Veel mensen zien niet duidelijk het verschil tussen en land (een staat) en een volk.

Hierbij een korte uitleg...

In de sociologie is 'het volk', 'het pleps', het proletariaat, 'de massa' - los van de elite - een ander begrip dan in de staatskunde. Ik zie volk als een groep die bijvoorbeeld een taal spreekt, een cultuur heeft en zich een groep of een volk noemt; inclusief de elite. Vaak een - wat we noemen - etnische groep. Klassenverschillen worden dan ook inbegrepen.

Een linkse beweging - zoals een vakbond - kan daarom alleen al niet zomaar achter een volk staan; zonder te zeggen achter wie. Je staat - bijvoorbeeld - achter het proletariaat en niet achter de elite, de bezittende klasse.

Er kunnen meerdere volkeren in een land wonen; en delen van een volk kunnen buiten een land wonen. Bijvoorbeeld Duitsers. Het Palestijnse volk is in mijn ogen iedereen (zelfs incl. bepaalde joden), incl. de Palestijnse elite. De Tamils zijn ook een volk, incl. haar elite. De Tirolers zijn ook een volk, incl. haar elite. De Koerden zijn een volk, maar vooral zijn het Turken, Irakezen of Iraniërs. Eigenlijk moeten de Koerden dat accepteren. Soedanezen moeten dat eigenlijk ook accepteren; en niet in de val trappen het zuiden van Soedan met geweld zelfstandig te maken. Dat kan niet zomaar. Dat roept tegen-geweld op. Dat kost dan zomaar even een miljoen doden plus een miljoen gewonden. (Zoals in de afgelopen 20 jaar ook bleek.)

In Joegoslavië woonden 6 volkeren en waren 3 godsdiensten, incl. de islam. Eigenlijk had iedereen dat moeten accepteren. In Palestina tientallen godsdiensten en minimaal 3 'volkeren' of beter gezegd 3 culturen (de moslim cultuur, de - kleine - joodse cultuur en de - kleine - christelijke cultuur).

Volkeren - hier voorgesteld als een cirkel - passen nooit 100% binnen een grens van een land (voorgesteld als een rechthoek) (met precieze grenzen). Toch zijn landen dat wat er is. Er is niks anders dan deze 200 landen die we nu op de wereld hebben. Zie figuur 1:

 

 

Figuur 1. Volkeren (hier voorgesteld door een cirkel) passen niet zomaar precies binnen een grens van een staat (voorgesteld door een rechthoek) (met vastgelegde grenzen). Vaak leven binnen een staat verschillende volkeren. Soms wonen volkeren in 4 of 5 verschillende landen (bijvoorbeeld de Koerden).

 

Dit onderscheid tussen land en volk maak ik om de problematiek van tien jaar geleden - die links Nederland verscheurde - Joegoslavië en de problematiek van Palestina (Israël) te kunnen verklaren. Nederland is een uitzondering: daar woont maar een volk. In Zwitserland drie volkeren. In voormalige Sovjet Unie rond de 60 verschillende volkeren. In China 20 soorten volkeren.
Het Duitse volk woonden tot voorkort in twee landen. Etcetera. Alles zonder onderscheid van elite, bezittende en niet-bezittende klasse.

Als je een volk het recht geeft zich af te scheiden - en een eigen staat geeft - krijg je dat het restant in dat andere deel, een minderheid wordt. Wat doe je dan? Weer afscheiden? (Zoals in Kosovo de Serven weer laten afscheiden?) In Litouwen worden momenteel de Russen het land uitgegooid. Je krijgt bij afscheiden altijd weer een nieuw probleem van volgende (gediscrimineerde) minderheden. En weer het probleem van vluchtelingen en mensen die dan verplicht worden naar hun thuisland te gaan. Zie figuur 2. Palestijnse Israëliërs worden dan - bijvoorbeeld als de zionisten van de de USA en de EU een echte joodse staat krijgen - door de zionisten uiteindelijk ook gedwongen naar de Westbank te emigreren. En joden worden dan - wellicht (maar dat zou heel stom zijn) - gedwongen van de Westbank of Gaza naar Israël terug te emigreren? Dat is precies wat de zionisten (en USA, EU en Nederland) wel zouden willen en Sharon in Gaza ook gedaan hebben.

 

 

 

Figuur 2. Minderheden en meerderheden binnen een land hou je altijd. Ook na afscheiden. Na afscheiding van een een minderheid in een land ontstaat in het afgescheiden deel een nieuwe minderheid. Moet die dan ook weer afscheiden? Kortom: niet doen. Hier geldt altijd de wet van behoud van ellende.

 

Ik ben tegen af-scheiden, zoals de zionisten een deel van Palestina hebben gejat; en voor het be-vrijden van je land van vreemde kolonisten (de zionisten) of een onderdrukkend regiem (het zionistische regiem). De PLO heeft het recht heel Palestina te bevrijden net zoals Milosevic en Soekarno het recht had Joegoslavië en Indonesië bijeen te houden.

    De molukkers hadden en hebben geen rechten. Dat was een westerse imperialistische truc om ze voor het Nederlandse regiem te laten werken. En dat bleek ook. Al dat soort volkeren die voor westerse regiems hebben gewerkt, worden vroeg of laat toch door het imperialisme in de steek gelaten. De Tsjetsjenen, de Tamils, de Koerden, de 'Bosnische moslims', de zionisten, de Tibetanen, etcetera. Ze zijn/worden allemaal gebruik door 'het westen' om (progressieve) landen te destabiliseren. Dus begin er niet aan.

(Behalve als het echt geweldloos door beide volkeren in beide gebieden geaccepteerd wordt.)

Een linkse partij, vakbond of beweging kan - zoals gezegd - niet zomaar 'achter een volk' staan; zonder te zeggen achter wie. Ook niet - zomaar - 'achter een staat'. Maar een linkse partij, vakbond of beweging kan wèl tegen groepen zijn die een land willen opdelen; dus tegen afscheidingsbewegingen. Want afscheiden kan anno 2011 niet meer. Zie bijvoorbeeld de akkoorden van Helsinki, die de grenzen van Europa vastleggen; ook binnengrenzen. De Afrikaanse Unie heeft dat akkoord ook geaccepteerd. Zuid Amerika ook.

Staatsrecht is in mijn ogen iets volkomen anders dan volkerenrecht. Staatsrecht gaat anno 2010 vòòr volkerenrecht. Behalve bij (door het westerse imperialisme) gekoloniseerde volkeren [Marx]. Die hebben het recht zich te bevrijden. Andere volkeren moeten er gewoon niet aan beginnen. Afscheiden gaat altijd ten kosten van enorme aantallen slachtoffers. (En dat is de laatste 30 jaar dan ook keer op keer ook gebleken.) De Koerden hadden samen met de Turken het Turkse regiem moeten afzetten. Dat was in 1970, toen de Turkse communisten nog sterk waren, bijna gelukt. Nu is zijn er links en rechts al tienduizenden slachtoffers gemaakt. Sterker nog de Koerden hebben met het imperialisme samengespannen. Dat is nog veel erger. Afscheidingsbewegingen worden bijna altijd gebruikt door het imperialisme (Koerden, Kroaten, Kosovaren, etc.). Bevrijdingsbewegingen daar en tegen worden altijd door het imperialisme tegengewerkt (Indonesie, Vietnam, Cuba, Angola, Congo, etc.). Dat zegt dus alles; en alles over het verschil tussen bevrijden en afscheiden.

 

Rik Min