Geachte Ad Verbrugge,

We kennen elkaar niet, maar toch wil ik u graag even schrijven naar aanleiding van een stuk van uw hand in de Volkskrant van 15 september jl. over “Globaliseringen het hedendaagse onbehagen”.

Ik ben vroeger van de CPN geweest en tegenwoordig van de NCPN, de nieuwe communistische partij en was twee jaar lang hoofdredacteur van ons weekblad Manifest. Er komt inderdaad een grote economische crisis aan. Dat kan ik als communist wel verklaren. Dat zal ik maar even niet doen.

U appelleert naar de sterke rol van consument vandaag de dag. Waar het vandaag de dag om gaat is dat de politieke partijen zoals de CDA en de PvdA zich gericht hebben op de consument - als kiezer - en zich niet meer op de kiezer als producent richten. Dat heeft verregaande consequenties. Namelijk dat er niemand meer is die de belangen van de werkende mens en met name de arbeidersklasse in de gaten houdt. Het lijkt zelfs wel dat de VVD die productiekant beter ziet dan bijvoorbeeld de PvdA. Dat is een schokkende ontdekking dat de PvdA denk dat ze meer kiezers krijgen door gezinshulp van 5 euro per uur aan de bevolking “aan te bieden” dan dat ze de belangen voor een beter loon behartigen. Idem bij de postbodes.

Negri en Hardt zijn geen neomarxisten. Zo noemen ze zich en zo worden ze geafficheerd, maar het zijn anarchisten of hooguit anti-globalisten. Ze hebben door de jaren heen “de verkeerden” gesteund. Lees onze kritiek op hen maar na op internet. Vooral mijn vrienden, de Belgische communisten, hebben hun laatste boek compleet gefileerd (www.solidair.be).

Ik ben het wel met u eens dat het fenomeen identiteit heel erg onderschat is door links; heel links. Dat moet anders, maar mag niet leidden dat we een wereld gaan opdelen en elk volk een eigen staat gaan geven, zoals men in Joegoslavie, Irak, Palestina (het heilige land) en Belgie aan het doen is. GL en de PvdA lopen hierin soms voorop. De akkoorden van Helsinki uit 1975, zeggen dat de ‘’huidige’’ staatsgrenzen gerespecteerd dienen te worden (op straffe van eeuwigdurende ellende, oorlog, moord en doodslag). (En dat blijkt nu wel ook.) (Communisten zijn dan ook altijd tegen afscheidingsbewegingen geweest en voor bevrijdingsbewegingen.)

Een staat is nu eenmaal noodzakelijk, omdat alle emancipatie, wetten, sociale verzekeringen en sociale vangnetten e.d. op staat niveau zijn geregeld. Communisten zijn nooit tegen staten geweest maar tegen het kapitalistische systeem. Niet zozeer omdat communisten tegen geld, kapitaal, fabrieken, investeren, e.d., - integendeel - maar omdat de meerwaarde naar de kluizen van personen van de bezittende klasse voert en niet naar degene die die rijkdom heeft voortgebracht. Het arbeidsloze inkomen (waardoor de bezitters van kapitaal automatisch de bezittende klasse wordt) is onaanvaardbaar, vooral omdat DAT op zich weer de bron van alle problemen is: stagnatie, overproductie, strijd om de schaarse goederen, lebensraum, oorlog en dus koopkrachtverlies bij de werkende klasse, etc. U weet het wel….

Communisten zijn niet tegen kleine of grote bedrijven, tegen geld, tegen rijke mensen, tegen investeren, tegen winst, tegen marktwerking, tegen goede rendementen in een bedrijf, tegen de vooruitgang (integendeel!), tegen de technische vooruitgang, tegen investeren in infrastructuur, etc.; we zijn er alleen tegen dat de factor kapitaal rechten heeft, die de factor arbeid niet heeft. D.w.z. het recht op de meerwaarde van arbeid; zeg maar ‘de’ winst. (In het socialisme kunnen spaarders wat ons betreft gegarandeerd 4 tot 5 rente op hun spaargeld krijgen. Maar de aanwending van spaargeld geschiedt democratisch en niet door een klerk in een kamertyje op een Rabo-bank ergens in Lutjebroek…)

Ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat u nog steeds een gelovig man bent. Kan een gelovige wel een goede wetenschapper of goede filosoof zijn? Dat lijkt me geen geschikte eigenschap om tot het gaatje door te kunnen redeneren.

Dat wilde ik even kwijt.

Succes met u werk.

Op naar een betere rechtvaardigere maatschappij.

M.vr.gr.

Rik Min