Hierbij een voorzetje voor een artikel xxxx. Eerst een stuk algemene beschouwing, dan twee casussen: PTT/TNT en de thuiszorg en ten slotte een afsluiting, samenvatting en conclusies….

 

 

Privatisering is neo-liberaal trucje om zogenaamd minder belasting te gaan te betalen, minder ambtenaren, minder bureaucratie en om zelf winsten te maken en privaat op te kunnen strijken.

 

Met ondernemen kan je geld verdienen. Dat weet iedere ondernemer. Maar in sommige sectoren kan de overheid veel beter effectiever en veel efficiënter ondernemen. Dat weet iedereen. We zagen dat in socialistische landen, maar ook in West-Europa. Vooral als het op grote schaal gebeurd, zoals volkshuisvesting, water, energie, etc., is de overheid prima in staat iets te regelen en zelfs bescheiden winst te maken. Waardoor de belastingen laag konden blijven. (Prima toch.) Maar al 30 jaar wordt dat ondernemen door overheden betwist. De overheid wordt op een gniepige manier, keer op keer, publiekelijk aangevallen en systematisch belachelijk gemaakt; ambtenaren worden beschimpt en uitgelachen.

    Wie doen dat? Wat zit daar achter? Dat is belangrijk te weten. De overheid kan in bepaalde sectoren nu eenmaal beter ondernemen dan private ondernemers. Gezondheidszorg, onderwijs, onderzoek, volkshuisvesting, post, infrastructuur, etc. Dat is gebleken de laatste 200 jaar. De post was tot voorkort enorm winstgevend. Ons water was uitstekend. De vuilnisophaaldienst werkte goed. Het busvervoer ook. De treinen reden op tijd; ook ‘s winters.

    Waar zit dan het probleem? Het kapitalisme gunt de burger en de overheid niet hun winsten. En wil ook geen belasting betalen. Zogenaamd voor ambtenaren. Maar dat is valse retoriek. (Zie verderop in dit artikel.)

    Het kankeren op de overheid en op goed lopende overheidsbedrijven, nutsbedrijven, begint in Nederland rond 1980. In Amerika begin het met Friedman die in Chili met Pinochet zijn sporen had verdient, de neo-liberalen en Reagan; in Engeland met Thatcher. Het kapitalisme ging in zijn overdrive. De haat-campagnes begonnen. Bestek 81 was zo iets. De akkoorden van Wassenaar werden gesloten. Het poldermodel deed zijn intrede. Neoloberalisme! Het kapitalisme zag winsten en massamarkten bij overheden, all over the world, en begon nog meer dan voorheen te denken aan hun eigen kassa. Er moest geprivatiseerd worden. Dat was het sleutelwoord. Het verscheen dan ook dagelijks tientallen malen in de media. Privatiseren, provatiseren en nog eens privatiseren. Zelfs de gevangenissen en het ijkwezen moest geprivatiseerd worden. Grote onzin werd nimmer verkondigd. Iedereen deed er aan mee. Zelfs de PvdA. De overheden mochten (dus) geen winsten meer maken; de bedrijfsleven moest die winsten kunnen maken door burgers dan ook echt uit te buiten. Private partijen en private personen moesten kunnen investeren en (dus) de winsten privaat kunnen opstrijken. Puur jalousie, pure winsthonger, dat de overheid dit voorheen beter deed en beter kon. De winsten gingen voorheen gewoon naar de algemene middelen. Nu niet meer. Die weg werd afgesloten.

 

De overheden mogen geen winsten meer maken; wij moeten die winst.

Wat de burger wil doet niet terzake.

 

De campagnes liepen overal volgens geijkte paden. In Chili werd Allende ervoor afgezet/afgemaakt. Friedman kreeg het voor het zeggen. Men begon alom te zeggen dat ambtenaren niks konden, te bureaucratisch en te weinig innovatief waren. Er moest zogenaamd bezuinigd moest worden. Maar dat was niet wat ze bedoelde. Bezuinigingen hoefden helemaal niet. Het was een truukje, een mode-woord, om de privatisering door te drukken. Men wilde via bezuinigingen ambtenaren kunnen afschieten die normaal goed hun werk deden en (zelfs) winst maakten. Tegelijrtijd konden ze dan zeggen dat de ambtelijke diensten het niet goed deden. Logisch. Men moest met steeds minder het zelfde werk blijven doen. Dat was zo in de dienstverlening, de brandweer, de ambulances, de zorg, de thuiszorg, etc.

 

Wordt vervolgt…..