Van: Rik Min [r.min@worldmail.nl]
Verzonden: Saturday, August 04, 2007 9:07 PM
Aan: 'frank@frankkalshoven.nl'
Onderwerp: Uw idee "dat Nederland sterker wordt van ontslaggolven" is een utopie

Geachte heer Kalshoven,
 
U plan van 26 mei j.l. in de Volkskrant, lijkt zo leuk en lijkt zo te werken, maar de uitwerking die dat heeft op mensen met een vlekje, die al een baan hebben, is in de praktijk 100% voorspelbaar: alleen mensen met redelijk goede diploma's, met veel wedijver, met een leuk voorkomen, met ellenbogen, en die genoegen nemen met een wat lager loon of wat lagere perspectieven om vooruit te komen dan ze gedacht hadden, redden het natuurlijk wel.
 
Dat is (dan) (dus) de paraktijk versus uw theorie.
 
Het holt het minimumloon uit en nog veel erger. Als wrak eindigt men op 40 of 50 jarige leeftijd achter de graniums. Zelfmoord. Kosten voor de samenleving: lekker laag. Nog beter: trek ze een soldatenpakje aan voor 15 euro per uur. Laat ze vechten in Afrika, Azie, M.O. of Latijns Amerika; bij overlijden lijkenzak aantrekken en sluss. Probleem van een werkloze of meer te veel opgelost. Leker goedkoop.
 
Dit (kapitalistische ) systeem heeft nu eenmaal een zekere mate van werkloosheid nodig. Dat weet u toch? De werkloosheid neemt echt niet af. Het aantal banen neemt af en toe toe en af en toe af. Er komt iemand 'aan de voorkant' bij en er valt (dan haast automatisch) 'iemand aan de achterkant af'. Ziek en/of uitgeknepen. De ene zijn dood is de ander zijn brood. De persoon die afvalt stelt zijn ambities dan maar bij, om de zoveelste sollicitatie te starten. Als hij geen doctor kan worden, dan maar verpleger. Als hij geen ingenieursbaan kan krijgen, dan maar verder als technicus of conducteur op de bus. Als hij geen chauffeur van een minister kan worden, dan maar vrachtautochauffeur. Als hij geen leraar kan worden, dan maar kinderverzorger. Als hij geen politieman kan worden, dan maar vechten in Irak (kannonenvoer). Als hij geen X kan worden, dan maar Y. Als hij werkloos wordt, kan hij gaan inbreken, spuiten of blowen en eventueel in de gevangenis komen te zitten (brommen). Het aantal gevangenen is sinds 20 jaar verviervoudigd. Dat hoort immers bij 'het ziektebeeld': de situatie in de USA en werken voor een hongerloontje; onverzekerd.
 
U idee is theorie. In theorie werkt het kapitalisme. Maar de afloop is bekend: overproductie, ontslagen, koopkrachtverlies, nog meer crisis, nog meer koopkrachtverlies en uiteindelijk oorlog om lebensraum, olie, grondstoffen, etc.
   Dus niet. U kent het mopje dat de Philips directeur bij de Shell-directie klaagt dat de Shell-arbeiders te weinig loon van hem krijgen om Philips-spullen te kopen en de Shell-directeur zegt dat de Philips-arbeiders te weinig loon van Philips krijgen om nog meer liters benzine te kopen... Kortom stagnatie alom. Ze weten donders goed wat het probleem is. Ze geven (in dit mopje immers) elkaar de schuld.
 
En dat is precies wat er nu gebeurd. Niemand - in de lagere kringen - kan in de USA meer een huis kopen of een hypotheek afbetalen en in Nederland gisteren 20.000 ontslagen aangekondigd bij Unilever omdat wij geen geld hebben om ijsjes te kopen. Veel van mijn studenten werken bij MacDonalds, in de verpleging, bij een kennel, bij City-center, op een camping, God mag weten waar. Niemand die ik ken is directeur of woont in een villa.
 
U motto in uw stukje komt neer op: Ontsla mensen om anderen aan te nemen c.q. vaste aanstellingen moeten verdwijnen om meer aanstellingen te krijgen. Gelooft u het zelf?
 
U weet toch wel beter. Hoop ik.
Hoogachtend
 
Rik Min
xxxxxx
http://home.hetnet.nl/~r.min
 

----- Zijn antwoord op 6 aug. 2007 -----
Van: Frank Kalshoven [mailto:Frank@argumentenfabriek.nl]
Verzonden: Monday, August 06, 2007 9:49 AM
Aan: Rik Min
Onderwerp: RE: Uw idee "dat Nederland sterker wordt van ontslaggolven" is een utopie

Geachte heer Min, beste Rik,

Wat mij betreft – een mooie toets – beginnen we met het schoonvegen van de trap van bovenaf aan. Dus eerste alle mensen met een bovenmodaal inkomen, en als het werkt dan pas de lager verdienenden.

Hartelijks

Frank