L.S.
Vandaag hebben we in de troonrede gehoord dat het heel goed gaat met Nederland. Het gaat goed met de economie, het bedrijfsleven. Gisteren werd er op de TV zelfs gezegd dat de Nederlandse bedrijven wereldwijd de meeste winst maken. Ook werd er in de troonrede gezegd dat het goed gaat met de werkgelegenheid. Er zijn meer mensen aan het werk dan in 2002 en er hebben minder mensen een uitkering.
Feitelijk is dit geen nieuws, maar voortzetting van de trend van 2002. In de troonrede van dat jaar, vier jaar geleden dus, werd er al gemeld dat de werkgelegenheid zich aan het herstellen was en de winstgevendheid van bedrijven toenam.
Er zijn meer mensen aan het werk dan in 2002. Welke mensen zijn dit? Veel ouderen staan door prepensioen en vutregelingen aan de kant, tellen niet mee als werkzoekenden. Veel WAOķers zijn herkeurd en gedeeltelijk arbeidsgeschikt verklaard, tellen niet mee als werkzoekenden. Parttime werkenden die twaalf uur of meer werken maar geen fulltime baan hebben, tellen niet meer mee als werkzoekenden, terwijl zij vaak wel 2 banen nodig hebben, net als in Amerika, om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien.
Er hebben minder mensen een uitkering. Welke mensen zijn dit?
De WAO, de WW, de bijstand, de sociale zekerheid is aangepakt. Men is trots op keihard beleid, zonder oog te hebben voor de gevolgen. Het aantal mensen dat chronisch in de problemen zit, ook jongeren, is net als het aantal dak- en thuislozen, veel te hoog. Steeds meer mensen worden op deze manier uitgesloten van maatschappelijke deelname.
De levensstandaard van werkenden en uitkeringsgerechtigden is door loonmatiging en prijsstijgingen flink gedaald. Vaak wordt er gesuggereerd dat de oorzaak ligt bij het invoeren van de euro. Veel prijsverhogingen worden echter vastgesteld door onze regering: denk aan energieprijzen, zorgpremies, belastingen, eigen bijdrage enz. Prijsstijgingen die de pan uitspetteren, en die niet of slechts ten dele zijn opgenomen in de index voor de prijscompensatie.
Graag wil ik een voorbeeld noemen van een onterechte prijsverhoging.
Tubantia 1 september jl. kopt: ėSpelletjes rond prijs van broodķ. Een korte samenvatting. De broodprijs gaat gemiddeld 10 cent omhoog, omdat de graanoogst slecht is. Van Waes van de boerenorganisatie ZLTO en van Beek van de Nederlandse Akkerbouw vakbond vinden dit onterecht en maken de volgende rekensom. Volgens de graanbeurs is de graanprijs met 2 cent per kilo gestegen. Voor een brood is nog een kilo graan nodig. Een stijging van gemiddeld tien cent is dus veel meer dan de gestegen kosten.
In de zogenaamde marktsector beschermt deze overheid de winst van het bedrijfsleven; het duidelijkste voorbeeld is de semi-privatisering van de energiebedrijven
Een ander voorbeeld betreft onlangs de angst voor de vestiging van 2 outletbedrijven vlak over de grens, bedrijven met lage kledingsprijzen. Politici spraken hun verontrusting uit over het inkomensverlies voor bedrijven in Enschede! Terwijl men weet dat armoede, en dus ook de behoefte aan goedkope kleding op grote schaal bestaat. De opkomst van voedselbanken, alom in Nederland, is het duidelijkste voorbeeld dat mensen de kosten van het levensonderhoud niet kunnen betalen.
Het belangrijkste kritiekpunt van de NCPN betreft dan ook: de eenzijdige lastenverlichting voor het bedrijfsleven. De bodem van de staatskas is daardoor voortdurend in zicht. De vennootschapsbelasting daalt wederom, de NCPN is hier faliekant op tegen.
Op allerlei manieren moet ėde politiekķ ons vertellen dat er geen geld is voor collectieve voorzieningen als onderwijs, zorg, sociaal beleid, AOW en ga zo maar door. De enige oplossing die men al jaren hoort, is: alle mensen moeten langer doorwerken dan hun 65ste jaar . Dit is iets roepen wat niet kan. Grote groepen mensen staan al jaren aan de kant, en worden bovendien hiermee behoorlijk voor de kopgestoten. Schande.
Nadat het na vier jaar economisch steeds beter gaat, zegt men eindelijk dat de koop- kracht omhoog moet. De koopkracht had al jaren geleden omhoog gemoten, niet alleen vanwege de crisisbestrijding maar vooral vanwege een rechtvaardige verdeling van de winsten.
Aanwezige vakbondsmensen weten, er worden niet alleen spelletjes met b.v. de broodprijs gespeeld, nee loonstijging loopt altijd achter op de economische werkelijkheid.
Ik wil nu een aantal punten noemen die de NCPN belangrijk vindt, om te zorgen dat de levensstandaard van de totale bevolking stijgt.
Dit zijn aanzetten om het Tij, met name het sociale deel, te keren. We zijn er best trots op dat wij hier in Enschede een groep Keer het Tij hebben. Want alleen door samenwerking en gezamenlijke actie kan het Tij gekeerd worden.
Prinsjesdag 2006, 19 september 2006
cc: Keer 't Tij Enschede