Een mei is wereldwijd een feest van de werkende mens, de arbeidende klasse. Wij zijn het alle producten en alle rijkdom van deze wereld produceren. En wie gaat er echter met deze rijkdom vandoor? De kapitalisten!
De mensen die het kapitaal, het geld, leveren, werken niet; die produceren niks en hebben dus ook geen recht op zelfs niet een deel van de rijkdom. Ze steken nu al meer dan 300 jaar echter alle rijkdom in hun eigen zak. Kapitalisten weten niet wat ze met die rijkdom aan moeten; geld opmaken (consumeren) kunnen ze praktisch niet. Ze potten het op; ze accumuleren alle rijkdom. De kapitalisten zijn een klasse van profiteurs.
Wij echter willen een socialistische maatschappij. In een degelijke maatschappij wordt geld en kapitaal ingezet t.b.v. de gehele bevolking. En niet t.b.v. een klein deel van hen die ook maar toevallig kapitalisten zijn. Kapitalisten zijn mensen die leven op kosten van de arbeidende bevolking. Mensen die slechts kapitaal leveren werken niet; produceren geen rijkdom. Mensen die slechts het kapitaal leveren aan een onderneming en daarmee het recht menen te hebben op de volle winst - uit die onderneming - moeten weten dat het spoedig over en uit is. Zonder de kapitalistenklasse gaat dat ook. Aan meer dan driehonderd jaar gewoonterecht komt dan ook eens een eind. De kapitalistenklasse - de klasse van aandeelhouders - is gedoemd om op de mestvaalt van de geschiedenis te belanden, net zoals de Franse zonnekoningen en de feodale grootgrondbezitters van weleer. Al dat soort nietsnutten mogen voortaan ook gewoon werken voor de kost. De arbeidende bevolking wordt ooit de volle aandeelhouder van de productiemiddelen.
In een socialistische maatschappij gaan de revenuen (winsten of dividend) van ondernemingen naar de algemene middelen. Daar wordt alles uit betaald. Iedereen is voortaan verzekerd van een goed inkomen; en niet alleen de kapitalisten. Dan heeft iedereen naast zijn loon ook inkomen 'uit bezit'. Uit socialistisch bezit.
De werkende bevolking heeft nu wereldwijd alleen loon. Soms maar 2 dollar per dag. Veel Nederlanders hebben ook niet meer dan 5 of 8 euro per uur. Vanaf 1975 duurt de crisis - voor ons - nu al. (Eigenlijk al vanaf 1929 en zelfs van nog eerder.) Er is geen voldoende koopkracht onder de mensen om dingen - die ze nota bene zelf maken - te kunnen kopen. De economie stokt voortdurend en de bevolking wordt/blijft deels werkloos. De wereldwijde werkloosheid is de gesel van deze tijd; stort - wereldwijd - 3 tot 4 miljard mensen in ellende en brengt ons op het randje van een derde wereldoorlog. Slechts de hogere klassen in de 10 rijkste landen profiteren en accepteren dit systeem. Miljarden mensen, in 150 andere landen krijgen - vooralsnog - bijna geen kans het anders te willen.
Topmanagers beweerden laatst - in een vooraanstaand wetenschappelijk blad - dat ze de wereld wel meer dan 300 maal effectiever hebben gemaakt. Waar halen ze het recht vandaan dan niks aan de werkenden te geven? Waarom krijgen wij niks van die 300 maal grote productiviteit? Bijvoorbeeld - om te beginnen - een forse loonsverhoging en werktijdverkorting?
Het kapitalistische systeem is een meester in het vinden van bondgenoten. Men laat met name heel veel mensen meeprofiteren. Slimme en getalenteerde mensen kunnen in het kapitalistische maatschappij snel hun weg vinden. Die de mores kennen; de middengroepen. Deze personen - die vaak een ietsje beter of slechter van karakter zijn dan anderen - worden gevraagd; en krijgen vaak ook nog heel snel de loonsverhoging die ze vragen. Een vorm van wederzijdse chantage. Hun belangen staan daardoor vaak voor meer dan de helft haaks op onze belangen.
De middengroepen worden momenteel echter steeds desperater (kwaaier en kwaaier). Hun rijkdom en privileges smelten als sneeuw in de zon. Ze zien momenteel hun spaarcentjes verdampen. Hun kansen op de arbeidsmarkt verdampen ook nog; en dan komt haast vanzelf de roep om een sterke leider om hun bezittingen te beschermen. Dat zie je momenteel duidelijk in Nederland gebeuren (aangaande de PVV), maar ook in de Verenigde Staten (aangaande de tea-party).
De hoeveelheid geld die in het wereldwijde kapitalisme verdient wordt, is zo enorm dat - de elite - voor geld lenen momenteel haast nul komma nul rente betaalt. Men gaat er dan mee speculeren. Werd het geld maar verspreid onder de massa; werd het geld maar geconsumeerd. Nee de bezittende klasse zit er bovenop en pot het op. Dat is de wetmatigheid van het kapitalisme. Altijd loopt men tegen overproductie op. (Ook dus overproductie van geld.) We weten dat dat komt door de uitbuiting van de werkende klasse, de arbeiders. Want producten moeten ook geconsumeerd kunnen worden; c.q. gekocht. De onderste lagen van de samenleving kunnen niet bij die geldberg komen. Hun koopkracht holt dus steeds maar achteruit. In het socialisme zou dit niet kunnen. Daar worden producten ook echt geconsumeerd. Daarom is er in het socialisme nooit een crisis. In het kapitalisme wel. Wij moeten dus het kapitalistische/imperialistische systeem van ons afschudden.
Het imperialisme heeft op een gegeven moment weer het openlijk fascisme nodig om hun belangen - wereldwijd - veilig te stellen. Dat zie je nu gebeuren.
Het front van het kapitalisme is het imperialisme. Het duldt geen enkel land dat uit de pas loopt, hun producten niet koopt of invoert. Het brengt daardoor de lokale productie om zeep. Na de val van de muur is dat op grote schaal gebeurd. De lokale industrie en bedrijvigheid van oost-Duitsland, de DDR, was daaromtrent hun grootste inspiratiebron. Men kocht grondstoffen voor een prikkie en ontmantelde praktisch alles waar oost-Duitsers zelf hun geld mee zouden kunnen verdienen. Dat deed men dit in Joegoslavie, Kosovo, de SU zelf, Roemenie, Hongarije, Irak en Afghanistan. Nu wil men ook op die manier in Libie, Syrie en Iran gaan proberen.
In Egypte, Tunesie en Jordanie had men al kapitalistische vazallen. Daar is een opstand tegen de diktatuur echt van onderop gekomen. Daar is de bevolking nu echt bezig het feodale systeem af te schaffen.
Neem het woord werkgeversaandeel. Het enige wat werkgevers doen is geld rechtstreeks overmaken naar pensioenfondsen of de overheid. Geld wat de arbeiders voor die baas verdient hebben. Dus geld van ons. Helemaal niks van hen!! Trouwens het hele woord werkgever is volkomen misplaatst.
De sociaal-democratie heeft de communisten nodig. Nu de communistische stem verzwakt is, zie je dat zij ook machtelozer worden met de vakbonden en in de parlementen. Als wij weer sterker worden, kunnen we de door de sociaal-democratie gedomineerde bonden weer op een goed spoor krijgen. Wij communisten, wij hebben de huidige crisis 3 jaar geleden aan zien komen. De sociaal-democratie, en duizenden hoogleraren en economen, met hen, niet. Alleen een paar slimme VVDers en bankdirecteuren wisten het ook. Maar die zorgden er wel voor dat de stem van de communisten, uit het publieke debat en de media, weggedrukt werd en wordt. Er is alom overproductie. Er staan in Nederland miljoenen vierkante meters kantoorruimte leeg. Er zijn 2 of 3 autofabrieken compleet overbodig. Er is een teveel aan goed gediplomeerden. De koopkracht aan de onderkant van de samenleving - maar ook bij de middengroepen - is enorm gedaald. De staatsschulden zijn onhoudbaar geworden. Binnenkort moet Griekenland Kreta of Rodos verkopen aan de Nederlandse pensioenfondsen. Want die hebben die slechte staatsschulden in hun bezit. (Wij dus.) De crisis is voelbaar. Hoewel velen ziende blind zijn.
Rechts voert momenteel een keiharde strijd tegen wat zij 'links' noemen. Nu de communisten zwak zijn gaan de sociaal-democraten eraan. De strijd is psychologisch: door alles van de sociaal-democratie, belachelijk te maken. Juist op die punten waar de communisten al die jaren ook kritiek leverden. De sociaal-democratie heeft dat deels verdient met haar idiote steun aan het afstoten van instellingen en taken van de overheid, omdat het neo-liberalisme die delen van onze maatschappij wil inpikken (om er superwinsten mee te maken).
Velen hebben een huis; dan voelt men het nog niet. Vele hebben nog een vaste baan; die voelen het ook nog niet. Krijg je een rottigere baan, of helemaal geen baan meer of onverwachts toch een uitkering, dan begin je het te voelen. Werkloos-zijn; je gaat het echt merken.
Ik hoop dat mensen niet in een kramp schieten en de verkeerde politieke partij gaan steunen. Mensen moeten geconfronteerd worden met communisten; en met hun analyses en oplossingen.
We moeten af van het polderen. Polderen betekent dat er in Nederland geen klassen meer zouden zijn. De bezittende klasse en de loonafhankelijke klasse staan nu eenmaal onverzoenlijk tegenover elkaar.
We moeten de eenheid in de arbeidersklasse herstellen. De sociaal-democratie zien te overtuigen dat Marx geen ongelijk had. Dat de enige goede richting het socialisme is.
Dus voortaan echt vrij op 1 Mei! Want het zijn wij die al het werk doen en de rijkdom produceren: de werkende mensen.
Kom op voor je rechten.
Handen af van de Arabische landen.
Nutsbedrijven in ere herstellen.
Voor nationalisatie van banken.
Voor een weg richting socialisme.
Rik Min, Enschede, 1 mei 2011