Bericht

==== WILLEN JULLIE DEZE MAIL NAAR DE HEER PECHTOLD TOE MAILEN ====

=== MET DANK EN VR. GR. RIK MIN ====

Geachte redactie, geachte dames en heren van D66, geachte heer Pechtold,

U maakt door uw opmerking over 'Marx versus ondernemers' vandaag in de Volkskrant een karikatuur van de werkelijkheid. Ten eerste vinden marxisten dat ondernemers binnen het kapitalisme het probleem niet zijn; aandeelhouders zijn het probleem [1]. De aandeelhoudersklasse zijn de bezittende klasse, niet de ondernemers.

Ondernemen is gewoon een vak. Daar mag een honerering tegenover staan. Managers daarentegen zijn geen ondernemers [2]. De aandeelhouders zijn pas de werkelijke opposanten (uitbuiters) van de werkende bevolking, de arbeidende bevolking, de werkende klasse. Immers de factor arbeid staat anno 2009 nog steeds lijnrecht tegenover de factor kapitaal. Wat de een aan euro's minder in het handje krijgt, krijgt krijgt de ander meer in het handje. Als de lonen omlaag gaan, gaan de beurskoersen omhoog. Elke dag is dat te zien. Bent u ziende blind? Dat is al 300 jaar zo en dat kunt u tot op de dag van vandaag nog steeds constateren. U blijkbaar niet. Uw partij is nota bene DE partij van het neo-liberalisme, die de uitverkoop van het bezit van de staat, het bezit van de massa, en de privatisering heeft gestart. Mede ook om uw vriendjes hun renteloze spaargeld in Zwitserland of Liechtenstein toch maar wat rente te geven over de ruggen van de werkende klasse, ons dus. Anders ligt dat geld daar maar te rotten en te versloffen. (Dat zijn niet mijn woorden, maar ik meen de woorden van prof. Friedman, de uitvinder van het neo-liberalisme.)

Ook definieert u 'conservatisme' in uw artikel "ons democratisch stelsel is ziek en moe", vandaag in de Volkskrant volkomen verkeerd. Conservatief was en is uw partij. U heeft nog steeds dezelfde opvatting over het kapitalisme als 200, 300 of 400 jaar geleden. Wij, de werkende bevolking produceren nog steeds alle meerwaarde en alle winsten en nog steeds pikken de aandeelhouders - zonder dat ze er maar wat voor hoeven te doen - die winsten schaamteloos in en zetten ze weer terug op die Zwitserse of Liechtensteiner banken van hen. Binnenkort zal er wel weer een keer een nieuwe Franse of Russische revolutie komen, die de klasse van aandeelhouders medogenloos aan de kant zal zetten. Wacht maar af.

Wie is er nu conservatief?

U wilt u systeem instand houden; wij niet.

Wie is er nu kortzichtig?

U en uw partij in ieder geval. U en de uwen zagen de crisis niet aankomen. Wij communisten wel.

Wie heeft de middenklasse in de val laten lopen? (En hen - als kleine aandeelhoudertjes - alle spaarcentjes laten afnemen?)

U, Tatcher en Reagan met hun volkskapitalisme. Wij niet.

Wij zeggen dat de middenklasse in Nederland gewoon tot de arbeidende klasse behoort.

U en de uwen, de kapitalisten hebben het geld van de middenklasse weer afgepakt. (Zoals elders ook, m.n. in Argentinie)

Uw vriendjes hebben zelfs het geld van de pensioenfondsen afgetroggeld. (Door domme beheerders aan te stellen, o.a. domme sociaal-democraten.)

Wij waren er tegen dat pensioenfondsen in aandelen zou moeten gaan.

Pensioenfondsen horen - in principe - in handen van de staat, de overheid, de gewone mensen te zijn.

De banken ook. Banken horen uberhaupt geen aandeelhouders te hebben.

Nederland hoort al zijn nutsbedrijven weer terug te krijgen.

Dat heeft niks met conservatief te maken, maar alles met weten hoe de hazen - d.w.z. het kapitaal - lopen.

[1] Managers zijn ook het probleem niet. Het MKB ook niet zo zeer. (Hun winsten komen meestal weer lokaal in de Nederlandse economie terecht.)

[2] Top-inkomens van managers zijn in eerste instantie ook het probleem van deze tijd niet. Een manager is geen ondernemer. Hij speelt wel een sleutelrol in de uitbuiting. Een top-inkomen van een manager, bovenop zijn gewone salaris, is dan ook niet zijn/haar salaris. Een top-manager is meer een soort ''politiek commisaris van het kapitaal" (als u begrijpt wat ik bedoel). Dat top-inkomen - boven op zijn salaris - is een een soort zwijggeld, om zwijgend en geruisloos, jaar in jaar uit, alle geproduceerde meerwaarde (zeg maar de winst) naar de aandeelhouders door te sluizen.