Gistermiddag vertelde een vakbondsexpert van het 'Intern. Inst. of Social History' op een kaderbijeenkomst van de bond dat er "in de hele wereld circa 880 miljoen loonafhankelijken zijn". Deze cijfers leidde onmiddelijk tot een opmerkelijke discussie die ik niemand wil onthouden. Vanuit de zaal werd opgemerkt dat de circa 2 miljard boeren in Afrika en Azie eigenlijk ook tot de werkende klasse horen. Ze werken van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat op de velden, akkertjes en open plekken in het oerwoud; en daar staat dan een karig inkomen tegenover. Een inkomen uit arbeid. De werkende klasse bestaat dus niet uit 880 miljoen werkenden maar feitelijk uit 2.880 miljoen werkenden. Terwijl de vakbond traditioneel voor de werkende klasse zegt op te komen. Wordt hier een systematische fout gemaakt? Zijn de Europese (Noord Atlantische) vakbonden alleen voor loontrekkenden? Mao en Lenin sloegen ook bruggen tussen de boeren en de arbeiders. De linkse beweging heeft dat altijd gedaan. Nederland kent zelfs een zeer vergelijkbare situatie met eenpitters, MKBers en ZZPers! Hoe smeed je die noodzakelijke eenheid tussen werkenden? Duidelijk is wel dat dat niet in een enkele organistie moet of hoeft, maar zelfs handiger gaat in twee strijdorganisaties (stelling 1). Die moeten wel samenwerken. Linkse politieke partijen zijn daar eigenlijk de aangewezen organisaties voor. Die kunnen - volgens mij - beter dan bonden - de belangen van de werkende klasse in zijn totaal verdedigen tegen de belangen van de mondiale bezittende klasse (stelling 2). Zal dit verklaren dat de Noord Altantische vakbonden (al 60 jaar) geen strijd voeren tegen het kapitalistische systeem? De strijd tegen inkomensongelijkheid ligt in de ene groep welliswaar theoretisch fundamenteel anders dan in de andere groep, maar ze horen wel verdedigd te worden. Verklaart de zelfgekozen beperking tot loontrekkenden de angst voor ZZPers, part-times en uitzendkrachten en hun strijd om het bestaan? Als we (ooit) een socialistische maatschappij willen bereiken zullen we - net als Mao en Lenin 70 tot 100 jaar geleden de brug bouwden tussen boeren en arbeiders - vandaag de dag een brug moeten bouwen tussen eenpitters en loonafhankelijken: de werkende klasse tegen de macht van 'het grootkapitaal', de banken, die de MKBer en ZZPer korthoudt en uitbuit, en de aandeelhoudersklasse (die met de door ons geproduceerde meerwaarde aan de haal gaan).