==== INGEZONDEN BRIEF ====

 

 

Geachte redactie,

 

Marten de Jongh schrijft vandaag in de Tubantia, dat je vragen hoort te stellen bij het neo-liberalisme, het stadium waar het kapitalisme nu in verkeerd. Hij legt een link van de crisis-verschijnselen, nu, naar de grote economische crisis van de jaren dertig. Dat is een correcte vergelijking. Want, hoe je het ook wendt of keert, je zult moeten nadenken of we de crisis voor kunnen blijven, en zo nee, hoe we de crisis – die volgens hem en mij onafwendbaar komen gaat - moeten oplossen. Doen we het tegen die tijd dat de economische chaos compleet is, zoals als Roosevelt de ellende van de dertiger jaren min of meer oploste, of lossen we het probleem van het kapitalisme ECHT op, voordat het ons in een derde wereld oorlog stort en/of in fascisme.

 

Doordat de meerwaarde, de ‘winst’, die door de werkende klasse wordt geproduceerd, in een kapitalistische maatschappij toegeëigend wordt door een selecte groep, de aandeelhoudersklasse, blijft het verdiende geld tijdens crisissen gewoon ergens op een bank in een kluis liggen. Investeringen vinden (dan) niet meer plaats. Slechts een handjevol mensen, die meestal bij een bank zitten, bepalen waar nog wel en waar niet meer in geïnvesteerd wordt. Dit belangrijke aspect in een volwaardige maatschappij gaat in een kapitalistische maatschappij dus juist volstrekt ondemocratisch. Daarom heeft kapitalisme niks met democratie te maken. In een socialistische maatschappij wordt juist WEL op een heel democratische manier bepaalt waar in geïnvesteerd wordt. Er wordt juist ook geïnvesteerd als er een crisis is of aankomt! In het kapitalisme doet de bezittende klasse dan meestal juist niets. (Dat is in de dertiger jaren bewezen.) Omdat in een kapitalistische maatschappij DAT nu juist NIET democratisch geregeld wordt. Daarom heeft socialisme juist alles met democratie te maken. Ook al wordt een socialistisch land vaak geregeerd door EEN partij (China). Die partij waakt er slechts over dat een land niet meer terugvalt naar het ondemocratische kapitalisme.

 

m.vr.gr.

Rik Min