Van: Rik Min [r.min@worldmail.nl]
Verzonden: Friday, October 17, 2008 11:00 PM
Aan: 'goudswaard@fd.nl'
Onderwerp: Socialisme... (In ieder geval een model voor socialisme)

Aan Michiel Goudswaard, hoofdredacteur Financieel Dagblad (2008)
Van Rik Min, hoofdredacteur communistische weekblad Manifest (1995 - 1996)
 
Betreft: o.a. uw artikel in FD vorige week; en rijpt er eigenlijk niet iets bijzonders?
 
 
Geachte heer Goudswaard,
 
Die 100 rechtse knakkers van de Republikeinen hebben toch wel een punt dat toen ze tegen dat 700 miljard dollar-plan stemden ze opmerkten dat ze geen "socialisme op Wallstreet wilden". Theoretisch is er namelijk inderdaad sprake van socialisme als alle banken (in èèn land) (bijvoorbeeld in Nederland of die in de USA) met het geld van alle Nederlandse spaarders in handen is van de overheid. Nu is het nog niet zo ver, maar bij de Fortis-deal zei Bos dat "de winsten van Fortis voortaan naar de algemene middelen zullen vloeien". Theoretisch is er inderdaad sprake van socialisme als al geld van de Nederlandse spaarders in handen is van de overheid. De overheid bepaalt dan namelijk waar het geld (als kapitaal) in geinvesteerd wordt. En welke ondernemer geld om te ondernemen krijgt. (...) De revenuen van het geinvesteerd kapitaal vloeien naar de algemene middelen. En de overheid deelt de spaarders gegarandeerd pakweg 4 tot 5% rente per jaar uit [In mijn socialistisch model. Zie elders op internet.]. Ondernemers hebben de plicht de meerwaarde en de winst af te dragen aan de Nederlandse overheid; net zoals ze nu al doen om alles aan de aandeelhouders af te staan. Die aandeelhouders bestaan nu niet meer [Kapitaalvlucht laten we buiten beschouwing.]. Dat is inderdaad einde verhaal van kapitalisme in Nederland. Niemand "bezit" dan immers meer "een productiemiddel" of een deel daarvan (Zie Marx, 1848). Zou Wouter Bos dat door hebben? De rechtse knakkers in Nederland en de USA hebben het volgens mij wel door.
 
II
 
Socialisme is een economisch systeem waarin "de productiemiddelen in handen van de bevolking is". Dat wil - anno 2008 - zeggen dat alle aandelen van alle Nederlandse bedrijven in handen zijn van de overheid; en alle revenuen terug worden geploegd in de maatschappij. De werkende klasse krijgt bovenop haar loon een arbeidsloos inkomen; net zoals de bezittende klasse vroeger. Ja toch? Alle Nederlandse ondernemers krijgen krediet via de overheid. Daarmee wordt Nederland dus ook in een klap een echte democratie, namelijk dat wat ze nu niet is. De bevolking bepaalt dus voortaan waarin geinvesteerd wordt en niet meer een handje vol bankiers. Socialisme is dus democratie. Belasting kan worden afgeschaft (net zo als in de Sovjet Unie het geval was). De werkende klasse heeft dus twee soorten inkomens en kan zelf beslissen of hij/zijn niet meer een baan wenst te hebben en gewoon van zijn arbeidsloze inkomen gaat werken; dus gaat rentenieren. Hij/zij kan ook harder gaan werken ergens voor een hoger loon of gewoon ondernemer wordt en een eigen bedrijf begint. De overheid zal in die bedrijven die ondernemers in Nederland (of waar dan ook ter wereld) dan willen opzetten, zeker willen investeren. De aandeelhouderswaarde - opbrengst minus kosten - vloeit terug naar de algemene middelen; die algemene middelen zijn voortaan van 16 miljoen aandeelhouders. De Tweede Kamer bepaalt verder - democratisch - hoe de algemene middelen verdeelt worden. De banken bestaan dus niet meer. Individuele aandeelhouders bestaan niet meer. Spaarders krijgen - van ons en onze regering - minimaal 4 tot 5 procent of meer op hun spaargeld. Dat is meer dan een gewone aandeelhouder (vandaag de dag gedurende 20 jaar gemiddeld ) kan 'maken'. Naar gelang de economie groeit en bloeit, d.w.z. ONZE economie. En niet meer 'de economie', zoals die de laatste 300 jaar van de bezittende klasse, de elite, was. Wij zijn nu immers allemaal de bezittende klasse.

III

Wat voor overgangsregeling we in dit model zullen moeten kiezen, moet nog verder bekeken worden. Het is natuurlijk pas echte socialisme als de werkende klasse (wij allen) een regering en Tweede Kamer samenstelt die terugval verhindert, en een minister aanstelt die bankdirecteuren weer fatsoenlijk dwingt te zijn/worden. Het gaat mij erom in bovenstaande model te proberen geweldloos, zonder revolutie - theoretisch - de eerste stap (eerste fase) van socialisme (dus niet het Rijnlands model of een sociaal democratische systeem) te definieren; zo kort en krachtig mogelijk. Tweede probleem in mijn model is natuurlijk dat mensen toch aandelen gaan kopen in het buitenland. Moeten we dat gaan verbieden of aandeelhouders laten uitsterven? De Tweede Kamer moet mensen dus wel verplichten al hun spaargeld op de bank te zetten en ondernemingen mogen alleen nog maar geld lenen van de overheid. (Niet meer op de beurs.) Lukt dat niet, dan is enige oplossing de eigenaren te onteigenen c.q. revolutie.

IV

Als 'alle grond en al het kapitaal in handen is van de overheid' is er sprake van socialisme. Ja toch? Als iemand wil ondernemen kan dat in dit systeem, dit model, dit systeem van socialisme. Die grond of dat kapitaal kun je - binnen dit socialistische systeem - gewoon als ondernemer aanvragen bij de staatsbank. De staatsbank is een door de Tweede Kamer, democratisch gecontroleerde bank. Jouw personeel betaal je een goed loon natuurlijk. Dat is met steun van de vakbonden wettelijk geregeld. Je stelt zelfs managers aan. Allemaal in loondienst. Daar mag in de verschillende lonen die je uitbetaalt best een factor x verschil zitten. De factor x wordt voor elke job nader bepaald. Het geld dat je verdient kun je op de spaarbank zetten, uitgeven of in je bedrijf investeren. Er aandelen van kopen bestaat dus niet meer; en hoeft ook niet meer. De overheid (wij allen dus) zijn aandeelhouders. Niet jij. Jij bent ondernemer met alles erop en eraan. Wij genieten een arbeidsloos inkomen, bovenop ons loon. We verdienen nu dus evenveel als de kapitalisten vroeger aan de arbeiders verdienden. We hebben nu dus met zijn allen een dubbel of driedubbel inkomen. Jijzelf, als ondernemer, kleine middenstander, midden of klein bedrijf ondernemer of groot ondernemer (zelfs), krijgt het respect, om met jouw woorden te spreken; respect dat jou toekomt vanwege dat jij blijkbaar ergens een goede visie op hebt. (De maatschappij stelt dat op prijs; net zo als de maatschappij alle vormen van inspanning en werken op prijs stelt...) Je kunt ook failliet gaan. Dan ben je - net zo goed als nu - je onderneming, bedrijf of kantoor kwijt. (De staat is dan curator.) Iedereen houdt in dit socialistische systeem dezelfde rol, alleen is het in dit systeem wel degelijk socialisme. Alle nadelen van kapitalisme - zoals crisis, oorlog, grondstofroof - zijn verdwenen; zelfs uitbuiting. Immers de arbeiders die bij je werken strijken de meerwaarde van jou bedrijf op. Immers het is hun bedrijf. Ze zijn eigenaar; jij niet. Jij bent alleen maar ondernemer.

Rijpt er eigenlijk vandaag de dag niet iets bijzonders? Geen Anglo-Amerikaans model, geen Rijnlands model, maar toch - met een paar kleinigheden - een socialistische model?
 
M.vr.gr.
 
Dr.ir. Rik Min, hoofdredacteur communistische weekblad Manifest (1995 - 1996); kaderlid NCPN.
Schopmanlanden 22, 7542 CN Enschede. Tel. 053 4.30.30.73 of 4.763.881.
http://home.hetnet.nl/~r.min/