Onderwerp: Er sterven per jaar ongeveer 100 miljoen mensen door het kapitalistische/imperialistische systeem; vergeet dat nooit |
Van: "Rik Min" <r.min@hetnet.nl> |
Datum: Wed, 2 Feb 2011 19:17:14 +0200 |
Aan: "'Garschagen, Oscar'" <xxxx@nrc.nl> |
Geachte heer Garschagen,
U schrijft rustig een boekbespreking in de NRC over een boek van iemand die beweert dat “Mao 35 miljoen mensen vermoord heeft”.
Zou u uw bronnen niet eens wat meer checken of minder gelovig zijn? Er is immers nog steeds zo gigantisch veel anticommunisme; men kan niet nauwkeurig genoeg zijn.
We hebben bij Stalin (rond 1960) de teller eerst op 30, toen (rond 1980) op 60 en nu soms al op 80 miljoen (rond 1990) staan aan mensen “die vermoord zouden zijn”.
Slaat de schrijver, uw krant of u niet wat door? Weet u wel wat er aan de hand is en was (in 1918, 1937 en 1948)?
Op gevaar niet begrepen te worden door Hollanders die niet beter weten: wat Lenin, Stalin en Mao deden was hun land op een hoger plan zien te brengen. (Net als Mozes, toentertijd, toen hij de slaven bevrijdde uit Egypte; en zijn volk 40 jaar door de woestijn naar het beloofde land voerde.)
Er gingen toentertijd, in Rusland, Oekraïne, Wit-Rusland, Kaukasus en China 10 miljoen mensen PER JAAR dood aan honger, armoede, baby-sterfte, schandalig hoog sterftecijfer, en algehele uitzichtloosheid. Momenteel gaan er wereldwijd nog steeds 100 miljoen mensen PER JAAR vanwege het kapitalistische (imperialistische, neokoloniale) systeem voortijdig de pijp uit; sterven miljoenen en miljoenen voor hun 30ste jaar. Twee miljard mensen leven van 1 dollar PER DAG.
Revolutie was noodzakelijk. (En nog steeds.)
Toen Lenin, Stalin en Mao het socialisme met succes op het kapitalisme bevochten, stierven mensen vaak van de honger. Klopt. Ook door speculatie van grootgrondbezitters, feodale figuren e.d. met graan, vee, e.d.. Mede dor obstructie, sabotage, etc. Moeten die slachtoffers op conto van Lenin, Stalin en Mao komen? Nee natuurlijk. Moeten de slachtoffers van de oorlog tegen de Wit-Russen, Frankrijk en Engeland (1919-1924) op conto van Lenin en Stalin worden geschreven? Nee natuurlijk.
Moeten de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) op conto van Stalin worden geschreven? Nee natuurlijk. Veel rechtse geschiedschrijvers doen dat. Anticommunisten ook. Dit soort mensen, wier boek u beschrijft, doen dat. Dat doen ze met Stalin, zowel als met Mao.
Alle slachtoffers die het kapitalisme de SU en China aandeed, worden op conto van Lenin, Stalin of Mao erbij geschreven [1].
De ultieme opmerking – die me altijd is bijgebleven - maakte een dezer heren eens dat “Stalin in de periode 1939 -1941 maar op zijn rug had moeten gaan liggen dan waren er geen 26 miljoen Russen omgekomen”.
Derhalve telde deze geschiedkundige de 26 miljoen slachtoffers van de Sovjet Unie maar bij de slachtoffers van Stalin op (30 tot 50 + 26 = ongeveer 60 tot 80 miljoen).
Moet dat nou?
Stop er eens mee.
Ga eens serieus praten met linkse mensen.
Ik ken er wel een paar.
Hoogachtend
Rik Min
VOETNOOT:
[1] De slachtoffers van Pol Pot komen niet op het conto van het communisme, maar komen op het conto van Nixon en de USA die een intrigespel hebben gespeeld met China, Vietnam en de SU. De legers van Vietnam, het communistisch Vietnam, heeft Pol Pot toen moeten verdrijven. (De Volkskrant sprak daar toen schande van.) Dus hou Pol Pot er voortaan buiten. Dat was (bleek) een marionet van het westen geweest te zijn. Bewust of onbewust.
-----Original Message-----
From: Garschagen, Oscar
[mailto:xxxx@nrc.nl]
Sent: vrijdag 3 september 2010
15:28
To: r.min@hetnet.nl
Subject: shanghai calling
Geachte heer Min.
Ik heb in mijn verhaal over de banken willen beschrijven hoe staatsbanken zich gedragen als geprivatiseerde banken, niets meer en niets minder. Het was beslist geen verhaal over pro's of contra's van het (staats)kapitalisme. Ik wilde ook beschrijven wel discussies spelen over de gedeeltelijke privatisering van de AgriBank, voor het Chinese platteland een belangrijke bank. Ik heb beslist geen waardeoordeel willen vellen over het Chinese beleid de armoede op het platteland te willen bestrijden. Ik heb het gevoel dat U een heel ander verhaal gelezen heb. De door U genoemde plaats Huaxi ken ik en toevallig ga ik daar binnenkort weer naar toe, maar dat is in vele opzichten wel een uitzondering in China.
Met vriendelijke groet,
Oscar Garschagen
PS Het verhaal over een Han-Chinese en Tibetaan in een verder serieuze brief ,,prietpraat'' noemen, is, als ik het goed taxeer, beneden uw niveau.
Oscar Garschagen
Correspondent China
xxxx, No. xxxx, App. xxx
xxx Shanghai, China
T 0086-21-6xxxx
M 00 86 xxxx
M: xxxx, xxxxx