Date: Mon, 13 Feb 2012 15:56:53 +0100
From: r.min@hetnet.nl
To: p
Subject: de Koerdische strijd?
Beste P.,
(...)
Ik heb een heel groot probleem. Al jaren ga ik een bepaald
vraagstuk uit de weg, maar het loopt nu echt, vooral vanwege
de actualiteit in Syrie - vind ik - uit de hand. We mogen er
niet langer om heen draaien. Mijn vraag is: ben je het in
grote lijnen met me eens?
Het gaat om het volgende: Wat vind jij van het Koerdisch
vraagstuk?
Ik vind al geruime tijd dat wij de Koerden, die zich van
Turkije willen afscheiden, niet meer kunnen steunen.
Autonomie okay. Maar afscheidingsbeweging nee!
Net als de 12 tot 14 provincies in Nederland autonomie
hebben, is autonomie iets compleet anders dan je willen
afscheiden. Maar dit soort bewegingen die alleen voor een
etnische groep, of een volk zijn, zijn dus niet loyaal aan
de algemene strijd voor het instellen van een progressief
bewind of een socialistische regering in het hele land (hier
Turkije).
De 'Koerdische strijd steunen', verstoort de
verstandhoudingen in heel Europa. Als een gewone Turk de
Koerdische strijd steunt, wordt hij door andere gewone
Turken - terecht of ten onrechte - als een soort
landverrader gezien. Hij heeft dus een probleem van
loyaliteit.
Mijn stelling over afscheidingsbewegingen, zoals die van
de Koerden in Turkije, maar ook in Irak en Syrie, is dat het
hetzelfde is als bij de Kroaten, de Bosnische moslims,
Tamils, Oeigoeren, Basken, Tibetanen; dat ze
(vanzelfsprekend) altijd speelbal van intrige-spelen en
intriges van het imperialisme zullen zijn.
Dat werd vorige week weer eens bevestigd in Trouw.
(Hierbij ingesloten.)
Over mijn stelling - bevrijdingsbewegingen JA;
afscheidingsbewegingen NEE - wordt binnen links, binnen
linkse partijen vaak wat gegniffeld. Ook binnen de NCPN en
NPK. Vooral als ik de eenheidsstaat Joegoslavië of de
eenheidsstaat het 'Heilige Land' (het mandaatgebied
Palestina) erbij haal. Dat is volledige ten onrechte.
Joegoslavië is een
geweldig voorbeeld. Maar ook voor de
Palestijnen, wat ze niet moet laten gebeuren: hun land laten
opdelen door de internationale gemeenschap (in een joods
deel en een arabisch deel). Mijn stelling is dat het
zionisme een afscheidingsbeweging is en derhalve om de
zelfde redenen bekritiseerd hoort te worden. Ze heft
Palestina in tweeën gehakt. En erger.
M.n. Nederland heeft
aan opdelen van landen een handje.
Eelk volk een eigen staat. Dat kan gewoon anno 2012 niet
meer. Ook al niet meer - verdragswettelijk - sinds 1975 (de
akkoorden van Helsinki). Sowieso op straffen van eeuwige
oorlogen en nog verdere opdelingen (zoals in Kosovo en
Bosnië nu iedere bewezen wordt). GroenLinks in Nederland wil
zelfs Indonesië opdelen: en Athjeh aflaten scheiden.
(Nederland heeft in haar imperialistische tijd de
afscheidingsbeweging van de Molukkers gebruikt om de
bevrijding van Indonesië te frustreren.)
Het imperialisme wil altijd maar weer landen (vooral de min
of meer progressieve eenheidsstaten) destabiliseren. Dat is
de afgelopen 10 jaar en eigenlijk veel langer, gedaan in het
Midden Oosten. En nu weer via de Koerden die worden ingezet
als hulptroep voor het imperialisme in Irak, Iran en Syrie.
De Koerdische steun aan het imperialisme - in ruil voor hulp
bij het afscheiden - is stuitend. Een ramp voor de ware
progressieve krachten (in bijvoorbeeld Turkije, maar ook
elders). De linkse krachten in de overgebleven gebieden (in
de rest van Turkije, maar ook in de rest van Irak, Syrië en
Iran) worden er ernstig door verzwakt. Vanwege - natuurlijk
- het dubbele loyaliteits-probleem dat linkse mensen dan
moeten tonen aan de gewone Turken, de gewone Joegoslaven, de
gewone Palestijnen - dat niet durven - en vervolgens
rechtse krachten in dat land daardoor rechtser worden. (En
wij hier in Nederland ook.)
De linkse beweging in Turkije is door dat streven
"naar een Koerdische staat" ('eigen volk eerst'), en de
opkomende tegenkrachten die je dan in de rest van Turkije
krijgt, compleet door weggevaagd. Rechts kon linkse Turken
wegzetten als scheurmakers, helers met separatisten en zelfs
landverraders. Rampzalig dus.
Ik zie het zionisme ook als een afscheidingsbeweging ('eigen
volk - joden - eerst'). De Palestijnse bevrijdingsbewegingen
zijn dat niet. (Zowel de rechtse als de linkse
bevrijdingsbewegingen, bijv. de PFLP, zijn echte
bevrijdingsbewegingen; willen heel Palestina bevrijden van
het zionisme). Het woord zegt het al. Bevrijden i.p.v.
afscheiden. Het een is de juiste strijd; het andere is een
reactionair strijd.
Door het zionisme is de eenheidsstaat Palestina, het
'Heilige Land', in 1948 volkomen ten onrechte, in tweeën
gehakt en de Palestijnse progressieve beweging (net als de
progressieve, linkse Turken) in de hoek gedrukt en verzwakt.
(De VN en de Sovjet Unie toen ook, zijn er op een of andere
manier ingeluisd.)
Het westelijk deel
van Palestina is nu alleen voor
joden (en heet Israel). Dat is voor de oorspronkelijke
bewoners (de Palestijnen) volkomen onacceptabel. De
Palestijnse bevrijdingsbewegingen (zowel linkse als rechtse)
willen de eenheidsstaat Palestina juist behouden. Voor zowel
joden, christenen als moslims. (Zie het oude PLO-handvest.)
De linkse en
progressieve Turken willen hun land ook
heel houden (en progressief maken of meer dan dat). Door
deze verkeerde oriëntatie (op misplaatste 'solidariteit' aan
'de Koerden') hebben rechtse krachten in Turkije de macht.
De VN heeft, omdat er steeds minder standvastige landen
zijn, deze fouten - van landen opdelen - vaak gemaakt.
Ik wilde dit toch eens even aan jou kwijt door dit stuk uit
Trouw toe te voegen en aan jullie te tonen. Kun en wil je er
een keer op ingaan. Ik stel het erg op prijs.
M.vr.gr.
Rik Min
Onderwerp: Re: de Koerdische strijd?
Van: xxxx
Datum: 13-2-2012 18:11
Aan: xxxx
Dag Rik,
(...) De Koerdische kwestie is erg gecompliceerd en je kunt
ervan overtuigd zijn dat het erg moeilijk voor me was daarin een
standpunt te bepalen. Veel moeilijker dan ten opzichte van de
AKP en de Fethullah Gülenbeweging, die voor mij zonder meer
onderdeel zijn van de Amerikaanse machtspolitiek. Aan de andere
kant is de PKK ook allianties aangegaan, zoals met de VS en
Israël, die ik niet goed kan praten. Maar de berichten zijn
tegensrtijdig, want een paar maanden geleden stond hier ook inde
krant dat Karayilan, de tweede man van de PKK, een deal had
gesloten met Iran. Dat kan echter ook verband houden met de
verhoudingen in de regio. Wanneer Turkije problemen heeft met
Israël, kent de PKK banden met de Mossad. Als er probelemen zijn
met Iran, verbindt de PKK zich daar plotseling aan. Er is ook
geschreven dat de PKK nu door Assad in Syrië wordt gesteund.
Moeilijk om daar een beeld van te vormen. Vast staat dat de
banden tussen de Koerden en Israël al verder teruggaan.
Persoonlijk vind ik die genetische band tussen de Koerden en
joden erg interessant. Ook al omdat Koerden die ik ken dat
bevestigen. Het nationalisme binnen de PKK is hoe dan ook
belangrijker is geworden dan socialisme. Dat betreur ik,
aangezien nationalisme voor mij een bron is van veel ellende.
Althans, deze vorm van nationalisme. In het begin benaderde ik
de Koerdische kwestie zoals ik dat met de Palestijnse zaak deed.
Maar ik leerde dat er veel verschillen bestaan. Wat ik in ieder
geval zeker weet, is dat de haat onder Koerden ten opzichte van
Turkije erg diep geworteld is. Door de jarenlange onderdrukking
kan dat ook niet anders. Of er daardoor uiteindelijk een andere
oplossing zal blijken te zijn dan onafhankelijkheid, of in ieder
geval een vorm van verregaande autonomie, betwijfel ik. Aan de
andere kant weet ik dat de meeste Turken daar absoluut niet van
willen weten, ook niet van autonomie. Zelfs culturele rechten
liggen nog altijd moeilijk. De AKP heeft daar wel wat aan
gedaan, maar dat gebeurde m.i. vooral onder druk van de EU.
Sinds de Europese droom op de achtergrond is geraakt, geeft
premier Erdogan er de voorkeur aan om nationalistische stemmen
te winnen door zich in het openbaar hard op te stellen tegenover
de Koerdische strijd. Hij doet verder vooral een beroep in de
religieuze overeenkomst, wat past bij zijn neo-Ottomanisme. In
het Ottomaanse Rijk werd immers alleen in termen van moslims en
niet-moslims gedacht. De Koerden kenden toen autonomie.
Ottomanisme is echter niet hetzelfde als neo-Ottomanisme, dat
eerder een optelsom is van Ottomaanse sentimenten en het
kemalistische nationalisme. Verder ontkennen de meeste Turken
nog altijd dat Koerden in etnisch opzicht van hen verschillen.
Dus het zal in ieder geval nog lang duren voordat er een
oplossing van deze problematiek in zicht is. Momenteel houd ik
mijn hart vast voor wat er volgende maand gaat gebeuren. De AKP
zegt de PKK onder controle te hebben, na alle beschietingen in
Noord-Irak en arrestaties van KCK-betrokkenen. Dat er de laatste
tijd geen aanslagen zijn wordt daarbij als bewijs genoemd. Maar
de praktijk leert dat de PKK nooit in de winter aanvalt. Vanuit
de besneeuwde bergen waar ze zich verschansen, is dat erg
moeilijk. Ik weet echter niet wat er gaat gebeuren na Nevruz, de
feestdag aan het begin van het voorjaar. Daarna zou er wel weer
eens een geweldsexplosie kunnen komen. En misschien ook wel in
de steden. Het incident in Uludere, waarbij 34 jongens werden
vermoord, heeft namelijk extra veel haat gezaaid, waardoor veel
Koerdische jongeren zich aanmelden bij de PKK. (...)
Groet, P