==== WILLEN JULLIE DEZE MAIL DOORMAILEN NAAR TEIJE BRANDSMA =====

 

=== M. DANK EN VR. GR. RIK MIN ====

 

 

Geachte Teije Brandsma,

 

In uw column, vandaag in de Telegraaf, zegt u gelukkig een paar goede, eerlijke dingen over het conflict tussen de joodse staat Israel en haar oorspronkelijke bewoners. Ik hoop dat u op het rechte spoor blijft. Want de Palestijnen hebben gelijk om hun land te bevrijden.

 

Immers:

 

Het is niet waar dat joden “het recht hebben” op een joodse staat in Palestina, het oude mandaat-gebied Palestina. Men vindt vaak dat zionisten het recht hebben joden aan te praten dat ze recht hebben op een joodse staat in Palestina, het oude mandaatgebied Palestina, een land dat het Heilige Land is voor tientallen godsdiensten. Eén godsdienst of groep zou daar dan de dienst mogen uitmaken? Belachelijk. Kolonialisme is al helemaal uit de tijd. (En anders zal dat daar snel moeten worden afgeschaft.)

Hoe kan de wereldgemeenschap dat nu goedvinden?

Rechten van 2000 of 3000 jaar bestaan niet. Iedereen heeft het recht te wonen waar hij wil, maar heeft geen recht nota bene met geweld een staat voor zijn eigen groep af te dwingen. Laat staan andere mensen (hier niet-joden) hun rechten af te nemen. (Inclusief mensen – hier Palestijnen - het recht af te nemen hun eigen land te bevrijden.)

 

Men zegt dat Arabieren de oorlog (in 1948) zijn begonnen. Niets is minder waar. Er was zelfs geen (echte) oorlog (van een land tegen een land). Zionisten wilden zich afscheiden van Palestina en gebruikte daarvoor geweld, leugens en pleegde bedrog [1]. Ze kochten (c.q. misleidde) de Verenigde Naties om. Door daar toentertijd te beweren dat Palestijnen gelijke rechten in het joodse deel zouden krijgen. Er waren losse onsamenhangende groepen Palestijnen/Arabieren die zich verzette tegen Ben Goerion, Begin, Sharon, etc. en hun moordende collega’s. En er waren (natuurlijk) enkele arabieren van buiten, die de strijd van de Palestijnen tegen hun eliminatie steunden. Net zoals er progressieve Nederlanders rond 1938/39 in de Spaanse Burger-oorlog meevochten. (Om de Spanjaarden tegen het fascisme te behoeden.)

 

Men zegt dat joden uit de Arabische wereld “zijn of worden verdreven”. Niets is minder waar. Het is precies andersom. Als er al joden in een land worden ‘weggekeken’, is dat vanwege de politiek van Israel of (hun) spionage-activiteiten, maar niet vanwege anti-semitisme.

 

Men zegt dat Arabieren in Palestina (bijvoorbeeld in Israël als het bevrijd is) de islam “als staatsgodsdienst” willen invoeren. Dat is niet waar. Zeker de belangrijkste Palestijnse bevrijdingsbewegingen willen dit helemaal niet.

 

Men zegt dat Arabieren in Israel meer rechten hebben dan Arabieren op de Westbank. Niets is minder waar. In Israel hebben niet-joodse Palestijnen die niet. In de Arabische landen en bij ons in het westen heeft iedereen gelijke rechten. (Alleen in Israel niet.)

 

Men zegt dat Arabische staten of Arabische staatshoofden “na hun verlies” (in 1948), “stukken grond hebben ingepikt” (zoals bijvoorbeeld Gaza en Westbank). Niets is minder waar. De Palestijnen hadden niets te kiezen en sloten zich aan bij hun broeders. Niemand zag dat toentertijd als inpikken. Integendeel.

 

Men vindt dat Palestijnen geen recht hebben om terug te keren en joden wel? Belachelijk. Hoe kan de wereldgemeenschap – en met name Nederland - dat nu dan goedvinden? De betreffende miljoenen personen zijn vluchtelingen. Ze zijn in Israel geboren of hebben daar nog eigendommen, grond of een huis (m.n. hun erfgenamen). Iedereen heeft – in mijn progressieve ogen – in principe - het recht te wonen waar hij wil, zowel Palestijnen als joden. Niemand mag zomaar met geweld de macht ergens in een deel van een land of een deel van een mandaatgebied grijpen.

 

Dat wilde ik graag even kwijt.

 

Hoogachtend,

 

Rik Min

(schrijver van het boek 60 jaar leugens en bedrog)