Onderwerp: INGEZONDEN Over kibboetsen gesproken...

Van: Rik Min <r.min@hetnet.nl>

Datum: 8-8-2012 14:28

Aan: Redactie Tubantia <redactie@tubantia.wegener.nl>

INGEZONDEN

Over kibboetsen gesproken...

Degene die dat stuk - woensdag 8 augustus - geschreven of geplaatst heeft over 'kibboetsen en vrijwilligerswerk' heeft niet erg goed nagedacht over wat er sinds de vijftiger jaren is gebeurd, toen dat kibboetswerk voor Nederlandse rugzaktoeristen nog een leuk internationaal uitstapje was. Nu weet de gemiddelde Nederlander gelukkig veel meer over de kibboetsen en hoe die tot stand zijn gekomen (namelijk d.m.v. regelrechte kolonisatie en veroveringen). Daarom vind ik de reacties van de geïnterviewden - Joost Sijtsema, Monique Prins en Naomi Ratzon - ook zo wereldvreemd. Het hele verhaal is trouwens eenzijdig. Kibboetsen staan allemaal op in beslag genomen Palestijns grondgebied. Zelfs op weggebuldozerde Palestijnse dorpen. Op de meeste grond mogen en kunnen Palestijnen al 60 jaar niet werken. Palestina is altijd begeerd geweest om zijn rijke gronden. Het is heus niet Israel die de 'Haifa'-citrusvruchten ('Jaffa' sinasappelen) heeft uitgevonden. Die rijkdom bestond al langer. Israel heeft nu ook al de Westbank in beslag genomen. Ook daar probeert men rugzaktoeristen naar toe te lokken. Waarom? Gelukkig komen velen er teleurgesteld van terug. Want ze zien dat het zo niet langer kan: kibboetsen alleen voor joden! En dat op Palestijns grondgebied terwijl een paar honderd meter verderop Palestijnse akkers, Palestijnse huizen en Palestijnse waterbronnen worden vernield. De discriminatie is op elke vierkant meter en op elk uur van de dag te merken. Onder welke steen leefden Joost Sijtsema, Monique Prins en Naomi Ratzon toen ze er zelf werkten en al die jaren later?

Hoogachtend

Rik Min