WAT IS SOCIALISME?
Geachte heer De Waard,
U gebruikt de woorden staatskapitalisme en staatssocialisme
verkeerd. Het woord staatssocialisme wordt zelden gebruikt,
maar het woord staatskapitalisme wel. Vooral als scheldwoord.
We hebben in de communistische beweging nu juist een periode van 90
jaar achter de rug waarin wij, communisten en socialisten werden
uitgescholden met het woord 'staatskapitalisten'. En nog steeds
schelden trotskisten, zoals de IS, het systeem van China, Cuba en
wat wij voorstaan zo uit. Wij, communisten, hebben het woord
staatskapitalisme inmiddels theoretisch/wetenschappelijk juist
geaccepteerd en gebruiken het om een moderne socialistische
maatschappij mee aan te duiden. Een socialistische maatschappij
lijkt immers in bijna al zijn facetten op kapitalisme (bedrijven,
lage en hoge salarissen, marktmechanismen, managers en zelfs
aandeelhouders en zelfs democratie - volksdemocratie &
volkscongressen), maar is in zijn afdracht van de winsten (de
meerwaarde) naar de aandeelhouders anders. Want de staat is
aandeelhouder. Vanwege het beheer van bijna het totale
financierings-kapitaal. Eigenlijk is de verdeling van de meerwaarde
(de winsten) het enige essentiële en doorslaggevende kenmerk van een
echte - moderne - socialistische maatschappij [1]. Zoals China er
een is [2]. Loontrekkenden krijgen - in China - gewoon een laag of
een hoog salaris, maar de meerwaarde - de winst - van elk bedrijf,
onderneming of instelling verdwijnt in principe naar de overheid; en
de overheid ploegt dat terug in de maatschappij, over mensen, de
zorg, het onderwijs, de landbouw, het vervoer of over achtergebleven
regio's. Waardoor 1.2. miljard Chinezen naast 'inkomen uit werk',
ook - als aandeelhouder en bezitter van de productiemiddelen - een
'inkomen uit bezit' hebben. Ook bepaalt de overheid - via het
Volkscongres - in welke sectoren of regio's er wordt geïnvesteerd.
(En niet een of andere bank-klerk, zoals in een kapitalistische
maatschappij.)
Staatskapitalisme is dus geen scheldwoord meer maar een Geuzennaam.
Sterker nog een inmiddels wetenschappelijk onderbouwde - en dus
goede - definitie voor een socialistische maatschappij.
Als u het woord staatssocialisme (voor een socialistische
maatschappij) gebruikt maakt u de verwarring grote [3]. Een
verwarring die juist was verkleind.
Hoogachtend,
Rik Min,
VOETNOTEN:
[1] Theoretisch is er - volgens mij - sprake van socialisme als in
de wereld of in een land het gehele financieringskapitaal in handen
is van de gehele bevolking. Het fiancieringskapitaal is de som van
al het geld dat op bankrekeningen staat, de som van alle kleine en
grote private personen. Als de staat hen dan garandeert dat men 3, 4
of 5 procent rente per jaar krijgt, hoeft niemand meer andere dingen
met zijn geld te doen. Laat ondernemen maar aan ondernemers over ven
investeren aan de overheid, de staat, democratisch gecontroleerd.
Ondernemers kunnen dan geld lenen van het finacieringskapitaal. Net
zo als nu. Het finacieringskapitaal wordt beheert door ons allemaal
in belang van ons allemaal. En niet door een bankklerk in een
achteraf kamertje.
[2] Er zijn vijf soorten China's. Hongkong is wel China, maar geen
socialistisch China. Hongkong is een experiment [zie elders].
'Chinezen' uit Hongkong zijn gewoon kapitalisten. Chinese bedrijven
op zogenaamde industriële zones zijn joint ventures. Dus let altijd
op waar men het over heeft. Er is maar een socialistisch China.
socialistische China is socialistisch, maar heeft een
markt-economie.Dat is helemaal niet gek. Dat oogt als kapitalisme,
maar is het niet. [Zie mijn analyses elders.] Echte investeringen
'van het socialistische China' (ook wel 'staatskapitalisme' genoemd)
komen ten goede aan de 1.2 miljard Chinezen. Die 1.2 miljard
Chinezen zijn immers 'eigenaar van de productiemiddelen'. De
meerwaarde (de winsten) van die investeringen worden elkaar jaar
door het volkscongres, dus democratisch, verdeeld over de bevolking.
De communistische partij behoudt het totaal-overzicht. De 'hoogte
van de lonen' (van de arbeiders buiten of binnen China) is hierbij
irrelevant. [Zie mijn stukken over socialisme en China; elders op
het web.]