gecompenseerd. Nog korter gezegd: het is de bestaansonzekerheid die momenteel knaagt aan vele mensen, vooral de mensen aan de onderkant van de samenleving wiens kinderen geen huis meer kunnen kopen, geen baan meer kunnen vinden en bijna ALLES om zich heen steeds maar duurder zien worden. (Behalve een paar opzichtige irrelevante electronica producten, die Zalm nu juist WEL in de inflatie-index heeft doen opnemen.....)

Dus graag een iets betere analyse svp.

Rik Min