Naar aanleiding van een waanzinnig onzin verhaal van een eenmalige (?) gastredacteur Ilja Boelaars (D66?) over pensioenen in het Financieel Dagblad ...
==== WILLEN JULLIE DIT OOK DOORMAILEN NAAR IIJA
BOELAARS ===
=== M. DANK EN VR. GR. == RIK MIN ===
Betreft: gastredacteur ILja Boelaars
Geachte redactie, mijn heren,
Vandaag op pagina 2 een artikel van Ilja Boelaars die "kritiek heeft
op de pensioenfondsen". Het komt er op neer dat 'men' niet weet of
beseft "dat jongeren gepakt worden".
Hij heeft zelf geen idee [1]. En dat hij gestudeerd heeft of nog
studeert - en verstand van generatiepoblemen heeft - zegt al
helemaal niks. Want afgezien van marxisten, heeft de hele
burgerlijke wetenschap en de hele universitaire gemeenschap gefaald
[2]. Hij heeft blijkbaar ook geen idee waarom er überhaupt
pensioenfondsen zijn. (Het is veel goedkoper dingen zoals
pensioenen-beheer collectief te doen - qua kosten - dan
afzonderlijke kosten per persoon in rekening te krijgen. Zie o.a.
het FD van een half jaar terug. Een bericht dat ik zelfs nog heb
uitgeknipt en op mijn prikbord heb gehangen.)
Natuurlijk hebben soms jongeren nadelen. Soms hebben - in de tijd
over 80 jaar gezien - ook ouderen nadelen. Gemiddeld genomen hangt
dat af van toeval, namelijk het moment wanneer er een crisis,
recessie of een baby-boom is. Ilja Boelaars geeft blijk dat hij niet
weet dat er überhaupt een recessie (met werkloosheid en
koopkrachttekort) is en waarom? Hij is niet voor niks D66. Dat
zegt veel.
Mensen zoals ik, marxisten, hebben hele andere vormen van kritiek op
ons pensioenstelsel (dat het geld dat er ingelegd is een
essentieel onderdeel is van het kapitalistische systeem) en
zijn trouwens voor een omslag systeem. Een omslag-systeem is minder
gevoelig voor zware economische crisissen, zoals deze en zoals
die van 1929 - 1939 was [3].
Hoogachtend
Rik Min
VOETNOTEN:
[1] Het is zowel waar als niet waar. Dus is wat hij zegt dommigheid,
hersenspoeling of jeugdig overmoed.
[2] Zowel de crisis hebben de marxisten aan zien komen, alsmede de
pensioenproblemen. En zelfs de sociaal-democraten hebben de crisis
(de bankencrisis en de schuldencrisis) aan zien komen. [Bron.
Vincent Bakker, Unctad confrenties, circa 1965. Boek in mijn bezit.]
[3] Mijn vele brieven en interrupties op kadervergaderingen naar en
over het ABP zijn berucht. M.n. binnen mijn vakbond.