Beste mensen,

 

Wat er in Libie gebeurd, is anders dan wat er in Tunesie en Egypte gebeurd. Revoluties en contra-revoluties lopen door elkaar heen.

 

Weer geven de Nederlandse media massaal de verkeerde informatie door. De situatie in Libie in Tripoli en Bengazi lijkt in vele opzichten op die toentertijd in 1990 in Timisoara in Roemenië. Weer luisteren de hoofdredacties naar de verkeerde persbureaus. Er zouden 1000 doden liggen in Timisoara in een massagraf. De diktator zou dit; de diktator zou dat. Allemaal bijeengelogen. Wie begonnen waren met onrust te stoken en geweld uit te lokken wordt er niet bijverteld. Er verschenen foto's in de pers van "een massagraf waar 4.630 lijken in lagen". De NCPN en de communistische PvdA/Begie werden beschuldigd dat "ze Stalinistische misdaden goedpraatten". De Belgische minister Martens vertelde op de radio dat er "in Timisoara 12.000 doden gestorven waren voor de vrijheid". Die 12.000 mensen zouden ook nog eens "levend zijn begraven". Er kwamen koppen in de krant van "de prijs voor de vrijheid is honderdduizend doden". Ook in Joegoslavië en Kosovo gebeurde dat soort dingen in de pers. En met de berichtgeving over Irak niet te vergeten. Leugens over de situatie en leugens over "diktatorieel gedrag" werden met het grootste gemak verspreid. Met gevolg dat Nederlanders en Belgen, rechtsen zowel als linksen, nog steeds massaal oorlogen mee worden 'ingefrommeld'.

 

    Bijna alle grote slachtpartijen en/of massamoorden zijn - achteraf gezien - te wijten aan het Brits-Amerikaans imperialisme in hun drang alles onder de controle van het wereldkapitalisme te brengen. We zagen het in Oost Europa, Joegoslavie, Irak, Latijns Amerika, Kosovo, etc. Dat vergeten de Nederlandse media steeds. Steeds werden er de afgelopen 60 jaar (wellicht zelfs wel 200 jaar) oorlogen uitgelokt. En de verkeerde mensen kregen dan de schuld van de slachtoffers die dan vielen. In hun zucht naar wereldhegonomie hebben de kapitalistische staten, het imperialisme, enorme misdaden op hun geweten. Met name de misdaden die ze anderen lieten uitvoeren. Deze misdaden gaan door tot op de dag van vandaag. De situatie in Egypte is onvergelijkbaar met Libie.

 

    Altijd maar weer stookt het imperialisme groepen op om de macht ergens ter wereld over te nemen [Ian Johnson]. Altijd krijgen anderen de schuld en/of de Zwarte Piet [Lenin, Stalin, Milosovic, Soekarno, Mugabe, het ANC, de PLO, etc.]. Lichtzinnig en opportunistisch. Als beloning belooft het imperialisme die groepen vaak een eigen staat. De Nederlanders deden dat precies zo met de molukkers in Indonesië. Afscheiden om bevrijdingsbewegingen van die landen de wind uit de zeilen te nemen. Waren het eerst radiozenders zoals Radio Free Europe, Radio Libery en Vaticaan Stad; nu zijn dat media zoals Twitter en Facebook. Alle technieken worden gebruikt. Otpor, in Servie, waardoor het Servisch nationalisme aan de macht kwam, is er een voorbeeld van. Zelfs NGO's of Goede Doelen-organisaties worden gebruikt of misbruikt. TV Fox in de USA maakt het uiteindelijk af. Bij deze Amerikaanse massa-zender Fox Radio & TV wordt tenslotte het Amerikaanse volk zelf gehersenspoeld.

 

    In de EU gebeurt dat brainwashen ook. Alles steeds met de key-woorden: 'vrijheid', 'democratie' en 'mensenrechten'. Velen aan de linker kant trappen erin. Vrijheid en democratie voor wie? Voor het 'vrije', ondernemers-gewijze productiesysteem van het USA-imperialisme: het neoliberalisme dat overheden afbreekt en het private kapitaal alle touwtjes in handen laat nemen. In de Koude Oorlog gaf Washington de Rode Kmer in Cambodja miljoenen aan steun. Met massamoord - Killing Fields - tot gevolg. Zodanig wreed dat Vietnam dat regiem moest verdrijven. Zelfs paleisrevoluties worden geënsceneerd (zoals tientallen malen in Cuba en recent in Congo). We zagen het in Oost Europa, in Joegoslavië, Kosovo, maar ook in Indonesië na de val van Soeharto, in Nigeragua, Venezuela en ook wat daar gebeurde op het plein van de Hemelse Vrede. Maar ook in het begin van de Koude Oorlog en tussen de twee wereldoorlogen in (bijvoorbeeld rond 1920 in de Sovjet Unie met miljoenen honger-slachtoffers tot gevolg) en in China (idem, met miljoenen hongerslachtoffers in de Boxer-oorlogen en daarna nog eens in Mansjoerije). En wat deed men? Lenin en Mao de schuld in de schoenen schuiven.

 

    Net als de groep van Soros bemoeien legale groepen zich ook heel vaak met binnenlandse aangelegenheden van landen en m.n. landen waar linkse, progressieve, antikapitalistische bewegingen aan de macht zijn (China, Cuba, toentertijd Roemenië, ook in Joegoslavië, Kosovo, en vooral in Servie, Venezuela, Iran, Angola, Congo, etc.). Natuurlijk moet er vaak wel iets verbeterd worden, maar het is onacceptabel dat NGO's, AzG, RzG, CIA of Otpor-achtige groepen dat doen; dat gedoe met min of meer verborgen agenda's en steun van schatrijke Britse, Amerikaanse of - tegenwoordig - Saoedie Arabische kapitaalgroepen. Dat is en blijft openlijke inmenging; inmenging in andermans aangelegenheden. (Van rechts, burgerlijk rechts of extreem-rechts.) Het komt er altijd op neer dat men in bepaalde landen kapitalistische democratieën of het neoliberalisme wil vestigen en socialistische of progressieve krachten wil elimineren. Laten deze groepen hun pijlen eens op Israël richten. Dat doen ze niet.

 

Jullie hoeven het er niet mee eens te zijn. Graag zou ik willen dat ik het anders kon zien. Oorlog komt nu eenmaal altijd van rechts. Maar dit is naar eer en geweten mijn mening momenteel over de toestand in de Arabische wereld. Wie is hier het roofdier en wie is hier de prooi?

 

Rik Min

 

 

-----Original Message-----
From: vredeslijst-bounces@ddh.nl [mailto:vredeslijst-bounces@ddh.nl]
Sent: woensdag 9 maart 2011 15:02
To: vredeslijst@ddh.nl
Subject: [Vredeslijst] Irak acht jaar na de invasie: hoe staat het nu met de vrijheid en democratie?

 

Irak acht jaar na de invasie: hoe staat het nu met de vrijheid en democratie?

 

Utrecht, 9 maart 2011 - Op zaterdag 19 maart 2011, exact acht jaar na het

begin van de oorlog tegen Irak, organiseren Kerk en Vrede en de

Basisbeweging Nederland van 11.00 tot 13.00 uur in de Wijkplaats in

Utrecht (Joh. Camphuysstraat 101, op de hoek met de Kanaalstraat) een

bijeenkomst over de huidige situatie in Irak met Yousif Thomas Mirkis die

voor deze gelegenheid (en voor een ontmoeting met de Raad van Kerken in

Nederland, één dag eerder) uit Bagdad is overgekomen.

 

Toen er geen massavernietigingswapens werden gevonden werd de

rechtvaardiging van de oorlog tegen Irak al snel gezocht in het brengen

van vrijheid en democratie aan de Iraakse bevolking. Een langdurige

bezetting van het land en een voortdurende reeks aanslagen domineren

echter de praktijk. En ook in Irak gaan mensen, geïnspireerd door de

gebeurtenissen in Tunesië en Egypte, de straat op om politieke

hervormingen te eisen. Kortom: wat is er nu eigenlijk terecht gekomen van

“de bevrijding van Irak”.

 

Een half jaar voor het begin van de oorlog tegen Irak bracht een delegatie

vanuit onder andere Kerk en Vrede en de Basisbeweging Nederland een bezoek

aan Bagdad en Mosul. In Bagdad ontmoetten zij Yousif Thomas Mirkis,

theoloog en journalist behorend tot de christelijke minderheid in Irak

maar intensief samenwerkend met allerlei andere Iraakse groeperingen. Hij

deed de delegatie de suggestie om te benadrukken dat Irakezen geen

anonieme volksmassa vormen die je zomaar kunt bombarderen, maar dat ze ook

als familieleden gezien kunnen worden. Voorafgaand tijdens de Irak-oorlog

hebben Kerk en Vrede en de Basisbeweging campagne gevoerd met de leus “Ik

heb familie in Irak!” hetgeen hen ook in contact bracht met mensen in

Nederland die daadwerkelijk familie in Irak hebben.

 

Sindsdien zijn over en weer ‘familiebezoekjes’ gebracht. Meestal toch

achter gesloten deuren om even bij te praten en te kijken hoe we vanuit

Nederland verschillende voorlichtings- en ontmoetingsprojecten van Yousif

Thomas Mirkis en de Dominicanen en Dominicannessen in Irak financieel

konden ondersteunen. Nu, acht jaar na de oorlog en tegen de achtergrond

van de opstanden in de Arabische wereld, organiseren we graag een

publieksbijeenkomst met hem over de vragen: hoe is de situatie nu? Wat is

het perspectief? Hoe verhoudt zich de huidige situatie tot de protestaten

van acht jaar geleden?

 

Voor hierin geïnteresseerden gaan we na een korte lunchpauze van 13.30 tot

15.00 uur nog even door met het uitwisselen van ervaringen over de

interreligieuze samenwerking in Irak en in Nederland. In Irak is Yousif

Thomas Mirkis een duidelijk voorbeeld van samenwerking vanuit een

christelijke minderheid met een islamitische meerderheid. Wat kunnen we

van hem leren voor de samenwerking in Nederland waar meerderheid en

minderheid precies andersom liggen? En hoe kijkt hij aan tegen het feit

dat de positie van christenen in het Midden-Oosten vaak als argument wordt

gebruikt om in de Nederlandse samenleving terughoudend te zijn bij

contacten met moslims.