Voor een socialistisch Nederland

Inhoud:

1. De voordelen van een socialistische maatschappij.
2. Waarom anderen partijen geen oplossingen hebben.
3. Wat te doen?
4. De eisen die de NCPN stelt.

Uitgave van de Nieuwe Communistische Partij - NCPN , Afdeling Twente
Enschede; 4e druk, als WEB pagina, 6 Mei 1996

1. De voordelen van een socialistische maatschappij

Werkloosheid en oorlog worden veroorzaakt door het kapitalisme. Communisten wijzen kapitalisme af en stellen daar socialisme tegenover: een echte socialistische maatschappij.

Een socialistische maatschappij heeft grote voordelen voor alle mensen die hun brood moeten verdienen door arbeid te verrichten. Momenteel blokkeert een kleine groep kapitaalbezitters iedere emancipatie van het overgrote deel van de nederlandse bevolking, van de werkende klasse, de arbeidersbevolking en de daarmee verbonden groepen, zoals de meer dan 2 miljoen werkzoekenden, de meer dan 2 miljoen uitkeringsgerechtigden, de miljoen vrijwilligers en de meer dan 2 miljoen gepensioneerden. Dat moet anders. In het eerste deel zullen we ingaan op de mechanismes van de huidige maatschappij en wat het socialisme daar tegenover kan stellen. In een tweede deel wordt uitgewerkt waarom de sociaal-democratische oplossingen van o.a. de PvdA en GroenLinks geen wezenlijke bijdragen zijn aan de oplossing van de problemen van deze tijd. In het derde deel zullen we ingaan op de strategie die een communistische partij heeft te volgen. Tot slot, in het vierde en laatste deel, zullen we in een aantal punten aangeven wat de NCPN wil.

Twee productiewijzen

Communisten wijzen de kapitalistische productiewijze af en stellen daarvoor in de plaats socialisme, dat wil zeggen geen productie ten behoeve van een maximale winst, zoals bij het kapitalisme, maar productie naar behoefte van de mensen; werken naar vermogen en een inkomen voor iedereen.

Meer dan 90 procent van de bevolking heeft een groot en direct belang in de socialistische productiewijze. Desondanks slagen de massamedia erin de mensen te overtuigen dat de kapitalische productiewijze goed is voor iedereen en onvermijdelijk. Niet EEN partij, behalve de NCPN, wijst de kapitalistische productiewijze af. Hoe is dat mogelijk? Iedereen kan zien dat het huidige systeem op twee fronten faalt. Er is gigantische werkloosheid in de wereld en er zijn voortdurend oorlogen en andere vormen van geweld. Wij in Nederland - en de arbeidende bevolking elders in de wereld - zijn niet op de wereld om voortdurend hard te werken voor een hongerloon en met een reële kans om om te komen in oorlogen, terwijl anderen in weelde baden en in hun mooie villawijken.

Twee gigantische problemen

Communisten zijn ervan overtuigd dat een socialistische productiewijze de enige mogelijkheid is om iedereen in Nederland een volwaardig inkomen en een goed en goedkoop dak boven zijn hoofd te garanderen en de mensheid van oorlogen te vrijwaren. De socialistische productiewijze is de enige mogelijkheid om volledige werkgelegenheid en een vreedzame samenleving te krijgen. Deze garanties kunnen de andere politieke partijen niet bieden.

Inkomen zowel als vrede zijn de twee peilers waarop iedereen ons moet kunnen aanspreken. Deze twee aspecten zijn de basis waarop elke andere levensbehoefte van het individu is gestoeld en dient derhalve theoretisch als met praktische argumenten goed onderbouwd te zijn. Immers alle andere aspecten van voorspoed en geluk zijn hiervan afgeleid. Allereerst de belangrijkste aspecten van het kapitalisme aangaande deze twee gebreken.

Het Kapitalisme

Kapitalisme is er de oorzaak van dat arbeiders in goedlopende bedrijven, en de werkende mensen in het algemeen, vroeg of laat altijd in de problemen komen; hoe hard of goed zij ook werken.

De kapitalistische productiewijze is ten eerste de oorzaak van de ongebreidelde werkloosheid en een niet aflatende behoefte aan uitkeringen, die door de werkende mensen zelf opgebracht moeten worden, en ten tweede een bron van voortdurende onveiligheid: onveiligheid in de straten en de steden, maar ook onveiligheid in de zin van koude en hete oorlogen.

Het kapitalisme produceert per definitie werkloosheid, maar dat is tegelijkertijd zijn Achillishiel. Het kapitalisme produceert uiteindelijk zijn eigen ondergang, zijn eigen doodgravers, zoals 100 jaar geleden door Marx en anderen voorspeld werd. Het probleem is echter wel wanneer en hoe dat einde is.

Waarom handhaaft het kapitalisme zich nog steeds?

Tot op heden heeft het kapitalisme het echter overleefd, doordat het bijna de absolute macht heeft weten te krijgen en alle alternatieven tot op heden monddood heeft gemaakt. Het dult geen concurrent naast zich. Het kapitalisme is als zodanig enorm gespecialiseerd in het wegvagen van concurrenten.

Door middel van verdachtmaking, bedreiging, omkoping of domweg over mensen heen te lopen, weet zij elke oppositie, oppossant of opponent klein te krijgen. Zij heeft de beschikking over massamedia, satellieten, kranten, praktisch alle weekbladen, de kleinburgelijke cultuur (Hollywood, Joop van der Ende, etc.). Zij heeft precies weten te bereiken dat wat George Orwell in zijn boek '1984' heeft beschreven: 'Zij is met alle haar ter beschikking staande middelen in staat dingen zwart te maken die wit zijn en wit te maken wat zwart is'.

Recentelijk heeft zij de economie van geheel oost Europa weten over te nemen. Zij is in staat gebleken een samenleving, die niet was gebaseerd op uitbuiting, kapot te maken; evenals zij in staat blijkt ieder alternatief voor het kapitalisme voor haar karretje te spannen of belachelijk weet te maken. Wat zijn de wetmatigheden binnen het kapitalistische systeem?

Wetmatigheden van het kapitalisme

Er zijn een aantal belangrijke voor de werkende bevolking nadelige wetmatigheden binnen het kapitalisme. Het kapitalisme investeert niet als er een economische crisis is. Dus juist als er in een socialistische maatschappij geinvesteerd zou worden, investeert een kapitalistische maatschappij niet in nieuwe bedrijvigheid. Dus als er werkloosheid ontstaat kan zij er juist niets tegen doen. De werkloosheid wordt alleen maar erger. Alleen door oorlogen en ander ongerief kan het overschot aan productiecapaciteit en het 'teveel aan arbeiders' vernield worden.

Een verzekering tegen werkloosheid is zowel praktisch als theoretisch binnen het kapitalistische systeem niet mogelijk. Je verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid, tegen ziekte, e.d. kan tot op zekere hoogte lukken, maar tegen structurele werkloosheid valt niet op te boksen. Je verzekeren tegen werkloosheid en arbeidsongeschiktheid kan wel een tijdje worden volgehouden binnen een kapitalistisch systeem. Vanaf de 2e Wereld Oorlog tot op heden is dat ook wel voor een groot deel gelukt. De werkloosheid werd flink verdoezeld vanwege de enorme bedrijvigheid van het militair-industrieel apparaat in het Westen. Maar nu de koude oorlog (voorlopig) voorbij is en bepaalde productiemiddelen, fabrieken, e.d. afstoot, blijkt de crisis in alle hevigheid terug te komen. Het kapitalisme heeft oorlog nodig om zich staande te houden tegen zijn eigen falen. De opgespaarde premies van de arbeiders worden dus gebruikt voor problemen die de kapitalistische productiewijze heeft veroorzaakt. Dat is een schande.

Het kapitalistische systeem en haar handlangers zijn ook zeer bedreven in het ontduiken van belastingen. De grote bedrijven en multinationals in Nederland betalen bedroevend weinig vennootschapsbelasting. Zie hiervoor ondermeer de belastingschandalen rondom het Van der Valk concern en de recente reeks invallen van de FIOD. De westerse overheden sluizen zelfs zeer grote delen van de binnengekomen belastinggelden (van de arbeidersklasse en de kleine middenstand) door naar grote bedrijven en multinationals. Zie daarvoor bijvoorbeeld de schandalen rondom de WIR premies. Deze drie mechanismen laten zien dat de werkende klasse voortdurend, praktisch alleen het falen van een systeem betaalt.

Sterker nog, zij weet zelfs grote bedragen aan overheidsgeld aan te wenden gericht tegen organisaties van de arbeidersklasse en tegen landen (Sovjet Unie, Irak, Palestina, Angola, ANC, etc.) en groepen (moslims, zwarten, vakbonden, etc.) die het kapitalistische systeem ook maar enigszins zouden kunnen bedreigen.

Het socialisme

Tegenover deze verziekte, kapitalistische productiewijze staat de socialistische productiewijze, waar de productie centraal staat en niet het winstoogmerk. Waar de gezondheidszorg en het onderwijs gratis is voor iedereen en waar voor iedereen een huis is om in te wonen. Waar mensen die niet meer kunnen deelnemen aan het maatschappelijk leven een gegarandeerd inkomen hebben of verzorgd worden.

De werkgelegenheid is gegarandeerd door de overheid. Sluiting van en bedrijf (indien nodig) leidt derhalve niet tot rampen; er is elders steeds voldoende vervangende werkgelegenheid.

De communisten, en haar partij de NCPN, willen met het streven naar socialisme en hun socialistische politiek een tegenwicht vormen tegen de huidige bezittende klasse. Een kleine, onmetelijk rijke klasse, die de enorme groep van werkenden mensen steeds het gelag laat betalen.

De NCPN vormt een tegenwicht tegen de uitbuiting van mensen, milieu en achtergestelde regio's. Het socialisme moet een tegenwicht vormen tegen uitbuiting en oorlogsdreiging die het imperialisme in de gehele wereld veroorzaakt heeft.

In een socialistische maatschappij zal vooruitgang zijn, zullen meer en betaalbare huizen zijn voor iedereen, meer wegen, goedkopere communicatiemiddelen, beter en goedkoper openbaar vervoer en goede recreatiemogelijkheden zijn. De werkdag is overal gelijk: bijvoorbeeld 6 uur (of minder) en geldt voor iedereen.

Communisten, willen af van het doemdenken en willen af van het kapitalisme en imperialisme in Nederland. Er staat gelukkig nergens in de Nederlandse grondwet dat Nederland kapitalistisch moet zijn of blijven.

Klassestandpunt

Communisten staan op het standpunt dat je, in een kapitalistische maatschappij, in ieder geval vanuit een klassestandpunt moet denken en handelen. En een veel groter deel van, wat wij noemen, de 'meerwaarde' moet opeisen dan nu het geval is. Er zal meer loon moeten worden geëist en het recht op een goede uitkering, inclusief verhoging, zal moeten worden bevochten. Door voortdurend druk op de ketel te houden is de werkgever deels genoodzaakt een groter deel van de geproduceerde winsten naar de werknemers door te sluizen in plaats van naar de aandeelhouders. De aandeelhouders en de multinationals zijn het ook niet waard, zij weten immers tijdens crises toch niet waar ze hun kapitaal in moeten investeren.

De werkloosheids- of arbeidsongeschiktheidsuitkeringen worden 100 procent betaald uit de premies die in principe uitsluitend door de werkende bevolking zijn opgebracht. Ondanks dat werkgevers voor een bepaald percentage het tegendeel beweren met hun zogenaamde 'werkgeversaandeel'. De bijstand wordt - als uitzondering - uit de algemene middelen betaald. Dat wil zeggen belastinggelden die in principe ook door venootschapsbelastingen worden opgebracht. Maar die vorm van belasting is in Nederland een lachertje geworden. De eis om een hogere uitkering of bijstand kan leiden tot het omhoog gaan van de premies of de belastingen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. De bedoeling van deze druk op de regering en het parlement is dat het de beslissers voortdurend onder druk zet om het 'gewone' uitgavepatroon van de staat der Nederlanden te veranderen. Enerzijds door de regering te dwingen meer inkomsten te gaan halen, daar waar het echte geld en het private kapitaal zit. En anderzijds om haar te dwingen de idioot hoge uitgaven voor de NATO, de Europese Unie, de stimulerings- premies en andere subsidies voor het bedrijfsleven, e.d. drastisch te verlagen.

Wat is nu het verschil tussen onze methoden van analyseren en handelen en die van andere zogenaamde sociale of linkse groeperingen in Nederland? Wij stellen dat de oplossingen van de PvdA en GroenLinks het kapitalistische systeem als systeem steeds sterker maakt, waardoor de werkende mensen steeds zwakker komen te staan; en hulpelozer worden.

2. Waarom sociaal-democratische oplossingen van o.a. de PvdA en GroenLinks geen bijdragen zijn aan de problemen van deze tijd.

Wat deugt er niet aan de oplossingen van sociaal-democratische partijen?
Waarom wordt de werkloosheid steeds maar hoger en hoger?
Waarom is de woningnood na de tweede wereldoorlog nog steeds niet opgelost?
Krijgen we een uitkering van ons eigen geld?

Communisten staan op het standpunt dat je in een kapitalistische maatschappij in ieder geval vanuit een klassestandpunt moet redeneren en handelen, namelijk dat je een veel groter deel van de winsten en de 'meerwaarde' moet opeisen dan nu het geval is. Sociaal-democraten zoals de PvdA en GroenLinksers denken zo niet. Die zijn tegen deze zienswijze en tegen deze methode van loonstrijd. Sociaal-democraten en GroenLinksers wensen feitelijk het kapitalisme rijker te laten worden in de veronderstelling dat de areidersklasse daar ook welvarender door zal worden. Zij voeren de leuze: meer winst is meer werk. Dit is een foute gedachte. Het kapitalisme zal zijn macht en invloed immers nooit goedschiks opgeven of afstaan.

Sociale (?) verzekeringen

Er zijn mensen, zelfs in communistische partijen, die denken dat je je binnen een kapitalistische maatschappij in kunt dekken tegen de manco's van dit onmenselijke systeem. Dat je je adekwaat kunt verzekeren tegen werkloosheid, arbeidsongeschiktheid, ziek zijn, etc.

Anno 1994 is duidelijk dat het naakte kapitalisme weer terug is van nooit weggeweest. De onmenselijkheid van het kapitalisme zit nog niet eens direct en alleen in de uitbuiting van de direct betrokkenen, waar Marx met zijn meerwaarde-theorie al zoveel over heeft onthult, maar voornamelijk in de indirecte gevolgen welke het systeem heeft op de uitbuiting van de wereld, de grondstoffen en de mensheid in het algemeen. De mechanismes van kapitaal en productiemiddelen in handen van enkelen hebben een waanzinnige negatieve uitwerking op de wereldvoorraden, de bevolking in de derde wereld, de verpauperde massa's in en rondom alle wereldsteden, ook in de steden van het systeem zelf, zoals bijvoorbeeld in New York, Parijs, Londen en Mexico-City om er maar enkele te noemen. Je kunt je niet verzekeren tegen werkloosheid en ander ongerief van het systeem. Je zult het moeten afbreken.

Verzorgingsstaat?

Voornamelijk vanaf 1945 hebben de sociaal-democratische partijen verkondigd dat je je tegen de uitwassen van het kapitalisme kunt verzekeren. Je kunt je verzekeren tegen werkloosheid. Zoals je je kunt verzekeren tegen diefstal, ziekte en brand, zo kun je je ook verzekeren voor een inkomen als je onverhoopt ontslagen zou worden. Maar verzekeren is en blijft niets anders dan symptoombestrijding. Bij ergere symptomen (bij erge crises) gaan de premies dan ook steeds meer omhoog. De totlale hoeveelheid uitgekeerde uitkeringen is gemiddeld per jaar immers exact even groot als de totale hoeveelheid betaalde premies gemiddeld per jaar. Een dergelijk systeem van verzekeringen, ook al worden ze sociaal genoemd heeft niets met socialisme te maken. De PvdA en anderen hebben dat een verzorgingsstaat genoemd. Een verzorgingsstaat heeft echter nog niets met socialisme te maken. Je kunt je domweg niet verzekeren tegen de verschrikkelijke nadelen het kapitalisme. Zweden werd in dit kader wel eens ten tonele gevoerd. Maar Zweden is een gewoon kapitalistisch land dat zich alleen maar staande heeft gehouden door het feit dat zij 40 jaar lang het derde wapenproducerende en wapenverkopende land ter wereld was. Een socialistische maatschappij is volgens communisten iets geheel anders dan deze zogenaamde verzorgingsstaat.

Recessie

Na de oorlog hebben de sociaal-democraten ook voortdurend de werkende mensen voor gehouden dat recessies (met bijbehorende massale werkloosheid) niet meer voor zouden kunnen komen. En als ze voorkomen zijn 'we' ertegen verzekerd. De sociaal-democraten zeggen tot op de dag van vandaag nog steeds hetzelfde, namelijk dat de economen tegenwoordig zo knap zijn, dat met hun adviezen een crisis met massawerkloosheid, zoals in de jaren dertig, nooit meer kan plaatsvinden. Kapitalistisch denkende economen, zoals Keynes en Friedman, zouden de overheid voldoende instrumenten geschonken hebben om een recessie te kunnen overwinnen. Immers de koopkracht zou gewaarborgd zijn vanwege het stelsel van verzekeringen en er is altijd nog een vangnet van bijstandsuitkeringen. Dat moet voldoende zijn voor een rechtvaardige en vreedzame maatschappij. Niets is echter minder waar gebleken. Zoals wij uit de geschiedenis van voor 1914 en voor 1940 weten kan een recessie tot zeer imperialistisch gedrag van staten en allerlei vormen van fascisme leiden.

De dertiger jaren

In de dertiger jaren is het Amsterdamse bos aangelegd door werklozen in het kader van wat toen heette de werkverschaffing. Het gevolg was dat in die regio tal van tuinaannemersbedrijven failliet gingen, omdat er geen werk meer kwam. De mensen werden als gevolg daarvan ontslagen en konden daarna onmiddelijk meedoen met de aanleg van het Amsterdamse bos! Een voorbeeld van goedbedoeld verkeerd beleid. De aanleg van het Twente kanaal is een ander voorbeeld daarvan. In Belgie is het, om onder andere die reden, tot op vandaag de dag verplicht twee keer per dag te stempelen. Niet uitsluitend omdat men wil pesten, maar om mensen te verhinderen te gaan werken. Enerzijds omdat men het iemand niet gunt iets voor zijn gezin bij te verdienen maar anderzijds omdat de kans groot is dat als men gaat werken men een ander werkloos maakt. Maar dat interesseert de kapitalisten niet. Momenteel laat het kapitalisme zwart en onderbetaald werken oogluikend toe om de normale arbeiderslonen onder druk te kunnen zetten.

Sigaar uit eigen doos

De verzekerings- en de bijstandsgelden zijn gelden die zijn opgebracht door de werkende bevolking: de arbeidersklasse inclusief de diensten-sector en de middenstand. Er is geen dubbeltje geproduceerd of ingebracht door wat wij noemen de 'bezittende klasse', de aandeelhoudersklasse. De vermogens- en de speculatiewinsten blijven in West-Europa praktisch overal buiten schot. Daar zijn vele soorten trucjes voor, legaal en illegaal. Ook de venootschapsbelasting wordt door de meeste bedrijven domweg niet betaald. Men schrijft de cijfers zodanig in de boekhouding dat de winsten daar 'gemaakt' worden waar ze niet door de bevolking kunnen worden 'afgeroomd'.

De werkende bevolking is er in principe bij gebaat dat er zo min mogelijk mensen in de WW en de bijstand komen. Zij moeten anders immers werken voor twee of meer. De crisis van het kapitalisme, de werkloosheid en de kosten daarvan worden immers al sinds jaar en dag op de schouders van de werkenden gelegd. Zo worden de werkende mensen gek van het harde werken - om de gelden voor de werklozen op te brengen - en de werklozen worden gek van het verplichte niets doen. Het kan zelfs op een gegeven moment bij de werkende bevolking - vooral bij de middenklasse - bepaalde haatgevoelens veroorzaken aangaande werklozen. En dat is een zeer gevaarlijke situatie, want dan kan er een roep ontstaan voor een regering met een Œsterke man¹. (Zie de crisis periode 1929-1939.)

De sociaal-democratie treedt niet op tegen dit onrecht dat de arbeidersklasse wordt aangedaan. Integendeel. Hun leiders durven niet te zeggen dat de rijken de crisis moeten betalen. Sterker nog VVD en CDA doen alles om de rijken rijker te laten worden onder het motto: meer winst is meer werk. De PvdA blijkt dit standpunt van VVD en CDA ook te huldigen: een politiek waardoor de rijken rijker worden, de armen armer, de koopkracht daalt, en de crisis alleen maar groter wordt. Het aantoonbare feit dat deze Œberoemde¹ politieke leus alleen maar leidt tot koopkracht-verlies van de massa, en dus nog meer economische stagnatie veroorzaakt, moffelen ze weg. Deze spiraal, inclusief het stilzwijgen in de media hieromtrent, moet door de nieuwe communistische partij, NCPN doorbroken worden. Andere partijen doen dat niet.

Goeie ideeen zijn - onder het kapitalisme - ten dode opgeschreven

De kapitalistisch economie zit bijzonder vreemd en a-sociaal in elkaar. Goede, schijnbare sociale ideeen kunnen binnen het kapitalistische systeem averrechts werken. Een bepaald voorstel kan in een socialistische maatschappij weliswaar eventueel kans van slagen hebben, in een kapitalistische maatschappij is eenzelfde voorstel niet levensvatbaar. En dus een illusie. Voorstellen die niet gebaseerd zijn op kennis en inzicht in de mechanismes van een kapitalistische economie zijn voorstellen die in een kapitalistische maatschappij ten dode zijn opgeschreven. De vroegere PPR en het tegenwoordige GroenLinks hebben er tientallen gelanceerd. We zullen hier enkele van deze illusies de revue laten passeren.

Wat gebeurt er met de Nederlandse economie als iemand met een baan er een tweede baan bij neemt? Wat gebeurt er met de Nederlandse economie als iemand met een uitkering gaat werken? Wat gebeurt er met de Nederlandse economie als iedereen een basisloon krijgt? Wat gebeurt er met de Nederlandse economie als het vrijwilligerswerk in bepaalde sectoren zich meer en meer uitbreidt?

Werken met een uitkering

Momenteel is er een trent dat uitkeringsgerechtigden moeten gaan werken of zich verplicht voelen om iets te gaan doen, hetzij onder de prijs van het loon van een normale arbeider, hetzij als vrijwilliger, hetzij in WSW-verband of in een of andere regeling met een onvoorspelbare kans op een vaste aanstelling. De mensen die dat doen beseffen meestal niet wat de gevolgen van hun handelen zijn. Velen laten zich aanpraten dat het goed is als tijdvulling, dat het goed is om ervaring op te doen en dat het goed is om je goede wil te tonen. Dat laatste is zeker waar, maar waar ligt de grens. Al deze goedwillende mensen ondermijnen, feitelijk onbewust, en door hun situatie gedwongen, anderen. Met name die mensen die in strijd staan voor beter loon, of voor betere arbeidsomstandigheden, of iets vergelijkbaars. Een enorm aanbod van mensen, die in een bepaalde sector willen gaan werken, maken dat het loon in die sector onder druk komt te staan. Sterker nog, het maakt dat er mensen kunnen worden ontslagen om tenslotte de goedkopere krachten binnen te kunnen halen. Bij het vrijwilligers- werk in buurthuizen, bejaardenoorden en op scholen (leesmoeders) is dit ook gebeurd.

De crisis in de sociaal-democratie

Met het verloren gaan van de posities van de communisten zien wij dat de sociaal-democratische partijen in West-Europa op geen enkele manier daarvan hebben kunnen profiteren. Hoe komt dat? Waarom hebben ze het juist nu moeilijk om kiezers te krijgen? Waarom komen er juist nu zoveel schandalen in hun kringen aan het licht? En waarom zijn er eigenlijk van dit soort partijen die als het erop aankomt altijd voor het kapitalisme kiezen? Hoe zijn zij ontstaan?

De sociaal-democratische partijen, zoals de PvdA er een is, hebben altijd meer of minder luid aan hun kiezers verkondigd dat het kapitalisme niet op de manier waarop de Sovjet Unie ontstond hoeft te worden omgevormd tot socialisme. Een revolutie, zoals de beroemde Oktober revolutie van 1918, zou overbodig zijn. Het kan volgens de sociaal democratische leiders zoals Den Uyl, Kok, Craxi (Italië), Soares (Portugal), Smit (Duitsland), Kinnock (Engeland) ook 'evolutionair', namelijk op een vreedzame manier. Communisten gaan daar niet een twee drie van uit. Communisten houden er rekening mee dat de economische machthebbers in het kapitalistische systeem nooit hun macht goedschiks zullen af staan. Sociaal-democraten geloven daar wel in, en hebben om die reden de communisten ook altijd tegengewerkt. Hoewel communisten veel genuanceerder over revoluties zijn gaan denken, gaan ze er nog steeds vanuit dat bepaalde vorm van geweld in een bepaald stadium praktisch onvermijdelijk is. Er moet dan wel sprake zijn van een massale volksbeweging. De Sovjet-Unie, China, Cuba, Chili, Vietnam, Angola, maar ook Zuid-Afrika, zijn daar bewijzen van.

Terugtredende overheid

Nu zie je tevens dat de sociaal-democratie zelfs het handelend en corrigerend vermogen van de overheid wil minimaliseren. De verschijnselen als terugtredende overheid, verzelfstandiging en privatiseren zijn door hen omarmd. De werkende mensen in de geprivatiseerde bedrijven zijn gewoon een speelbal geworden. Zij moeten de winsten zien te realiseren, maar krijgen er niets voor terug. Veel wordt er door de privatiseringswoede afgebroken. Er staat nog steeds in de grondwet dat de overheid de zorg heeft om het onderwijs, de gezondheidszorg en de volkshuisvesting uit de klauwen van het vrije spel der maatschappelijke krachten te houden. Het is dus in zekere zin onwettig om voorzieningen aan het vrije spel der maatschappelijke krachten over te laten. De 18e en 19e eeuw heeft laten zien waarom dergelijke artikelen in de grondwet opgenomen moesten worden. Wil de sociaal-democratie echt zo ver gaan dat deze grondwets-artikelen op de mestvaalt der geschiedenis worden gegooid? Communisten hebben de plicht op alle mogelijke manieren aan iedereen te laten zien waar marktmechanismes binnen een kapitalistisch systeem zullen toe leiden: naar anarchie, willekeur en kwaliteitsverlies.

Sociaal-democratie speelbal van de mafia

Communisten zullen moeten laten zien dat economische stagnatie, recessie, afbraak en werkloosheid alleen maar kan worden opgelost door socialisme. Zo niet dan zal de verrotting van de maatschappij verder gaan. Er komt een steeds verdergaande verloedering van de economie: kartelvorming, prijsafspraken, chantage, mafiapraktijken en uiteindelijk koopkrachtverlies van de massa's met steeds groter wordende afzetproblemen. De produktie zal steeds een stukje verder in elkaar storten. De speculatie in aandelen, valuta, maar ook grondstoffen door manipulatie met voorraden neemt groteske vormen aan. De kapitaalbezitters investeren steeds minder in echte produktiemiddelen; zij beleggen in waardevaste goederen, zoals goud, schilderijen, grond, e.d. Er is momenteel veel kapitaal dat Œongebruikt¹ (renteloos) op een Zwitserse bank (of elders) staat. Men durft dat kapitaal niet te investeren. Er is immers een crisis. Er ontstaan Œkapitaalbergen¹, naar analogie van de boterbergen en wijnplassen. De groenen partijen kunnen de daling van de produktie dan wellicht goed vinden voor de wereld, het milieu en volgens hun redenering dus ook goed voor ons allemaal; wij communisten weten dat stilstand en achteruitgang van de produktie en het braak laten liggen van kapitaal, arbeid en produktiemiddelen alleen maar crisis, armoede en oorlogen doet ontstaan: echte imperialistische oorlogen, d.w.z. oorlogen om afzet-gebieden, om grondstoffen en macht.

Kok of Lubbers?

Nu de sociaal-democratie het kapitalisme niet meer bestrijdt zeggen de kiezers haar bewust of onbewust vaarwel. Dat komt omdat de massa denkt in de zin van laat ik dan maar meteen op types als Lubbers stemmen, die zeggen immers al jaren recht voor zijn raap datgene wat de PvdA pas recent openlijk zegt: 'meer winst is meer werk', 'privatiseren' en een 'vrije markt'. Het CDA komt bij sommige dan ook veel 'oprechter' over dan de PvdA. Men gelooft het gewoon. Het CDA, de VVD en D66 komen er het eerlijkst - en al veel langer dan de PvdA - voor uit dat men vóór het kapitalisme is.

Vuile handen

Doordat de sociaal-democratie de communistische partijen altijd te vuur en te zwaard hebben bestreden zijn zij ook altijd zeer bevattelijk geweest voor de verlokkingen van macht en het grote geld. Ze hebben wat dat betreft geen schone handen gehad. Kijk alleen maar even naar België: de corrupte burgemeester van Luik, de schandalen met de aankoop in België van helikopters voor de Europeese snelle interventie machten, de moord op een Belgische voorman, etc.

Campagnes van sociaal-democratische partijen zijn altijd grotendeels betaald door derden. Dat blijkt nu aan alle kanten. Nu de mechanismes waardoor werkloosheid en imperialisme ontstaan open en bloot op straat komen te liggen, komen ook de donaties, de zwijggelden, de omkooppremies en bepaalde chantagezaken naar voren.

De sociaal-democratie is indertijd in Italië nadrukkelijk opgericht om de communisten, die op het punt stonden door te breken, van de staatsmacht af te houden. Zo ging het ook in Spanje en Portugal. Overal hebben de sociaal-democratische partijen de rol gehad om de communisten uit de regering of uit de leiding van de vakbond te houden. In Portugal maar ook in Frankrijk hebben ze altijd de communisten dwars gezeten. In Duitsland hebben ze zelfs de vredesbeweging bestreden. En in Joegoslavië hebben de Europeese sociaal-democraten altijd de zogenaamde 'derde weg' en het 'arbeiderszelfbestuur'-idee van Tito gesteund. Joegoslavië had net als Zweden niet veel met socialisme te maken. De werkloosheid was in Joegoslavië onder Tito gigantisch. De Nederlandse sociaal-democratie volgt helaas, over het algemeen, trouw de opvattingen van haar Europeese zusterpartijen en is dus ook vatbaar voor verloedering.

Uitgespeeld?

De schandalen met vooraanstaande kopmannen van de sociaal- democratie in Italië, Spanje, België, de zelfmoord van de Franse ex-premier Piere Bérégovoy, en recentelijk in Duitsland het aftreden van SPD-leider Engholm, werpen een interessante blik in de keuken van deze linkse stroming. Het is niet toevallig dat al deze dingen nu gebeuren. Het zegt iets over hun rol in de laatste 45 jaar. Momenteel laten de machthebbers zien dat ze de sociaal-democratie niet persé meer voor een anti-communistische rol nodig hebben. En komen er allerlei schandalen naar buiten. De massa in Europa is blijkbaar voldoende onder controle gekomen. En dus sluit men sociaal-democraten weer een tijdje van de staatsmacht uit, zoals in Frankrijk, Spanje en andere landen staat te gebeuren.

Huidige crisis

De crisis die sinds 1975 in meer of minder hevige mate in de kapitalistische landen aan de gang is, heeft vele gelijkenissen met die uit de dertiger jaren. De werkloosheid neemt steeds grotere vormen aan. De overproduktie en het verlies aan koopkracht tracht het bedrijfsleven te compenseren door o.a. een soort wedloop in reklame uitingen: een reklamewedloop. Zag je vroeger in de crisis jaren werkloze mannen met sandwich-borden de gehele dag kriskras door de stad lopen, tegenwoordig zie je grote, rijdende reklame-auto's, met chauffeur, permanent door de grote steden rondjes rijden, om over reklameborden van 30 meter lang en 6 meter hoog of reklametorens van 30 meter hoog langs snelwegen en bij klaverbladen maar niet te spreken. De verspilling van menskracht, geld en creativiteit is enorm. Dat kan ook niet anders. De hoeveelheid werklozen is onuitputtelijk om de meest rare taken te laten doen. Er zijn zelfs al reklameborden gesignaleerd met levende reklame objecten. Allemaal symptomen die wijzen op overproduktie door toenemend koopkrachtverlies. De crisis en de onvrede in de dertiger jaren leidde uiteindelijk tot de Tweede Wereldoorlog, dat mogen wij niet vergeten. Daarom dienen wij alle symptomen van deze tijd goed in de gaten te hebben en met goed doordachte alternatieven te komen.

Opengevallen plaats innemen

De sociaal-democratie is ideologisch in verval. De kiezers zien de voordelen van het socialisme en de nadelen van het kapitalisme niet meer helder. De PvdA legt geen goede verbanden. De kiezers krijgen niks meer uitgelegd. Niet alleen in Nederland maar overal elders. De media verhullen alles en misleiden iedereen. Hele en halve leugens worden er dagelijks verkocht en met name ook aangaande de zienswijze van communisten en andere progressieve mensen. Communisten moeten de opengevallen plaatsen van de sociaal-democratie gaan innemen. Er is een wereld te winnen voor socialistische standpunten.

3. Wat te doen?

Een strategie voor een communistische partij.

Communisten staan voor de belangrijke taak te laten zien dat de oplossingen die de sociaal-democratie voorstaat niet kloppen en tegelijkertijd duidelijk te maken dat de meeste ideologen van de milieubeweging ook geen alternatief voor de mensen hebben.

Communisten proberen zo goed en zo kwaad als dat gaat een socialistische productiewijze van de grond te tillen door middel van overtuiging en door gerichte aktiviteiten.

Een communistische beweging is niet iets voor slechts een handvol idealisten, maar met name voor iedereen die dagelijks moet ploeteren voor zijn inkomen of moet vechten voor zijn uitkering.

De argumenten van communisten zijn voor iedereen helder en duidelijk, omdat zij gebaseerd zijn op wetenschappelijke analyses: op de economische en politieke ideeen van belangrijke voormannen uit de socialistische en comunistische beweging.

Het klein-linkse denken

Niet alleen moeten wij de manier waarop sociaal-democraten denken en handelen verwerpen, ook moeten wij ons ontdoen van het klein-linkse denken en bepaalde vormen van radikalisme. Wat onderscheid ons van klein-links denken, sociaal democratie en radicalisten. Waarom moeten wij ons vrij maken van het klein linkse denken en met name het PPR- en GroenLinks-denken? Klein-links heeft de werkende bevolking - inclusief de uitkeringsgerechtigden - namelijk niets te bieden. Hun denken is een vorm van idealisme. Het is niet gebaseerd op een realistische kijk op de wereld. Het komt neer op het weggeven van een stukje rijkdom van de een (wie?) in de hoop en de veronderstelling dat daardoor iemand anders het beter krijgt. Het komt neer op een quasi-waarheid, die van de oude christelijke leuze: 'verbeter de wereld begin bij je zelf'.

Communisten gebruiken liever de leus: 'gelijke rechten voor iedereen'. Daar is ons denken op gebaseerd. Als de rijken in een auto kunnen rijden moet een arbeider ook in een auto kunnen rijden. Als de rijken in een huis kunnen wonen moet een arbeider ook in een huis kunnen wonen. Per slot van rekening is alles in de wereld om ons heen gemaakt door arbeiders. Die hebben minstens gelijke rechten, in ieder geval meer recht dan de bezittende klasse.

Revolutie

Sociaal-democraten zijn tegen een revolutie, dat wil zeggen: tegen wat zij on-grondwettelijk noemen, het omverwerpen van een regering door de massa. Sociaal-democraten hebben een hele beperkte opvatting van democratie en 'volkswil'.

'Buiten-parlementaire machtsvorming', waar communisten zo in geloven, maar met name in revolutie, wordt door de sociaal-democraten sinds jaar en dag gemeden en bestreden als de pest. Maar juist de laatste tijd hebben wij vele revoluties gezien. Revolutie is blijkbaar nog steeds van deze tijd. Als we alleen al vanaf de opkomst van ŒSolidarinosc¹ in Polen, de recente geschiedenis bekijken zijn we bijna jaarlijks getuige geweest van een revoluties en contra-revoluties. Er zijn er zelfs te veel om even op te noemen. Dus dat revoluties iets voorwereldlijks zijn en niet werken of niet belangrijk zijn is de laatste tijd wel gelogenstraft. Mensen en mensenmassa's hebben nog steeds enorme revolutionaire potentie in zich. Of je het met alle revolutionaire omwentelingen eens bent of niet, dat doet hierbij niet terzake.

4. Wat wil de NCPN?

Er dient in de hele wereld een einde te komen aan de ongebreidelde uitbuiting van de werkende mensen, aan honger (60 miljoen dodelijke slachoffers) en de oorlogen in de wereld, aan de ongebreidelde winsthonger en een ongebreidelde acumulatie van kapitaal in handen van enkelen, de bezittende klasse.

De NCPN wil:

1. Een socialistisch Nederland: waar de productie naar behoefte centraal staat en niet het winstoogmerk.

2. Gezondheidszorg en onderwijs gratis voor iedereen, terwijl de volkshuisvesting een non-profit zaak moet zijn en blijven. Er dient EEN volksverzekering te bestaan voor ziektekosten, invaliditeit, e.d.)

3. De werkdag is in een socialistische maatschappij voor iedereen gelijk: bijvoorbeeld 6 uur (of minder). Deze werkdag geldt voor iedereen.

4. De werkgelegenheid wordt gegarandeerd door deze socialistische maatschappij. Faillisament en ontslag leidt derhalve niet tot rampen; er is elders voldoende vervangende werkgelegenheid.

Zolang er geen socialisme is eist de NCPN het volgende:

1. Een fikse verhoging van de lonen. Bij productieprocessen dienen geldstromen inzichtelijk te zijn. De winsten mogen niet gebaseerd zijn uit uitbuiting, zoals bij thuiswerkers. De helft van de winst mag naar de aandeelhouders, de andere helft van de winst moet naar de overheid.

2. Handen af van het stelsel van sociale zekerheid. De bezittende klasse mogen de werkenden mensen niet het gelach laten betalen;

3. Behoud van de collectieve voorzieningen. Minder geschoolden dienen een goede en betaalbare opleiding te kunnen volgen.

4. Verdediging van de sociale woningbouw. Er moeten meer en betaalbare goede huizen komen.

5. Uitbreiding van de werkgelegenheid. Er mag geen stilstand zijn in technologische ontwikkeling. Vooruitgang is noodzakelijk. Er moeten betere oplossingen komen voor knelpunten bij het woonwerkverkeer (bijvoorbeeld door meer wegen, spoorlijnen), iedereen moet kunnen profiteren van de communicatiemiddelen, er moeten meer recreatiemogelijkheden komen (bijvoorbeeld betaalbare campings, betaalbare vakantiewoningen).

6. Zelfstandigheid voor vrouwen. In Nederland moet gelden: Gelijke rechten voor iedereen.

7. Vrede en internationale solidariteit. Het nederlands imperialisme, gebaseerd op de nieuwe wereldorde van de Verenigde Staten, moet gestopt worden (bijvoorbeeld in zake Joegoslavie, Irak, Somalie en zuidelijk Africa). De NAVO moet worden opgeheven. De Verenigde Naties moeten onafhankelijk onpartijdig vredesorgaan worden.

8. Geen Europa van 'Maastricht'. Europa mag niet het Europa van de concerns worden. Europa, maar ook de NAVO mag niet onder Duitse leiding komen.

9. Een schoner milieu. Elk productieproces moet een milieu plan hebben waarbij de schade aan het milieu nul. Indien dit niet mogelijk is dient het bedrijf de schade direct aan de gemeenschap te voldoen.

10. Nooit meer fascisme. De beste manier om het fascisme te bestrijden is de huidige maatschappij te veranderen in een socialistische maatschappij. Het rigide anti-communisme van m.n. sociaal-democraten en christen-democraten dient derhalve verboden te worden.

VRAAG OOK HET LANDELIJKE 10 PUNTENPLAN AAN