From: Rik Min [r.min@hetnet.nl]
Sent: maandag 20 november 2006 14:30
To: diverse personen, bladen en instellingen
Subject: Dries van Agt op de Universiteit Twente over het Palestijnse vraagstuk (ter informatie)

Van Agts zorg om Palestina

 

(“een late bekering” zoals hij dat zelf zegt)

 

 

Enschede, 14 nov. 2006. In het kader van Studium Generale sprak voormalig premier en nog steeds kopstuk van de CDA, Dries van Agt, dinsdagavond 14 november, in Enschede op de Universiteit Twente over het Palestijnse vraagstuk. Zijn lezing ging over het mandaat gebied Palestina en hoe Europa het probleem van de joodse kolonisatie 60 jaar volledig afwentelde op de Palestijnse bewoners. Aan de orde kwam de vluchtelingen, de onderdrukking en de bezette gebieden als een grote openluchtgevangenis.

    Er waren minstens 400 jongeren, studenten en oudere mensen op zijn lezing afgekomen. Zijn betoog was karakteristiek van Agt, zoals we hem uit de Tweede Kamer kennen, zeer opvallend en vanaf de eerste tot de laatste minuut zeer indrukwekkend. De zaal was gedurende zijn hele betoog werkelijk doodstil. Vooral gewone studenten en de politieke middengroepen waren hier vertegenwoordigd. Christelijke jongeren wisten zo te merken vaak niet wat ze hoorden. Er zaten ook veel islamitische meisjes met hoofddoekjes in de zaal. Je kon een spelt horen vallen. Normaal ga je daar als communist niet naar toe. Dit keer wel.

    Voor vele aanwezigen waren zijn analyses en zijn oplossingen eye-openers. Van hem namen ze dingen aan die ze van anderen niet zouden aannemen. Dat kon je aan alles merken. Dat hij, als rechtse bal, het toegestroomde publiek had geraakt, bleek vooral na afloop. De sfeer was compleet anders dan anders na dergelijke bijeenkomsten over Palestina. De enkele zionist die er was, was na afloop nergens te bekennen. De gebruikelijke taferelen van moeilijke nietes-welles-discussies waren nergens te zien.

 

Van Agt vond dat het “niet onbegrijpelijk” was dat de Arabische wereld het beroemde en beruchte “verdelingsplan van 1948 afwezen”, waar Palestijnen 46% en Zionisten 54% van het Heilige Land kregen”. In zijn onnavolgbare stijl ging hij in op de toestand in de bezette gebieden: dat Oost-Jerulalem eigenmachtig was geannexeerd, dat overal land is geconfisqueerd, dat er inmiddels open en bloot 400.000 kolonisten op de Westbank wonen, dat de arabieren de talrijke verbindingswegen op de niet mogen gebruiken, de joden wel, enzovoorts.

 

Het zionisme is Apartheid. Hij haalde bisschop Tutu aan die dat ook heeft beweerd. De muur die gebouwd wordt is illegaal. Die staat voor 90% op bezet gebied. Die muur maakt dat de Palestijnen daar “geen leven meer hebben”. Het gerechtshof in Den Haag heeft dat ook uitgesproken met alleen de USA en Israel tegen. Israel heeft die uitspraak onmiddellijk naast zich neer gelegd. Van Agt legde met een gloedvol betoog – waar hij alleen patent op lijkt te hebben – de politiek van Israel langs de meetlat van de beschaving en de waanzin dat de USA Israel steeds klakkeloos steunt. Hij nam het de neocons in de USA hoogst kwalijk en liet merken dat hij daar niks van begreep. Opvallend. Vanuit de zaal werd gevraagd hoe het komt dat hij dat niet eerder had ontdekt, zei hij dat het bij hem “een late roeping” was. Het speet hem enorm dat hij het “niet eerder gezien had”, maar nu “zag hij het wel”. Ik ”voel me een grote kaffer”, dat ik dit alles wat de Palestijnen is aangedaan, niet eerder heb gezien. Ik “heb me”, t.o.v. van “wat ik vroeger dacht en deed”, “grandioos vergist”. De zaal werd muisstil.

 

Toen de rol van het geweld aan de orde kwam gaf van Agt een staaltje ijzersterke redeneerkunst te berde die de toehoorders zelden, te zien krijgen, laat staan van een Christelijk iemand. Zelfmoordaanslagen in het Israel van voor 67 keurde hij af, maar “zelfmoordaanslagen tegen de bezetter in gaza of de westbank” zei hij “zijn gewoon vormen van verzet”. Er was feitelijk geen spelt tussen zijn redenering te krijgen. Dat vond het publiek onbewust blijkbaar ook want je kon een spelt horen vallen. De Palestijnen hebben “dat recht van gewapend verzet”, zoals elk ander volk dat recht heeft “wiens land bezet is”. Daarin ging hij dus verder dan vooraanstaande linkse leiders (van een van de grote linkse partijen) ooit gegaan waren...

 

Hij vond het een schande dat de EU en de USA na de “absoluut onberispelijk verlopen verkiezingen” hun hulp aan de Palestijnen hebben ingetrokken. Zijn redenatie, argumentatie en stijl van spreken was glashelder. Tenslotte riep hij iedereen op de hulp aan de Palestijnen onmiddellijk te laten hervatten en Israel vierkant af te vallen.

 

Zijn verhaal was/is buitengewoon indrukwekkend en buitengewoon moedig vooral ook voor in de kringen waarin hij vertoeft en zich staande moet houden. Hij heeft een goede eerlijke analyse gegeven. Zijn oplossing is, zoals jullie weten en in de HP/De Tijd van 29 sept. 2006, hebben kunnen lezen, dat joden, christenen en moslims, samen in een land moeten zien te blijven wonen, want het is feitelijk (al) een land en daar wonen ze met zijn alle al. Dat is precies wat de Palestijnse Bevrijdingsbeweging, de PLO, vanaf haar oprichting ook altijd heeft gezegd en nog steeds en in haar handvest heeft staan.

 

 

Met vriendelijke groet

Rik Min