Nationalisme als wapen tegen links

Rik Min

Nationalisme is iets uit de 19e eeuw; iets dat al sinds 1948 wordt gebruikt tegen de progressieve krachten van socialisten, communisten en bevrijdingsbewegingen. Het is feitelijk een "eigen-volk-eerst"-gedachte. Daarmee is er geen ruimte meer voor een normale geintegreerde samenleving, laat staan een socialistische samenleving. Juist de PvdA en GroenLinks zijn hier gedurende de hele koude oorlog speelbal van het Pentagon in geweest. Door hun foute 'quasi linkse' stellingnames werd rood-links in Europa uit elkaar gespeeld en viel uiteindelijk de Sovjet Unie door toedoen van de Amerikaanse adviseurs van de Jelsin-kliek letterlijk in brokstukken uit een; een twintigtal. Ze zijn momenteel zelfs niet meer te tellen. De opsplitsingen houden maar niet op. Zelfs de reeds opgesplitste delen worden weer gedeeld. Hetgeen trouwens te verwachten was. Immers in elke nieuwe staat ontstaan weer nieuwe minderheden; die – mogen we aannemen vanwege de blijvend toenemende armoede – ook weer onderdrukt zullen gaan worden. Velen hebben spijt van hun stellingnamen rond 1991; weinigen slechts uitten zich.

De "eigen-volk-eerst"-gedachte wordt door het imperialisme al sinds 1948 gebruikt, toen men de joden uit de hele wereld, zomaar een eigen staat ging geven, midden in een gebied dat van iemand anders was, namelijk van de Arabische wereld. Dit type nationalisme werd toen al gebruikt tegen de progressieve krachten van communisten en bevrijdingsbewegingen. In dit geval werd Israel een uitvalsbasis voor de knechting van de Arabische massa's in de oliegebieden. Communisten en bevrijdingsbewegingen kennen een geheel ander type nationalisme: zij wensen een land - in zijn geheel - te bevrijden van een dictator, een vreemde mogendheid of van kolonialisme en niet ten behoeve van een enkele losse groep; en dus ongeacht wie of wat er aan verscheidenheid aan mensen in een land leeft. Zoals de CPN - tussen pak weg 1943 en 5 mei 1945 - achter de Geallieerden en achter Wilhelmina stond.

Sinds de koude oorlogen tegen de socialistische staten en tegen bevrijdingsbewegingen, heeft het imperialisme de ontwikkeling van progressieve ideeen en landen gefrustreerd door in elke brandhaard ter plekke wonende volkeren tegen elkaar uit te spelen [1]. Dat deed men door mensen, groepen mensen of altijd wel rudimentair bestaande afscheidingsbewegingen een eigen gebiedje, een land of een stukje pseudo vrijheid te beloven. Zo kon men volkeren gebruiken tegen de socialistische en communistische krachten. Immers progressieve mensen en bewegingen van socialisten en communisten maken nu eenmaal geen onderscheid tussen geloof, huidskleur en/of afkomst. Progressieve krachten vechten voor een onafhankelijke en liefst een kapitalistenvrije staat. We hebben deze antiprogressieve strijdmethode van de imperialisten in Zuid Afrika gezien. Daar steunden de racisten en de CIA de Zulu's en de Incata. Die volkeren kregen van de blanke racisten een eigen landje en die bewegingen werden een imperialistische speelbal tegen Mandela en tegen de communisten; en Incata vecht momenteel nog steeds tegen het ANC en president Mbeki [2].

We hebben dat het afgelopen decennium (en zelfs al veel langer) gezien in het zuiden van de Sovjet Unie en in de Balkan; in die regio's werden alle afscheidingsbeweging gesteund; als het maar de socialistische bewegingen kon schaden.

Bevrijdingsbewegingen zijn links

Communisten hebben overal ter wereld altijd bevrijdingsbewegingen gesteund. Was het niet in Vietnam, dan was het in Angola of in Indonesie. De geschiedenis is vol van heldhaftige allianties van linkse partijen met bevrijdingsbewegingen. De laatste tijd zien we dat sommige linkse mensen niet meer begrijpen wat ze moeten en horen te steunen. Ze zijn misleidt. Die misleiding zit in het keer op keer belachelijk maken van leiders van bevrijde landen, Castro, Kabila, Sukarno, Stalin maar ook Gandi, die de eenheidsstaat India stichtte. En dan slaat de twijfel toe. Wie moet je nu steunen? Het begrip eenheidsstaat wordt niet eens meer begrepen; wordt door sommigen zelfs als achterhaald gezien. Men kan zich niet voorstellen dat grotere eenheden voor alle groepen, etnische zowel als gelovige groepen, heel vruchtbaar kan zijn.

Afscheidingsbewegingen zijn rechts

Het is het imperialisme eindelijk gelukt de staat Joegoslavie in vijf of zes brokken uit een te laten vallen. Dat heeft ze kunnen bewerkstelligen met grove leugens en door links op het verkeerde been te zetten. De multi-etnische, multi-culturele samenleving van progressieve krachten (ex-)socialisten en (ex-)communisten, die Joegoslavie, na de val van de Sovjet Unie, niet wilden laten opsplitsen, heeft het tenslotte af moeten leggen tegen de etnische zuiveraars. Milosovic kon zich bij vier oorlogen, vier keer, beroepen op het internationale staatsrecht en het volkerenrecht en met recht van spreken zeggen dat hij zijn land niet uiteen kon en mocht laten vallen. Milosovic had in deze vier oorlogen het recht aan zijn zijde; zijn tegenstanders niet [4]. Joegoslavie bestaat sinds 6 oktober 2000 niet meer. Exit Joegoslavie. Op de laatste olympische spelen nog wel; daar sprak iedereen nog van Joegoslavie; en nu plotseling niemand meer [3]. De servische staat, de staat voor Serviers, van Kostunica zal vanaf nu in de westerse pers dan ook Servie gaan heten. Terwijl er hele volksstammen Kroaten, Kosovaren en moslims wonen. Dat hebben West-Europa en de media dus altijd gewild: ook een apart Servie. Milosevic niet; die was juist tegen zo’n staat alleen voor Serven.

Een staat alleen voor Kroaten?

Het is Amerika en de paus, na 60 jaar inderdaad gelukt om iedereen en alles in Zuid- en Oost-Europa voor hun karretje te spannen. Nu hebben de nationalistische Serven zelfs - door ongelooflijk gedram en door tien tot twintig jaar leugens over de bedoelingen van Milosovic en zijn vrouw te verkondigen - dan eindelijk ook een 'eigen' staatje gekregen: Servie (dus feitelijk alleen voor 'de Serven'). Het nationalisme dat in Servie nu aan de macht is, heeft Milosevic altijd bestreden; en zij hem.

Overal in die regio zijn nu nationalisten van het zwartste soort aan de macht: in Kroatie, in Slovenie, in Bosnie, in Albanie; in Kosovo en nu dan ook in Servie (Kostunica). Milosevic is door dit soort nationalistische Serven uitgeleverd aan de Amerikanen. Het imperialisme heeft nu zijn springplank naar de olie- en gasvelden in het voormalige Oostblok compleet. Milosovic was in 1990 democratisch aan de macht gekomen. Hij was niet eens een socialist; laat staan een communist. Milosovic wilde Joegoslavie niet uiteen laten vallen. Daar werd hij in 1990 door de verenigde volkeren van Joegoslavie voor gekozen nota bene. Het was zijn plicht als staatshoofd om afscheidingsbewegingen te bestrijden.

Een staat alleen voor Molukkers?

Het imperialisme gebruikt bevolkingsgroepen en zet ze op tegen onwelgevallige regeringen. Vooral eenheidsstaten zoals de Sovjet Unie, Indonesie en Joegoslavie hebben dit gemerkt. Het imperialisme gebruikte en gebruikt bevolkingsgroepen en roept ze op zich af te scheiden. Afscheidingsbewegingen worden gesteund om regeringen te destabiliseren. Na gebruik worden ze ten slotte in de steek gelaten. Dat heeft het imperialistische kapitalistische systeem altijd al zo gedaan en dat zal ze altijd blijven doen. Dat weten we toch uit ervaring. De Nederlanders deden het met de Molukkers. Ze gebruikte de Molukkers tegen Soekarno. Soekarno wilde alle volkeren van de Indonesische archipel in de eenheidsstaat Indonesie integreren om zo een vuist te kunnen vormen tegen de koloniale machten. Tito wilde dit ook. De Nederlandse minister Luns probeerde zelfs nog op de valreep de bevolking van Nieuw Guinea voor het imperialistische karretje te spannen. Dat is deels nog gelukt ook. Daarom moest de Nederlandse bevolking uiteindelijk al die misleidde Molukkers in Nederland toelaten. Daar werden ze natuurlijk niet zomaar door de gewone bevolking met open armen ontvangen. De meeste Nederlanders vonden de Soekarno gelijk had en vonden de Molukkers, net als de Indonesische bevolking een soort NSBers. En dat waren ze feitelijk ook. De Amerikanen deden dat met de Zuid-Vietnamezen. Die werden op gezet tegen de Noord-Vietnamezen. Daarom moesten West Europa en de USA uiteindelijk al die misleidde Vietnamese bootvluchtelingen toelaten.

Progressieve leiders uit die tijd, zoals Soekarno en Tito, vonden net als zo velen in die tijd dat het begrip vaderland voor etnische en regionale groepen achterlijk en achterhaald was. En dat was natuurlijk ook zo. Gezonde rivaliteit was goed, maar afscheiden en een eigen land nastreven werd uit de tijd gevonden. En dat was ook zo. Na gebruik door de imperialisten werden afscheidingsbewegingen weggeworpen en konden de strijders in hun vet gaar smoren. Dit soort vluchtelingen konden hooguit wegteren in een kamp (bijvoorbeeld Assen) en af en toe van zich laten horen (bijvoorbeeld bij de Molukse treinkapingen). Ze werden als vluchtelingen gezien; rechtse vluchtelingen dus. Ze hadden een ander verleden en een andere mentaliteit dan echte vluchtelingen, vluchtelingen die waren gevlucht voor een rechts regiem; voor Pinochet, voor Franco, voor Salasar, voor Suharto, voor Mobuto, etc.. Deze laatste groep, linkse vluchtelingen bleken Nederland bijna niet in te komen; die eerste, de rechtese vluchtelingen, juist wel. Akties voor aandacht zoals de Molukse treinkapingen werden terecht door de Nederlanders niet als serieus beschouwd. De Nederlanders vonden wel dat de Molukkers gebruikt en misbruikt waren, net als de Papoea's, maar verder kon hun sympathie en steun nu eenmaal niet gaan.

De Nederlanders doen het onbewust of bewust nu weer. Ze steunen zonder er veel bij na te denken afscheidingsbewegingen. Het lijkt wel of men niet leren wil. Zelfs linkse Nederlanders steunen de Tsjetsjenen, de Basken, de UCK, de Tamils en de strijders in Atjeh. Zelfs (en met name) GroenLinks trapt hier in; ze zien niet het achterlijke van dit soort afscheidingsbewegingen, dat ze speelbal zijn en zien maar niet in dat bepaalde westerse groepen (het imperialisme, kapitalisme) belang hebben de bestaande wettige regeringen te destabiliseren.

Een staat alleen voor joden?

Het aller schokkendste voorbeeld van de elk-volk-een-eigen land-politiek ("eigen volk eerst") is sinds de Tweede Wereldoorlog toch wel Israel [5]. Nu blijkt hoe groen links Nederland, inclusief de PvdA (en de Mient Jan Fabers), in hun eigen staart aan het bijten zijn door achter een joodse staat, Israel (een staat "alleen voor joden"), te blijven staan. Groen links Nederland is door dat standpunt (door achter het zionisme te blijven staan), door het imperialisme de laatste jaren mentaal, politiek en ideologische 'gedwongen' geraakt ook een 'eigen' staat voor de Kroaten, de Sloveenen, de Kosovaren (wie dat dan ook zijn), de Nakoro-Karabagers, de Tsjetsjenen, en de Palestijnen (in een eigen Bantoestan) normaal te vinden [5 en 6]. Nu hebben de Serven dan ook - eindelijk - een eigen staat. Mooi toch?

Nee dus. Niet dus. De tijd zal het wel leren. Dit soort nationalisme is uit de 19e eeuw; en is de laatste vijftig jaar in de twee koude oorlogen gebruikt om communisten, socialisten en de bevrijdingsbewegingen overal ter wereld - in de media zowel moreel als fysiek - kapot te maken.

De bevolking in Zuid-Oost-Europa (en Azie) zullen het vanaf nu weten; de knechting kan beginnen; de knechting van het internationale kapitaal; de dictatuur van de oliemultinationals; de dictatuur van het kapitalistische uitbuitingsbeest...

Recent heeft J.J.A. van Doorn, in de NRC 8 oktober 2005, de discussie over nationalisme - en het gebrek aan deze discussie - eindelijk principieel opgepakt [7]. Hij was 15 jaar weggedrukt door Elsbeth Etty en Gijs Schreuders. Hij had zich uitgelaten over de objectiviteit van joodse journalisten. Hiermee trof hij precies de zaak waar het hoort getroffen te worden. Ben je wat je zegt wat je bent of ben je onbewust of bewust een onderdeel van een belangengroep. Elsbeth Etty en Gijs Schreuders hebben - in de CPN-tijd - bewust of onbewust altijd op een pro-Israel-lijn pro-zionistische-lijn gezeten. Nu ze in het circuit van NRC zitten ook. Ze kunnen beiden niet meer relativeren. Ze denken alleen maar - als zionist met oogkleppen op kritiekloos aan 'zielige joden' of 'zielige Israeliers' ("die door iedereen worden bedreigt"). Men kan dan niet objectief meer kiezen voor - bijvoorbeeld - de werkende klasse. Als je - onbewust of bewust - onderscheid maakt tussen joden en niet joden dan kun je niet makkelijk meer kiezen voor de belangen van de Nederlandse bevolking.

Nationalisme was de ziekte van de negentiende eeuw. Zouden we dan toch de negentiende eeuw in de eenentwintigste eeuw over moeten doen? Dat lijkt mij een angstige gedachte.

Een staat alleen voor Palestijnen?

Een staat alleen voor Palestijnen impliceert dat men accepteert dat er in het Heilige Land (ook) een staat voor Joden moet zijn. Dat is de implicatie van het normaal vinden dat Indonesie uit elkaar wordt gehaald en dat Joegoslavie uit een is gereten. Beseft GroenLinks en de SP dat wel? De PLO is sinds jaar en dag voor een staat, het Heilige Land, waar Christenen, Joden en Moslims vreedzaam in en naast elkaar wonen. Een staat alleen voor Palestijnen is racistisch, want dan zouden daar geen Joden meer mogen wonen. Een staat Kosovo, alleen voor Albanezen, impliceert immers dat Serviers moeten opdonderen. De joodse staat Israel kent wel 8 verschillende wetten die stuk voor stuk en allemaal de zogenoemde niet-joden discrimineert. Niet-joden kunnen niet trouwen, geen grond kopen, niet terugkeeren naar hun geboorteland, krijgen geen kinderbijslag, etc. (Zie ook elders.)

Het is onaanvaardbaar in een moderne staat dat minderheden gediscrimineerd worden. Het staat haaks op de visie van communisten om jezelf als wereldburger te zien. Je bent het gewoon; het is normaal overal te werken en/of te (kunnen) wonen. Voor jonge mensen zeker. Immers arbeiders hebben geen vaderland. Het kapitaal namelijk ook niet. Minderheden hebben rechten. Minderheden kunnen en mogen niet gedeporteerd worden. Het staatsburgerschap (van Israel of het mandaatgebied Palestina) kan niemand zomaar ontnomen of betwist worden. Zelfs de indianen in de Verenigde Staten hebben rechten en worden voor de wet niet gediscrimineerd. Palestijnen binnen Israel zijn tweederangs burgers. Ze mogen geen grond kopen. Ze mogen geen huis kopen. Ze mogen niet trouwen. Ze mogen niet in het leger. Er zijn gevangenissen voor joden en niet-joden. Etc. De orbiritionals in Australie hebben het beter en hebben meer rechten dan Palestijnen binnen Israel [8].

Enschede, okt. 2005 - jan. 2006

Voetnoten:

[1] De koude oorlog sinds 1945/1946 noem ik de Eerste Koude Oorlog en die van sinds 1989/1990 de Tweede Koude Oorlog.

[2] Mbeki moet Incata als boete "een koe betalen" (en lopend bij de koning komen brengen) (De Volkskrant, 7 oktober 2000)

[3] Tot op heden wonen er in Joegoslavie (zoals dat onder die naam terecht meedeed op de olympische spelen van 2000) minstens zes nationaliteiten: Serven, Kroaten, Slovenen, Bosniers, moslims (what ever that may be), Albanezen, Kosovaren, etc.

[4] In Twente had men in 1989/99 op die basis (van staats- en volkeren-recht aangaande de staat Joegoslavie; hoe klein toen ook) een coalitie van NCPN, van vredesgroepen en delen van Groen Links. (En zeker niet op basis van 'het Servische volk' of 'Servie'.)

[5] Men wil de Palestijnen ook in een 'eigen' staat stoppen. Dat kan niets anders worden dan een Bantoestan. In een uiteindelijke - stabiele - fase (over 5 tot 10 jaar) zullen Joden, samen met Palestijnen en de Christenen, uiteindelijk toch in één land moeten gaan wonen (het oude mandaatgebied Palestina); net als de blanken racisten nu in Zuid Afrika met de zwarten in één land wonen.

[6] De Koerden zijn tenslotte met hun verkeerde nationalisme (vooral in Noord Irak) ook misbruikt door het imperialisme: tegen Saddam Hoessein.

[7] "Het nationalisme is terug in Europa, met een nieuw gezicht" door J.J.A. van Doorn in NRC 8 okt. 2005.

[8] De indianen in de USA en de obiritionals in Australie zijn welliswaar minderheden, maar hebben wel gelijke rechten. Ze kunnen niet gedeporteerd worden. Hun staatsburgerschap kan hen niet ontnomen of betwist worden.

====