COMMENTAREN

op problemen van deze tijd

Wat is solidair en wat is solidariteit? 12 jun 2024. Het begrip solidariteit is als ik het sociaaldemocraten (zoals PvdA’ers, GL’ers en ook SP’ers en FNV’ers) hoor gebruiken praktisch inhoudsloos. Ze bedoelen met solidariteit enkel solidariteit tussen mensen met verschillende inkomens. Sterker nog: ze gaan feitelijk niet verder dan solidariteit tussen mensen met cao-lonen! Communisten bedoelen met het begrip solidariteit en het begrip socialistische landen échte SOLIDARITEIT. Daarbij worden alle vermogens meegeteld. Dat scheelt wel een factor 10 tot 100. Misschien wel 1000. Besef wel dat vermogens bijna niet geraakt worden in alle niet-socialistische landen. Vermogens zitten in het Westen overal verstopt en vermogende personen zijn bij ons feitelijk onaanraakbaren. Ze zijn dan ook volstrekt onsolidair. In een socialistische maatschappij is dat compleet anders. Daar is alles transparant, zowel inkomens als vermogens. Solidariteit zonder de vermogens van mensen uit de bovenklasse mee te tellen is dus nep-solidariteit en nep-socialisme. Men heeft het wel eens over slachtoffers van Stalin en Mao... 28 apr 2024. Dan zijn ze vaak in de war met Salazar (Portugal), Truman (2 miljoen slachtoffers? m.n. door de 2 atoombommen), Franco (Spanje), Hitler (20 miljoen?), Mussolini (2 miljoen?), Soeharto (Indonesië) (1 miljoen), Pinochet (en Friedman, Chili), Moebarak (Egypte), Somoza (Nicaragua), de sjah van Perzië, de Belgische zusters in Rwanda (1 miljoen), Jeltsin (Sovjet-Unie), Mobutu (Congo) (1 miljoen), Papa Doc (Haïti), Khomeini (1 miljoen), Hirohito (3 miljoen?), Pol Pot (1 miljoen?), Leopold (in Congo), Drees (2 politionele acties om het kapitalisme en het kolonialisme in stand te houden). Samen meer dan 170 miljoen slachtoffers. 5, 8, 12 of 15 keer zoveel slachtoffers dan Stalin en Mao? Waarom is er nu echte paniek in de USA en de EU? Enschede, 26 dec 2023. Van 'een FB-vriend' overgenomen: Sommige goed geïnformeerde mensen, waaronder blijkbaar de paus, beginnen te vermoeden dat er meer aan de hand is in de wereld dan alleen de oorlog in Oekraïne. Ze zeggen dat de Derde Wereldoorlog al begonnen is en dat het vanaf nu alleen maar erger zal worden. Dit kan moeilijk te bepalen zijn terwijl we deelnemen aan de zich ontvouwende gebeurtenissen en niet het voordeel hebben van het historisch perspectief. Het is twijfelachtig of de mensen in 1939 zich realiseerden dat ze naar het begin van een groot wereldwijd conflict keken, hoewel sommige mensen dat misschien wel vermoedden, schrijft Gaius Baltar. De huidige wereldwijde situatie is in veel opzichten als een gigantische legpuzzel waarbij het grote publiek slechts een klein deel van het complete plaatje ziet. De meesten realiseren zich niet eens dat er meer stukjes kunnen zijn en stellen niet eens deze simpele vragen: waarom gebeurt dit allemaal en waarom gebeurt het nu? De gebeurtenissen zijn ingewikkelder dan de meeste mensen zich realiseren. Wat zij zien is de kwaadaardige tovenaar Vladimir Saruman Poetin die onschuldig Oekraïne binnenvalt met zijn leger van orcs – zonder enige reden. Dit is op zijn zachtst gezegd een simplistische kijk, want niets gebeurt zonder reden. Laten we de dingen in perspectief plaatsen en kijken wat er echt aan de hand is – en waarom de wereld voor onze ogen gek wordt. Laten we eens kijken wat Wereldoorlog 3 inhoudt. De snelkookpan Het Westen (dat we hier kunnen definiëren als de USA en de EU) oefent al tientallen jaren druk uit op de hele wereld. Niet alleen op landen buiten het Westen, maar ook op westerse landen die afwijken van de dictaten van de heersers van het Westen. Over deze druk is veel gediscussieerd en hij wordt toegeschreven aan allerlei motieven, waaronder neokolonialisme, gedwongen financiële hegemonie, et cetera. Wat interessant is, vooral in de afgelopen 20 jaar, is welke landen onder druk zijn gezet en wat ze niet gemeen hebben. Bij de onder druk gezette landen vinden we Rusland, China, Cuba, Venezuela, Libië, Syrië, Servië, Thailand en Iran, om er een paar te noemen. Er zijn recentelijk ook landen bijgekomen, waaronder India en Hongarije. Om te begrijpen waarom ze onder druk zijn gezet, moeten we uitzoeken wat ze gemeen hebben. Dat is niet eenvoudig omdat ze in de meeste opzichten extreem verschillend zijn. Er zijn democratieën en niet-democratieën, conservatieve en communistische regeringen, christelijke, islamitische en boeddhistische landen, enzovoort. Toch zijn veel van de landen heel duidelijk verbonden. Je moet je afvragen waarom conservatieve en religieuze landen zoals Rusland of Iran zich zouden verenigen met goddeloze communisten in Cuba en Venezuela. Wat al deze landen gemeen hebben is hun verlangen om hun eigen zaken te regelen; om onafhankelijke landen te zijn. Dit is onvergeeflijk in de ogen van het Westen en moet worden aangepakt met alle middelen die nodig zijn, inclusief economische sancties, kleurenrevoluties en regelrechte militaire agressie. Het Westen en de militaire tak van de NATO hebben Rusland omringd met vijandige landen en militaire bases, Oekraïne bewapend en gemanipuleerd om als hamer tegen het land te worden gebruikt en sancties en dreigementen ingezet. Hetzelfde gebeurde en gebeurt in Azië, waar China met alle beschikbare middelen wordt omsingeld. En hetzelfde geldt tot op zekere hoogte voor alle hierboven genoemde Onafhankelijken. In de afgelopen 10 jaar is de druk op de Onafhankelijken enorm toegenomen en in het jaar voor de Russische invasie in Oekraïne bereikte deze druk bijna koortshoogte. In het jaar voor de oorlog in Oekraïne stuurde de USA diplomaten de wereld rond om de druk op te voeren. Ze waren als een rondreizend circus of een rockband op tournee, maar in plaats van entertainment brachten ze dreigementen: koop dit van ons en doe wat we je zeggen of er zullen consequenties zijn. De urgentie was absoluut en voelbaar, maar toen kwam de oorlog in Oekraïne en ging de druk omhoog naar 11. Tijdens de eerste maand van de oorlog was het hele diplomatieke corps van het Westen volop bezig met dreigementen aan het adres van de ‘rest van de wereld’ om Rusland te isoleren. Dit werkte niet, wat leidde tot paniek in politieke en diplomatieke kringen in de USA en Europa. Al deze druk door de jaren heen, en alle angst en paniek toen het niet werkte, zijn duidelijk gerelateerd aan de gebeurtenissen in Oekraïne. Ze maken deel uit van hetzelfde ‘syndroom’ en hebben dezelfde oorzaak. De schulddimensie Er zijn veel verklaringen geweest voor wat er aan de hand is en de meest voorkomende is de strijd tussen twee mogelijke toekomsten; een multipolaire wereld waar er verschillende machtscentra in de wereld zijn en een unipolaire wereld waar het Westen de wereld regeert. Dit is op zich correct, maar er is een andere reden die verklaart waarom dit nu gebeurt en die alle urgentie en paniek in het Westen verklaart. Moeten we ons zorgen maken dat er overal ter wereld zoveel ufo-waarnemingen worden gedaan? Onlangs tweette de Nieuw-Zeelandse techgoeroe Kim Dotcom een thread over de schuldsituatie in de USA. Volgens hem overstijgen alle schulden en niet-gefinancierde verplichtingen van de USA de totale waarde van het hele land, inclusief de grond. Deze situatie is niet uniek voor de USA. De meeste landen in het Westen hebben schulden die alleen kunnen worden terugbetaald door het hele land en alles wat erin zit te verkopen. Bovendien zijn de meeste niet-westerse landen bedolven onder schulden in dollars en zijn ze praktisch eigendom van de financiers die het Westen bezitten. De afgelopen decennia is de economie van de USA en Europa vervalst op een niveau dat moeilijk te geloven is. Wij in het Westen hebben ver boven onze stand geleefd en onze valuta’s zijn massaal overgewaardeerd. We zijn hiertoe in staat geweest door twee mechanismen: 1. Het eerste is de reservestatus van de dollar en de semi-reservestatus van de euro die het Westen in staat hebben gesteld om digitaal geld te exporteren en er goederen voor terug te krijgen. Dit heeft de enorme financiële macht van het Westen gecreëerd en het in staat gesteld om als een parasiet op de wereldeconomie te functioneren. We hebben op zijn zachtst gezegd veel goederen gratis gekregen. 2. Het tweede vervalsingsmechanisme is de toename van de schulden tot een niveau waarop we in wezen alles wat we bezitten hebben verpand, inclusief onze huizen en grond, om onze levensstandaard op peil te houden. We bezitten nu niets meer, als de schuld er is afgetrokken. De schuld is al lang niet meer af te betalen – veel meer dan we aan rente kunnen betalen –, wat verklaart waarom de rentetarieven in het Westen rond de nul lagen. Boven op dit alles heeft de vervalsing kunstmatig sterke valuta’s gecreëerd in het Westen, waardoor de koopkracht voor goederen die geprijsd zijn in niet-westerse valuta’s is toegenomen. Deze mechanismen hebben het Westen ook in staat gesteld om een opgeblazen en disfunctionele diensteneconomie te runnen waar de inefficiëntie onvoorstelbaar is. We hebben gigantische groepen mensen in onze economieën die niet alleen geen waarde creëren, maar ook systematisch waarde vernietigen. Wat de levensstandaard van het Westen nu in stand houdt, is een kleine minderheid van productieve mensen, voortdurende schuldtoename en parasitisme op de rest van de wereld. De mensen die al deze schulden bezitten, bezitten eigenlijk alles waarvan wij denken dat we het bezitten. Wij in het Westen bezitten op dit moment niets – we denken alleen van wel. Maar wie zijn onze echte eigenaars? We weten min of meer wie ze zijn omdat ze elk jaar samenkomen op het World Economic Forum in Davos, samen met de westerse politieke elites die ze toevallig ook bezitten. Het is duidelijk dat onze eigenaars zich steeds meer zorgen beginnen te maken, en hun zorgen zijn toegenomen met de toegenomen druk die door het Westen wordt uitgeoefend op de rest van de wereld, in het bijzonder op de Onafhankelijken. Tijdens de laatste bijeenkomst in Davos was de stemming somber en paniekerig tegelijk, net als onder de westerse politieke elites toen het isolement van Rusland mislukte. Wat staat er te gebeuren? De paniek van onze eigenaars en hun politici is begrijpelijk omdat we aan het einde van de lijn zijn gekomen. We kunnen onze levensstandaard niet langer op peil houden door schuldverhoging en parasitisme. De schuld reikt verder dan wat we bezitten als onderpand en onze valuta’s staan op het punt waardeloos te worden. We zullen niet langer in staat zijn om gratis spullen te krijgen van de rest van de wereld, of om onze schuld terug te betalen – laat staan er rente over te betalen. Het hele Westen staat op het punt failliet te gaan en onze levensstandaard zal met een enorm percentage dalen. Dit is wat onze eigenaars in paniek heeft gebracht, en ze zien slechts twee mogelijke scenario’s: 1. In het eerste scenario verklaren de meeste landen in het Westen, en alles en iedereen daarbinnen, zich failliet en wissen ze de schuld bij dictaat – waartoe soevereine staten in staat zijn. Dit zal ook de rijkdom en politieke macht van onze eigenaars wegvagen. 2. In het tweede scenario nemen onze eigenaars het onderpand over tijdens het faillissement. Het onderpand zijn wijzelf en alles wat we bezitten. Je hoeft geen genie te zijn om uit te vinden voor welk scenario is gekozen. Het plan voor het tweede scenario is klaar en wordt op dit moment uitgevoerd. Het heet ‘The Great Reset’ en is opgesteld door de mensen achter het World Economic Forum. Dit plan is geen geheim en kan tot op zekere hoogte worden onderzocht op de website van het WEF. Hoe passen Rusland en China en de oorlog in Oekraïne in dit alles? Waarom al die druk van het Westen door de jaren heen en waarom nu al die paniek? Een deel van de reden voor de druk op de Onafhankelijken, met name Rusland en China, is simpelweg dat ze zich hebben verzet tegen de westerse hegemonie. Dat is genoeg om op de stoute lijst van het Westen te komen. Maar waarom is de druk de laatste jaren toegenomen? De reden is dat Rusland en China niet via een faillissement kunnen worden onderworpen en hun bezittingen kunnen worden geoogst. Ze hebben niet veel schulden in westerse valuta’s, wat betekent dat de mensen die het Westen bezitten door middel van schulden op dit moment geen eigenaar zijn van Rusland en China (zoals ze het Westen en de ‘derde wereld’ met schulden bezitten) en Rusland en China dus niet kunnen verwerven door middel van schulden. De enige manier om ze te verwerven is via regime changes. Hun regeringen moeten met alle middelen worden verzwakt, inclusief economische sancties en indien nodig militaire middelen – vandaar het gebruik van Oekraïne als stormram voor Rusland, en Taiwan voor China. Het onderwerpen van Rusland en China is een existentiële kwestie voor onze eigenaars in Davos, want als zij de westerse economie neerhalen, moet al het andere ook neergaan. Als de westerse economie instort en een groot economisch blok niet meedoet, zal dat een ramp zijn voor het Westen. Het nieuwe blok zal enorme economische macht krijgen en mogelijk een soort unipolaire hegemonie, terwijl het Westen afdaalt naar een feodale donkere periode en irrelevantie. Daarom moet de hele wereld ten onder gaan, om de Grote Reset te laten werken. Rusland en China moeten met alle middelen worden onderworpen, net als India en andere koppige landen. De reden voor de huidige paniek onder de westerse elites is dat het Oekraïne-project niet verloopt zoals gepland. In plaats van dat Rusland bloedt op het slagveld, zijn het Oekraïne en het Westen die bloeden. In plaats van dat de Russische economie instort en Poetin wordt vervangen door een leider die wel bij Davos past, is het de economie van het Westen die instort. In plaats van dat Rusland geïsoleerd raakt, is het het Westen dat steeds meer geïsoleerd raakt. Niets werkt en als klap op de vuurpijl heeft Europa de Russen de middelen en het motief gegeven om de Europese economie te vernietigen door de industrie gedeeltelijk stil te leggen. Zonder Russische grondstoffen is er geen Europese industrie en zonder industrie zijn er geen belastingen om werkloosheidsuitkeringen, pensioenen, alle vluchtelingen en zo’n beetje alles wat de Europese samenlevingen bij elkaar houdt te betalen. De Russen hebben nu de mogelijkheid om een ongecontroleerde crash in Europa te veroorzaken en dat is niet wat Davos van plan was. Een ongecontroleerde crash zou Davos’ koppen kunnen zien rollen, letterlijk, en dat veroorzaakt angst en paniek in elitekringen. De enige oplossing voor hen is doorgaan met Wereldoorlog 3 en er het beste van hopen. Waarom ik denk dat de VVD groot blijft 2 feb 2023. Waarom ik denk dat de VVD groot is en groot blijft, is omdat ze kiezers weet te winnen met het bevorderen van bezit, huizen en zelfs aandelen. Het neoliberale beleid (dat Thatcher en Friedman hebben weten in te voeren) was/is gebaseerd om te proberen de werkende klasse een eigen huis, leningen, hypotheek en eigen aandelen aan te praten, in de hoop en de veronderstelling dat ze dan een attitude ontwikkelt passend bij het kapitalistisch denken van de gewone bezittende klasse, namelijk dag en nacht met een schuin oog kijkend naar de koersen op Wall Street, de huizenprijzen en de rente- en kapitaalmarkt.  Die groep wordt met subsidies kunstmatig groter en groter gemaakt. Met behulp van gelden uit de algemene middelen. Als de werkende klasse deze attitude, deze denkwijze, eenmaal heeft (kwalitatief zowel als kwantitatief) zal ze altijd – vanwege haar nu (valse) belangen – op de VVD stemmen of als linkse partijen deze privileges willen gaan afschaffen, juist ook weer op de VVD gaan stemmen... Dat zit achter het feit dat de VVD groot is en blijft, en dat nota bene 'regelt' met ons belastinggeld – door een uitgekookt subsidiebeleid. En er ook nog eens op deze manier met ons eigen geld de gehele werkende klasse onder houdt. De linkse partijen hebben (en krijgen) zo geen kans. Deze manier van werken gaat uit van het getal. De grootte waaruit - materialistisch gezien - een achterban te creëren is die er belang bij heeft om op de VVD te stemmen. Mensen snappen niet wat variabelen, parameters en constanten zijn Enschede, 9 okt 2022. Wat is kapitalisme? Wat is socialisme? Hierover is er tegenwoordig - op internet - een discussie zonder eind. Waar komen linkse mensen voor op? (Voor een goed salaris.) Waar komen rechtse mensen voor op? (Voor het veiligstellen van hun bezit, hun geld.) Een precieze definitie van rijk en arm doet er in deze discussie niet toe. Ook in het socialisme heb je rijke mensen (d.w.z. mensen die hun loon nooit opmaken en alleen maar sparen). In het kapitalistische systeem zijn miljarden mensen arm en hebben geen werk. In het socialisme werkt iedereen; ook rijke mensen. Het basiskenmerk, het hebben van een bedrijf of een productiemiddel, ligt in beide systemen héél anders. Bedrijven worden in beide systemen door mensen (of overheden) opgericht en geven werkgelegenheid voor iedereen; zowel voor de directie als de arbeiders, incl. het witteboordenpersoneel. En nu komt het: in een kapitalistische maatschappij liggen de salarissen vast. Het bedrijf, het productiemiddel, de arbeid, de winst ook. En de winst gaat bijna volledig (na aftrek van minimale belasting) naar de geldschieters, de bezittende klasse, die stinkend rijk worden volgens de accumulatiewet van Marx. In een socialistische maatschappij ligt de rente op geld vast. Productiemiddelen en bedrijven worden opgezet door het lenen van geld (voor 4% of 5% wettig overeengekomen vaste rente). Het personeel incl. de directie, incl. de overheid, krijgt via een verdeelsleutel de winst. D.w.z. de winst, de meerwaarde van de arbeid, de opbrengst van het productiemiddel, wordt teruggeploegd in de maatschappij en wordt uitgegeven aan zorg, onderwijs, vervoer, en defensie om de maatschappij te verdedigen tegen het imperialisme, het kapitalisme. Ze zorgt ervoor dat het kapitalisme - het imperialisme en het fascisme - nooit meer terug kunnen komen. In het ene systeem liggen de salarissen vast en kan er ongebreidelde winst worden gemaakt en in het socialisme ligt de rente voor het lenen van geld vast en kan er dus ongebreideld rijkdom voor iedereen worden geproduceerd. Niemand is dan meer armlastig, iedereen werkt (geen werkloosheid) en niemand is arm (geen armoede). Mensen met geld zijn niet meer de baas. De bezittende klasse, de kapitalistenklasse, is als klasse geëlimineerd. De werkende klasse is de baas. Er zijn geen aandeelhouders meer. Alleen geldschieters, die leningen verstrekken, maar die niet de baas zijn van een productiemiddel. De dictatuur van het kapitaal is dan gebroken. Belangrijk om te weten: ongelukken met kernbommen Enschede, 7 jun 2021. 13 februari 1950. Een Amerikaanse B-36-bommenwerper, tijdens een trainingsoefening op weg van Alaska naar Texas, verliest vermogen in drie motoren en begint hoogte te verliezen. Om het toestel lichter te maken gooit de bemanning de lading, een Mark-4-atoombom (Fat Man), in de Stille Oceaan. De kernbom is niet geëxplodeerd en nooit geborgen. 10 maart 1956. Een B-47 met twee kernbommen van de MacDill Air Force Base in Florida naar een overzeese luchtmachtbasis verdwijnt tijdens een geplande lucht-tot-lucht bijtank boven de Middellandse Zee. Het vliegtuig raakt verdwaald in een dikke wolkenbank op 14.500 voet en er wordt nooit meer iets van vernomen. Het wrak, met inbegrip van de bommen, wordt nooit gevonden. Hoewel het type wapen onbekend is gebleven, zouden de Mark 15 thermonucleaire bommen (die gewoonlijk door B-47's werden meegevoerd) een gecombineerde kracht van 3,4 megaton hebben. 27 juli 1956. Een B-47-bommenwerper stort neer in een opslagplaats voor kernwapens op de luchtmachtbasis Lakenheath in Suffolk, Engeland, tijdens een trainingsoefening. De opslagplaats voor nucleaire wapens, bekend als een `iglo’, bevatte drie Mark-6-kernbommen. Voorlopig onderzoek door bomopruimingsofficieren concludeerde dat het een wonder was dat één Mark-6 met blootliggende detonators niet ontplofte. De bemanning van de B-47 werd gedood. 5 februari 1958. Tijdens een gesimuleerde gevechtsmissie komt een B-47 in botsing met een F-86 nabij Savannah, Georgia. Na een poging om te landen op Hunter Air Force Base met het kernwapen aan boord, wordt het wapen boven water afgeworpen. Het vliegtuig landt later veilig. Een nucleaire detonatie is niet mogelijk omdat de nucleaire capsule zich niet aan boord van het vliegtuig bevindt. Latere zoekacties hebben het wapen niet kunnen vinden. 28 februari 1958. Een B-47 gestationeerd op de Amerikaanse luchtmachtbasis Greenham Common, Engeland, naar verluidt geladen met een nucleair wapen, vat vlam en brandt volledig uit. In 1960 worden rond de basis tekenen van een hoog radioactieve besmetting ontdekt door een groep wetenschappers van de Atomic Weapons Research Establishment (AWRE). De Amerikaanse regering heeft nooit bevestigd dat bij het ongeval een kernkop betrokken was. De USA verloor een kernkop bij Tybee Island, Georgia, in 1958. Volgens de Amerikaanse luchtmacht bevatte deze geen plutoniumkern en kon daarom niet worden beschouwd als een functioneel kernwapen, hoewel dit wordt betwist. Lees: er wordt weinig geloof aan gehecht. 24 januari 1961. Een B-52 met twee 24-megaton-kernbommen stort neer bij het opstijgen van een luchtmachtbasis in Goldsboro, North Carolina. Eén van de wapens zinkt in moerassig landbouwgebied. De bommen worden nooit gevonden ondanks intensieve zoekpogingen tot op een diepte van 20 meter. Om er zeker van te zijn dat niemand anders het wapen kon terugvinden, kocht de USAF het land en sloot het af. 4 juli 1961. Een koelsysteem faalt, waardoor bemanningsleden, raketten en sommige onderdelen van een K-19-Sovjetonderzeeër met nucleaire ballistische raket voor de kust van Noorwegen besmet raken. De temperatuur van een van de twee reactoren van de onderzeeër stijgt tot 800 graden Celsius en dreigt de splijtstofstaven van de reactor te doen smelten. Er worden verscheidene doden gemeld. Midden jaren 1960 (Datum onbepaald). De door kernenergie aangedreven ijsbreker Lenin van de Sovjet-Unie krijgt te kampen met een smeltende kernreactor, waarna het ding in de Karazee wordt gedumpt. 5 december 1965. Een A-4E-Skyhawk-aanvalsvliegtuig met een 1-megaton thermonucleair wapen (waterstofbom) aan boord roly van het dek van de U.S.S. Ticonderoga en valt in de Stille Oceaan. Het vliegtuig en de bom zinken in 5 kilometer diep water en worden nooit teruggevonden. 15 jaar later geeft de US Navy toe dat het ongeluk heeft plaatsgevonden, met de bewering dat het 500 mijl van land is gebeurd in de relatieve veiligheid van de volle zee. Dit bleek niet waar te zijn; het gebeurde in werkelijkheid ongeveer 80 zeemijl voor de Japanse Ryuku-eilandenketen, toen het vliegdekschip naar Yokosuka, Japan voer na een bombardementsmissie boven Vietnam. Deze onthullingen veroorzaakten een politieke rel in Japan, omdat de USA daar geen kernwapens heen mag brengen. 17 januari 1966. Een B-52 met vier kernwapens aan boord komt tijdens het bijtanken in botsing met een KC-135 en stort neer bij Palomares, Spanje. Eén wapen wordt veilig op de grond geborgen en een ander uit zee, na uitgebreide zoek- en bergingsinspanningen. De twee andere wapens raken beschadigd, waarbij de inleiders detoneren en er radioactief materiaal vrijkomt. Meer dan 1400 ton grond wordt naar een speciale opslagplaats gebracht waar het nu nog steeds ligt. Lente 1968. Op de terugweg naar de thuisbasis in Norfolk, Virginia, zinkt de USS Scorpion, een nucleaire aanvalsonderzeeër, op mysterieuze wijze ongeveer 400 mijl ten zuidwesten van de Azoren. Naast alle 99 bemanningsleden, verliest de Scorpion twee niet nader gespecificeerde kernwapens - ofwel onderzeebootraketten of torpedo's, voorzien van 250 kiloton kernkoppen. 21 januari 1968. Een B-52 bommenwerper van de United States Air Force (USAF) stort neer op zee-ijs in Groenland. De conventionele explosieven aan boord komen tot ontploffing en de nucleaire lading scheurt en verspreidt zich, wat resulteert in een radioactieve besmetting van het gebied. De USA en Denemarken begonnen een intensieve opruim- en bergingsoperatie, maar de secundaire trap van een van de kernwapens kon na afloop van de operatie niet worden teruggevonden. In 1995 ontstond er een politiek schandaal in Denemarken nadat uit een rapport was gebleken dat de regering in het geheim toestemming had gegeven voor de plaatsing van kernwapens op Deens grondgebied, hetgeen in strijd was met het Deense beleid. Werknemers die betrokken waren bij het opruimingsprogramma hebben campagne gevoerd voor compensatie voor stralingsgerelateerde ziekten die zij in de jaren na het ongeval hebben opgelopen. 11 april 1968. Een Sovjet diesel aangedreven `Golf’-klasse ballistische raketonderzeeër zinkt ongeveer 750 mijl ten noordwesten van het eiland Oahu, Hawaii. De onderzeeër heeft drie nucleair bewapende ballistische raketten aan boord, evenals verschillende nucleaire torpedo's. Een deel van de onderzeeër wordt naar verluidt geborgen met behulp van het speciaal door de CIA gebouwde `Glomar Explorer’-diep-waterbergingsrobot. November 1969. De Amerikaanse nucleair aangedreven onderzeeër Gato zou op 14 of 15 november 1969 bij de ingang van de Witte Zee in aanvaring zijn gekomen met een Sovjet-onderzeeër waarbij beide schepen ernstig worden beschadigd. 11 April 1970. Een Sovjet `November’-klasse nucleair aangedreven aanvalsonderzeeër ondervindt een duidelijk probleem met de nucleaire voortstuwing in de Atlantische Oceaan ongeveer 300 mijl ten noordwesten van Spanje. Ondanks een poging om een sleeplijn van een koopvaardijschip uit de Sovjet-Unie vast te maken, zinkt de onderzeeër blijkbaar, waarbij 52 doden vallen. Schip en kernreactor bevinden zich op de zeebodem ergens bij de Azoren. 22 november 1975. Het vliegdekschip USS John F. Kennedy en de kruiser USS Belknap komen 's nachts tijdens oefeningen in aanvaring in ruwe zee. Hoewel het als "`en mogelijk ongeval met kernwapens’ wordt bestempeld, wordt tijdens de brand- en reddingsoperaties geen latere nucleaire besmetting ontdekt. 10 augustus 1985. In de Chazhmabaai Marinewerf, ongeveer 35 mijl van Vladivostok, krijgt een `Echo’-klasse Sovjet nucleair aangedreven onderzeeër een reactorexplosie. Door de explosie komt een wolk van radioactiviteit vrij in de richting van Vladivostok, maar bereikt de stad niet. Tien officieren komen bij de explosie om het leven. 3 oktober 1986. Een Sovjet ballistische raketonderzeeër van de `Yankee I’-klasse met nucleaire aandrijving krijgt een explosie en brand in een van zijn raketbuizen, 480 mijl ten oosten van Bermuda. De onderzeeër zinkt terwijl hij op 6 oktober wordt gesleept naar 18.000 voet diep water. Aan boord bevinden zich twee kernreactoren en ongeveer 34 kernwapens. 7 april 1989. Ongeveer 300 mijl ten noorden van de Noorse kust vliegt de Komsomolets, een Sovjet aanvalsonderzeeër met nucleaire aandrijving, in brand en zinkt. De kernreactor van het schip, twee nucleair bewapende torpedo's, en 42 van de 69 bemanningsleden gaan verloren. 27 september 1991. Tijdens een proeflancering van een ballistische raketonderzeeër van de `Typhoon’-klasse met nucleaire aandrijving doet zich een storing voor bij de lancering van een raket. 11 februari 1992. Aanvaring tussen een GOS (Gemenebest van Onafhankelijke Staten) `Sierra’-klasse nucleair aangedreven aanvalsonderzeeër en de Amerikaanse nucleair aangedreven aanvalsonderzeeër Baton Rouge. Beide schepen lopen naar verluidt slechts geringe schade op, maar er ontstaat wel onenigheid doordat het incident in territoriale wateren van de Sovjet-Unie plaatsvond. 12 augustus 2000. De Koersk, een onderzeeër van het GOS (Gemenebest van Onafhankelijke Staten) van de `Oscar II’-klasse, zinkt, na een enorme explosie aan boord, in de Barentszzee. Pogingen om de 118 mannen te redden mislukken. Men denkt dat een nabijgelegen Amerikaanse onderzeeër per ongeluk een torpedo afvuurde op de Koersk. De onderzeeër moet tegen zeer hoge kosten worden geborgen vanwege de kernaandrijving, maar hblijkt geen kernwapens aan boord te hebben. Hoe komen we eigenlijk aan die (lage) rekenrente bij de pensioenen? Enschede, 7 mrt 2021. De huidige rekenrente is bedacht door Donner (CDA). Hij wilde namelijk af van de gebruikelijke 4% rekenrente, toen lager dan de marktrente. Door met de marktrente te rekenen, die hoger lag, schoten de dekkingsgraden omhoog en kon men volstaan met een lagere premie. Dus kostten de mensen in het onderwijs, bij defensie en ook de ambtenaren minder aan premie. En dat was gunstig voor de schatkist. En natuurlijk konden ook de andere fondsen met die rente rekenen, waardoor ook daar de dekkingsgraden omhoog gingen en er minder premieafdracht nodig was. Klijnsma was eind 2014 verantwoordelijk voor het nieuwe Financiële Toetsingskader Pensioenen (FTP), waardoor de regels voor korten en indexeren werden verscherpt. Waarom al die oorlogen vanaf 1914 tot heden? Enschede, 31 dec 2020. Lees het boek De Groote Klassenoorlog 1914-1918 van Jacques Pauwels. De meeste boeken over de Eerste Wereldooorlog geven niet de materialistische feiten die de Eerste Wereldooorlog hebben veroorzaakt. Laat staan het vervolg. Jacques Pauwels komt tot de conclusie dat de bezittende klasse en de adel rond 1914 wereldwijd hebben aangestuurd op een oorlog om middels een oorlog en het opschudden van Europa, voor eens en voor altijd af te rekenen met de socialistische beweging die overal in Europa in de periode 1845-1914 meer en meer de kop aan het opsteken was. Zo dachten zij. Het opkomend socialisme en de opkomende socialistische massabewegingen waren hun grootste angst. Het socialisme werd in die periode een steeds sterkere en serieuzere politieke kracht. Dat zie je nu ook weer. Wat zal de bezittende klasse gaan doen? Geen ze verder met hun illegale regime changes (Syrië, Hongkong, Wit-Rusland, Moskou?) of hebben ze iets anders voor ons in petto? De Eerste Wereldoorlog liep uiteindelijk heel anders af dan dat ze gehoopt hadden. De Sovjet-Unie ontstond en kon zich na een westerse interventie-oorlog van England en Frankrijk (met Churchill in de voorste linies) uiteindelijk in 1924 goed oprichten. Toen waren de rapen nog gaarder. Dat leverde een Tweede Wereldoorlog op – ze stuurden Hitler op pad richting het bolsjewistische gevaar – met weer een voor hen foute afloop. En toen startten ze de Koude Oorlog en daarna de oorlog in Korea 1954, en diverse illegale pogingen voor regime changes (o.a. in Hongarije 1956, Praag 1975, en uiteindelijk Polen 1986) voordat ze de Sovjet-Unie (en Joegoslavië) eronder konden krijgen. Gelukkig is het ze tot nu toe niet gelukt met Cuba en China. Leerde je op school ook dat de Eerste Wereldoorlog een oorlog voor de democratie was? Nochtans bestond in het Europa van 1914 niet eens algemeen stemrecht. Jacques Pauwels schrijft: `Overal heerste een kleine elite van grootgrondbezittende adel en industriële burgerij. Die eerste klasse monopoliseerde de politieke, de tweede de economische macht. Maar beide deden het in hun broek voor “de volksmassa's” en het spook van de revolutie dat hen overal volgde.’ De analyse van Jacques Pauwels is onthutsend. Hij schrijft: `Om een omverwerping van de heersende orde te vermijden, kwamen adel en burgerij terecht bij oorlog. Oorlog moest de revolutie en de democratisering tegenhouden. Oorlog kon ook de economische problemen oplossen die het gevolg waren van de onderlinge concurrentie tussen de grootmachten, die altijd op zoek waren naar territoriale uitbreiding voor het verwerven van afzetmarkten, bronnen van grondstoffen en goedkope arbeidskrachten. Maar het draaide anders uit dan de elite verwacht had. In Rusland lukte de revolutie, in West-Europa waren hervormingen ten voordele van de kleine man onvermijdelijk, en in de rest van de wereld staken antikoloniale bewegingen de kop op. Toch bleef de elite na 1918 dromen van een terugkeer naar de “goede oude tijd”. Dat ontaardde toen in de nachtmerrie van het fascisme en een nieuwe wereldoorlog.’ Socialisme is geen utopie Enschede, 5 feb 2020. Iedereen heeft - in het kapitalisme - hetzelfde belang. En dat belang is een goed inkomen. Dat inkomen kan alleen maar verkregen worden door arbeid te verrichten. Met de handen of met het hoofd. Daarom zou er in Nederland en de rest van de wereld eigenlijk in principe maar een partij hoeven te zijn. Een partij voor de werkende klasse. Problemen kunnen binnen die ene partij worden opgelost. De bezittende klasse daarentegen hoeft niet te werken. Die kan leven van zijn kapitaal. Die heeft genoeg aan een klein partijtje. Of nog mooier: geef ze een hoekje in een brede arbeiderspartij. (Zoals in China.) Waarom is dat niet voor iedereen duidelijk? Een 18-jarige - in een land met een kapitalistisch systeem - hoeft zijn leven lang niet te werken als hij bezittingen erft. De leden van de bezittende klasse en hun kinderen hoeven alleen maar hun geld uit te zetten en halen daar maandelijks of jaarlijks revenuen - opbrengsten - uit. Een 18-jarige kan dus op die leeftijd al rentenieren. Dit is een niets-doende-klasse. Alle leden van die klasse parasiteren op de werkende klasse (en op ondernemingen). De bezittende klasse laat het werken aan arbeiders en aan ondernemers over. De ondernemers - maar indirect alle betrokkenen - nemen de risico's van een onderneming, en de kapitalisten lenen ze geld via aandelen of leningen om te ondernemen. De bezittende klasse wordt stinkend rijk. Vooral als de werkende klasse niet doorheeft dat ze slechts een gezamenlijk belang hebben: namelijk het geld terughalen waar het gebleven is, bij de bezittende klasse, de aandeelhouders van de onderneming. Ondernemingen zijn in de ogen van deze kapitalisten alleen maar geldverdienmachines. De onderneming zelf interesseert hen geen sier. Het maakt hen niet uit waarin 'ondernomen' wordt en hoe hard iedereen moet werken. Als er maandelijks of jaarlijks maar geld uitkomt. De ondernemer zelf hoort dus ook tot de werkende klasse. (Uitzonderingen graag melden bij de schrijver.) De 'ondernemer' werkt, net als de witte- en blauweboordenarbeider, voor de rijkdom die zich ophoopt in de kluizen van de bezittende klasse. En ondertussen 'rules' de bezittende klasse 'the world' - ergens in chique sauna's, hotels, vijf-sterrenrestaurants of bordelen in Davos of in de beroemde Bilderberg-actiekomités. Dat moet omgedraaid worden. Het geld hoort vóór ons te werken. Niet tegen ons. En dat kan in een socialistische maatschappij. Daar is de bezittende klasse - als klasse - uitgeschakeld. Iedereen werkt. Iedereen heeft een inkomen. Na de val van de Sovjet-Unie Enschede, 19 feb 2019. Na het instorten van de Sovjet-Unie, d.w.z. na het instorten van het socialisme, gingen de neoliberalen helemaal los. 1989: Privatisering van de PTT! 1990: Verlaging hoogste belastingschijf van 72% naar 60%! 1991: Ontmanteling WAO! 1993: Begin privatisering sociale zekerheid! 1994: Volledige privatisering arbodiensten! 1994: Begin liberalisering huurmarkt! 1994: Opsplitsing Nationale Spoorwegen 1996: Privatisering ziektewet! 1996: Invoering prestatiebeurs! 1996: Privatisering Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds! 1997: Einde zelfbestuur voor universiteiten! 1998: Invoering wet flexibiliteit en zekerheid! 1998: Liberalisering energiemarkt grootverbruikers! 2001: Verlaging hoogste belastingschijf van 60% naar 52%! 2003: Invoering Wet werk en bijstand! 2007: Verlaging vennootschapsbelasting van 29,6% naar 25,5%! 2009: Invoering collegegelddifferentiatie voor de tweede studie! 2009: Beperking AOW-toeslag voor partners! 2011: Pensioenakkoord: AOW-leeftijd van 65 naar 67 jaar! 2012: Verhoging laagste belastingschijf van 33,1% naar 37%! 2012: Besluit tot het invoeren van een `sociaal’ leenstelsel voor studenten, met steun van D66 en GroenLinks! 2012: Verhoging eigen risico in de zorg naar 350 euro! 2013: Steun aan 6 miljard extra bezuinigingen! 2013; Aanschaf van 37 JSF-toestellen, kosten 4,5 miljard! 2014: Sluiting van 60.000 sociale werkplaatsen! 2015: Verhoging eigen risico in de zorg naar 385 euro, met steun van GroenLinks! 2016: Akkoord met het neoliberale handelsverdrag CETA! En nog veel meer. (Met dank aan B.B.) Medialeugens en nepnieuws Enschede, 19 aug 2019. Wat zijn nu medialeugens en wat is nepnieuws? Ik noem hier een paar voorbeelden die velen tegenwoordig - vaak omdat medialeugens middels gewone berichten via Reuters komen - voor zoete koek slikken: `Poetin, Saddam, Kadhafi, Milosevic en Maduro zijn/waren dictators’ `De Sovjet-Unie, China, Vietnam en Cuba zijn of waren dictaturen’ `Homeopatie werkt’ `Vaccineren is slecht’ `Mediteren is goed voor je’ `Mindfullness is goed voor je’ `Russen schieten burgervliegtuigen uit de lucht’(MH17) `De tweede Russische aardgaspijplijn door de Oostzee moet tegengehouden worden’ `Maduro in Venezuela knecht zijn eigen volk’ `Saddam Hoessein laat couveuses door zijn troepen in elkaar slaan’ `Je moet geen onderscheid maken tussen migranten en asielzoekers’ `Je hoeft tegenwoordig geen onderscheid meer te maken tussen links en rechts’ `Nederland moet de afscheidingsbewegingen van de Koerden steunen’ (en waarom mag links bevrijdingsbewegingen niet steunen?) `Soros is een held’ `Er zijn ook goede inmengingen in de aangelegenheden van andere landen’ `Nederland moet meer bemoeien met andermans aangelegenheden’ (zoals in Hongkong, Venezuela, etc.) `Rusland wil de Baltische staten inpikken’ `China is een gewoon kapitalistisch land’ `De Sovjet-Unie heeft in 1941 Polen (plus Estland, Letland en Litouwen) ingepikt’ Het lijkt Orwell, 1984, wel: wat wit is wordt zwart gemaakt in de media (Soekarno, communisme, socialisme, Sovjet-Unie, en nu weer Rusland), en wat zwart is wordt wit gemaakt in de media: Moebarak, Soeharto, Israël en de inmengingen van de USA. Meer dingen die de mensen vanwege medialeugens en nepnieuwscampagnes gingen geloven: in 1954 de USA in Korea in 1964 de USA die Vietnam – na het‘Tonkinincident’ - binnenviel rond 1989-1991: de NATO zal niet oprukken naar de Russische grens (en zeker niet de controle nemen over Sebastopol) de inmenging in Joegoslavië en de plotselinge (EU-)erkenning van Kroatië en Bosnië. Pensioenen 3. Eigendomsverhoudingen, socialistisch eigendom, socialisme? Enschede, 19 feb 2019. Op een werkvergadering in het FNV-regiokantoor te Deventer, een aantal maanden geleden, toen het FNV-sectorbestuur senioren de regio 'Oost-Nederland' bezocht, heb ik het standpunt ingenomen `dat die gezamenlijke pensioenpotjes met 1400 miljard euro erin, eigenlijk een vorm van socialistisch eigendom is’. Het is een feit dat in Nederland die 1400 miljard euro in handen van de werkende bevolking is. Een dergelijke enorme hoeveelheid noemen we een financieringskapitaal. Dat oorspronkelijke geld - noem het belegd kapitaal - is in handen van ons. Niet alleen dat, maar m.n. ook de opbrengst ervan! Je kunt dus stellen dat er een stukje socialisme bereikt is in Nederland.[1] We hebben daarmee dus een stuk van het nationaal financieringskapitaal in handen! Want dat is een belangrijk aspect van de definitie. De andere delen van het Nederlands financieringskapitaal is in beheer van de politiek (de staat) en het grootste deel is het spaargeld van de bevolking wordt beheerd door een handjevol bankiers (de private banken).[2] Dat klinkt raar als je de oude (en eigenlijk onjuiste) definitie van socialisme hanteert: `als “de productiemiddelen” in handen van de werkende bevolking zijn’. Maar het huidige China heeft ons geleerd dat je de oude definitie van socialisme veel ruimer en zelfs anders moet zien, met een andere invalshoek moet bekijken. (Men kijkt daar ook heel anders tegen ondernemers aan.) De kern van het socialisme is juist dat `het nationale financieringskapitaal in handen is van de werkende klasse’. En dan is 1400 miljard euro niet niks. Het spaargeld van de werkende bevolking anno 2019 trouwens ook niet. Het vreemde is dat we in Nederland over die twee (van de drie) delen niet veel te zeggen hebben. Kan de werkende bevolking dit op een of andere manier voor hun belang inzetten? Dat blijkt niet te kunnen. Bepaalde personen en instellingen bepalen in Nederland waarin wordt belegd en hoe hoog de uitkering is die betrokkenen krijgen. Dat is hier dus feitelijk heel asociaal geregeld. In een socialistisch land als China (of Cuba) is het gehele nationale financieringskapitaal in handen van de bevolking. Zowel het staatskapitaal als het spaargeld van de bevolking.[3] (In Nederland is dus best al iets bereikt: die 1400 miljard euro is tenminste in handen van de werkende bevolking.) Maar hoe gaan de beheerders van dat financieringskapitaal, ons geld dus, daar nu mee om? In een socialistische maatschappij bepaalt men democratisch waarin dat geld wordt geïnvesteerd en waar de revenuen, de opbrengsten van die investeringen, uiteindelijk naartoe gaan. In Nederland hoort de vakbond dat aangaande deze 1400 miljard belegde euro's te bepalen. Maar daar knelt iets. Nederlandse politici betwisten niet alleen het eigendomsrecht maar ook het beheersrecht van dat kapitaal. Sterker nog, de Nederlandse Bank denkt ook nog een duit in het zakje te moeten doen en houdt - via een worgwetje van Knot en de ECB - 'de zaak kort'. VOETNOTEN: [1] De sociale verzekeringsgelden worden ook uitsluitend opgebracht door de werkende klasse. M.n. door de loonafhankelijken, in Nederland 'werknemers' geheten. Zowel de premies voor werkloosheid, als arbeidsongeschiktheid en invaliditeit! De premies worden uitsluitend opgehoest door de werkenden. De politiek zou dus niks met deze gelden te maken moeten hebben. En toch doet ze dat (VVD en CDA). [2] In een kapitalistische maatschappij bepalen employés van pensioenfondsen, klerken van banken, en duurbetaalde externe tussenpersonen op Wall Street, welke ondernemer of onderneming kapitaal kan krijgen (lenen) en welke niet. Daarom moet het anders in Nederland en m.n. bij de kosten van het beheer van de aanvullende pensioenen. (In 2018 was dat voor de grote en de kleine pensioenfondsen samen - naar mijn laatste informatie – 7,1 miljard euro per jaar.) [3] Het spaargeld in China van alle 1,2 miljard Chinezen, incl. het kapitaal van de overheid, wordt als ‘nationaal financieringskapitaal’ gezien. Het beheer ervan staat onder leiding van het Volkscongres en een centrale bank. Daar wordt democratisch bepaald in welke onderneming wordt geïnvesteerd en welke rente de gewone spaarders uiteindelijk jaarlijks van hun geld krijgen (circa 3 tot 4% gegarandeerd). De opbrengsten gaan niet naar een honderdtal private personen - uit Wassenaar, Bloemendaal of ‘t Gooi - zoals in kapitalistische landen. De opbrengsten worden gegeven aan, resp. teruggeploegd in, de socialistische maatschappij en gaan zo dus - in allerlei vormen - ook retour naar de bevolking, de eigenaren van het eigen geld en van het collectieve geld. De bevolking is eigenaar van het totale financieringskapitaal en dus aandeelhouder van de productiemiddelen. Pensioenen 2. De staat is een verzekeringsapparaat Enschede, 12 dec 2018. Er zijn 2 economische systemen in de wereld: A en B. Deze twee systemen wedijveren al 100 jaar met elkaar. Aan de ‘buitenkant’, waar je mensen, bedrijven en producten ziet, lijken ze op elkaar, maar aan de ‘binnenkant’ verschillen ze op het punt van hoe de geldstromen lopen. Het kapitalistische systeem en het socialistische systeem. Uit het kapitalisme is de verzorgingsstaat ontstaan (A’). En uit de Sovjet-Unie is de socialistische economie van China ontstaan (B’). Mijn eerste stelling is dat A’ nog steeds een kapitalistische maatschappij is en B’ nog steeds een socialistische maatschappij is. Ik zal dat proberen aan te tonen. De staat is een verzekeringssysteem. De staat was dat vroeger alleen voor veiligheid en om een bepaalde orde in de chaos te creëren, Maar in de afgelopen 70 jaar is de staat een systeem geworden waarin de werkende klasse - middels veel strijd - gezorgd heeft voor het sociale-verzekeringssysteem en redelijk gevulde sociale-verzekeringspotten tegen werkloosheid, arbeidsongeschiktheid, ziekte en voor aanvullende pensioenen. Mijn tweede stelling is dat dat niets met socialisme te maken heeft maar met een verworvenheid van de werkende klasse, de arbeidersklasse of nog beter van alle loontrekkenden. (De niet-loontrekkenden in een staat zijn privaat verzekerd.) Het geld in de sociale-verzekeringspotten in een verzorgingsstaat is van de werkende klasse en staat los van de algemene middelen van de staat. Elke samenleving heeft algemene middelen en privaat geld. In een socialistische maatschappij zowel in het oude socialisme (het socialisme 1.0 van de voormalige Sovjet-Unie) als in het nieuwe socialisme (het socialisme 2.0 van China). Beide maatschappijvormen gebruiken dat geld om te investeren en om meer geld te maken. Die meerwaarde verdwijnt bij A in de zakken van aandeelhouders en bij B wordt die op een of andere manier teruggeploegd in de samenleving.[1] In onderstaande figuur ziet u het verschil. U ziet de algemene middelen, het private kapitaal, de bevolking (de kleine cirkeltjes onderin) en de bedrijven (de iets grotere cirkeltjes) waar geld wordt verdiend; en winst en meerwaarde worden geproduceerd. Het totaal van al het geld van de bevolking noemen we het private geld of kapitaal. Met dat geld wordt ondernomen. In systeem A wordt door de overheid geld opgehaald door de belastingen, en mogen aandeelhouders alle meerwaarde of winsten min of meer houden. Terwijl in systeem B het geld dat verdiend is in ondernemingen – na aftrek van o.a. alle salarissen - rechtstreeks naar de algemene middelen gaat. In systeem A en A’ zitten daarom enorme onrechtvaardigheden die in systeem B en B’ niet zitten. Uit deze verschillen is bijna alles te verklaren als men mijn derde stelling in ogenschouw neemt, namelijk ‘dat ondernemers - theoretisch - geen kapitalisten zijn en kapitalisten - theoretisch - geen ondernemers’. En mijn conclusie is dan ook dat in het socialisme 2.0 (dus in China) de kapitalisten als klasse zijn uitgeschakeld, waardoor het in China gelukt is het kapitalisme aan te wenden voor de bevolking. Alles wat in het kapitalisme de aandeelhouders krijgen, krijgt daar de bevolking. VOETNOOT: [1] De scholingsinleider van de PvdA-België, Luc Lever, heeft mij op het spoor gezet van het feit dat de meerwaardetheorie (van Marx) in feite zegt 'hoe je rijk kan worden' en 'hoe je geld met geld kan verdienen'. Uiteindelijk heeft de Chinese communistische partij - rond 1980 - ontdekt en laten zien hoe de meerwaardetheorie ten goede kan komen aan de gehele (Chinese) bevolking. Pensioenen 1. Drie manieren om tegen de kapitaalbergen van de aanvullende pensioenpotten aan te kijken Enschede, 22 aug 2018. Je kunt als communist - marxist - op drie verschillende manieren naar de pensioenpotten kijken die samen 1400 miljoen euro waard zijn; verdeeld over de circa 200 grote en kleine pensioenfondsen. [1]: Ten eerste: Het aanvullend pensioensysteem van Nederland is `een ordinair kapitalistische systeem’. Alleen de kapitalisten worden er rijk van. Al het geld gaat immers naar ondernemingen. Er is geen geld in kas. Alles is in waardepapieren gestopt. En hebben die t.z.t. nog wel waarde? Ze staan wel op de balans, maar wie zegt dat de waarde ervan niet al in 2008 verdampt is en dat ze binnenkort oninbaar blijken te zijn. Ten tweede: Dat `kapitaal is nergens voor nodig’ want er komt per jaar meer aan premie binnen dan er per jaar als uitkering uitgaat. Bijvoorbeeld: in 2014 alleen al IN=32 miljard en UIT=28 miljard. (Bron: NRC 2015) Ten derde: `Die 1400 miljard is kapitaal van de werkende klasse.' Beter gezegd: van de loonafhankelijke klasse, de arbeidersklasse in de ruimste zin van het woord. Alle revenuen zijn dus van ons! D.w.z. net als in een socialistisch systeem, waar de revenuen uit het kapitaal (het nationale financieringskapitaal) ook rechtstreeks ten gunste van de totale bevolking komen. Alle drie deze manieren zijn plausibel. Maar de ene manier is meer plausibel dan de andere. Manier 3 is eigenlijk de manier waarop je als communist moet kijken. Het is kapitaal van alle loontrekkenden, die dat de afgelopen 70 jaar (en langer) hebben ingelegd. En dat kapitaal rendeert met gemiddeld 7% per jaar. De neoliberalen van D66 en VVD willen met die fondsen aan de haal. Sterker nog: het internationale kapitalistische systeem vinden de meeste pensioenfondsen voor een deel nuttige idioten. Die ze graag van alles aansmeren. Vooral rotzooi. Duurbetaalde aasgieren vreten ook nog eens onze winst van de beleggingen op. Uit onze ruif. Bestuurders krijgen soms exorbitante jaarlonen, om over de premies nog maar te zwijgen. Maar de opbrengsten komen ons toe en niet die duurbetaalde extern ingehuurde deskundigen. Die vaak helemaal niet zo deskundig zijn. Door de ingewikkeldheid van het aanvullend-pensioensysteem - en vooral door zienswijze 2 - is het vertrouwen van de loonafhankelijke bevolking - de premiebetalende pensioenopbouwers en gepensioneerden - behoorlijk ondermijnd. Dat komt niet door het systeem op zichzelf. Iedereen voelt nattigheid. Instinctief heeft iedereen liever een omslagsysteem. Ook bij de aanvullende pensioenen. Want dan betalen de inleggers naar de koopkracht van het moment; en de uitkeringsgerechtigden krijgen dan ook naar de koopkracht van dat moment, zoals de AOW. Dat is veel eerlijker. Iedereen voelt wel dat een systeem dat op kapitaal gebaseerd is iets met kapitalisme te maken heeft. En dat er gewone aasgieren zijn, met dure uurlonen, en dat er naast die ‘gewone’ aasgieren ook nog buitengewone aasgieren zijn. Die de hele pot willen beheren. Het gekke is dat ondanks dit enorme vermogen, de pensioenen de laatste 10 jaar niet zijn geïndexeerd! Met dit vermogen waarmee zelfs zonder nieuwe inkomsten aan premie en rendement, onze pensioenuitkeringen 40 jaar kunnen worden uitgekeerd. Daarvoor is immers jaarlijks ca. 30 miljard nodig. Pure diefstal dat er bij het ABP-pensioenfonds al 10 jaar niet geïndexeerd is en bij sommige pensioenfondsen al 12 jaar en bij kleine pensioentjes en kleine pensioenfondsen - o.a. klein electrometaal - zelfs al 33% gekort is. Door de plannen tot herziening van het pensioenstelsel, met bijv. individuele potjes, plaveien de neoliberalen de weg om de fondsen te kunnen liberaliseren c.q. verder te kunnen privatiseren en daarmee dit enorme bedrag te ontfutselen aan de huidige eigenaars - de premiebetalende deelnemers en gepensioneerden - (ongeveer 8 miljoen betrokkenen) met schending van hun zeggenschap over het door hen opgebouwde vermogen! De werkgevers willen lastenverlichting door het zogenaamde 'werkgeversaandeel' af te stoten. Dat is nu al stilzwijgend per jaar 6 miljard geworden. Maar het woord ‘werkgeversaandeel’ is al decennialang een misleidende term. Aan die term ontlenen de werkgevers het recht mee te doen in de onderhandelingen met de overheid in de SER. Het begrip is net zo misleidend als het begrip 'werkgeversaandeel' bij de arbeidsongeschiktheidswet en de werklozenuitkeringen. Immers, het gehele ingelegde bedrag aan premies is verdiend door arbeid. Het geld is daardoor niet meer van de werkgevers. Het begrip gebruiken ze om ons psychologisch te misleiden, zeg maar om mensen die niet weten wat een brutoloon is te chanteren. Al die potjes die er in Nederland zijn, dat is niet het geld van de werkgevers, maar geld van ons (de loonafhankelijke klasse)!! VOETNOOT: [1] De belangrijkste pensioenfondsen en pensioenpotjes in Nederland zijn: ABP, PGGM (nu 'Zorg en welzijn'), PME, PMT, Bouw, etc. Wat zijn medialeugens? Of wat is nepnieuws? Enschede, 23 okt 2018. Medialeugens zijn pas medialeugens of fakenieuws als het echte leugens zijn, en meestal komen ze van de CIA of persbureau Reuters. Daarom hier een aantal leugens die uit hun duimen zijn gezogen op een rij: Dat `communistisch Vietnam een vliegkampschip van de USA had aangevallen’ (het Tonkin-incident). Dat `Milosevic de Albanezen (en de Turken en Kosovaren) wilde elimineren’ en `de “Serven” in Joegoslavië wilde voortrekken’. Dat werd in de mainstream media duizenden malen herhaald. Dat `Saddam Hoessein couveuses met baby's op de grond kapot zou hebben gegooid’ (of laten gooien). Dat werd door Tony Blair en andere ‘staatslieden’ geloofd. Dat `Rusland zomaar de Krim is binnengevallen’. Dat was omdat in Sebastopol de Russische atoomvloot ligt in de enige ijsvrije haven die ze hebben. Terwijl de Russen beloofd was dat ze `30 jaar deze haven gebruiken mogen’ omdat er door de Russen rond 1990 35 miljard dollar voor betaald is. Rusland kan het zich militair onmogelijk permitteren de fascisten in Kiev die haven en alle atoomgeheimen in handen te laten krijgen. Dat in Timisoara (Roemenië) een massagraf was gevonden met 4630 lijken. `Vermoord door Ceaucescu en de Securitate.’ Ceaucescu werd zelfs beschuldigd van moord op 64.000 mensen, en alleen al in Timisoara van 12.000 mensen. Die waren `zelfs levend begraven’ (1990, Wilfried Martens en Reuters). Achteraf bleek er geen massagraf te zijn in Timisoara. Fakenieuws, nepnieuws of medialeugens zijn dus niet die dingen die door grapjassen op Facebook of Twitter worden losgelaten. Het gaat altijd om nieuws dat ergens centraal bedacht is om een bepaald doel te bereiken (en te verhullen) en dat door overheden, persbureaus (meestal via persbureau Reuters), hoofdredacteuren of overheidsinstellingen - al of niet geheel bewust - wordt verspreid over een groot publiek. Wat zijn misdaden tegen de menselijkheid? Enschede, okt 2018. Misdaden tegen de menselijkheid komen altijd van machthebbers: het feodalisme, het kapitalisme, het imperialisme, d.w.z. de bezittende klasse. Die wil kost wat kost haar macht behouden. En in het geval van het imperialisme de wereldhegemonie. Bevrijdingsbewegingen moeten zich tegen haar misdaden verzetten en maken daarom ook vuile handen. Dat gebeurde in de Franse evolutie (1795), de Russische Revolutie (1918) en de Chinese Revolutie (1948). De misdaden zijn talrijk. Denk alleen maar aan de massaslachting van Soeharto (1963), Chili (1975) en de interventie in de jonge Sovjetstaat (1919-1924), met een gigantische ontregeling van deze jonge staat en hongersnood tot gevolg. Idem in China (1948-1948), waar de strijd tegen het feodale systeem tot hongersnoden leidde. De westerse geschiedschrijvers schrijven dan rustig de slachtoffers van de honger op het conto van Lenin, Stalin of Mao. Wat zijn dictators? Enschede, jul 2018. Is Assad nu ja of nee een dictator? Het is een woordspelletje met rampzalige consequenties Graag wil ik hier ingaan op het feit dat veel progressieve en vrijdenkende mensen als ze het hebben over dictators of dictaturen geen onderscheid maken tussen 'linkse' en 'rechtse dictaturen'. Waarbij 'linkse dictaturen' geen dictaturen zijn, maar iets heel anders. Er wordt niet meer nagedacht over de goede of slechte systemen die erachter zitten. Bijvoorbeeld socialisme of een bevrijdingsbeweging. Vier woorden zijn in de media niet te vertrouwen. En dat zijn de woorden 'vrij', 'democratie', 'regime' en 'dictator'. Deze woorden worden gebruikt voor framing. Dat weten wij eigenlijk allemaal. En toch trappen we er vaak in. Deze woorden hebben een lading van absoluut goed tot absoluut slecht. Wij zijn dan goed, vrij en democratisch, en degenen die met de woorden dictatuur of regime worden betiteld, zijn dan slecht. Als een journalist of een persbureau deze aanduiding maar lang genoeg volhoudt in de berichtgeving dan gaat het publiek dat op een gegeven moment geloven. (Bron: o.a. Willem Middelkoop, Patronen van bedrog, Tom Zwitser, Permafrost, Rik Min, 70 jaar leugens, bedrog en regime changes, Udo Ulfkotte, Gekochte journalisten) Elk land heeft een premier en een president. Sommige landen hebben een koning. De taak van een premier is het de regering te leiden, en de taak van een president (of koning) is het land - als eenheid - bij elkaar houden. Als een land door inmenging van buiten wordt aangevallen treden er mechanismes in werking die wij ons, westerlingen, (blijkbaar) niet (meer) kunnen voorstellen. Dan gaan de media deze woorden gebruiken om hun publiek op het verkeerde - door hen gewenst - been te zetten. Het NOS-journaal spant al decennialang de kroon. De Joegoslavië-oorlogen en de Irak-oorlogen werden op die manier - achter onze ruggen om - gevoerd. Naar mijn mening zijn of waren dictators: Franco (Spanje) Soeharto (Indonesië) Pinochet (Chili) Moebarak (Egypte) Somoza (Nicaragua) De sjah van Perzië Jeltsin (Sovjet-Unie) Mobutu (Congo) Salazar (Portugal) Papa Doc (Haïti) Al deze figuren zijn of waren dictators en zijn door staatsgrepen of regime changes (via de USA, via het Pentagon, via de deep state) aan de macht gekomen. Dit zijn rechtse krachtfiguren. Ze hebben soms jarenlang gevochten tegen links of tegen het socialisme en hebben de eigen hegemonie of het kapitalisme (meestal ook van de USA) in hun land willen herstellen. Irak, Afghanistan, Libië, Joegoslavië en Syrië kregen deze woordspelletjes – weggezet worden als 'dictator' en 'dictatuur' - voor hun kiezen. Ook noemen mainstream media hun regering consequent een 'regime'. Latijns-Amerikaanse landen zoals Venezuela en Nicaragua en alle vroegere Oost-Europese landen en de Sovjet-Unie kennen deze kleinerende en demoniserende opmerkingen ook, die feitelijk gewoon vormen van illegale inmengingen in andermans aangelegenheden zijn. Het resultaat van deze westerse woordspelletjes, dergelijke inmenging met geraffineerde psychologische methodes en communicatietechnieken, is dat er miljoenen slachtoffers worden gemaakt, allemaal omdat het Westen eigenlijk hun grondstoffen wil roven en de onafhankelijkheid van hun land niet accepteert. Wij, de westerlingen, worden gebruikt door tegenover ons die spelletjes naar buiten toe te legitimeren. Uit onze naam worden dan, achter onze rug om, landen gedestabiliseerd en hun economieën worden door middel van het mondiale neoliberalisme (kapitalisme/imperialisme) gelijkgeschakeld. Al die mensen die de afgelopen jaren in de Nederlandse pers dictator werden genoemd waren leiders van hun land in een opgedrongen oorlog met - wat ze dan zeggen - `vreedzame middelen’. Maar pervers is het wel. Daarom moesten en moeten deze leiders zwart worden gemaakt. De NATO wordt op die manier - van framen en opschrijven - wit gemaakt. Onwelgevallige leiders waren bijvoorbeeld Soekarno (in Indonesië), Ho Chi Minh (in Vietnam), Milosevic (in Joegoslavië), Fidel Castro (in Cuba), Poetin (in Rusland), Saddam Hoessein (in Irak), Kadhafi (in Libië), Stalin (in de Sovjet-Unie) en Assad (in Syrië). Het kenmerk van de meesten is dat ze een democratische legitimiteit hebben of hadden. Meestal gewoon gekozen waren of hun land bevrijdden of vrij hielden van onderdrukking en van westerse inmenging. Zij voerden als leus vaak 'socialisme of barbarij'. Uiteraard zijn deze leiders niet ongeschonden uit de strijd gekomen. Hun blazoen is door die strijd - het gebruiken van verdedigend geweld - uiteraard niet zonder smet gebleven. Maar wel in vergelijking met leiders uit de USA (bijvoorbeeld Truman en Bush), de UK (bijvoorbeeld Churchill), Hitler of Mussolini. Communisten steunen geen afscheidingsbewegingen Enschede, mei 2017. Communisten steunen natuurlijk altijd emancipatiebewegingen, zoals bijvoorbeeld de emancipatie van de Koerden. Ook steunen communisten altijd bevrijdingsbewegingen, zoals bijvoorbeeld het ANC en de PLO. Ook verzetsbewegingen mogen op de steun van communisten rekenen, zoals bijvoorbeeld in 1944/45 in Nederland en het volksfront van communisten (PFLP), socialisten, sociaaldemocraten (FATAH), nationalisten en moslims (Hamas) in Gaza tegen de terreuraanvallen van Israël. Alleen afscheidingsbewegingen steunen we niet. Vreemd genoeg doen rechtse mensen dat wel. Rechtse mensen steunden het uiteenvallen van Joegoslavië (in 7 delen), de Sovjet-Unie (in 15 delen) en het uiteenvallen van Palestina in een joods deel (Israël) en een Palestijns deel (de Westbank). Het dringt maar niet tot de PvdA, GL en de SP door dat afscheidingsbewegingen al meer dan 70 jaar worden gebruikt (zeg maar, misbruikt) om met moeite opgebouwde eenheidsstaten te ondermijnen. De SP zit zelfs de Molukkers te prijzen. En GL de afscheidingsbeweging op Java. Waar zijn ze toch mee bezig? Denken ze wel na? Of zijn ze zelf speelbal van het imperialisme? Daarom heb ik grote moeite met mensen die met geweld een Koerdisch deel van Turkije (en Iran, Irak en Syrië) willen afscheuren. Het lijkt me geen goed idee. Turken krijgen daardoor loyaliteitsproblemen en linkse Turken vinden het daarom al geen goed idee. Simpelweg gezegd wordt Turkije daardoor rechtser en rechtser; en fascistischer. Vrijheid bestaat niet Enschede, mei 2017 Ik zal hier proberen deze stelling over vrijheid - die er niet is - in relatie tot de economische positie van een persoon toe te lichten. Heeft een persoon wel vrijheid in westerse landen waar de mensen diep in de schulden zitten? In Nederland heeft minstens 1/5 van de huishoudens schulden en zijn er anderhalf miljoen woekerpolissen verkocht. Een geweldig onvrijheid. In India - in zijn feodale systeem - heeft men boeren en middenstanders tot in het tweede en derde geslacht met schulden aan zich weten te binden. Dat is allemaal economische slavernij. Een miljoenenwerkloosheid komt daar nog eens bovenop. Uitzichtloosheid is wereldwijd het kenmerk geworden van de jongeren van deze tijd. Tevens zal ik proberen iets over de logica van het economische systeem dat we hier hebben, te schrijven. Het kapitalistische economische systeem van schuldenafhankelijkheid. Een systeem waardoor bijvoorbeeld Grieken, Spanjaarden en Italianen eigenlijk geen vrijheid meer hebben; behoudens een bepaalde bovenlaag. Er is een hardnekkige liberale mythe, schrijft Peter Mertens in zijn boek Graailand, die rechts voorstelt als de kampioen van de vrijheid en links als een stroming die alleen gelijkheid voor ogen heeft. `Armoede, uitbuiting en sociale uitsluiting zijn een belediging voor de vrijheid.’ Wie elke maand al zijn energie moet gebruiken om de maand door te komen, kan geen levensplannen maken en heeft geen vrijheid. `Wil er sprake zijn van zelfontplooiing en vrijheid dan moet daar een economische en sociale basis voor bestaan.’ Zonder gelijkheid (gelijkwaardigheid) is er geen vrijheid en zonder vrijheid is er geen gelijkheid (gelijkwaardigheid). `Bevrijden is altijd het streefdoel geweest van consequent links. (...) Er is een wereld van verschil tussen het reëel bestaande liberalisme in de geschiedenis en het filosofisch liberalisme uit de boeken, argumenteerde de Italiaanse filosoof Dominico Losurdo.’ Aldus Peter Mertens. De twee hoofdvragen over de pensioenen Enschede, apr 2017. Hoe verdedigen wij ons als de mensen op een dag het niet meer pikken dat de premieopbrengsten al jaren en jaren veel hoger zijn dan alle aanvullende pensioenuitkeringen bij elkaar? (In 2014 bijvoorbeeld kwam er 30 miljard euro aan premies binnen en ging er maar 26 miljard euro aan aanvullende pensioenen uit!) Waar gaat dat enorme overschot - van gemiddeld 4 miljard per jaar (!!) - naartoe? Niet naar ons. Weten jullie wel dat de mensen wel eens heel kwaad kunnen worden als blijkt dat het inderdaad waar is dat de kosten van al die externe beheerders en andere tussenpersonen 4 à 5 miljard euro per jaar (!) bedragen? (volgens Omtzigt en Ulenbelt in 2014; Bron: NRC) Ik in elk geval wel. Pensioenen (III) Enschede, apr 2017. Met onze pensioenen zitten we met twee systemen door elkaar heen. Het AOW-systeem en het aanvullend-pensioensysteem. We moeten van die twee eigenlijk één omslagsysteem maken. Dan correspondeert de hoogte van de premie altijd met de hoogte van de uitkering. Dan hoeven we geen idioot hoge buffers meer aan te houden - momenteel 1400 miljard euro - en kunnen we van jaar tot jaar alles goed op het daadwerkelijk welvaartsniveau afstemmen. De meeste Europese landen hebben dat. Ons Nederlandse pensioengeld hebben we belegd in het kapitalistische systeem. Daar lopen we nu tegen allerlei grenzen aan. We zitten met zijn allen in drie orkanen tegelijkertijd. En er komen nog meer orkanen aan. Er wordt nu op al onze kassen tegelijkertijd een beroep gedaan: de sociale verzekeringen (werkloosheid en ziekte), de pensioenuitkeringen en ons sociale vangnet (de bijstand). Door alle crisissen die we nu hebben moeten de 'actieven' - de werkenden - onevenredig veel opdraaien voor alle 'inactieven', die er ieder jaar meer bijkomen door deze enorme stormen (orkanen) in het kapitalistische systeem. De verhouding actieven versus inactieven loopt scheef. Eigenlijk is socialisme de enige oplossing, maar wij hebben in Nederland nu al 70 jaar lang een 'verzorgingsstaat'. Die is weliswaar 'sociaal', maar het is geen socialisme. (Dan zouden de aandeelhouders alles betalen, in plaats van wij uit ons loon.) Wij betalen dus met ons eigen geld - het geld van de werkende klasse - onze eigen uitkeringen. De kapitalisten (c.q. de aandeelhouders, de kapitaalbezitters) betalen niks. Lees Piketty er maar op na. De verzorgingsstaat is aan de grens gekomen van wat redelijkerwijs in het kapitalisme - laat staan in de crisis van het kapitalisme - op te brengen is. Hoe hoger wij die uitkeringen met ons eigen geld – ons uitgestelde loon - maken, hoe minder de kapitalisten hoeven te bloeden. De verzorgingsstaat erodeert nu onder onze ogen, want het kapitalisme zit er aan alle kanten aan te plukken en van te profiteren. Het systeem is aan alle kanten lek. Overal zitten dure jongens van onze buffers te profiteren. Dijsselbloem zat gisteren nu wel op Henk Krol en zijn plan met de AOW te schelden, maar is zelf onderdeel van een veel groter probleem. Als sociaaldemocraat onderschat hij de vernielende werking van het kapitalisme. Hij denk niet regeltechnisch, niet ondernemend, niet verder dan zijn neus lang is en niet als een probleemoplosser. Ons aanvullend-pensioensysteem heeft nog een extra probleem. Het is weliswaar uitgesteld loon, maar het geld wordt belegd. Het is dus geen geld meer. Laat staan een spaarpot waar je zo maar even geld uit kan halen. Het is een onderdeel van het kapitalisme geworden. Een systeem dat steeds maar meer inactieven produceert. In een socialistische maatschappij zouden de ouderen met plezier beleggen voor de werkgelegenheid voor jongeren. In een kapitalistisch systeem daarentegen voer je geld aan miljoenen aasgieren. In een socialistische maatschappij zijn ook veel meer actieven en veel minder inactieven. Er zijn dus ook geen jaloezieproblemen. Pensioenen (II) Enschede, apr 2017. Als de rente op contant geld al minstens drie jaar nul is, en de aandelenkoersen - omdat geld lenen absurd goedkoop is - daardoor al jaren absurd overgewaardeerd zijn, en de grote Europese en mondiale economische crisis nog moet komen, is een lage rekenrente echt niet zomaar iets. Natuurlijk mogen wij niet op één hoop gegooid worden met banken en/of zakenbanken, en hun veel te lage buffers, maar Knot zuigt dat echt niet om ons - ABP, PGGM en anderen - te pesten uit zijn duim. Zijn pensioen - en zelfs de pensioenen van CDA’ers en VVD’ers - zitten er immers ook tussen. Iedereen in de FNV zegt wel dat de buffers geld opbrengen. Dat is op zich logisch. Er worden dan in de sectorraad door bestuurders getallen genoemd als `70% van jullie pensioenuitkeringen komt jaarlijks uit de buffers’, d.w.z. zijn essentieel voor de inkomsten die we jaarlijks hebben. Maar die inkomsten uit kapitaal zie ik niet naar de gepensioneerden gaan. Wel naar de buffers. De pensioenpremies zijn namelijk - zoals ik al 8 jaar betoog - elk jaar nog steeds voldoende gebleken voor de jaarlijkse pensioenuitgaven. Ik zie alleen maar dat het kapitaal van de pensioenfondsen steeds groter en groter wordt. De opbrengst van het kapitaal zelf verdwijnt dus naar het kapitaal! Paul Ulenbelt, Pieter Omtzigt en ik hebben jarenlang gememoreerd dat - al die jaren dat we dat nu weten - de inkomsten uit onze premies altijd nog groter zijn geweest dan de uitgaven aan onze uitkeringen. De premie-opbrengsten zijn dus al jarenlang genoeg geweest voor de lopende uitkeringen. Dan rijst - theoretisch - dus de vraag: waarom hebben we dan al meer dan 70 jaar überhaupt kapitaal? En waarom zo'n hoog kapitaal? Kapitaal dat we - theoretisch - niet nodig hebben. (Zie de hierbij ingesloten recente brief aan de twee progressieve Tweede Kamerleden en mijn oude brieven hierover naar bestuurders en enkele kaderleden.) Dat is de vraag waar ik mee worstel. Daarom moeten we een veel betere verdediging opvoeren dan alleen de kwestie van de rekenrente. Met alleen het rekenrente-verhaal komen we er niet. (Ook 50+ niet.) We moeten vooral ook goede macro-economische verkenningen maken en bestuderen, incl. goede prognoses van onze aandelen, onze obligaties en ons onroerend goed, van Wall Street en van de wereldwijde economische rampen die voor de deur staan. Waarom geven we niet 30% van de buffers - wetenschappelijk verantwoord gedoseerd - aan de pensioen-uitkeringsgerechtigden. Het is immers hun (ons) geld en geld van hun (en onze) voorvaderen. Vooral de lagerbetaalde uitkeringsgerechtigden kunnen het gebruiken. Per jaar profiteren een kleine honderd externe financieel deskundigen en anderen enorm van deze buffers. In 2014, berekenden Omtzigt en Ulenbelt, was er 4,5 miljard euro aan externe kosten! Dat bedrag gaat (jaarlijks!) naar een handjevol profiteurs, die miljoenen in rekening brengen als `financieel expert’ en zichzelf zelfs `onmisbaar’ noemen. (En volgens ons niet naar het reguliere kantoorpersoneel van onze pensioenfondsen.) En dan heb ik het nog niet eens over al diegenen (ondernemers, speculanten, et cetera) die al 70 jaar van het door ons (en onze voorouders) geïnvesteerde kapitaal hebben geprofiteerd. Pensioenen (I) Enschede, apr 2017. Er zijn in het verleden regelmatig vragen aan de minister gesteld over wat er per jaar binnenkomt (30 miljard in 2014) ('IN'); en wat er per jaar aan premies betaald wordt (26 miljard in 2014) ('UIT'). (Zie hoofdredactioneel commentaar NRC, bijgevoegd.) Ook is de minister de vraag gesteld waarom de kosten in dat jaar zo hoog waren, volgens Omtzigt in 2014 4,5 miljard. Voornamelijk uitgegeven aan externe adviseurs. (Los van de reguliere kantoorkosten?) Nu is het probleem: zijn de uitgaven na de oorlog altijd hoger geweest dan de opbrengsten? Dan hebben kapitaalbuffers theoretisch geen waarde. Wat voor doel hebben de buffers met uitstaande kapitaal bij pensioenfondsen dan eigenlijk (1400 miljard)? Kunnen al die buffers dan niet omlaag of - theoretisch - zelfs helemaal afgeschaft worden? Als er al 70 jaar genoeg aan premie per jaar binnenkomt om onze uitkeringen (die van de pensionado's) te kunnen uitbetalen, dan hebben we de buffers financieel niet nodig. Er is een kapitale speeltuin mee gecreëerd voor de financiële sector, die naar hartelust waardepapieren kan in- en verkopen; vriendjes van geld kan voorzien en torenhoge in- en verkooppremies kan innen over de ruggen van ons, de pensionado's. De mensen die aanvullende pensioenen hebben, willen dolgraag eindelijk antwoord op deze vragen. Want er zijn nog steeds mensen - kaderleden en bestuursleden van vakbonden en politieke partijen - die met een stalen gezicht zeggen dat de buffers nodig zijn omdat `de uitkeringen voor circa 70% bestaan uit de winsten van het kapitaal in de buffers’. Maar het IN- en UIT-verhaal elders op deze pagina spreekt dat 100% tegen! De minister geeft geen antwoord; en nergens in de SP- en CDA-stukken lees ik er meer over. 50 of zelfs 80 miljoen slachtoffers? Enschede, 22 nov 2016. Bijna alle boeken in het Westen over communisme zijn van elkaar overgeschreven. Behalve de boeken van EPO, een belangrijke uitgeverij in Antwerpen. Iedereen schrijft maar lukraak dingen op, waarvan veel uit andere boeken overgeschreven, zonder dat de informatie gecheckt is. Net zolang tot de mensen geloven dat het waar is. 50 of zelfs 80 miljoen slachtoffers heeft het communisme gemaakt, wordt er beweerd. Soms schrijven ze nu nog dingen op over Lenin en Stalin die al voor de Tweede Wereldoorlog niet waar bleken te zijn. Al voor de Tweede Wereldoorlog werden er getallen genoemd van 50 tot 60 miljoen... Alle verhalen over de Sovjet-Unie en China worden aangedikt of verzonnen met de bedoeling het communisme/socialisme in een vals daglicht te stellen en angstaanjagend te maken. In de hoop en de veronderstelling dat de bevolking in het Westen die kant niet zal opgaan; de kant van het socialisme. Deze al 100 jaar durende leugencampagnes zijn een uiterst succesvolle strategie gebleken. Terwijl het Westen juist honderden miljoenen slachtoffers maakt. Juist daarom zijn er zo ontelbaar veel leugens over ons, communisten, in omloop. Om dat allemaal te verdoezelen. De verleugening, de demonisering en de sabotage-acties gaan tot op de dag van vandaag door. Bekijk de berichtgeving in De Telegraaf, bij de NOS en juist in de Volkskrant, bij de VARA en bij de VPRO maar eens goed. Er word altijd geschreven dat er in China 50 miljoen mensen door honger van omkwamen. Dat is een heel verkeerde voorstelling van zaken. Gebeurtenissen uit die tijd worden in het Westen systematisch verkeerd uitgelegd. Revoluties mogen zogenaamd niet. Kijk naar de afgelopen 30 jaar, dan zie je dat het Westen wel revoluties mag maken; en links zou dat niet mogen? Onzin dus. Je mag in het Westen niet eens het kapitalisme 'in Frage stellen’. Je mag wel het socialisme 'in Frage stellen’. Het Westen is bij al die dingen over China, en over de Sovjet-Unie, volkomen hypocriet. Veel natuurrampen zijn in die donkere periode in China ontstaan door sabotage, tegenwerking van bepaalde boeren, landeigenaren en mensen uit de feodale structuren. Net zoals dat in de Sovjet-Unie in die bepaalde periode ook gebeurde. De getallen die genoemd worden in de anticommunistische pers, van 50 miljoen in China en 80 miljoen in de Sovjet-Unie, zijn volkomen uit de lucht gegrepen. De bewijsvoering aangaande die getallen is volstrekt onduidelijk. (Bij Stalin worden de 26 miljoen slachtoffers van Hitler er gewoon bijgeteld...) Slachtoffers Ludo Martens gaat in zijn boek Een andere kijk op Stalin uit van 9 miljoen doden in de hongersnood van 1921-1922. Dat kwam door westerse legers van Frankrijk en de UK, die toen op het platteland van de Sovjet-Unie oorlogvoerden tegen de communisten. De hongersnood in de Oekraïne van 1932-1933 had als belangrijkste oorzaak dat extreemrechts er net als nu veel macht had en bewapend was. En met alle mogelijke en onmogelijke middelen optrad tegen de communisten en tegen de collectivisatie van de landbouw. In de Tweede Wereldoorlog zijn er door het moorddadige optreden van de Hitlertroepen 30 miljoen slachtoffers gevallen aan de kant van de Sovjet-Unie. Door de zuiveringen van 1937-1938 kon het Rode Leger in 1945 uiteindelijk de overwinning op Hitler behalen in Berlijn. Na de Tweede Wereldoorlog zijn er 10 miljoen Duitsers 10 jaar lang vastgehouden in werkkampen in Siberië. Daar zijn de gruwelverhalen over Siberië (geschreven door Solzjenitsyn) grotendeels door ontstaan. De Duitsers moesten als wiedergutmachung werken in werkkampen. Omdat het Westen, en m.n. Duitsland, de Sovjet-Unie geen wiedergutmachung betaalde. Wel Israël, maar niet de Sovjet-Unie! Daarom hield Stalin deze Duitsers, soms wel 10 jaar, in werkkampen gevangen. Velen stierven daar gewoon een natuurlijke dood. China In China gebeurde iets soortgelijks. De Japanse troepen hebben hier veel leed berokkend, juist daarom kon de revolutie in 1948 uiteindelijk slagen. De Grote Sprong Voorwaarts was een geslaagd plan van Mao. Het Chinese volk werd gemobiliseerd en ging een stap vooruit. Voor die tijd was het apathisch en terneergeslagen. Na die tijd was alles sprankelend en bruiste alles van energie en plannenmakerij. Gorbatsjov Gorbatsjov heeft de Sovjet-Unie verraden. Eerst verbod hij de communistische partij van de Sovjet-Unie waar hij zelf de leider van was. Puur verraad. Toen stond hij toe dat de Amerikanen en Jeltsin de Sovjet- Unie in 15 aparte staten verdeelden. Toen stortte het socialisme in. Puur verraad. Ze hebben Gorbatsjov omgeluld of omgekocht. (We denken in Reykjavik toentertijd.) Het enige goede was dat de nucleaire oorlogsdreiging - tijdelijk - van de baan was. Immers, de Amerikanen wilden de Sovjet-Unie nucleair aanvallen en vernietigen. Dat willen sommigen overigens nog steeds met Rusland. Overigens is het ook verraad geweest van de Europese communistische partijen (m.n. die van Italië, Spanje, Frankrijk en Nederland, de 'eurocommunisten') die de Sovjet-Unie en het ideaal van socialisme niet langer wilden steunen. En dat kwam allemaal weer door de 100 jaar lang almaar voortdurende walgelijke anticommunistische propaganda en medialeugens, die op een gegeven moment de doorslag gaven bij wankelmoedige westerlingen en sommige leidinggevenden. De Werkgroep Palestina van de FNV Enschede, 15 mei 2016. Ik ben actief in de Werkgroep Palestina van de FNV (de WPF). Wat wil de Werkgroep Palestina? De solidariteit met de Palestijnse vakbeweging en arbeiders optimaal behartigen; de gelijkberechtiging helpen en de vrijwel uitzichtloze bezettingssituatie helpen beëindigen; het FNV-bestuur stimuleren na 2003 (eindelijk) te komen met een nieuwe MO-nota; het FNV-bestuur stimuleren zich publiekelijk te uiten, in Nederland (pers, Kamer) en internationaal (vakbondscongressen, zoals ITUC); de gelegenheid krijgen van het FNV-bestuur om in de bond breed te werven; contact onderhouden met de Palestijnse bonden, ook met vakbondsreizen; o.a. de olijfboomcampagne mede te ondersteunen. Dus opereren daar waar maar mogelijk, zoals op 1 mei, de dag van de internationale solidariteit. De bezetting van Palestina duurt nu al 68 jaar. Afscheiden een recht? Enschede, 21 okt 2015. Afscheidingsbewegingen denken in termen van eigen volk eerst. Afscheidingsbewegingen worden nooit socialistisch. Dat misverstand (zelfbeschikkingsrecht der volkeren) is ook bij Harry van Bommel en bij GL en de PvdA aanwezig. Die strofe van Marx en Lenin (zelfbeschikkingsrecht der volkeren) slaat eigenlijk alleen op gekoloniseerde landen. Anno 2015 niet (meer) op Walen, joden, protestanten in Noord-Ierland, Oost-Congolezen, Tamils, Tibetanen, tukkers, Friezen, Limburgers, etc. Dat is in de Helsinki-akkoorden (1975) Europees, wereldwijd - ook in Afrika - afgesproken. Je ziet wat een puinhoop er in India, Pakistan en Bangladesh (nota bene door Gandhi) is ontstaan door het verkeerd toepassen van deze stelling van de jonge Marx. Denk maar aan de joodse staat die zich afscheidde van Palestina; aan Kroatië en Kosovo die zich afscheidden van Joegoslavië. Denk maar aan Oekraïne, dat zich afscheidde van de Sovjet-Unie, etc. De Koerden hadden en hebben de plicht samen met de niet-Koerden heel Turkije te bevrijden (en socialistisch te maken). Daarom strijden communisten altijd in bevrijdingsbewegingen (binnen Israël, binnen Turkije, binnen Indonesië, binnen Spanje, binnen België, etc.) en zijn ze zelden of nooit actief in afscheidingsbewegingen (zeker niet als die geweld gebruiken). Het Turkse proletariaat is mij even lief als het Koerdische proletariaat. Ik geef mijn sympathie niet aan de een of aan de ander. Net zoals het joodse proletariaat mij net zo aan het hart gaat als het Arabische/Palestijnse (niet-joodse) proletariaat. Daarom ben ik ook tegen een tweestatenoplossing en voor een eenstaatoplossing, zoals het was voor 1948, toen Palestina (met geweld en inmenging van buitenaf) werd opgesplitst in een joods deel en een restdeel. Palestijnen en joden geen volk Enschede, 14 mrt 2015. Wat ik wil bereiken is dat mensen beseffen dat zoals joden geen volk zijn, de Palestijnen dat ook niet zijn. Palestijnen waren alle ingezetenen van Palestina. Die worden allemaal vervolgd. Niet alleen de Arabische of Arabisch sprekende bewoners. Ik spreek liever over bewoners van Palestina, het oude mandaatgebied van de UN. Communisten spreken zelden of nooit over het Nederlandse volk, maar over de bevolking van Nederland, incl. Marokkanen, Turken, etc.; dus alle ingezetenen. De bevolkingen van Nederland, Zuid-Afrika en Palestina hebben het recht hun land te bevrijden van een vreemde bezetter. Dat is het staatsrecht. Een volk zonder land heeft geen recht een land te bezetten of een land dat in eenheid leeft (China, de oude Sovjet-Unie, Indonesië, Palestina, etc.) op te delen. Zoals de Tibetanen, Koerden, Tsjetsjenen, zionisten, etc. wel doen/willen. Tenzij het vreedzaam kan verlopen. Een joodse staat? Enschede, 27 nov 2014. Het opdelen van Palestina in ‘een joods deel’ en ‘een Palestijns deel’ is absurd. Dat was in 1948 al absurd en dat is het nog steeds. Dat is inmiddels wel bewezen. Wat de Palestijnse bevrijdingsbewegingen willen is samenleven met iedereen die er woont - dus niet opdelen - en vergelijkbaar met de geschiedenis van die moeder uit de bijbel, wiens baby werd betwist. Salomon, die beroemde rechter uit de oudheid, zei `dan hakken we het kind maar in tweeën’. De echte moeder zei toen: `laat haar - die ander - die zioniste - hem dan (voorlopig) maar nemen’. Ze wist in haar hart dat ze hem/haar na 20, 30 of 40 jaar toch wel zou kunnen ontmoeten, en overtuigen een kind van haar te zijn.) De onechte moeder zei: `hak hem maar in tweeën...’ Toen ik eerder een keer deze metafoor van Salomon (aangaande Israël) op de weblog van Anja Meulenbelt gebruikte, kreeg ik de volgende opmerking terug (die ik de lezer niet wil onthouden): `Ik vind de vergelijking van de betwiste baby en de wijsheid van Salomon treffend. Dat is precies wat het is. Wat mij betreft een metafoor die vaker gebruikt zou mogen worden. Misschien nog wel de eenvoudigste manier om het duidelijk te maken.’ Geld maken Enschede, 21 okt 2012. Waarom laten we geld maken eigenlijk over aan private banken? Dat is natuurlijk een heel goede vraag, maar er leeft een groot misverstand bij het publiek, en dat is dat geld zomaar 'gemaakt' zou worden (door de banken). Dat is niet zo. Het wordt weliswaar gedrukt (door een drukker in opdracht van een bank), maar niet weggegeven of geconsumeerd. Het wordt uitgeleend! Uitgeleend aan een middenstander, een multinational of gewoon aan een persoon. De lener krijgt een stapel gedrukt papier. De bank krijgt al het geld (met rente) t.z.t. weer terug. Die rente (die een onderneming dan verdient aan de arbeid van de werkenden of aan een consument) gaat dan naar de aandeelhouder van die bank. Die aandeelhouder heeft een arbeidsloos inkomen. En dat is de definitie van kapitalisme. Geld is dus het probleem niet; maar de toe-eigening van de zogenoemde meeropbrengst van het geld. Dat is het probleem. In een socialistische maatschappij leent de overheid (de staat) bovengenoemd geld uit. Alle rente van alle leningen vloeit dan terug naar de staat: de overheid, de bevolking. Dat is socialisme. In het socialisme heeft de bevolking naast zijn geld verdiend uit arbeid, dus ook inkomen uit 'bezit' ('het bezit van het financieringskapitaal'). Bij kapitalisme vloeit alle 'verdiende' rijkdom terug naar individuen. Een socialistische samenleving is dus 1000 x socialer dan een kapitalistische maatschappij. De stellingen van Min Enschede, 16 okt 2012. Ik heb in de loop der jaren 12 stellingen geponeerd aan mijn vrienden in de NPK, CPN, VCN en NCPN. De meeste worden betwist. De meeste worden (nog) niet openlijk gesteund. Het betreft de volgende stellingen: 1. Afscheidingsbewegingen zijn fout; en moeten niet worden gesteund. Bevrijdingsbewegingen daarentegen zijn goed; en moeten wel worden gesteund. Afscheidingsbewegingen hebben (dus) geen recht zich met geweld af te scheiden. Bevrijdingsbewegingen hebben wel het recht hun land - al dan niet met geweld - te bevrijden. Het is immers hun land en niet het land van een bezetter of dictator. In dat licht moeten de Koerdische en de zionistische beweging als afscheidingsbewegingen worden gezien. De zionisten willen immers een joods deel van Palestina helemaal voor zichzelf hebben om er een joodse staat in te richten? De Koerden zowel als de joden horen gelijke rechten voor Koerden (in Turkije) en joden (in Palestina) te eisen. Dat is een reële eis en die zal dan ook in de loop van de jaren best (geweldloos) afgedwongen kunnen worden. Met geweld lukt dat niet. Want dan stoot je de bewoners tegen de borst. En dat is dan ook gebeurd. 2. Staatsrecht gaat voor volkerenrecht. Wij communisten hebben het nooit over volkeren. (Laat staan over eigen volk eerst.) Wij hebben het over de bevolking. En dan bedoelen wij iedereen, alle ingezetenen van een land. (Zie ook: volk - natie 10 dec.09.) Volkeren hebben geen eigen grondgebied en hebben in principe geen rechten. Staten hebben een bevolking en die bevolking heeft in principe gelijke rechten voor iedereen. Staten hebben inwoners ('bewoners') die allemaal een eigen identiteit hebben. En bijna altijd hebben deze bewoners meerdere identiteiten en/of achtergronden. 3. Staten zijn een noodzakelijk vehikel (net als bevrijdingsbewegingen). Daarbinnen heeft een persoon rechten. Daarbuiten vaak in het geheel niet. Links dient dit te accepteren. Als er geen rechten zijn voor bepaalde mensen of bepaalde groepen, dan heeft de bevolking het recht (al dan niet gewapend) in dat land (bijvoorbeeld in het Israëlische gedeelte van Palestina) in opstand te komen. Verzekeringen zijn bijna altijd staatsgebonden, zoals AOW, bijstand, werkloosheidsuitkeringen, maar ook pensioenen, etc. 4. Revoluties zijn het waard gesteund te worden; contrarevoluties dienen door links niet gesteund te worden. De 15 zogenaamde revoluties van de laatste 20 jaar zijn bijna allemaal contrarevoluties, bijv. Roemenië 1990. Twee of drie waren dat niet: Tunesië (2011), Egypte (2012) en Turkije (2013). 5. De strijd om de grond en de mensenrechten in Palestina is op te lossen met de eenstaatoplossing. Ik heb daartoe een stappenplan bedacht (het plan-Min). Stap a. Het eerste wat er in het Midden-Oosten moet gebeuren is dat de joodse kolonisten op de Westbank zich onder Palestijns gezag stellen, de PNA. De PNA is immers door de internationale gemeenschap als zodanig aangemerkt. (Gebeurt dit niet, dan is nogmaals onomstotelijke bewezen dat Israël een bezetter en kolonisator is. Stap b. Het tweede is dat er geen muur mag zijn tussen joden en Israëlische Arabieren. Het joodse proletariaat en het Arabische proletariaat is ons, wereldburgers, even lief. Dat uitgangspunt moet geaccepteerd worden door de internationale gemeenschap. De apartheid moet worden opgeheven. Israël is zoals ze nu is, een staat voor iedereen; niet alleen voor joden. Dat moet ook geaccepteerd worden door de internationale gemeenschap. Een staat, met de Westbank, Jeruzalem en de Gazastrook erbij, waar joden, moslims en christenen naast elkaar wonen en waar minderheden gelijke rechten hebben. Is dat nou zo moeilijk? Het wordt pas moeilijk als de zionistische leiders dit niet accepteren voor de joden en de joden terugtrekken uit Gaza en de Westbank (en ze dwingen in een joodse staat te gaan wonen)! Stap c. Gelijke rechten voor iedereen. 6. Aanvulling op het marxisme. In het marxisme zijn de begrippen ondernemer en aandeelhouder niet zuiver gedefinieerd. Ondernemers zijn niet de aandeelhouders! Aandeelhouders zijn de kapitalisten. Het zijn zij die slapend rijk worden. Ondernemers maken juist veel uren, 40, 60 of 80 uur per week. Zij horen dus ook tot de werkende klasse. (In China heeft men dat begrepen.) Aandeelhouders werken niet. Dat is juist het probleem. Die worden slapend rijk. Alleen maar omdat ze geld hebben geïnvesteerd!? 7. Aanvulling op het socialisme. Socialisme is het bezit van het financieringskapitaal: het nationale financieringskapitaal. In het socialisme profiteert iedereen van het feit dat de staat de aandeelhouder is van 90 tot 100% van de bedrijven. De staat beheert het nationale financieringskapitaal. Die sluist de meerwaarde - de winsten - weg naar plekken in de samenleving die er collectief toe doen. In het kapitalisme beheren klerken bij banken het nationale financieringskapitaal en die sluizen het weg naar individuele bezitters. 8. Over Stalin. Het bedenken van een theoretisch kader voor een andere maatschappij is één. Het veroveren van de macht is twee, maar het zien te handhaven van de macht in een verder bijna geheel kapitalistische wereld is het moeilijkste wat er is. En dat is dan ook gebleken. Lenin hoefde alleen maar op te boksen tegen een linkse binnenlandse stroming en een rechtse binnenlandse stroming, en na 1918 drie jaar tegen ongeregelde buitenlandse troepen van Britten, Fransen en 'Witten'. Stalin moest opboksen tegen de rest van de wereld. Hij moest zijn land en de verworvenheden van de bevolking verdedigen tegen de overweldigende troepenmacht van Hitler en in het Verre Oosten tegen de troepen van Japan. 9. Over de Holocaust en de leugens over 'het joodse volk': lees mijn boek over de Koude Oorlog. Zie elders op deze site. De zionisten hebben de Holocaust tot mythische proporties opgeblazen; net zoals ze dat met Anne Frank hebben gedaan. Waarom? Dat is de kwestie. 10. Over echte misdaden gesproken: er zijn vier enorme misdaden door de Europeanen gepleegd waarbij de inval van de Noormannen in Holland verbleekt. Dat is ten eerste de uitroeiing van de indianen in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika. Ten tweede de uitroeiing van de Aborigionals in Australië. Ten derde de uitroeiing van de oorspronkelijke bevolking van Nieuw-Zeeland. Alles verbleekt erbij, op de twee wereldoorlogen na. Gelukkig is het uitroeien van de Palestijnen nooit gelukt, maar de poging daartoe is wel een van de grootste misdaden ooit. 11. Over godsdienst. Het moge duidelijk zijn dat godsdienst de wetenschap in de weg staat. De Franse Revolutie heeft de eerste stap gezet voor bevrijding en heeft ons de scheiding van kerk en staat opgeleverd. Maar de laatste stap hebben we nog niet gezet: bidden en geloven. Die stap moet nog eens gezet worden. Wat is het nut van partijen als VCP , IS en Rode Morgen? Enschede, 11 sep 2012. Wat is het nut van partijen als ‘VCP’ (Verenigde Communistische Partij), de ‘IS’ (Internationale Socialisten) en ‘Rode Morgen’ (Groep marxisten-leninisten/Rode Morgen)? Iedereen die voor een socialistische maatschappij (zoals Marx) wil gaan (zoals Lenin deed) en die maatschappij - als hij er eenmaal is - wil verdedigen (zoals Castro doet en Stalin, Mao en Paul de Groot deden), is goed. En dan vallen er heel wat clubs in Nederland af. Ze verdedigen niks; nemen alleen de 'lusten' van het marxisme over en niet de ‘lasten’, zoals het verdedigen van socialistische landen. Er zijn vijf `soorten’ China Enschede, 30 aug 2012. Er zijn vijf te onderscheiden China's. Deze vijf verschillende systemen worden in bijna elke discussie op een hoop gegooid. Dat doen de media om verwarring te stichten. Er zijn industriële zones, er is Hongkong, er is Taiwan, er is China (waar het kapitaal beheerd wordt door de staat), en er is een kleine sector binnen China met 'beursgenoteerde ondernemingen'. In de industriële zones van China gaat 50% van de winst naar de algemene middelen; naar de staat. Daar bevinden zich de joint ventures (50%/50%). Met die winst wordt een groot deel van de staatshuishouding betaald, onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur en staatsinvesteringen. Daar krijgt ieder van de 1,2 miljard inwoners de revenuen van. Naast loon heeft iedere burger dus nog een parallel inkomen. Net als op Cuba. Dat inkomen (uit collectief bezit van de productiemiddelen) ligt in geld uitgedrukt soms hoger dan het inkomen uit arbeid. Dat tweede inkomen dat elke burger in een socialistisch land heeft, naast zijn loon uit arbeid, wordt vaak vergeten. In Hongkong en Taiwan is dat natuurlijk niet zo. Overigens geldt 50%/50% alleen in de industriele zones (die zich m.n. in het zuiden bevinden). In het gewone, socialistische China gaat er veel meer naar de staat. De staat is immers de geldschieter en (bijna altijd) de grootste aandeelhouder. Het geld is spaargeld van de spaarders. Ondernemers moeten in principe hun geld lenen van de staatsbank. Er zijn echter sinds kort uitzonderingen. Bij ondernemingen waar de staat aandeelhouder is gaat 100% van de winst naar de staat. Alleen in de industriële zones niet. En bij ondernemingen (in China) waar de beurs van China (die heel klein is) een rol speelt is elke procent aandeel evenzoveel procenten winst. Hier in Nederland weten we niet alles van China, maar wel dat vijf (volkomen) verschillende eigendomssituaties zijn. Dat bedrijven in socialistische landen geen winst zouden mogen maken is een denkfout. Ondernemers zijn daar echter geen kapitalisten. Je bent pas kapitalist als je aandeelhouder bent (en alle winst in de zakken van de aandeelhouders, private personen, terechtkomt). De Chinezen die al van voor de Tweede Wereldoorlog al in het Westen wonen, zijn nog een andere categorie (categorie 6). Die wonen - net als Taiwan- en Hongkong-Chinezen - in een kapitalistisch systeem. Kortom, het begrip ‘Chinees’ of het begrip ‘socialisme’ (in China of Cuba) is complexer dan men in Nederland denkt of in de media te horen of te lezen krijgt. De wereld is hard Enschede, 18 apr 2012. De wereld is hard. Het kapitalisme is hard. Revolutie is hard. Het verdedigen van een revolutie is hard. Zonder Stalin en Mao zaten we nog onder het fascisme en zat de helft van de wereld in de diepst mogelijke armoede. Zonder revolutie - op zijn tijd - geen evolutie. Evolutie is hard; keihard. Revolutie is hard; keihard. De wereld is hard; keihard. Er worden per dag miljoenen koeien, varkens en kippen geslacht en opgegeten. Dat is ook hard; keihard. De evolutie van het kapitalisme (in 3e, 2e en 1e wereld) is vanaf 300 jaar geleden tot nu toe 100 x zo gewelddadig als de Franse en de Russische Revolutie samen. Zowel kwalitatief als kwantitatief is dit correct. Politiek - zowel in actie, reactie en in cijfers - is nu eenmaal hard; keihard. Mijn generatie weet dat. De jongere generatie niet? Wat voor vakbond? En hoe? Enschede, 18 apr 2012. 1. Het is niet per se in ons belang één bond te hebben. Het is in het belang van onze klassenvijand om één bond te hebben. Eén aanspreekpunt. Eén punt om te belazeren, te bedonderen of om de top in te kunnen pakken. (We hebben dat de afgelopen 60 jaar gezien.) We moeten beseffen dat de vakbeweging al 60 jaar 'verdeeld' is, in o.a. FNV en CNV. Dus dat is het probleem niet. Natuurlijk streven we naar een ongedeelde vakbond, maar niet ten koste van alles of ten koste van een gigantische onoverzichtelijke kluwen van deelbelangen, waardoor we elke strijd bij voorbaat verliezen. Daar mag best iets verschuiven, wat mij betreft. Daar worden we niet per se zwakker en niet per se sterker van. Het doel is - ten eerste - een rechtvaardig inkomen te eisen. En - ten tweede - goede arbeidsvoorwaarden te eisen. 2. Private sector. In de sectoren met aandeelhouders moeten zware looneisen worden gesteld. Dit geldt voor de bouw, bondgenoten, grootmetaal, kleinmetaal, etc. Want in die sectoren wordt geld verdiend over de ruggen van de daar werkenden. Daar vloeien de winsten, de meerwaarde, naar het kapitaal, naar de bezittende klasse, die al stinkend rijk is en nog rijker wordt. Dat geld hoort door de werkenden daar te worden afgeroomd. De werknemers in een sector horen hun tegenstander te kennen. (En dat is niet per se de overheid.) 3. Overheidssector. In de sector overheid ligt dat ietsiepietsie anders. Daar vechten de werknemers voor een andere verdeling van de algemene middelen. Leraren, politie, onderzoekers, docenten en militairen ook. Maar in al die sectoren liggen de zaken verschillend. Politie, gevangenispersoneel en militairen behoren tot het repressie-apparaat. Leraren, onderzoekers, verzorgenden en docenten niet. Die moeten ieder hun eigen strijd kunnen voeren. (Die strijd is vaak politiek.) 4. Beroepsgroepen. Bonden die zichzelf alleen maar zien als beroepsgroepsbemiddelaar, zoals de AOB, maar ook politie- en militairenbonden moeten dat zelf maar uitmaken. Maar moeten zich niet bemoeien met - in hun ogen - te hoge looneisen in andere sectoren. 5. Zelfstandigen/eenpitters/freelancers. ZZP’ers moeten zich verenigen. Prima. Zeer nodig. Maar ze moeten beseffen dat ze in een geheel andere positie zitten dan loonafhankelijken. Ze eisen nu eenmaal een klus, geen loon. (Die strijd is een survival of the fittest. Net zpals boeren, tuinders en MKB’ers zich verenigen. Maar niet per se in FNV-verband. Meer in een ANWB-achtig verband.) 6. De arbeidersklasse is ongedeeld. Jongeren, ouderen en uitkeringsgerechtigden zijn geen aparte sectoren. Dat zou levensgevaarlijk zijn. Iedere sector heeft jongeren (die nog niks hebben op kunnen bouwen) en ouderen (die hun 'uitgestelde loon', hun pensioen, beschermen willen) en uitgestotenen uit het arbeidsproces. (Die strijd is grotendeels politiek.) 7. Centen. Alle loonsverhogingen liefst in centen, i.p.v. in procenten. Gelovig blijven? Enschede, 10 apr 2012. Hoe kunnen mensen gelovig blijven en denken dat er een god bestaat of leven na de dood, in deze tijd van wetenschappelijk onderwijs, televisie, film, bibliotheken, boeken, Dawkins, Philipse, et cetera? Israël is de laatste racistische staat (II) Enschede, 6 mrt 2012. En wel hierom: De vijf belangrijkste discriminerende basiswetten van de staat Israël zijn de Wet op de Terugkeer en de Wet op de Nationaliteit, die beide op ondubbelzinnige wijze vastleggen dat de staat Israël er op de eerste plaats is voor zijn joodse inwoners. Verder zijn er de Wet op de Grond; de Wet op Landonteigening; en de Wet op het Bezit van Afwezigen. Al deze wetten maken onderscheid tussen joden en niet-joden en geven joden haast alle rechten; en niet-joden bijna geen. Al de genoemde wetten zijn dus racistisch. 1. De Israëlische Wet op de Terugkeer is de wettelijke bekroning van het zionistische streven naar een zuiver joodse staat als oplossing van het joodse probleem. Krachtens deze wet heeft iedere jood ter wereld, ook al spreekt hij geen woord Hebreeuws en heeft hij het land nog nooit gezien, recht op toelating in Israël en op het automatische staatsburgerschap. De Arabieren die in 1948 hebben moeten vluchten of simpelweg verdreven zijn, hebben dat recht niet. In de Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring (1948) en de Wet op de Terugkeer wordt 'het joodse volk' als begrip juridisch verbonden aan de rechten en plichten van de staat Israël. Om tot het joodse volk te kunnen behoren moet je tot jood verklaard zijn, waarbij voornamelijk afgegaan wordt op het feit dat iemand de joodse godsdienst aanhangt, of dat zijn (voor)ouders dat deden. Omdat de joodse staat Israël het begrip nationaliteit in zijn wetgeving verbindt met zaken als 'ras' en godsdienst, strekt dit begrip zich niet alleen uit tot zijn eigen bevolking, maar ook tot miljoenen mensen buiten de staat, die gemanipuleerd en behandeld worden alsof ze Israëliërs zijn. Wettelijk vastgelegd is dat zij zullen kunnen profiteren van de privileges die gelden voor die joden die in het omstreden gebied zelf wonen. Een zeer bijzonder aspect van deze apartheidswetgeving wordt nog gevormd door de huwelijkswetgeving, waardoor het in Israël voor Palestijnen onmogelijk is een burgerlijk huwelijk te sluiten. 2. Via deze Israëlische wetgeving is bepaald dat alle grond van deze instelling het onvervreemdbaar eigendom is van het joodse volk, hetgeen er in gewoon Nederlands op neerkomt dat de grond niet aan niet-joden verkocht of verpacht mag worden. Bovendien mogen op deze grond geen niet-joden in loondienst tewerkgesteld worden (al wordt daar door gebrek aan goedkope arbeidskrachten voor de kibboetsen de hand wel mee gelicht). Alles wat uit de zionistische ideologie voortkomt, komt slechts ten goede aan de joodse inwoners van de staat. Daarom wordt er zo vaak gesproken over 'joodse landbouw', 'joodse huisvesting', 'joods onderwijs', en nog meer: sociale diensten in de zionistische staat die er alleen voor joden zijn. Met tegenzin laat de staat iets van zijn opbrengsten aan zijn niet-joodse inwoners toekomen. 3. In de Wet op het Bezit van Afwezigen en de Wet op de Landonteigening wordt geregeld hoe grond in beslag wordt genomen. Arabieren wordt een aandeel - in enigerlei vorm - in grond die in joods bezit is, ontzegd. Onderdelen van die wetten zijn de status van 'de landbouw-nederzettingen', de status van de persoon die 'landbouwgrond bezit of daartoe gerechtigd is', of 'de gebruiker voor wie een watertoewijzing is vastgesteld' en die `onwettig gebruikmaakt’ van grond of water. De overtreder stelt zich bloot aan de kans op `beëindiging van zijn rechten op die landbouwgrond en van zijn persoonlijke toewijzing van irrigatiewater’. `Onwettig gebruik’ van landbouwgrond regelt dat de pachter de genoemde rechten kunnen worden ontnomen. In het kader van deze wettelijke structuur vinden de landonteigeningen, de verdrijving en de onderdrukking van niet-joodse burgers plaats. Daarom zijn - volgens deze zionistische ideologie, deze Israëlische wetten - de 'niet-joodse' Palestijnse Arabieren in Israël en op de Westbank tweederangs burgers. Daarom ook kunnen gevluchte Palestijnen in Libanon, Syrië, Egypte en Jordanië niet terugkeren naar hun vaderland. Israël is de laatste racistische staat(I) Enschede, 6 mrt 2011. En wel hierom: De 11 belangrijkste verklaringen en resoluties (van de UN en anderen): 1. De 'Balfour Declaration' (1917). De bezetters van Palestina, de Britten, 'geven' joden 'een joods tehuis' (geen staat). (Palestijnen gaan niet akkoord.) 2. Het 'plan Dalet' (1948). Een verdelingsplan. (Palestijnen gaan niet akkoord.) 3. UN-Resolutie 181 (1947). Verdelingsplan voor Palestina. (Palestijnen gaan niet akkoord.) 4. UN-Resolutie 194 (1948). Recht op terugkeer Palestijnse vluchtelingen. (Palestijnen deels akkoord.) 5. UN-Resolutie 242 (naar aanleiding van de juni-oorlog, 1967). Het Palestijnse vraagstuk wordt gereduceerd tot een vluchtelingenvraagstuk. (Palestijnen gaan niet akkoord.) 6. UN-Resolutie 338 (naar aanleiding van de oktober-oorlog, 1973). Een staakt-het-vuren-oproep en een oproep om te gaan onderhandelen. (Palestijnen gaan deels akkoord.) 7. UN-Resolutie 3237 (1974). De Palestijnen krijgen de status van waarnemer in de UN. 8. UN-Resolutie 3246 (1974). De Palestijnen krijgen recht op gewapend verzet. 9. Oslo-akkoorden (1993-1995). Akkoorden Israël/USA en de PLO. (Palestijnen gaan uiteindelijk niet akkoord.) 10. Slotverklaring Camp David (2000). Akkoorden Israël en de PLO. (Palestijnen gaan uiteindelijk niet akkoord.) 11. UN-Resolutie 1397 (2002). Palestijnen krijgen recht op een 'Palestijnse staat'. (Palestijnen en Israëliërs niet akkoord, want de meeste Palestijnse bevrijdingsbewegingen zien 'een Palestijnse staat' hooguit als eerste fase in de bevrijding van Palestina) Bron: Robert Soeterik (Red.), De verwoesting van Palestina, Stichting Palestina Publicaties. 2008. ISBN 978-90-804293-2-1 Socialistische maatschappij Enschede, 27 dec 2011. Waarom ik socialisme wil en geen kapitalisme? Dat is op de eerste plaats vanwege de uitbuiting van arbeiders (de werkende klasse) in het kapitalisme, maar vooral ook omdat kapitalisme periodiek automatisch tot massawerkloosheid leidt en automatisch tot imperialistische oorlogen. Het kapitalisme brengt per definitie - vanwege het primaat van kapitaal boven arbeid - de vrede in gevaar. Een socialistische maatschappij kent geen periodieke crisissen meer. Kent geen werkloosheid. Een socialistische maatschappij kent ook geen automatische behoefte aan oorlogen. In een socialistisch land hoeft men ook geen belasting te betalen zoals we dat in het Westen kennen, maar worden alle kosten van de overheid betaald uit de winsten van ondernemingen. Israël is een racistisch land Enschede, 11 nov 2011. Relevant Israeli legislation and proposed legislation Acts: 1. Law of Return (1950) 2. Citizenship Law (1952) 3. Covenant between the Government of Israel and the Zionist Executive (1952) 4. World Zionist Organization-Jewish Agency (Status) Law (1952) 5. Keren Kayemeth le-Israel Law (1953) 6. Covenant with Zionist Executive (1954, 1971) 7. The Chief Rabbinate of Israel Law (1980) 8. The Flag and Emblem Law (1949) 9. The State Education Law (1953) and its 2000 amendment 10. Absentee Property Law (1950) 11. The Land Acquisition Law (1953) 12. Basic Law: Israel Lands [The People’s Lands] (1960) 13. Agricultural Settlement Law (1967) 14. Basic Law: The Knesset (1958), Amendment 9 (1985) 15. The Israel Land Administration (ILA) Law (2009) 16. Amendment (2010) to The Land (Acquisition for Public Purposes) Ordinance (1943) 17. The Admissions Committees Law (2011) 18. The Israel Lands Law (Amendment No. 3) (2011) 19. The Economic Efficiency Law (Legislative Amendments for Implementing the Economic Plan 20. Absorption of Discharged Soldiers Law (1994) [2008 amendment] 21. Absorption of Discharged Soldiers Law (1994) (Amendment No. 12) (2010) 22. Law (2011) to Amend to the Budgets Foundations Law, Amendment No. 40 (The `Nakba Law’) 23. The Regional Councils Law (Date of General Elections) (1994) Special Amendment No. 6 (2009) 24. Duty of Disclosure for Recipients of Support from a Foreign Political Entity Law (2011) (“NGO Foreign Government Funding Law”) Bills: 1. Bill to amend the Citizenship Law (1952) imposing loyalty oath for persons seeking naturalization in Israel and Israeli citizens seeking first ID cards 2. Bill (2009) to amend the Basic Law: Human Dignity and Liberty and limit the judicial review powers of the Supreme Court to rule on matters of citizenship 3. Bill Granting Preference in Civil Service Appointments to Former Soldiers 4. Bill Awarding Preferences in Services to Former Soldiers 5. Bill to Prohibit Imposing a Boycott (2010) (“Ban on BDS Bill”) 6. The Associations (Amutot) Law (Amendment – Exceptions to the Registration and Activity of an Association) (2010) (`Universal Jurisdiction Bill’) 7. Bill to Protect the Values of the State of Israel (Amendment Legislation) (2009) (`Jewish and Democratic State Bill’) 8. The new cinema bill – would regulate and condition that any state funds would be given to film makers only after they have signed a loyalty declaration to Israel and its institutions as ‘a Jewish state’. Hoe begon de schuldencrisis? (een boekbespreking) Enschede, 12 sep 2011. Vincent Bakker was zo’n dertig jaar geleden de eerste in Nederland die doorhad dat er een wijdverbreide praktijk bestond van geld uitlenen om vooral staten, maar ook gewone mensen, schulden te laten maken. In zijn boek De krach van het kapitaal uit 1985 meldt hij al dat men systematisch aan zwakke landen, zwakke personen en zwakke partijen geld uitleende; en dat dit toen al door vele bankiers rampzalig werd gevonden. Zij hielden echter allen, naar buiten toe, hun mond, aldus Bakker. Zijn boek beschrijft de periode van de beroemde Unctad I- en Unctad II-conferenties in Zuid-Amerika in de tijd dat hij maar 'gewoon reporter' was bij Vrij Nederland. Hij werd uitgezonden door Vrij Nederland om die conferenties bij te wonen. Weekbladen publiceerden er dus ook wel over, maar niet in de bewoordingen die hij in zijn boek wel hanteert. Hij meldt dat hij op een van die Unctad-conferenties van Onno Ruding onder vier ogen had gehoord dat dit beleid `angstaanjagend’ was en `onherroepelijk zou moeten leiden tot een catastrofe’ (p. 215). Bakker noemt in dat boek als eerste de serieuze mogelijkheid van een bankrun (p. 218). Hij heeft het al over 'de komende krach van het kapitaal'. Weinigen dachten nog in die termen. Hooguit een paar marxisten en communisten. Maar die werden door de weekbladen en zeker door Vrij Nederland niet serieus genomen. Die werden zonder meer geboycot. Hij begint in zijn eerste hoofdstuk, `De bom onder de banken', al onmiddellijk met het probleem dat hij ter plekke ontdekte scherp te stellen met de verzuchting: 'Hoe sommige bankiers de dolgedraaide kapitaal-carrousel van 3.000.000.000.000 dollar proberen af te remmen.' In 1982 was er een financiële crisis in Mexico; in 1984 in Argentinië en in 1985 was er een serieuze crisis van Amerikaanse spaarbanken. Maar toen al werden er dingen rondgebazuind als: 'Je moet je schulden niet - of nooit – afbetalen.' Onze ABN-man Batenburg zei zelfs `Afbetalen is onzin. ‘Dat kan helemaal niet’. ‘Het gaat erom een persoon of een instelling voor eeuwig aan ons te binden’. ‘Zodat we een geldbron hebben die altijd maar blijft doorlopen’. Het IMF speelde hierbij volgens velen toen al een aantoonbaar averechts werkende rol. Bakker laat een bankier anoniem aan het woord die vertelde dat hij vond dat alle banken genationaliseerd moesten worden. Dat was volgens hem de enige manier om deze noodlottige vormen van geld uitlenen te doorbreken. De conclusie van Bakker was toen al dat het `onontkoombaar is dat het internationale geldwezen failliet is’. Ik heb hem in 2007 uitgebreid getelefoneerd en gemaild, maar hij is niet langer bereid en 'voelt zich niet meer in staat' zich te bemoeien met de huidige discussie. Ik kreeg dan ook geen interview. Hij was nu geen journalist meer, liet hij weten. Ik zal me daarom beperken tot enkele ook nu nog belangrijke passages uit zijn opmerkelijke, toen niet opvallende boek. Oud-president J. Zijlstra formuleerde tegenover hem het probleem met schuldenlanden als volgt: `Omdat die landen zoveel schulden hebben, willen banken geen geld meer geven. Maar als die landen geen nieuw geld krijgen, kunnen ze hun schulden niet afbetalen.’ Anno 2011 is dit dilemma in volle glorie te zien in Griekenland. `Transnationale banken ontsnappen al decennialang aan de controle van nationale autoriteiten.’ (p. 16) Sterker nog: `een groot aantal verantwoordelijkheden die vroeger rustte op staten - het beheer van internationale monetaire en financiële zaken - ligt thans in handen van multinationale banken.’ (p. 16) Het schijnt dat de hele Nederlandse begroting, het hele betalingssysteem van Nederland, uitbesteed is aan de Amerikaanse Golden Sachs-bank. (Bron: NRC 2011) Deze uitverkoop van bevoegdheden is dus al heel lang gaande. De olie-dollar-geldmachine is veertig à vijftig jaar geleden opgetuigd. Vincent Bakker beschrijft dat hele proces. Dat geld werd gebruikt om uitgeleend te worden tegen zo hoog mogelijke rentes voor een zo lang mogelijke tijd. Ooit is deze kapitale geldmachine nog opgezet door Mao. Hij zou in 1949 de schaarse dollars die China verdiende in de handel met het buitenland weggehaald hebben bij Amerikaanse banken en gedeponeerd bij een bankje in Parijs, de 'Banque Commerciale pour l'Europe du Nord', een bank die in handen was van de Sovjet-Unie: 'Eurbank'. De Sovjets waren feitelijk de uitvinders van de eurodollar. Londen werd uiteindelijk het centrum van deze Euro-valutamarkt. Hier belandden in de jaren vijftig dollars die in de USA niet langer door de monetaire autoriteiten werden gewenst: ze waren overbodig. (p.30) De USA schoof miljarden dollars hulp af aan het verwoeste Europa. Dat veroorzaakte toenemende tekorten op de Amerikaanse betalingsbalans. Als spiegelbeeld daarvan boekten Europese landen steeds grotere overschotten en dat maakte een liberalisering mogelijk van hun handels- en betalingsverkeer. Later gingen oliesjeiks overtollige oliedollars inbrengen in dit leen-en-schuldenstelsel. Zo stapelden de dollars zich op in Europa of op Europese rekeningen in de USA. Amerikanen zeiden toentertijd: `Wat is er mooier dan het buitenland voor je invoer laten betalen met groene briefjes - biljetjes die je nooit meer terugziet omdat vreemde landen die aan elkaar gaan uitlenen?’ (p. 46) Hoofdrolspeler was in die tijd de Griek Minos Zombanakis. Hij bedacht een revolutionair systeem om 'schulden aan de man te brengen'. Hij veranderde het bankieren van karakter. Zombanakis ging de boer op als handelaar in geld. Hij praatte iedereen leningen aan. (p.32) Van 1969 tot 1972 verdubbelden de schulden van ontwikkelingslanden. De geldcarrousel ging steeds harder draaien en in 1981 deden aan de top duizend banken mee uit meer dan 50 landen. In 1979 begon men zich al zorgen te maken over de schuldenlast die hierdoor zeer risicovol werd opgebouwd. Zijlstra formuleerde het in zijn jaarverslag als volgt: `Steeds meer begint het besef door te dringen dat zulks (schulden opbouwen) niet bevredigend is.’ (p. 44) Elders zei Zijlstra toentertijd: `De banken komen met deze oninbare schulden in grote moeilijkheden.’ Maar wie wil weten waarom banken zich zo genereus toonden tegenover arme landen, staat voor een raadsel. Iemand, in het boek van Vincent Bakker, zei: `Het is een van de markten die nog volledig vrij is. Geen enkele overheid heeft hier vat op.’ Een ander: `We maken geen promotie als we geen leningen afsluiten.’ Weer iemand anders: `We begonnen leningen aan te prijzen bij klanten die zich er niet eens van bewust waren dat ze die nodig hadden of konden krijgen.’ Koerden Enschede, 12 sep 2011. Het is voor mij duidelijk dat de Koerdische strijd funest is voor de Turkse linkse beweging. Dat is met alle afscheidingsbewegingen het geval. Zij schaden de strijd voor een betere regering. Een regering die beter is voor iedereen; elke bevolkingsgroep. In Turkije is de linkse beweging geëlimineerd. Dat is de schuld van de Koerden. Daar komt nog bij dat Israël de Koerden (de PKK) hoogstwaarschijnlijk al jaren helpt. Irakees Koerdistan hebben zij ook geholpen. In de oorlog van 1974-75 van de Iraakse Koerden tegen Saddam Hoessein, werden de Koerden geholpen door Iran, in samenwerking met Israëlische 'adviseurs', waaronder artillerie-eenheden. De hulp stopte abrupt in 1975, nadat de sjah in Algiers een akkoord had getekend met Saddam over onder meer de loop van de grens in het midden van de Shatt al-Arab bij Basra. Het Koerdische front stortte daarop in. Het is niet onmogelijk en zelfs waarschijnlijk dat de contacten van Israël met de Iraakse Koerden desondanks altijd zijn blijven bestaan. Het is een bekend gegeven, dat Israël altijd de partij steunt die verdeeldheid creëert. Dat vindt plaats in Rusland, waar Israël in het verleden partij koos voor Georgië. Het vindt plaats tussen de landen India en Pakistan, waar Israël beide partijen van wapens voorziet en bovendien verdacht wordt van de gepleegde aanslagen in India. Het steunen van de PKK vindt ook al heel lang plaats, soms in het geheim, soms openlijk. Waarom men Chroesjtsjov goedpraat en Stalin niet Enschede, 17 aug 2011. Chroesjtsjov deed na de Tweede Wereldoorlog en na de dood van Stalin in 1954 een greep naar de macht. Het socialisme was toen al met veel bloed, zweet en tranen opgebouwd. Chroesjtsjov kwam dus in een gespreid bedje. Daarna steeg het Chroesjtsjov naar de bol. Zoals hij tegen Nixon op de wereldtentoonstelling in de USA te keer ging over ijskasten die in het socialisme beter zouden zijn, was onnozel. Wat hij met zijn schoen deed in de algemene vergadering van de UN was gênant. In 1956 viel Chroesjtsjov met tanks Hongarije binnen. Stalin zou dat waarschijnlijk niet gedaan hebben. Dan over de slachtoffers van Stalin. Die slachtoffers zijn en blijven een tragedie. Daar valt veel over te vertellen. Zeker over de aantallen. (Daarover elders.) Sommige kwaadwillende schrijvers tellen de 26 miljoen slachtoffers van Hitler in de Sovjet-Unie op bij de aantallen op die men aan Stalin toeschrijft. `Dan had Stalin ook maar op zijn rug moeten gaan liggen’ (...) `en niet zo terug moeten vechten’. (Radio Free Europe, Radio Liberty, Radio Vaticaanstad, Discovery Channel en vele andere anticommunisten) Na de tragedies en de zware verliezen kon men in de periode 1945-1954 uiteindelijk wel 800 miljoen mensen in de vaart der volkeren omhoog stuwen en in 1948 nog eens 1200 miljoen Chinezen bevrijden. Zelfs West-Europa is door Stalin van het fascisme bevrijd. Onze burgerlijke vrijheid in West-Europa hebben we aan Stalin, de communistische partij en de heldhaftige volkeren van de socialistische Sovjetrepublieken te danken. Laat voor de huidige generaties duidelijk zijn dat dit allemaal een succes van het socialisme/communisme was. De rol van het geweld Enschede, 17 jul 2011. Het kapitalisme gaat onvermijdelijk over naar een stadium van imperialisme en tenslotte naar een soort fascistische wereldorde. We zitten er al decennia middenin.[1] Het systeem beschouwt zich als het ware als de eigenaar van alle hulpbronnen in de gehele wereld en eigent ze zich uiteindelijk allemaal toe. Het bepaalt sinds het vallen van de muur het leefniveau van bijna alle 6 miljard mensen in de wereld. Het systeem gebruikt natuurlijk wel alle middelen om dit te verhullen, te verdoezelen en probeert - via de massamedia en andere culturele uitingen - de mensen via heimelijke wegen aan te praten dat dit uiteindelijk het beste voor iedereen is. Een alternatief, zoals bijvoorbeeld socialisme, wordt momenteel op alle mogelijke en onmogelijke manieren als irrelevant en niet werkbaar neergezet; progressieve leiders worden gedemoniseerd. Feitelijk is de huidige wereldorde een situatie van verkapt fascisme. Echte democratie bestaat niet meer. Laat staan volksdemocratie. De bevolking van ieder land heeft het recht om in opstand te komen en het systeem in eigen land te vervangen door een socialer systeem: het socialisme. Dat kan alleen maar slagen als de meerderheid van de bevolking achter een dergelijke revolutie of omwenteling staat. Eerder geweld gebruiken of een revolutie initiëren heeft geen zin. De machthebbers kunnen dan gemakkelijk terugslaan met een contrarevolutie.[2] In een dergelijke fase spelen communisten natuurlijk een belangrijke rol. Progressieve mensen ook. Sociaaldemocraten - uit de aard van het beestje - meestal niet. Intellectuelen, studenten en wetenschappers weten het altijd beter, maar de intriges en de leugens die het Pentagon fabriceert, worden door dit soort mensen niet begrepen. Intellectuelen zijn vaak heel dom. Politiek gezien. De geschiedenis is er vol van. Ze trappen vaak als eersten in de medialeugens. In dit geval medialeugens die al 60 tot 100 jaar verteld worden over communisten en communistische partijen. Sartre werd gaande zijn leven maoïst. Drama natuurlijk. De CPN brak al heel vroeg met deze man en zijn ideeën; ook met Marcuse brak de CPN al vroeg; allemaal wartaal. De tragedie van de Europese maoïsten is dezelfde als de tragedie van de Trotskisten, ze weten (wisten) het altijd beter dan de Europese communistische partijen.[1] Veel studenten trapten erin; het heeft iets te maken met wat Marcus Bakker altijd noemde een 'vals klassenbewustzijn'. Ik ken/weet geen betere verklaring. (Veel studenten komen uit de middenklasse of vallen er weer naar terug. De middenklasse wordt immers altijd gebruikt en misbruikt.) Dat 'valse klassenbewustzijn' is ook een verklaring voor het radicalisme indertijd bij aanhangers van de Baader Meinhofgroep en de Rode Brigades (en nu soms weer bij sommige antiglobalisten). De CPN en de NCPN hebben zich daar altijd al van gediscussieerd met het argument van `vals klassenbewustzijn’; niet met je beide benen 'in de modder hoeven te staan', wat de werkende klasse wel moet. Met gevolg dat communistische partijen nog meer gehaat werden door studenten en intellectuelen. (In Irak anno 2005 is de communistische partij, die met één zetel in de adviesraad zit, hetzelfde lot beschoren.) Gelukkig is het maoïsme verdwenen. Vietnam heeft hoogstpersoonlijk Pol Pot nog moeten verdrijven. Dat werd ook niet begrepen door 'burgerlijk links' en 'radikaal links'; de Volkskrant voorop.[3] De maoïstische partij van België (PvdA/B) is bijvoorbeeld na lang zoeken op het 'rechte spoor' gekomen. Vergeef me de uitdrukking. Want wat is recht? Ieder land en elke communistische partij heeft zijn eigen ellende en crisissen op te lossen; en dat is vandaag de dag haast ondoenlijk. Leugens regeren de media: Tonkin-incident, Timisoara, Srebrenica (waarvan Milosevic nog steeds de schuld krijgt), massavernietigingswapens in Irak, jarenlange no-fly-zones in Noord- en Zuid-Irak, 40 jaar boycot (zeg maar wurging) van Cuba, demonisering van Arafat, etc. etc. De Europese maoïsten zijn gelukkig op de mestvaalt van de geschiedenis beland. Mao zelf niet; of beter gezegd iets minder. Immers, China heeft het recht zijn eigen ‘loop der geschiedenis’ te bepalen. Toen was geweld blijkbaar noodzakelijk. In de Sovjet-Unie was dat in de periodes 1917-1919, 1920-1924, en 1939-1944 blijkbaar ook noodzakelijk. Over de rol van het geweld is links natuurlijk nog steeds niet uitgepraat. Vroeg of laat komt er een moment dat het laatste zetje tegen een 'vermolmd systeem' gezet moet worden, maar eerst moet er te allen tijde voldoende steun zijn voor 'dat' geweld, dat 'dan' – God mag weten wanneer en waar - gebruikt zal gaan worden.[4] Dat vergat Sartre. Dat vergeten veel middleclass 'burgers'.[5] Dat aspect mis ik in de boeken (over geweld, wat zijn utopieën en het neoliberalisme) van Hans Achterhuis. Hij mist de kern van deze drie belangrijke zaken: geweld, socialisme en kapitalisme. Maar het is wel zo dat als een revolutionaire partij geen brede steun heeft, een revolutionaire partij ook niet het recht heeft geweld te gebruiken. Daarom moet er eerst en met alle (geweldloze) middelen een 'parallelle macht' gemaakt worden. (Deze term is van de Italiaanse communisten.) Pas op het allerlaatste moment, in een revolutionaire situatie, kan dan geweld nodig blijken; of misschien is het dan niet eens meer nodig. VOETNOTEN: [1] Een keer was het heel duidelijk, namelijk rond 1933. Het fascisme kwam de vorige eeuw openlijk aan de macht: in Japan, in Italië en in Duitsland. 20 landen steunden het (Roemenië, Spanje, Portugal, Polen, de Baltische Staten, etc). Nu, 90 jaar later, dreigt het fascisme weer openlijk aan de macht te komen. Oorlogen van de NATO in Joegoslavië, Irak, Afghanistan en Libië; nota bene allemaal zonder oorlogsverklaring. Puur fascisme. [2] Dat zag je in Chili (1975), Indonesië (1965) en Venezuela. In tegenstelling tot in China (1945) en Cuba (1956). [3] De trotskisten zijn helaas nog immer actief en nog immer bezig communistische partijen en/of communistische leiders belachelijk te maken. Ze zitten nog steeds op de toer dat ‘socialisme in een land’ (zoals in Cuba) niet kan, en derhalve wordt door hen het 'streven naar een socialistische maatschappij', belachelijk gevonden en keer op keer – liefst via de media - belachelijk gemaakt. Daarmee geven ze er dus blijk van geen enkele oplossing te hebben; zelfs geen utopische. Ze spelen de klassentegenstander in de kaart. [4] Terrorisme is geweld dat communistische partijen afkeuren. Het geweld dat communistische partijen kennen is van een geheel andere orde – zie boven - en nooit gericht op burgers, marktpleinen, kerken, synagogen, moskeeën, etc. Terrorisme wordt juist altijd gebruikt door de 'klassentegenstander' om de goede 'maatschappelijke krachten' in diskrediet te brengen. Bijvoorbeeld Israël, dat dit soort geweld bij bepaalde lieden provoceert om in te kunnen grijpen; en bijvoorbeeld in het begin Hamas juist heeft mee helpen oprichten, tegen de echte bevrijdingsbeweging, de PLO. Bijvoorbeeld het Pentagon, dat altijd wel een verdwaalde anarchist of een afscheidingsbeweging gebruikt om te provoceren, bijvoorbeeld het UCK en de Bosnische 'moslims' om Milosevic de schuld te kunnen geven. [5] Het begrip 'middenklasse' is essentieel om de hedendaags onderhuidse 'klassenstrijd' te begrijpen. Er zijn twee fundamenteel elkaar uitsluitende klassen: de bezittende klasse, die niet hoeft te werken voor haar geld en de werkende klasse die per se, gedurende een bepaalde periode in haar leven, moet werken (incl. voetballers, vutters, middenstanders, managers zonder kapitaal, etc.). Er bestaat tussen deze twee klassen een mengvorm – 'parttime bourgeois, parttime proletariaat' - maar dat doet niet ter zake (dat is een kwestie van integraalrekening en voer voor de wiskundigen onder ons). (Zie artikelen van Rik Min over 'parttime bourgeois' op internet.) De kwestie waar het om gaat is dat de middenklasse, als scharnierpunt, door het kapitalistische systeem altijd wordt gebruikt of misbruikt, en bijna altijd en overal terugvalt naar de 'verkeerde kant'. Dat heeft met dat 'valse' klassenbewustzijn te maken. Afghanistan was 30 jaar geleden nog gewoon een beschaafd land Enschede, 6 jul 2011. Afghanistan was 30 jaar geleden, rond 1979, nog gewoon een beschaafd land. Vrouwen liepen ongesluierd door de straten en velen gingen gewoon naar de universiteit. Ook arbeidersvrouwen. Kaboel was een gewone stad waar je alles kon kopen; ook westerse goederen. De progressieve regering van Taraki, later de regering van Kamel, was door een volksbevrijdingsbeweging aan de macht gekomen. Deze regering sloot een vriendschapsverdrag en een verdrag van wederzijdse bijstand met de Sovjet-Unie. Breznjev was toen aan de macht. Deze progressieve ontwikkeling werd – zoals eigenlijk gebruikelijk gedurende de hele Koude Oorlog – door moord en op extreem listige wijze door het Pentagon in de kiem gesmoord. In 1979 werd de progressieve regering en haar progressieve partner, de SU, in de val gelokt, die voor ze was opgezet door Brzezinski, Jimmy Carter en het Pentagon. Er was in de hele regio een onvoorstelbare technische en wetenschappelijke vooruitgang te melden; de politieke successen van de SU en China, en de bevrijding van Vietnam en delen van Afrika spraken ook velen in Europa aan. In deze periode was de woede van het USA-imperialisme, zetelend in het Pentagon enorm. Het Pentagon besloot er in het vuile spel van de koude, heimelijke oorlog tegen de socialistische landen en tegen de bevrijdingsbewegingen, een schepje bovenop te doen. Rond 1979 werd een concreet plan gesmeed om de Sovjet-Unie in een val te laten lopen. Als de Sovjet-Unie in deze val zou trappen, konden de media het communisme gemakkelijk zwartmaken, zoals ze dat in 1956, met betrekking tot Boedapest, en 1997, met betrekking tot Praag, ook lukte. Dit keer lukte het zelfs beter, en met meer gevolgen dan ooit verwacht. De uitvinder van dit sluwe spel was Zbigniew Brzezinski. Hij was nota bene lid van de regering van Jimmy Carter; beiden prominente leden van de democratische partij. Men begon – als vanouds, maar nu nog smeriger – snode plannen te smeden om de publieke opinie om de tuin te leiden, en ook dit keer kreeg men die weer mee. Dit keer begon ook links in Nederland bijna in zijn geheel mee te schuiven. In 1979 werd het spel gespeeld met slimme psychologische wapens en werd er een monsterverbond gesloten met groepen moslimfundamentalisten uit binnen- en buitenland. Men wist van tevoren dat de leider van de SU, Brezjnev, de regering van communisten in Kaboel te hulp zou schieten. Er waren immers verdragen; verdragen van bijstand tussen Kaboel en Moskou. De progressieve communistische regering in Kaboel werd vanwege deze plannen van Brzezinski en Carter vanaf dat moment systematisch ondermijnd en haar leven werd onmogelijk gemaakt; daar ter plaatse, fysiek, maar vooral ook in het Westen, bij intellectuelen, via de gelijkgeschakelde pers. Moskou kon niet anders dan deze progressieve regering met militairen vanuit de SU steunen. Men stuurde militairen, die daar hun leven niet zeker waren. Daarna wist het Pentagon precies wat het te doen stond. Vliegtuigladingen Stinger-raketten werden aangevoerd. Zelfs de NATO-troepen in West-Europa hadden deze unieke wapens toen nog niet. Het Sovjetleger en zijn luchtmacht stond kansloos en de grondtroepen konden geen stand houden. Om te kunnen overwinnen of zich alleen maar daar te kunnen handhaven, braken er bloederige gevechten uit, waarbij de westerse media niet nalieten de Sovjet-Unie als een soort bloedhond af te schilderen. De moedjahedien waren onvoorstelbaar bloeddorstig. (Zie de hedendaagse video’s hierover, met het doorsnijden van kelen en het afsnijden van geslachtsorganen.) Het Sovjetleger werd daardoor natuurlijk bijzonder ‘opgefokt’ (geprovoceerd). Door hun reactie werd het mogelijk ze in de internationale pers als ‘gewelddadige Russen’ neer te zetten. Terwijl het voor honderd procent uitlokking was. De uiteindelijke demonisering van aanvallende ‘Russen’ – precies het omgekeerde van wat het geval was – werd in West-Europa in de burgerlijke pers helaas een groot succes. Grote delen van links (en natuurlijk van rechts) Nederland trapten erin. Met open ogen! Voor wie is een communistische partij? Enschede, 6 jan 2011. Een communistische partij is er niet voor mensen die niet meer weten wat links of rechts is (of het begrip 'links' vandaag de dag niet meer belangrijk vinden). Ook niet voor mensen die het normaal vinden dat er 1 miljoen vrijwilligers in Nederland zijn, en dat de meerwaarde die die groep produceert - 40 miljard per jaar meen ik - gewoon richting bedrijfsleven vloeit. Ook niet voor mensen die vinden of denken dat ze tot de middenklasse behoren (en dus niet meer uitgebuit worden). Ook niet voor mensen die woekerpolissen normaal vinden. Ook niet voor mensen die 300.000 euro voor een huis gewoon vinden. Ook niet voor mensen die een huur van meer dan 500 euro per maand normaal vinden. Ook niet voor mensen die rechts denken. Een communistische partij is er voor mensen die in een goed huis willen wonen; gewoon een goede baan willen hebben; gewoon betaald worden voor hun werk; gewoon naast hun werk ook nog een gewoon goed gezinsleven kunnen hebben; gewoon vinden dat je niet uitgebuit mag worden; gewoon een bank hebben die hun spaargeld niet achter hun rug om gebruikt om aan anderen woekerleningen op te leggen en om het kapitalisme (met het kapitaal van ons, 16 miljoen Nederlanders) in stand probeert te houden; is er voor mensen die het gewoon vinden dat het kapitalistische systeem (het imperialisme) met zijn poten van regeringen van andere landen afblijft. Een communistische partij is er voor mensen die vinden dat het in het leven om 'de factor abeid' hoort te draaien en niet om 'de factor kapitaal'; en dat dus de meerwaarde - de opbrengsten van de geproduceerde goederen en diensten - naar de werkende bevolking hoort te vloeien (en dus niet zoals nu naar de aandeelhoudersklasse, d.w.z. 'de kapitaal bezittende klasse'. Privatiseren Enschede, 14 dec 2010. Wat is er mis met privatiseren? Op zichzelf is er niks mis met private ondernemingen, maar in sommige sectoren zijn private ondernemingen funest voor een goede, eerlijke en stabiele samenleving. De afgelopen eeuwen is keer op keer bewezen dat private ondernemingen in de gezondheidszorg, in het onderwijs en bij volkshuisvesting steeds falen. Daarom zijn er daarnaast ook nutsbedrijven, tot 'nut van het algemeen'. Daarin mogen wel winsten gemaakt worden, moeten die ook gemaakt worden, maar die winsten vloeien dan volledig naar de maatschappij; naar de algemene middelen. Waterleidingbedrijven, elektriciteitsbedrijven, gasbedrijven, maar ook de spoorwegen en andere vervoerbedrijven kun je meestal beter niet aan het 'private kapitaal' overlaten, dus niet privatiseren. De service aan de consument is immers een groot goed. Ook de gezinszorg, de post, politietaken en - bijvoorbeeld - het gevangeniswezen kun je niet overlaten aan het 'vrije spel der maatschappelijke krachten'. In 9 van de 10 gevallen komt er van een eerlijke, lage prijs en een goede service niks terecht. In een kapitalistische maatschappij gaat winst immers altijd voor. Zeker als een dienst geprivatiseerd is. (Waarom immers zouden rechtse krachten anders privatiseren? Juist! Om de winst.) Aandeelhouders eisen winst. Het kan dan dus gewoon ook niet anders. Aandeelhouders hebben immers de macht. Dat is wetmatigheid nummer 1 binnen het kapitalisme. Het private kapitaal heeft er de afgelopen 40 jaar alles aan gedaan om overheidstaken en nutsbedrijven in te pikken. Zij zien dit als een vette kluif. En om 'vrijliggend' kapitaal `zijn profit te geven’. (Friedman, 1981) Om dit te bereiken hebben de kapitalisten de neoliberale politici nodig gehad; Thatcher, Reagan, Bolkestein en zelfs Wim Kok. De sociaaldemocraten gaven zelfs de doorslag. Deze politici tezamen moesten de geesten rijp maken voor privatisering. Alles en iedereen werd ervoor ingeschakeld. Naast deze politici hebben de media - om de mensen in die richting te hersenspoelen - ook een essentiële rol gespeeld. Zonder hersenspoeling van die kant, zouden privatiseringen wereldwijd en op deze schaal nooit gelukt zijn. En het tij is nog steeds niet gekeerd. De alfahulpen in de thuiszorg en de postbezorgers op straat weten er alles van. Van een volwaardige vaste baan bij de PTT zijn het van de ene op de andere dag multi-inzetbare dagloners geworden bij TNT of SelectMail, met een uurloon van 3, 4 of 5 euro. Pensioenen Enschede, 14 dec 2010. Theoretisch horen de gelden van pensioenen in de maatschappij belegd te worden. Zo helpen de ouderen de jongeren. In het kapitalisme kan dat echter niet. Dat is een lang verhaal. (Zie elders.) Omdat aandeelhouders in een kapitalistische maatschappij, zoals Nederland, kapitalisten zijn, kun je niet accepteren dat er in aandelen wordt belegd; laat staan in buitenlandse aandelen; laat staan in junk bonds (oftewel `rommelobligaties’) of hedgefondsen. Wat wél kan, is beleggen in staatsobligaties en onroerend goed, m.n. woningbouw. Het neoliberale beleid heeft echter de Nederlandse pensioenfondsen overheerst. Daardoor zijn de arbeider en de ambtenaar hun eigen uitbuiter geworden. Immers de winst van een bedrijf wordt (is) verhoogd - de aandeelhouders kregen/krijgen meer winst, als er wordt bezuinigd op arbeidskrachten en de lonen van de arbeiders van dat bedrijf. De uitbuiting is de winst voor de pensioenfondsen. Wij horen daarvoor te passen. Wij zijn zo de instandhouders van een smerig systeem. Dat kan niet. Dat mag niet. De werkende mens en zijn geld mag niet gebruikt worden om het kapitalistische systeem in stand te houden. De pensioenfondsen zijn de grootste uitbuiters geworden. De pensioenfondsen zijn nu, duidelijker dan ooit, kapitalisten; sterker nog, haast de grootste kapitalisten. Zonder hun geld draait het kapitalisme niet eens meer. De neoliberale politici hebben zich al de macht veroverd over de spaargelden van de gewone mensen; en nu ook over de pensioenfondsen van de gewone mensen. Met dat geld wordt hun systeem in stand gehouden. Met dat geld wordt de uitbuiting van de arbeiders geregeld. Met dat geld worden hersenspoelcampagnes gefinancierd. Met dat geld worden illegale ondermijningsacties in de Derde Wereld uitgevoerd. En in Oost-Europa de sociale ontwikkeling stilgezet. Demoniseringscampagnes uitgevoerd tegen China en Cuba. Dat is allemaal volstrekt onaanvaardbaar. Met ons geld nota bene. Cynischer kan het haast niet. De werkelijkheid - nu - overtreft de grootste fantasie. Socialisme Enschede, 8 nov 2010. Wanneer is iets socialisme? Socialisme is socialisme als alle ingezetenen van een community meedelen in de winsten van het aldaar gevestigde bedrijfsleven. Socialisme is pas socialisme als de meerwaarde wordt teruggeploegd in de gehele community. Als dat 100% zo is, is er sprake van socialisme in die community. Zie onderstaand schema van de 4 verschillende soorten van socialisme, en hoe de meerwaarde bij elke soort wordt teruggeploegd in de betreffende community, de gehele gemeenschap of slechts naar een elite. Deze discussie is al heel oud, maar sinds een jaar of twee heel actueel; sinds `het wonder’ van socialisme in Huaxi (China) en sinds Cuba `ambtenaren wil laten afvloeien’ naar kleine particulieren bedrijfjes. (Tubantia 21 aug 2009; NRC 2 aug 2010) Zie voor een nieuwere en betere versie van dit betoog over socialisme: hier.... Socialisme: A. Socialisme in èèn bedrijf. B. Socialisme in èèn regio. C. Socialisme in èèn land. De pijlen geven aan of de winsten naar de werkenden gaan of niet. En zo ja, hoe Ons probleem is echter: is dit socialisme en zo ja, hoe groot is zo'n community en is dit socialisme stabiel? Is een enkele commune, zoals bij Frederik van Eeden (A) al socialisme? (Nee.) Is een enkel bedrijf, zoals in de oude radenrepubliek in Tito's Joegoslavië (A) al socialisme? (Nee.) Is een enkele regio, zoals de modelregio Huaxi in China (B) socialisme? (Ja.) Of een enkel land, zoals Cuba (C), de voormalige SU (C) of het huidige China (C)? (Ja.) Of hebben de 'trotskisten', de 'anders-globalisten' of de 'postkapitalisten' gelijk? ("Wachten tot je een ons weegt".) That's the question. Zie voor een nieuwere en betere versie van dit betoog over socialisme: hier.... De verdeling van de winst Enschede, 22 okt 2010. Winst wordt geproduceerd in een bedrijf waar arbeiders het werk doen. De winst van hun werk vloeit echter niet naar hen. In het kapitalisme vloeit de winst altijd naar de aandeelhouders. De winst blijft ook niet in het bedrijf. Er vloeit soms nog wel geld (premies) naar de leiding van het bedrijf. Maar dat is een detail. Zaak is dat in principe alle winst altijd naar de aandeelhouders vloeit. Elk 'aandeel' krijgt evenveel. Dat wel. In het kapitalisme zijn er drie spelers die geld kunnen krijgen: het bedrijf zelf (P), de werkenden (A) en de aandeelhouders (K). De waarde van de hoeveelheden 'geld' die in een van de drie blokjes zit, kan omhoog of omlaag gaan. De werkenden (A) krijgen een vast bedrag per maand, per jaar. Die worden gezien als een kostenpost. Niet meer en niet minder. Het management net zo goed als het middenkader en het lagere personeel. De aandeelhouders (K) hebben geld afgestaan om het bedrijf (P) op te richten. Dat geld zijn ze kwijt. Daarvoor in de plaats krijgen de aandeelhouders elk jaar echter alle winst van dat jaar van het bedrijf. Het bedrijf zelf krijgt in principe niks van de winst. (Zie de casus in het kadertje hieronder.) De leiding van het bedrijf krijgt in principe ook niets van de winst. Hun salarissen worden gewoon betaald uit de totale loonsom, en zitten links, in het meest linkse blokje, in bovenstaande figuur verwerkt. Elk blokje heeft een bepaalde 'waarde'. De waarde van de hoeveelheden 'geld' die in een van de drie blokjes zit, A, P of K, kan omhoog of omlaag gaan. Casus: Als een oude vrouw een nalatenschap 500.000 euro aan een bedrijf schenkt, wat moet de directie daarmee doen? Antwoord: ze moeten het gehele bedrag over de aandeelhouders geven/afstaan. Het bedrijf mag niks houden; het management ook niet. Verbaasd? (Dan weet u blijkbaar nog weinig van het begrip eigenaarschap.) De kwestie is nu: is de waardetoename of -afname van de afzonderlijke delen A, P en K en is een economie gebaseerd op dit principe stabiel of niet stabiel? Het antwoord is nee. Waarom is een dergelijke economie niet stabiel, terwijl een afzonderlijk bedrijf er wel stabiel uitziet? Zie voor een nieuwere en betere versie van dit betoog over socialisme: hier.... Horizontale klassenstrijd Enschede, 18 mrt 2010. Wij zitten tegenwoordig heel erg met de vraag voor wie en waarom zouden we de communistische beweging en bijbehorende partij in stand houden; en waarom pakt onze doelgroep het niet op en blijft zo goed als geheel thuis? (We zouden immers een van de grootste partijen moeten zijn…)     De working class bestaat echter uit twee delen met op de korte termijn heel verschillende belangen. Wij moeten ons dat bewust zijn. De bourgeoisie doet er alles voor, en smijt er miljarden aan subsidies tegenaan, om meer dan 51 procent van de bevolking in West-Europese landen te laten denken dat het kapitalisme het best hun belangen kan verdedigen, en hen over te halen op de rechtse of neoliberale partijen te laten stemmen. Die middenklasse wordt als het ware vetgemest met subsidies, steun, privileges, belastingvoordeel, beter onderwijs, eigen huis, goede hypotheken, leningen, veel culturele mogelijkheden, meer en betere kansen op de arbeidsmarkt, veel burgerlijke vrijheden, mogelijkheden om nevenactiviteiten te hebben, financiële mogelijkheden om een bedrijfje op te richten, etc. De lagere werkende klasse (de lower working class) heeft dat allemaal niet. Die kan gewoonweg barsten. Want bij verkiezingen heeft de bourgeoisie voldoende aan 51% van de stemmen. En die stemmen krijgen ze gemakkelijk, omdat met belastinggeld die groep vetgemest is, met best wel veel reëel geld; met kraaltjes en spiegeltjes. De lagere working class heeft de moed dat ze ooit in Nederland, West-Europa en omstreken de macht kunnen krijgen, lang geleden al opgegeven. Onze doelgroep blijft dus thuis. Dat is ons probleem.     Vroeger was er een duidelijke bezittende klasse met geld en kapitaal, en was 99% van de mensen afhankelijk van een loon. De belangen van de twee klassen, 'kapitaal' (bourgeoisie) en 'arbeid' (proletariaat) waren duidelijk. De working class wilde een goed loon en de bezittende klasse - die zijn geld investeerde - wilde zo min mogelijk betalen. Tegenwoordig heeft de middenklasse in westerse landen zowel bezittingen als werk; en meestal in één persoon verenigd. Voor dat wérk wil een persoon een zo goed mogelijk salaris en voor zijn bezíttingen wil diezelfde persoon een zo goed mogelijk rendement. Bijvoorbeeld een goed renderend pensioen. In Nederland komt het dus regelmatig voor dat de belangen van de middenklasse op rendement, in strijd komen met het andere belang: een hoger loon. Veel leden uit de middenklasse zullen daarom niet snel of nooit meestaken, omdat ze geloven dat hogere lonen de rendementen drukken. En dat is natuurlijk ook zo. Er is dus echt sprake van conflicterende belangen. Er kloppen dus als het ware twee harten in iemands lijf. (Zie onderstaande figuur.) Een 'hart' dat zegt een hoger loon te willen en een 'hart' dat zegt toch maar liever een hoger rendement op ingelegde gelden of een hogere prijs voor het hypotheekvrije huis te willen beuren. Horizontale klassenstrijd, d.w.z. een belangentegenstelling binnenin het `hart' van een persoon (uit de middenklasse). Duidelijk is in deze belangenstrijd, die daarmee horizontaal gevoerd wordt en dus ook zo genoemd wordt, te zien dat persoon a (uit de middenklasse) een toch wel dominant conflict heeft tussen de belangen van zijn bezittingen en het belang in hoger loon. Persoon b (uit de middenklasse) heeft een veel groter conflicterend belang. Hij heeft objectief meer belang bij een hoger loon dan bij bezuinigingen bij het bedrijf waar hij aandelen in heeft. Persoon c (uit de gewone lower working class) heeft alleen maar belang bij hoger loon en objectief gezien helemaal niet bij (bijvoorbeeld) een hoge AEX-index of een hoge huis- of goudprijs. Vroeger was dat niet zo. De samenleving was veel meer zwart-wit. De werkende klasse had geen bezittingen of belangen die gerelateerd waren aan het kapitaal. De bezittende klasse was heel klein en de werkende klasse had geen bezittingen of belangen bij het kapitalisme. In de tijd van Marx was er (dus) sprake van een - laten we het maar noemen - 'verticale' klassenstrijd; een belangenstrijd tussen twee duidelijke klassen in een verticaal gelaagde samenleving. Tegenwoordig is er (dus) meer sprake van een 'horizontale' klassenstrijd. Maar de strijd gaat nog steeds nog steeds tussen het hebben van inkomen uit 'bezit' en het hebben van inkomen uit 'loon'. D.w.z. tussen groepen en personen uit de middenklasse en die uit de lower working class. Maar zelfs daar zijn personen die bezittingen en dus inkomsten uit bezit hebben, of die werkloos zijn en dus zowel het ene belang als het andere niet hebben. In de middenklasse zijn er mensen met substantieel veel bezit, aandelen, pensioenen, obligaties, schuldenvrije huizen of een ander soort vrijheid om te handelen. Grote groepen uit de middenklasse hebben daardoor een vals klassenbewustzijn. En dat was ook altijd al het doel van de bourgeoisie: om in een democratie een perfecte fire wall tegen links en de communisten in het bijzonder te hebben. Thatcher en Reagan wisten dat als geestelijke vaders van het neoliberalisme als geen ander. Het neoliberalisme had dan ook als doel om de middenklasse een vals klassenbewustzijn te geven.     Omdat iemand tegenwoordig altijd wel iets aan bezit heeft is er sprake van een anders gerichte klassenstrijd. Nog steeds gaat de strijd tussen bezit (kapitaal) en loon (arbeid), maar dit spanningsveld loopt dwars door de hele Nederlandse samenleving, c.q. de 16 miljoen mensen tellende populatie, heen. Die strijd om de harten en de hoofden van de mensen heeft dus te maken met hun materiële omstandigheden. En die zijn door de neoliberalen - met ons belastinggeld nota bene - ongelooflijk goed 'concreet' gemaakt.     De lower working class heeft die prijs van het `niet kunnen winnen’ in een democratie dus dubbel betaald. Afscheiden is achterlijk Enschede, 7 dec 2009. Als je staten voorstelt als vierkanten dan moet je volkeren voorstellen als cirkels. Cirkels zijn culturele eenheden; staten economische eenheden. Cirkels passen niet in vierkanten. Delen van cirkels overlappen de vierkanten. Er zijn dus altijd minderheden. Democratieën zijn die staten die het best met hun minderheden omgaan. Minderheden die afscheiden zijn zinloos bezig. Dan ontstaat er namelijk weer een nieuwe minderheid. Moet die zich na afscheiding dan ook weer afscheiden? Staten liggen tegen elkaar aan. Geen centimeter grond is van een ander. Maar de cirkels overlappen elkaar juist allemaal. Dat is zoals de wereld er momenteel uitziet. Wie zou dat willen verstoren en waarom? Voor de grenzen van al die staten hebben onze voorouders gevochten. Voornamelijk in de 18e en de 19e eeuw. Moet dat nu weer opnieuw? Schiet iemand daar iets mee op? Volkeren overlappen elkaar. Een meerderheid woont in een staat, maar substantiële delen wonen altijd wel ergens anders. In andere staten zijn die delen van een volk meestal minderheden. Als zo'n minderheid zich afscheidt, wordt binnen het afgescheiden gebied een andere groep een minderheid. Bij afscheiden hou je (dus) het probleem dat de volgende minderheid zich alweer aandient. Eenmaal in de maalstroom van minderheden die afscheiden van meerderheden, houdt het geweld nooit op. Dat geweld dat daar toen mee gepaard ging, mag in deze beschaafde tijd gewoon niet meer terugkomen. Toch is het in de tachtiger en negentiger jaren van de vorige eeuw weer gebeurd. (En in 1948. Maar daarover later.) Staten zoals Joegoslavië, de Sovjet-Unie en Palestina werden opgedeeld. Irak werd zomaar door de USA in drie stukken gehakt. In Indonesië dreigde het op de Molukken en bij Atjeh. Grote delen van links deden daaraan mee. Bosnië dreigt nu weer opgedeeld te worden in een Kroatisch-, een moslim- en een Servisch deel. Sommigen willen er een eenheidsstaat van maken. Maar die eenheidsstaat, Joegoslavië, was er toch al? Zo beten voorstanders van opdelen van Joegoslavië in 6 tot 8 delen zich in eigen voet. Wat nu te doen met de Serviërs in Kosovo? Transporteren naar Servië, zoals de Palestijnen uit 'de zuiver joodse staat' worden getransporteerd naar Jordanië, of erger? De staat waarin je woont bepaalt je nationaliteit. Naar verloop van tijd ben je dus Nederlander, Belg, Marokkaan of Turk. Het hangt ervan af waar je woont. Je nationaliteit wordt dus bepaald door het land waarin jij of je ouders 10, 20, 50 of 100 jaar wonen. Alle 6 miljard mensen zijn nu eenmaal op staatsniveau georganiseerd. Een staat is een dominant iets, waar je met gouden draden aanhangt of inzit. Je kunt je wel eens iets anders voelen, maar dat is iets persoonlijks; iets cultureels. Cultureel kun je je lid wanen van een andere leefgemeenschap, een ander volk of een religie. Maar - in principe - heb je nu eenmaal je belastingen, je verzekeringen, je bankrekeningen, je huis, je werk, een paspoort, je recht op AOW, WW, WAO, bijstand, e.d. altijd in één land. Niet in of bij een volk. Het land waarin je woont, regelt in principe al jouw materiële behoeften. Een Amerikaan die al die rechten in Nederland heeft en er gebruik van maakt, is dus een Nederlander. Ook al voelt hij zich nog tientallen jaren Amerikaan. Cultureel voelt hij zich Amerikaan, maar hij is Nederlander. Iemand die katholiek is geweest, voelt zich er cultureel af en toe nog steeds bij betrokken. Afscheiden is achterlijk (Wordt vervolgd) De lange mars naar de toekomst Enschede, 26 nov 2009. Het moge duidelijk zijn dat ik Mozes de voorloper van Marx, Lenin en Stalin tegelijkertijd vind. Mozes bevrijdde de slaven 'uit de slavernij' en voerde hen 40 jaar 'door de woestijn' naar het 'beloofde land'. Mooier kan onze strijd naar een socialistische maatschappij eigenlijk niet verwoord worden. Onderweg stierven tienduizenden van honger en ontberingen. Net zoals tijdens de Franse Revolutie, de Russische Revolutie, de Chinese Lange Mars, de Palestijnse bevrijdingsstrijd (Arafat) en de bevrijding van Afrika (Lumumba, Winnie Mandela, Kabila, etc.) en het consolideren ervan. Klopt, maar was dat een reden die tocht naar 'het beloofde land' of het socialisme niet te ondernemen? Was dat een reden om Mozes van moord, doodslag, misdaden tegen de menselijkheid of genocide te betichten? De ware slachtoffers vielen onder de slavernij en bij het vluchten door het geweld van de troepen van de farao; de afgelopen 100 jaar het imperialisme; daarvoor het feodalisme. Het doel, 200 jaar geleden democratie en nu socialisme, heiligt nu eenmaal de middelen. Halverwege 'hun tocht door de woestijn' kwam het volk in opstand tegen Mozes. Dat is nu in Oost- en West-Europa gaande tegen Lenin en Stalin, maar achter de horizon gloort nog steeds de toekomst, het socialisme. Het kapitalisme heeft afgedaan, dat biedt geen toekomst meer. Populisten en 'het' volk Enschede, 22 nov 2009. Professor Paul Frissen heeft een opmerkelijk boek geschreven over zijn stelling dat een volk als geheel niet bestaat. Populisten denken en geloven van wel. Maar dat is een foute opvatting. Een volk bestaat altijd uit minderheden. 'De' of 'een' volkswil is er daarom niet. Er bestaan eisen en wensen van minderheden. Daarom dient een parlement altijd te bestaan uit representanten van stromingen. En die moeten met zijn allen uitmaken wat er moet gebeuren. De kern van democratie is representatie. Zodat hun onderlinge verschillen draaglijk blijven en hun samenleving vreedzaam. Een populist zegt dat een volk bestaat: een eenheid met een gedeelde cultuur, geschiedenis en etniciteit. `Een eenheid van vreemde smetten vrij.’ Een populist stelt 'etnos' voorop; niet 'demos'. Wij zeggen: de democratie is nu juist de eeuwige strijd tussen minderheden. De werkende klasse versus de bezittende klasse. De middenklasse die zich afzet tegen de arbeidersklasse en aanschurkt tegen de bezittende klasse, is ook zo'n spanningsveld. Het 'geven' van geld Het steunen van bedrijven is heel soms nodig, maar pakt meestal volkomen verkeerd uit: sterker nog, is binnen een kapitalistisch systeem - helaas - bijna altijd contraproductief. Het is jammer voor de arbeiders die hun werk kwijtraken, maar waar (omdat er - in dit tijdsgewricht - nu eenmaal van overproductie sprake is). (Behalve als het Rijk achtergebleven gebieden wil steunen, zoals de oostelijke mijnstreek, Oost-Groningen, etc.) Het steunen van banken is - binnen een kapitalistisch systeem - ook zinloos. Er is echter één punt, één moment, waarop je banken zonder twijfel wél moet steunen, dat is bij een dreigende bankrun. (Zie elders) Dat was in 1929 en nu in 2007 het geval. Dan ligt 'het steunen' heel anders. Neem een getallenvoorbeeld met twee opties. Optie A. Ik geef een miljard aan een bank. Ik eis 8% per jaar. Ik ben dan aandeelhouder van die bank geworden. Dat geld ben ik weliswaar kwijt (als het een aandeel van een miljard is). Dat is nu eenmaal altijd zo als je aandeelhouder bent. Als die bank gewoon 8% per jaar betaalt, is het geld van Wouter Bos dus binnen 10 tot 12 jaar terug en levert het daarna nog tot in lengte van jaren 8% per jaar op. Dat is nu eenmaal zo bij aandelen. Het geld is weliswaar binnen een minuut verdwenen, maar je krijgt uiteindelijk na 15 tot 18 jaar het dubbele van de inleg en na 20 tot 30 jaar het tienvoudige terug... Optie B. Ik leen een miljard uit aan een bank. Ik eis 8% per jaar rente en aflossing. Ik ben dan geen aandeelhouder van die bank geworden. Dat geld komt dan dus 'gewoon' stapsgewijs terug en ik krijg nog rente ook (8% en nog wat). (Hoeveel en hoe snel, kun je uitrekenen, dat kun je optimaliseren.) Hierbij krijgt Wouter Bos (wij dus), ook uiteindelijk, na zoveel jaar het dubbele van de inleg en na zoveel jaar het tienvoudige terug (als de bank niet elke keer of elk jaar steeds aflost)... Dus het woord 'geven' (in de media) is vaak gewoon lenen (optie B) of het woord 'geven' (in de media) is `het aandeelhoudersschap verwerven’ (optie A). Dat laatste is lucratief. Ook voor Wouter Bos en de schatkist. Dat eerste is ook lucratief. Ik durf te stellen dat beide opties voor de schatkist lucratief kunnen zijn. Mits natuurlijk de betrokken ambtenaren (Zalm), de betrokken politici (VVD’ers), de Tweede Kamer en de bankiers tegoedertrouw zijn. Graag commentaar. Geloof, religie, spiritualiteit, god en godsdienst Enschede, 12 aug 2009. Vroeger was er niks; waren er geen regels. Men sloeg elkaar de schedel in. Men stal geiten en koeien van elkaar. Men pikte andermans vrouw af. Logisch dat er mensen waren die daar wat regelgeving voor bedachten. Men was bang voor natuurgeweld, vloedgolven, oorlog, ziektes, et cetera. Men bouwde kerken om mensenmassa's beter toe te kunnen spreken en om wat sociale adhesie aan te brengen. Allemaal heel nuttig wat sommige van onze voorvaderen deden. Tot zover geen probleem. Maar toen had je nog geen wetenschap. Later konden wij eindelijk ziektes verklaren, donder, bliksem en andere natuurverschijnselen, konden we dijken bouwen en stoommachines. Wisten we dat niet achter elke boom of struik de zielen van onze voorvaderen zaten en ons aanstaarden of ons de hele dag observeerden. (Zoals zelfs vandaag sommige mensen nog wel denken.) Vandaag kunnen we verklaren waarom en hoe planten groeien, cellen groeien, cellen erfelijke eigenschappen overbrengen, et cetera. Hoe ziektes ontstaan (niet wassen, slecht eten, weinig vitamines, niet inenten). Na de dood ben je dood. Alleen je goede werken, je goede gedachten, je goede nalatenschap, de liefde die je aan de maatschappij hebt gegeven, worden bewaard en door je kinderen of door de maatschappij doorgegeven aan latere generaties. Via boeken, vroeger via preken, nu via de media, via scholen en universiteiten. Pastors, dominees en imams maken misbruik van de doodsangst en onwetendheid van mensen. Leuk om aan het graf te staan en troostende woorden te zeggen. (Dat kan ik ook.) (Maar ik zal mensen geen ijdele hoop geven als ik het niet waar kan maken.) Kun je bewijzen dat iemand naar de hemel of de hel gaat? Het is aangepraat gedrag. Je moet een keer tegen je voorvaderen zeggen dat ze ongelijk hadden. Mijn generatie heeft dat lef wel gehad. Waarom durven anderen - jongere EO’ers bijvoorbeeld of jonge moslims - dat niet? Tegenwoordig is toch wel bewezen dat geloven eigenlijk overbodig is, en dus onzin. Alleen geloof in de mens is goed. Niet in dingen die je niet weet. Geloof in de liefde is goed. Geloof in eeuwige trouw is goed. Maar zeker weten bestaat niet. Ook niet in de wetenschap trouwens. Maar je probeert de kans op een goede stelling, een goede hypothese en/of een goede theorie zo groot mogelijk te maken. Dat doe je met onderzoek. Onderzoek alles en behoud het goede. Empirisch onderzoek is de basis van wetenschap. Dat weet u toch ook wel. Stelling 1. Het kán gewoon niet dat er een god bestaat en/of een hemel of hel. (Bewijs het maar.) Dawkins: `Het is het meest onwaarschijnlijkste dat mogelijk is.’ Stelling 2. Als er een god zou bestaan, wie zou die god dan gemaakt hebben? Stelling 3. Welk recht kan iemand hebben op `een plaatsje in de hemel’ (zoals de katholieken zeggen)? Iemand die maar een minuut, een week, een maand of een jaar of 60 jaar geleefd heeft, heeft die recht op eeuwig leven? Waarom? Stelling 4. Mensen zijn gewoon dieren met een beter verstand. Zoogdieren wel te verstaan (zelfs roofdieren). Stel je voor dat alle mensen, alle dieren, alle koeien, alle apen, leeuwen, tijgers, olifanten, alle vissen in de zee, die de afgelopen miljoenen jaren zijn doodgegaan, zich nog 'ergens' bevinden; in een/de hemel; levend? Dat kan gewoon niet. (Bewijs het maar.) Stelling 5. Universiteiten horen bolwerken van wetenschap te zijn; daar hoort godsdienst, religie, theologie of iemand die gelooft niet thuis. Daar zijn ze voor opgericht; daar worden wetenschappers voor betaald. Stelling 6. Wetenschappers en intellectuelen hebben de plicht de achterlijkheid van de mensheid op te heffen en op te treden - in het algemeen - tegen kwakzalvers, alchemisten, waarzeggerij, et cetera. En de wereld op een hoger plan te brengen. En de waarheid proberen te zoeken en te verkondigen. 1. Geen enkel argument, van welke gelovige schriftgeleerde, theoloog of dominee dan ook, is - in dit wetenschappelijk tijdsgewricht - overeind gebleven. 2. Geloven in een hemel en/of in een god is verzonnen door mensen om iets dat ze nog niet begrijpen, vooralsnog, voor zichzelf, voor hun kinderen, een beetje te duiden. 3. Men heeft 30.000 jaar geroepen dat de zon om de aarde draait en het bleek toch anders te zitten. Gelovige mensen ontkennen de theorie van Darwin; geloven in scheppen en geschapen worden. 4. De verlichting is belangrijk. Spinoza, Erasmus, de Franse Revolutie, het liberalisme, de bevrijdingsbewegingen, de emancipatiebewegingen, etc., dat is allemaal zeer belangrijk geweest voor Europa en de wereld. 5. Godsdienst, religie, bidden en geloven komen voort uit wat in de psychologie projectie wordt genoemd; projectie van angsten, angst voor de dood, en uit een blijkbaar onuitroeibare behoefte die veel mensen nog steeds hebben; mensen die nog steeds weinig ophebben met Darwin en de evolutietheorie. Vooral iets voor mensen die door dit systeem van struggle for life, concurrentiedrift, kapitalisme en daaruit voortvloeiende werkloosheid, armoede, uitzichtloosheid, ongeschooldheid, achterlijkheid, e.d., in de steek zijn en worden gelaten. 6. De mens is niet slecht. De wereld is onvolledig. Er moet meer wetenschappelijk onderzoek worden gedaan. Universiteiten moeten weer gaan doen wat ze horen te doen: onafhankelijk onderzoek; empirisch onderzoek wel te verstaan. 7. Gelovige mensen die de wetenschap bestrijden zijn slecht voor de vooruitgang en slecht voor de emancipatie van de achtergebleven groepen in de wereld. 8. Een persoonlijke god, die iemands vader is, waarmee je een relatie hebt en met wie je kan praten, bestaat al helemaal niet. 9. Achterlijkheid mag je nooit accepteren. Zelfs van je ouders niet. Je zult er wat van moeten zeggen. Wetenschappers worden door de belastingbetalers c.q. door de gemeenschap betaald de waarheid te zoeken en te verkondigen. Derhalve is het onze plicht - aan universiteiten - ons tegen leugens, halve leugens, halve waarheden en onzin te weer te stellen. Elke nieuwe generatie zal zich moeten vrij vechten van de oudere generatie. Dat is je plicht als hogeropgeleide jongere. De jongeren bij de moslims horen hetzelfde te doen met hun oudere gebedsvoorgangers. De mensheid is er door deze kleine individuele of groepsrevoluties, maar ook door de grote Franse Revolutie en de Russische Revolutie stap voor stap steeds voortuit gegaan. Deze grote en kleine revolutionaire breuken waren en zijn nodig gebleken om met het feodale middeleeuwse systeem, dat van mensen lijfeigenen maakte, te breken. 10. Mensen die geloven kun je alles wijsmaken. Daarom steunen machthebbers alle religies en godsdiensten. Dat zag je in de zestiger jaren, met de steun uit Amerika, voor de Jezus-beweging, bijbelgroepen, de EO, die met geld van de USA (lees CIA) in Hilversum werd geïmplanteerd, bagwan, hare krisjna, mormonen, etc. Bijna niemand van mijn generatie trapte erin. Geweld van regeringszijde Enschede, 9 jul 2009. Het probleem bij geweld van regeringszijde in progressieve of socialistische landen is altijd dat het bewust of onbewust geprovoceerd, opgezocht en/of uitgelokt wordt. Dat spelletje komt uit de kokers van de CIA, Israël en het Pentagon. Men provoceert de Palestijnen (in Gaza) net zolang totdat Hamas kachelpijpraketten of een zelfmoordbom laat ontploffen, en dan kunnen ze er goed en ongehinderd op inslaan. De Nederlanders trappen daar keer op keer in. Die vinden het geweld van Israël dan geaccepteerd. Iedereen weet dat gebeurtenissen uitvergroot worden. Dat doen/deden anarchisten ook. In Amsterdam, bij de metro, ging men geweld van CPN-zijde uitlokken om daarna de CPN belachelijk te maken. Dat doen de Oeigoeren nu ook, ze provoceren. De gewone Chinezen pikken dat niet, die sloegen er 150 dood. Dat deed niet de regering. Dat deed/doet Mousavi ook. En dan de schuld bij de Iraanse regering en Ahmadinejad leggen. Dat zijn contrarevoluties. Tegen de wettig en overtuigend gekozen regeringen van Iran en China of de CPN-wethouder van Amsterdam. En dan in de westerse media schreeuwen dat China of de Iraanse regering de repressie voert. Zo werkt dat al 60 jaar. Dat is steeds het probleem. In Iran en China is/gaat alles nu eenmaal niet zo subtiel als in Nederland, waar door het CDA en de VVD uitgevonden is hoe men de massa eronder moet houden. Maar natuurlijk is het niet geweldig in Iran en met dat moslimgedoe in Turkije. Kerk en staat horen voor eeuwig gescheiden te zijn. Nu ik dat mechanisme heb ontdekt en in mijn boek 70 jaar leugens en bedrog, in hoofdstuk 3 beschrijf, zie ik het nu eenmaal zo. Ik sta niet achter die Mousavi en die Oeigoeren. Ik sta achter emancipatiebewegingen. Ik geloof in de Chinese weg; ook de huidige. Ik sta niet achter afscheidingsbewegingen (want die lossen alleen iets op voor hun eigen groep) of contrarevoluties (die uit de westerse koker komen, want die willen bijvoorbeeld Iran weer, zoals voor 1953, in het kapitalistische/imperialistische kamp, pro-Israël). Het is moeilijk. GL’ers en PvdA’ers willen dat niet zien zoals ik dat zie. Veel SP’ers en IS’ers ook niet. Dat geef ik toe. Ik ben voor socialisme en scheiding van kerk en staat; dat zijn de echte mensenrechten; daarna komen het recht op een baan, een huis, inkomen, etc. Hersenspoeling Enschede, 22 jun 2009. Al 60 jaar weten mensen dat veel berichten in de media niet kloppen. Zelfs veel feiten kloppen niet; zijn onzorgvuldig opgeschreven en voor meerdere uitleg vatbaar. Nu weer met Iran. Hele volksstammen trappen er weer in en zijn willoze speelballen van de kapitalistische (imperialistische) belangen. De Amerikanen hebben in 1953 in Perzië (Iran) Mossadeq afgezet en vermoord. Daar is alles mee begonnen. Net zoals alle ellende in Afghanistan is begonnen doordat de Amerikanen de bedoelingen van de Sovjet-Unie en de communisten daar verkeerd uitlegden aan het Nederlandse publiek. Hoe zou je in Nederland - geruisloos - een socialistische systeem kunnen invoeren? Enschede, 23 mrt 2009. Je zou in Nederland - geruisloos - een socialistisch systeem kunnen invoeren als je Wouter Bos de banken nu gewoon zou laten nationaliseren. De enige kwestie is dat je een meerderheid in de Tweede Kamer moet hebben die zorgt dat ex-minister Zalm en andere zetbazen, de banken als ze weer goed draaien niet weer aan particulieren terug verkoopt; ze dus alsnog weer privatiseert. Dat zou moeten lukken als de Nederlanders massaal nog wat klassenbewustzijn zouden hebben. Het is een kwestie - voor bijvoorbeeld de NCPN - om gewoon drie jaar goed campagne te voeren. Het bedrijfsleven moet (dan) sowieso voor kredieten aankloppen bij een van de Nederlandse genationaliseerde banken. (Elders is geen geld.) Deze Nederlandse banken lenen het spaargeld van hun spaarders voor 4%, 5% of 7% uit. De geproduceerde meerwaarde blijft dan wel in het bedrijf achter. Maar dat kan je oplossen door de bank - ten tweede - ook aandelen uit te laten geven. De geproduceerde meerwaarde moet dan in zijn geheel terug naar de aandeelhouders, de genationaliseerde bank. De genationaliseerde bank zal dat geld van gewone leningen en van aandelen aan zijn echte aandeelhouders moeten geven, en dat zijn wij. Wij zullen de genationaliseerde banken - bij wet - moeten vragen de opbrengsten van alle uitgezette leningen en aandelen tezamen in de algemene middelen van de Staat der Nederlanden te laten storten. De Nederlander heeft dus naast zijn gewone inkomen (loon of uitkering) dan ook opbrengsten uit bezit. Socialisme dus. De Tweede Kamer bepaalt democratisch waar het geld naartoe moet: onderwijs, gezondheidszorg, volkshuisvesting, energiecentrales, wegen, spoorlijnen, etc. Het financieringskapitaal, en dus de productiemiddelen, is/zijn daarmee `in handen van de werkende bevolking’ gekomen. Lenin zegt in september 1917 al dat de banken moeten worden genationaliseerd en het beheer van het spaargeld van de burgers niet meer door enkelen mag worden bepaald. Geld voor investeringen komt dus (voortaan) uit de totale hoeveelheid spaargeld van de werkende klasse. Die krijgt de meeropbrengst c.q. de waarde, dus geld uit de meerwaarde. Hij zegt: `De grote banken zijn het staatsapparaat dat wij voor het socialisme nodig hebben en dat wij kant-en-klaar van het kapitalisme overnemen, dankzij het voorbereidende werk van het kapitalisme en het financieringskapitaal. (...) Deze staatsboekhouding is het skelet van de socialistische maatschappij; de arbeiders zullen de controle moeten uitvoeren.’ Geld en winst Niemand kan er iets op tegenhebben dat een staat investeert. Als een staat 100 miljoen investeert en erop rekent dat er over 10 jaar 140 miljoen terug komt, na aftrek van de kosten, dan wordt dat door iedereen als verstandig gezien. Zowel in een kapitalistisch land, als ook in een socialistisch land. Wat is dus het probleem van geld en winst? Er is maar een echte tegenstelling: die van 'de' werkende klasse versus 'de' aandeelhoudersklasse De onoverbrugbare tegenstelling in het kapitalisme is de eeuwige strijd om elke verdiende euro. Heeft de klasse van het kapitaal of de klasse van de arbeid recht op die euro? Waarom heeft de bezittende klasse, het kapitaal, recht op de meerwaarde die geproduceerd wordt; nota bene door de working class, de werkende bevolking! Dat moet elke keer weer opnieuw bevochten worden. Iedereen hoort tot de werkende bevolking, behalve de aandeelhouders. Iedereen werkt en produceert meerwaarde. Ook een directeur; ook al heeft hij een vals klassenbewustzijn. In Nederland behoort bijna iedereen tot de groep (klasse) die zijn/haar inkomen verdient met werken of ervan afhankelijk zijn, zoals kinderen, echtgenoten, mensen in een inrichting, gevangenen en werklozen (de beroepsbevolking). Daarnaast is er een klein aantal mensen dat niet werkt; ook geen bijbaan heeft, maar inkomen heeft 'uit bezit' (de bezittende klasse). Maar in Nederland is een heel grote middenklasse, die heeft inkomen uit arbeid en bezit, en dus twee compleet verschillende belangen. Die kan meestal niet kiezen welk belang voor zichzelf of het gezin het belangrijkste is. Die middenklasse, en haar grootte, heeft Marx in zijn tijd niet voorzien. Een van de meest fascinerende tekortkomingen van het kapitalisme - naast die van oververhitting, overproductie en het bijbehorende uitbuiten en overbelasten van mensen - is het dramatische koopkrachtverlies als de verburgerlijkte middenklasse massaal aandelen en opties gaat kopen. Door geld 'in aandelen te stoppen', wordt dat geld niet voor andere doeleinden gebruikt. En dat kan vreemde problemen opleveren. Immers, zodra een burger zich voor 10.000 euro of meer aandelen of opties aanschaft, daalt zijn koopkracht met hetzelfde bedrag. Met alle macro-economische gevolgen van dien. Velen zien het crisisversterkende er niet van, maar het tikt echt aan als ruwweg een derde van de werkende bevolking dat doet. De koopkrachtdaling is spectaculair aan het worden. `De Duitse burger consumeert bijna niet meer’, klaagt NRC deze week. Een koopkrachtige burger hoort in de visie van de kapitalisten te consumeren en alle producten - ook de meest waanzinnige - die er worden aangeboden te kopen. Dat is feitelijk de bedoeling van 'de kapitalist' als hij hoge salarissen uitbetaalt aan de middenklasse. De gewone arbeidersklasse wordt ook verondersteld zijn geld bij bakken `terug te geven' aan de kapitalisten. Dus de middenklasse op een of andere manier ook. Het is niet de bedoeling van de echte kapitaal bezittende klasse dat de middenklasse gelijkwaardig wordt en ook een arbeidsloos inkomen krijgt. Als niemand meer werkt, stort de kapitalistische economie in en de bijbehorende kapitaal-accumulatie stokt. Het is niet voor niks dat het kapitalistische systeem de burger af en toe relatief veel laat verdienen. Maar dat geld moet dan wel worden verbrast. Zo’n koopkrachtinjectie - uit nood - is eigenlijk bedoeld om de economie en de productie op gang te houden; belachelijke en minder belachelijke producten te consumeren; en eigenlijk niet om de middenklasse mede-aandeelhoudertje te laten spelen. Zo kent het kapitalisme wel meer dilemma's en paradoxen. Burgers met naast hun inkomen uit aandelen ook nog een gewoon inkomen uit werk, hebben (of krijgen) een verknipt wereldbeeld en zullen vroeg of laat toch inzien dat ze gewoon tot de werkende klasse behoren; zoals iedereen. Er komt een moment dat kleine aandeelhouders zien dat aandelen vaak goed gaan lopen als er banen wordt geschrapt. Dat kan theoretisch altijd je eigen baan zijn, of die van een kennis, of de baan van je kind. Dat de bezittende klasse tegengestelde belangen heeft aan de mensen die hun brood moeten verdienen door te werken, dringt vroeg of laat heus wel door en zal bij velen wringen. Wat goed is voor hem als 'lid' van de bezittende klasse is immers helemaal niet zo goed voor hem als lid van de werkende klasse. Integendeel. Dit, laten we het maar 'parttime kapitalisme' noemen, binnen de werkende middenklasse, is in West-Europa en de USA tot een cult verheven, maar is en blijft - in bovenbeschreven opzicht - slecht voor de economie. Het wordt echter politiek gedoogd en gestimuleerd om de kring van betrokkenen en belanghebbenden bij het kapitalistische systeem zo groot mogelijk te houden. Dat stelt de val van het systeem uit. Hoe meer mensen afhankelijk zijn van het systeem, hoe moeilijker het wordt voor de kritiek en voor de oppositie; dat is de redenering. Dat het kapitalisme zijn eigen doodgravers creëert en zijn eigen crisissen veroorzaakt, zal weinigen voorlopig een zorg zijn. Ons is het wel een zorg. Hoe laten we zien dat het voor iedereen beter is om een 'behoefte gedreven economie' te hebben in plaats van een 'winst gedreven economie'. In gewoon Nederlands: socialisme is voor iedereen beter dan kapitalisme. De werkende klasse kan immers zelf haar door haarzelf geproduceerde meerwaarde en winsten verdelen en/of investeren. De bezittende klasse (van kapitaal-, grond- en productiemiddelenbezitters) is nergens voor nodig: ze veroorzaakt alleen maar ellende, permanente onderdrukking op wereldschaal en imperialistische oorlogen. God of godsdienstig Mensen die anno 2008 nog in God geloven moeten hun schoolgeld maar gaan terugeisen. En de regering schadevergoeding vragen, want 10 achtereenvolgende regeringen hebben de vooruitgang in ons denken rond 1970/1980 in de kiem willen smoren door het onderwijs te verpesten. Er mocht geen generatie meer net zo slim worden als de 68-generatie leerlingen/studenten... Weg met opperwezen-adepten, vooral op scholen en universiteiten (Delft: Dekker, VU Amsterdam: tientallen hoogleraren, Tilburg/Twente: weg met het sponsoren van gereformeerde hoogleraren. Dat kan toch niet!). Universiteiten horen weer bolwerken van wetenschap te worden. (Zie mijn mail dd. 10 juni 2008 aan de Volkskrant) Anoniem Anoniem artikelen plaatsen in een politiek debat is absoluut laf. Eigenlijk alleen rechtse mensen doen dat, en gelovige mensen die hun eigen geloof willen verhullen om andere geloven aan te vallen. (Helaas deed Spinoza er in zijn tijd ook al aan mee.) Kranten die daaraan meedoen zijn ook laf. Er is zo op de eerste plaats geen goed wetenschappelijke debat mogelijk. Er is geen kristallisatiepunt mogelijk. Ik geloof niet; niet in welke god dan ook. Geloven is achterlijk, maar schelden op gelovigen óók. Sterker nog: is contraproductief. Samira al-Onal blijkt Salman Rushdie te steunen. Zijn gescheld? Nou, ik vond dat toentertijd stom en hufterig. Reve die toentertijd over ezeltjes begon, vond ik ook stom. Schelden naar gelovigen helpt niet. Maar mensen die anno 2008 nog in een god geloven moeten niet denken dat ze gelijk hebben. Ze zouden echt hun schoolgeld eens moeten terugvragen... (Zie mijn mail dd. juni 2008 aan de Volkskrant) Terreur Eén vorm van terreur wordt nog steeds door de media vergeten en dat is de terreur van afscheidingsbewegingen. Afscheidingsbewegingen zijn in tegenstelling tot bevrijdingsbewegingen hopeloos verouderd en de laatste 60 jaar overal ter wereld gebruikt door het Pentagon om eenheidsstaten en socialistische landen te vernielen en economisch te vernietigen. (Kroaten 1995, Bosnische moslims 1997, Kosovaren 2000, Molukkers 1950, Tibetanen 1959-2008 en niet te vergeten de zionistische joden in 1948, etc.) De steun van m.n. GroenLinksers aan dit soort bewegingen is misplaatst en volkomen fout geweest. De media heeft GL misleid en men is er met open ogen ingetuind. Waarvan akte. (Zie mijn mail dd. 10 juni 2008 aan Ravage) Volksdemocratie Als je 'kapitaal' en 'arbeid' bij elkaar brengt 'krijg' je producten. Dat proces, dat spanningsveld, is de driving force waarop de wereld draait. Het is echter onaanvaardbaar dat deze producten, de winst of de meerwaarde, naar de bezitters van het 'kapitaal' vloeien. Om die reden is strijd nodig, klassenstrijd; om de eenzijdige toe-eigening van de verworvenheden van kapitaal en arbeid om te draaien richting 'arbeid' in plaats richting bezittende klasse. Het economisch leven hoort dan ook `om de arbeid te draaien’ en niet `om het kapitaal’. Het ene systeem, waar alles wordt toegeëigend door het kapitaal, is kapitalisme; het andere, waar alle verworvenheden richting werkende klasse vloeien, heet socialisme. De bezittende klasse, als klasse, zal dus ooit - onder het socialisme - verdwijnen. De spaarcentjes van de werkenden wordt het 'kapitaal', het nieuwe werkkapitaal, binnen het socialisme. De investeringen die de maatschappij dan doet of moet doen, worden dan niet meer (zoals nu, ondemocratisch) bepaald door een klerk van de Rabobank, or whatever, maar komen dan echt democratisch tot stand... Volksdemocratie, socialisme, is pas democratie zoals democratie hoort te zijn. Analyse van de Koude Oorlog Mijn boek - op internet - met een analyse van de Koude Oorlog gaat uit van de theorie dat rond 1979 het internationale kapitalisme de Sovjet- Unie willens en wetens in een val heeft willen laten lopen. Dat heb ik willen aantonen. Het is uitlokking. Boedapest (1956) en Praag (1968) zijn er ook voorbeelden van. (Die mislukten toentertijd gedeeltelijk.) Ik hoop dat anderen mij later met meer bewijzen aan zullen vullen. De tweede zaak waar ik van uit ben gegaan is de theorie dat psychologische oorlogsvoering meer effectief is dan welke andere vorm van oorlog voeren dan ook. Vooral om links in West-Europa en de USA er - met ethisch gewauwel - onder te krijgen. De val van de muur werd op deze manier voorbereid. En de Joegoslavië-oorlogen werden gewonnen door leugens en bedrog jarenlang in de westerse media uit te vergroten. De foute argumentatie in de handhaving van een joodse staat (Israël) is er ook een voorbeeld van. Immers, niemand heeft het recht een staat uit te roepen op het grondgebied van een ander. Net zo min als Bosnische moslims (en de UN) safe havens op het grondgebied van de Serven in Srebrenica hadden mogen uitroepen. Want dat is gebeurd. Ik ben ook nog uitgegaan van een derde theorie, namelijk dat bevrijdingsbewegingen wel alle rechten hebben hun land met geweld te bevrijden, en afscheidingsbewegingen niet. Afscheidingsbewegingen hadden/hebben anno 1948, 1975 of 2007 niet het recht eenheidsstaten met geweld kapot te maken. Dat dat laatste toch is gebeurd heeft alles met mijn eerste theorie over de Koude Oorlog te maken. (Ga op internet naar: Rik Min, 'Leugens en bedrog'; 2005, derde versie 2007) J.A.A. van Doorn J.A.A. van Doorn heeft in zijn boek Duits socialisme aangetoond dat het doel van het nationaalsocialisme en van de sociaaldemocraten was om de communisten te verslaan. Dat was hun overeenkomst. De een deed het op de ene manier; de ander (later) op een andere manier... Socialistische maatschappij haalbaar Als je 2/3 van de stemmen hebt, mag je in Nederland het systeem veranderen. Wij ook. Dat staat in de grondwet. Als de Europese grondwet wordt aangenomen, kan dat niet (meer). Dictatuur van het kapitaal (I) Het noodlot van de werkende klasse is dat hoe hard men ook werkt, een ander er altijd slapend rijk bij wordt, de kredietgever en dus de aandeelhouder. Zelfs de middenklasse, de middenstand, de middengroepen, weten dit... Men haat allemaal het kapitalisme, maar de middenklasse zal het niet snel afvallen. Dictatuur van het kapitaal (II) Als de economie gaat instorten en er een economische crisis als in 1929 ontstaat, zullen die middengroepen niet naar de arbeidersbeweging, de socialisten of de communisten luisteren, maar naar een sterke man of een dictator. De geschiedenis leert dat de middengroepen en de hogere arbeidersklasse een restauratie voor zullen staan van het kapitalisme en zullen gaan roepen `weg met de vakbond’, `weg met het minimumloon’, `weg met de werklozen’, `uitkeringsgerechtigden gewoon aan het werk’, als parkeerwachter, als wijkagent of het leger in als kanonnenvoer. Weest dus waakzaam, nu de crisis in de USA al aan de poort rammelt en de werkzoekenden `met behoud van uitkering’ voor een fooi aan het werk moeten. Dictatuur van het kapitaal (III) Het geld in de werkloosheidsfondsen, zoals de WW en de WAO, is opgebracht door de werkenden. De werkgevers hebben er geen stuiver aan meebetaald. Uit dat geld wil de regering een loonsubsidie aan de werkgevers gaan betalen. Dat is driedubbel pakken: 1. de uitbuiting, 2. ons eigen geld en 3. degenen die de crisis veroorzaakt hebben krijgen subsidie toe - van het spaargeld de arbeiders. Gekker moet het toch niet worden. Misverstand? Alles wat je doet binnen een kapitalistisch systeem, zoals bijvoorbeeld vrijwilligerswerk, komt ten goede aan het systeem, aan de kapitaalaccumulatie daarvan; aan de kapitalisten, niet aan de maatschappij. Het kapitalistische systeem buit alles wat gratis is meedogenloos uit. Socialisme neemt het op voor de hele maatschappij. Alles wat je daar gratis doet, komt ten goede aan de gehele maatschappij. Er is daar niemand die op een oneerlijke manier rijk wordt. Alleen de maatschappij - wij met zijn allen - wordt rijk. Rijker dan nu. Veel rijker. Misverstand? Haast 95% van de dagelijkse problemen komt voort uit misverstanden. Dat is dus op te lossen door wat beter naar elkaar te luisteren. Maar een tweede categorie problemen komt puur voort uit belangentegenstellingen. Dat is een kwestie van geven en nemen. De dagelijkse belangentegenstelling tussen voetgangers en automobilisten, tussen man en vrouw, tussen x en y, kan met een beetje goede afspraken in goede banen worden geleid. Het is wellicht een open deur om te zeggen dat het van belang is naar belangentegenstellingen te kijken en die te herkennen, maar velen sluiten daar toch de ogen voor. Het allergrootste probleem - in deze kapitalistische maatschappij het meest onoplosbare probleem - blijft een eerlijk loon: dus de verdeling van de winst uit arbeid. Dat is de meest pure belangentegenstelling die er in de huidige maatschappij bestaat. Waarom krijgt dit zo weinig aandacht? Waarom krijgt een arbeider zo weinig loon, terwijl zijn arbeid de absolute voorwaarde is voor welke winst dan ook? Waarom mogen de kapitalisten zonder iets te hoeven doen, steeds rijker worden? Waarom eigent de aandeelhouder zich alle geaccumuleerde meerwaarde toe? Het klopt niet dat 'de' kapitalisten zich alle meerwaarde toeeigenen, alleen maar doordat 'het' kapitaal van hun is. 'De' arbeid is van ons. Zonder onze arbeid geen producten en geen meerwaarde. Het hoort in de wereld om de arbeid te draaien en niet om het kapitaal. Dus: socialisme is en blijft ons ideaal! Nederland, de USA en Israël hebben met hun 'hulp' de PLO kapot gemaakt Nederland heeft de laatste 30 tot 60 jaar - bewust of onbewust – allerlei afscheidingsbewegingen gesteund in plaats van bevrijdingsbewegingen. Vaak heeft hebben de media de bevrijdingsbewegingen mee 'helpen' omvormen tot afscheidingsbewegingen (om ze te kunnen gebruiken voor imperialistische doeleinden: destabilisatie van eenheidsstaten). Dat 'beleid' goedpraten c.q. steunen, is voor links een regelrechte valkuil gebleken. Niet alleen voor ons, voor links, maar vooral ook voor alle betrokkenen; zij zitten met de gebakken peren. Van deze - blinde - steun c.q. blinde vlek, moet Nederland, en vooral links Nederland, af zien te komen. Het eerste voorbeeld van dit foute beleid is de jarenlange blinde steun aan de Koerden. De Koerden vochten feitelijk 30 jaar lang tegen Turkije, Irak, Iran en de Sovjet-Unie. De progressieve bewegingen binnen die landen werden daarmee vernietigd. Dat kwam het Pentagon goed uit. Dat was hun doel: progressieve landen destabiliseren. Het steunen van de Koerden is - achteraf - een grote fout gebleken. De Koerden werden gebruikt. (En wij ook.) Een tweede voorbeeld zijn de twee regionale groepen in Irak, de sjiieten in het zuiden en de Koerden in het noorden. Middels de protectie van de NATO en middels twee no-fly-zones, werden ze opgezet tegen Saddam Hoessein. Die no-fly-zones steunen, is een grote fout gebleken. We werden gebruikt voor imperialistische doelen. Het derde voorbeeld is Joegoslavië, waar vier etnische groepen systematisch zijn opgezet tegen een vijfde (de 'Serven', die nota bene Joegoslavië bijeen wilden houden). De moslims en de Kroaten daar steunen, is een grote fout gebleken. Daar komt 'de geschiedenis' nog wel achter. Maar het vierde voorbeeld is nog schokkender, en nu kom ik tot mijn punt. Nederland heeft, in navolging van de Amerikanen en de Israëliërs, door haar 'indringende steun' aan de PLO (de afgelopen 10 à 20 jaar) deze bevrijdingsbeweging - met haar nobele doelstelling een land willen om in samen te kunnen leven met joden, christenen en moslims - om weten te turnen tot een afscheidingsbeweging, een beweging die inmiddels een staat alleen voor de Palestijnen nastreeft. En derhalve een staat alleen voor joden goedpraat. Dat was en is dus precies wat de zionisten zelf ook willen: het hebben van een joodse staat en daarmee een legitimatie afdwingen om het `Heilige Land’ etnisch te mogen zuiveren. Koerdistan is niet alleen voor Koerden, maar voor iedereen. Bosnië is niet alleen voor moslims, maar voor iedereen. Estland is niet alleen voor Esten, maar voor iedereen. Kroatië is niet alleen voor Kroaten, maar voor iedereen. Irak is niet alleen voor sjiieten, maar voor iedereen. Israël is niet alleen voor joden, maar voor iedereen. Wat is kapitalisme? Nog steeds gebruiken Nederlanders allemaal verschillende definities van kapitalisme. Dat is funest voor elk publiek debat. Dan heb je als links persoon bij voorbaat in elke openbare discussie al een gigantische achterstand. Maar ook in interne discussies in de linkse beweging gebeurt het... Twee dingen moeten minimaal scherp vastgelegd zijn of worden: `wat is Kapitalisme?' en `welke rol speelt de middenklasse?’ `Kapitalisten bestaan er in Nederland niet meer’, zei Anton Constandse kort voor zijn dood. `Ze hebben al hun kapitaal, alle productiemiddelen, fabrieken en bedrijven al in handen van het Amerikaanse grootkapitaal gelegd. (...) Dat moeten we wel beseffen in ons superkapitalistische landje’, aldus de anarchist Anton Constandse. Ondergetekende, Rik Min, schrijft al jaren in politieke teksten, dat `mensen die de geaccumuleerde meerwaarde - uit arbeid - opstrijken kapitalisten zijn’ (1997 - 2007). Aandeelhouders zijn dus kapitalisten. Alle personen die aandelen bezitten zijn dus wel degelijk kapitalisten. Het verneukeratieve is echter dat anno 2007 de meeste aandeelhouders er naast hun arbeidsloze inkomen, een baan en een salaris bij hebben. Dat geeft zowel bij hen, de middenklasse, als bij ons, de gewone werkende Klasse, valse klassengevoelens. In het lijf van iemand met veel of weinig aandelen en een baan in loondienst, kloppen twee verschillende harten; die heeft twee verschillende belangen; die heeft zogezegd een dubbele loyaliteit. In Nederland zijn er weinig situaties waarin dat iemand een volledig arbeidsloos inkomen heeft. De Nederlandse middenklasse heeft naast een baan in loondienst vaak ook aandelen; al is het maar een aanvullend pensioen (boven op zijn/haar AOW’tje). Marx kende in zijn tijd slechts twee klassen. Wij in Nederland, hebben anno 2007 een grote werkende middenklasse. Kapitalisten die de hele dag niks doen bestaan in Nederland dan misschien niet, maar er zijn wel degelijk miljoenen (kleine en grote) kapitalisten. Daarom heb ik voor hen die tot de hogere of lagere middenklasse behoren, het begrip 'parttime’ ingevoerd. Ze behoren namelijk objectief gezien parttime tot de werkende klasse en parttime tot de bezittende klasse. Deze mensen zijn dus 'parttime bourgeoisie' en 'parttime proletariaat’. In de tijd van Marx was die middenklasse er niet, toen hij rond 1845 de begrippen 'bourgeoisie' voor de bezittende klasse (de kapitalisten), en 'proletariaat' voor de werkende klasse (in de meest ruime zin, de 'working class') lanceerde. Deze tegenwoordig veel in de westerse wereld voorkomende middenklasse heeft objectief gezien twee volkomen verschillende belangen. (Bijvoorbeeld lagere lonen of juist hogere lonen.) Het kapitalistische systeem heeft deze individuen - door ze op deze manier 'bij het systeem te betrekken' - bijna allemaal aan zich weten te binden. Anton Constandse had dus geen gelijk. Links bestaat in Nederland niet alleen uit de PvdA, GL, SP en IS, maar vooral uit de NCPN In Nederland heeft links al jaren en jaren minder dan 75 zetels in de Tweede Kamer. En dat niet alleen: links bestaat in de Tweede Kamer al jaren voor 100% uit sociaaldemocraten. De PvdA is een sociaaldemocratische partij, maar ook GL en de SP zijn dat. Geen van deze drie partijen streeft immers nog socialisme in Nederland na. (Dat zou immers het enige echte doel van een socialistische partij moeten zijn.) Al deze drie partijen - PvdA, GL en SP - spelen dus vals spel. Ze zeggen soms dat ze 'socialistisch' zijn, maar uit alles blijkt het tegendeel. Ze laten zich door De Telegraaf op gezette tijden socialistisch, maoïsten of ex-communisten noemen, maar dat is voor de schijnwereld bedoeld die er in Nederland wordt opgehouden. PvdA, GL en SP zijn alle drie partijen die het binnen het kapitalisme `zo goed mogelijk willen doen voor de mensen, de bevolking, de onderkant van de samenleving, de armen’. Communisten zijn de enigen die met de werkende klasse het beste voor hebben, de andere partijen sussen de arbeiders incl. de uitkeringsgerechtigden in slaap. Je kunt immers geen socialisme hebben binnen een kapitalistisch systeem. (Een 'derde weg' tussen kapitalisme en socialisme bestaat nu eenmaal niet. ) Links in Nederland bestaat dus uit vijf kleuren 'rood'. Juist die vijfde kleur rood is de kleur van de enige echte socialisten: de communisten. De andere kleuren rood zijn de kleuren van sociaaldemocratische partijen, partijen die in Nederland geen socialisme meer willen. Communisten willen wèl een socialistische maatschappij in Nederland zien te realiseren, een land waarin de dictatuur van het kapitaal en de aandeelhoudersklasse zal zijn vervangen door een socialistische productiewijze, waar geen werkloosheid meer heerst, geen economische crisis meer is, mensen niet achter de geraniums worden weggezet, geen oorlogsdreiging meer van uitgaat, en de mens centraal staat in plaats van de honger naar winst. De werkenden zijn (dan) de aandeelhouders van die maatschappij. Kenmerken van fascisme Tegenwoordig is het fascisme binnengedrongen in de spelonken van het Pentagon. Hoe ik dat weet? Leg de politiek van de USA maar eens langs de meetlat van het fascisme. De vier belangrijkste kenmerken van het fascisme zijn: liegen, demoniseren van tegenstanders, landen binnenvallen en minachting voor democratie. Ik zal het toelichten: Gebruiken van leugens is heel normaal; Momenteel zie je dat overal en met name in de pers. Hoofdredacties plaatsen - zomaar zonder te checken – allerlei persberichten van allerlei onduidelijke persbureaus, terwijl berichten van gewone reporters niet worden geplaatst. Goebbels was er een meester in. Gebleken is dat zijn stelregel luidde: `hoe groter de leugen en hoe vaker herhaald hoe beter het werkt bij het grote publiek’, Wij zeggen: uiteindelijk zegeviert de waarheid wel, maar daar moet door heel veel toegewijde mensen toch altijd weer hard voor gewerkt worden. Demonisering van tegenstanders; Hitler wist met zijn walgelijke anticommunisme als geen ander de massa te bespelen. Hij wist de Sovjet-Unie en haar leiders als duivels neer te zetten. Velen trapten daar in. Naast de communisten werden ook de joden als untermenschen neergezet. Met het bekende resultaat: 20 miljoen communisten en 6 miljoen joden werden tussen 1932 en 1945 afgeslacht. Veroveringsoorlogen voorstellen als het beste voor iedereen; Hitler zei bij de inval in Polen in 1939 - om zich te legitimeren - dat het Poolse leger en de Poolse leiders het Duitse leger en Duitse grensposten hadden aangevallen met sluipschutters en met andere vormen van geweld. Toen Hitler in 1938 Oostenrijk annexeerde stonden langs de route naar Wenen vele tienduizenden Oostenrijkers te applaudisseren; meest Duitsers. Als Saddam wordt verdreven zullen er ook wel Irakezen de USA-troepen met applaus begroeten. Maar zo werkt de internationale rechtsorde niet. Het is maar hoe je het bekijkt. Minachting voor tegenstanders; minachting voor democratische rechten; minachting voor democratie; minachting voor volkerenrecht; minachting van oorlogsrecht; iedereen die tegen het standpunt van een fascist is, blind afblaffen en oppositie als onaanvaardbaar beschouwen. Wie niet voor mij is, is tegen mij. Afluisteren is dan toegestaan. Recent bleek in de gebouwen van de EU afluisterapparatuur verstopt te zijn. USA-apparatuur? Het kan haast niet anders. De democratie en de legitimiteit van de UN aan de orde stellen. Resoluties systematisch niet uitvoeren of niet naar de Veiligheidsraad luisteren. Hitler, Japan en Italië trokken zich voor de Tweede Wereldoorlog terug uit de Volkerenbond om beter hun eigen gang te kunnen gaan. In al deze punten over het fascisme van toen herken ik Bush en zijn mannen. U ook? Het fascisme is onder ons. Niet daar; maar hier. Wie had dat in 1946, 1968 of 1975 ooit kunnen bedenken. Vergeet niet: imperialisme is het hoogste stadium van het kapitalisme. En: een hoogontwikkeld land kan vervallen tot een fascistisch land. Juist hoogontwikkelde landen kunnen blijkbaar kwetsbaar zijn. Duitsland was in de periode 1920 tot 1934 het hoogst en best ontwikkelde land ter wereld; en daar kwam Hitler in op; laten we dat nooit vergeten. Als een hond vals is, ligt dat aan zijn baasje Het is een feit dat het Pentagon en Israël het moslimfundamentalisme hebben gebruikt en opgehitst tegen alles wat links, communist of progressief in de wereld was; te beginnen in Afghanistan in 1979. Het moslimfundamentalisme is nu, anno 2001 vals, zeer vals. Dat komt omdat het baasje vals spel met hem speelde. Het objectieve belang dat het moslimfundamentalisme had, was om vanuit een koloniale achterstand 1,2 miljard mensen (weer) een normaal leven te willen geven. Akkoord, dat valt zelfs te begrijpen. Na 400 jaar kolonialisme, plundering en vernedering, dachten de verpauperde massa's heil te vinden in het geloof. Temeer daar links, de communisten, theoretisch, praktisch en fysiek - mede door toedoen van islamitische en christelijke fundamentalisten en Saoedisch kapitaal - vooralsnog was/waren uitgespeeld (was/waren gedemoniseerd) en geen antwoorden meer leek/leken te hebben... Jongeren worden tegen ouderen opgezet In de Volkskrant van 11 februari 2005, schreef Thomas von der Dunk gelukkig eindelijk een goed weerwoord tegen het uitspelen van jongeren tegen ouderen, wat de laatste jaren bon ton is. Net zoals men 25 jaar milieubewuste mensen tegen communisten heeft willen uitspelen en vrouwen 25 jaar tegen mannen heeft geprobeerd uit te spelen. Communisten zijn de enigen die in het belang van de bevolking iets tegenover dat 'verdelen en heersen' iets kunnen stellen. Wij kunnen dat 'verdelen' van de bevolking, door feiten en argumenten te verhullen, en daardoor te kunnen 'heersen', alleen maar voorkomen door een betere analyse te maken en die er met veel publiciteit tegenover blijven stellen. De middeninkomens We hebben de 'middenklasse' en we hebben de 'middeninkomens'. De middenklasse is in Nederland, maar vooral ook in de UK en Duitsland de klasse die al decennialang een cruciale rol speelt - in het verdeel- en heersspel - tussen de kapitalistenklasse en de loonafhankelijke klasse. In bijna alle kranten van begin februari 2005, o.a. in Tubantia van 10 en 11 feb 2005, werd door een toevallig onderzoek en de verslaglegging daarvan pijnlijk duidelijk dat uitgerekend gezinnen met middeninkomens van `twee keer modaal’, gezinnen met een gezamenlijk inkomen tussen de 1500 en 3100 euro en die traditioneel altijd al de speelbal van 'het kapitaal' maar feitelijk ook van rechtse vakbondsbestuurders waren, maand op maand 1000 tot 2000 euro rood blijken te staan.[1] Deze middengroep voelt zich aan alle kanten gepakt. Dat betekent dat deze groep - als het goed is - haar onvoorwaardelijke ideologische steun aan het systeem zou kunnen opgeven. Daar moeten wij als communisten kunnen profiteren. Intellectuelen zijn heel vaak heel dom Veel intellectuelen gaan er de laatste decennia van uit dat we al in een socialistische maatschappij wonen en dat uitbuiting, corruptie en misdaad niet meer bestaan. Vaak vooral linksen. Want we zien heel vaak zogenaamde linkse bestuurders en politici de ene maatregel na de andere maatregel bedenken en vaststellen; zonder Controlesysteem, en dan denken dat een maatregel die ze nemen vanzelf verder wel goed zal uitpakken. Voorbeelden te over waar de kosten gierend uit de klauwen zijn gelopen: subsidies geven aan huizenbezitters bijvoorbeeld; stimulerende maatregelen; geld geven aan 'de armen'; de gang van zaken bij loterijen, casino's, goede doelen, etc. Wij communisten weten wel beter. Sommige oprechte rechtse mensen waarschuwen ook. Je hebt altijd en overal een goede controle nodig; de media vallen weliswaar altijd de zogenaamde 'bureaucratie' aan, maar ieder mens weet instinctief dat je zonder een goed controleapparaat nergens ver mee komt. Hoe zou je alle geheime geldstromen anders moeten ontdekken (zoals bij Enron, Ahold, de olievoorraden van Shell, etc.)? Nederland blijft een vreselijk kapitalistisch landje. Alles wat je goed bedoelend wil doen, strandt vroeg of laat op de ijzeren wetten van het kapitalisme of op kapitalistische marktwerking, monopolies, kartelvorming, vriendjespolitiek, etc. Als je je ervan bewust bent dat je in een kapitalistisch systeem leeft, word je vanzelf voorzichtiger met je voorstellen. Recentelijk nog zagen we GL’ers doodleuk verklaren dat kapitalisme nooit meer in een crisis kan uitmonden. PvdA’ers zeggen dat ook. Laatst hoorde ik een top-PvdA'er zeggen `omdat we honderdduizenden knappe koppen daarvoor aan het werk hebben gezet’. Je vraagt je dan af wie er gek is; zij of de communisten. Marx was een wetenschapper; zijn voorspelde wetmatigheden kun je nu eenmaal maar beter niet in de wind slaan. GL’ers en PvdA’ers gaan heel vaak domweg voorbij aan het feit dat de algemene middelen van ons allemaal zijn (en eerst verdiend moeten worden door de arbeidsersklasse) en dat iedere lobbyclub op dat geld zit te azen: Lockheed, de JSF-fabrieken, het farmaceutisch-medische industrieel complex, de adverteerders, etc. Die laatste groepen lusten wel pap van 95% van alle maatregelen die politici bedenken. Dus - ondoordacht - de totale middelen voor gezondheidszorg verhogen is zinloos. Je kunt beter het controleapparaat verbeteren en daar - en elders - gewone, onafhankelijk denkende mensen in benoemen. We leven immers niet al in een een socialistische maatschappij, maar in een vunzige kapitalistische maatschappij. De aandeelhouders willen winst zien. Sociale schade Wat is de sociale schade van verdringing door immigranten uit lage-lonenlanden op personen uit de middenklasse die 30 euro per uur verdienen en wat is de sociale schade van de onderklasse waarin iemand 5 of 6 euro per uur verdient? Nederland heeft feitelijk - zonder dat de bevolking dat wist - een krankzinnig aantal rechtse mensen ons land binnengehaald: van Molukkers die hun land Indonesië en Soekarno hadden verraden tot Vietnamese bootvluchtelingen die met de CIA hadden samengewerkt. De getallen van ‘goede’ Bosnische moslims in Srebrenica varieerden van aanvankelijk 700 tot veel later zelfs 30.000. Ook Syriërs die bij het Vrije Syrische Leger zaten kregen hier een vrijgeleide. Communisten en leiders van bevrijdingsbewegingen werden niet toegelaten; mensen die hun land feitelijk hebben ‘verraden’ wel. Die verrechtsing voelt men ook. Opstelling vakbond De vakbond en veel sociaaldemocraten, daarbinnen en daarbuiten, hebben in het verleden nogal eens rare toeren uitgehaald. Toeren waarvan communisten dachten waarom stellen ze dit voor en waarom voeren ze bepaalde acties wel en sommige meer voor de hand liggende acties niet? Er zijn drie fundamentele acties gevoerd: voor de 32- of 35-urige werkweek; voor VUT-regelingen voor 55-jarigen. Terwijl tegen lange werkweken in de gezondheidszorg - van 70 tot 80 uur - voor specialisten niets gedaan werd. Aan deze kwesties zit een kapitalistisch luchtje. Er bestaan nu eenmaal twee soorten werkende mensen. De ene soort ziet werken als manier om een inkomen te verdienen en wil best graag leuk werk hebben, maar doet het primair voor het geld. De andere soort werknemer wil graag een bepaald type werk doen en neemt een lager salaris op de koop toe, bijvoorbeeld voetballers, sporters, kunstenaars, maar ook bepaalde wetenschappers (bijvoorbeeld aio’s), e.d. Deze tweede categorie 'werknemers' wil feitelijk bijvoorbeeld beroemd worden en zal dus altijd veel willen trainen of werken. Er is ook opvallende concurrentie tussen dat soort mensen onderling. Men wil bijvoorbeeld geen informatie delen met elkaar ('sharen'). Op de universiteit bijvoorbeeld is de laatste 20 jaar zoveel gebeurd, en de concurrentie is zo moordend geworden. Anticommunisme (II) Enschede, 6 feb 2006. Nederland gaat Afghanistan opbouwen, horen we iedereen zeggen. Waarom geven we Afghanistan dan niet gewoon terug aan de communisten, die waren immers bezig Afghanistan uit de middeleeuwen los te rukken en op te bouwen? De communistische regering in Kaboel is op een schandalig ondemocratische manier met Stinger-raketten uit de USA, geld uit Saoedi-Arabië en geïmporteerde moedjahedien-figuren uit het zadel gewipt. Kom nou, opbouwen! 25 jaar geleden mee begonnen en nu een arm land in opkomst vernietigen. Dat is wat de Nederlanders en hun 126 Kamerleden in hun blinde anticommunistische woede kunnen: meedoen met leugens, bedrog, demoniseren en complotteren. Deze woede zet inmiddels de hele wereld in brand. Ziet men dan in de Tweede Kamer bij de ander wel de splinter en niet - levensgroot - de balk in het eigen oog? Anticommunisme (I) Enschede, 9 jan 2006. In NRC van zaterdag stond een boekbespreking van het boek Wereldrevolutie van Erik van Ree, en daar ging het weer eens over Stalin en dat `hij zoveel moorden op zijn geweten heeft’. Tegen al die mensen zoals Erik van Ree, zou ik willen zeggen: `Als jij het fascisme had moeten verslaan (in de periode 1933 - 1945) dan was al die ellende jou ook overkomen. Dan had jij óók (als leider van de Sovjet-Unie, waar Hitlers aanval en de aanval van het imperialisme, nu eenmaal op gericht was) vuile handen gemaakt.’ En tegen Erik van Ree zou ik ook willen zeggen: `Jouw leiders, waar jij achter staat, hebben net zoveel - of meer - bloed aan hun handen als jij Stalin of Lenin toedicht.’ Geloof op de tv Enschede, 1 jan 2006. Onder leiding van nota bene de NWO, de Stichting voor Wetenschappelijk Onderzoek en de KNAW, de Kon. Ned. Academie van Wetenschappen, was er op nieuwjaarsdag op tv, in 'Buitenhof', onder leiding van Paul Witteman, een debat over het al dan niet bestaan van een hogere macht ('ID' - 'intelligent design'). Het debat was van een bedroevend niveau. Hier was 60 minuten lang te zien hoe dom Nederlandse intellectuelen zijn, die aan Nederlandse universiteiten hebben gestudeerd. En hoe dom een daar optredende ex-rector van de VU in een publiek debat nu feitelijk is. Hij begreep er echt niks van. Zelfs niet van god en godsdienst. Dat soort jongens, want professor wil ik zo iemand niet noemen, wordt heen en weer geslingerd tussen geloven en wetenschap bedrijven. Dat kan echt niet meer anno 2005. Weg met de VU en al die schijnheilige lieden daar, zou ik zeggen. Van ons belastinggeld professortje spelen... Ik schaamde me dood, en ik denk velen met mij. Het wordt nu echt ook eens tijd dat die zogenoemde Evangelische Omroep, de EO, wordt teruggedrongen. Er zijn mensen die dergelijke, vanuit de USA ingehuurde lieden, serieus nemen. Zelfs Delftse professors. Ik schaam me dood. Het wordt tijd dat Robert Long zijn beroemde liedje weer eens zingt en Maarten 't Hart zijn boeken maar weer eens opnieuw uitgeeft. Dat zal die knulletjes van 30 tot 50 jaar waar de NWO, Buitenhof en de KNAW mee kwam, wel mores leren. Zoek 500 mannen Enschede, 23 dec 2005. Vandaag en gisteren stond op de voorpagina's van diverse kranten: `Paul Gelderloos zoekt 500 jonge mannen (...) om Nederland onoverwinlijk te maken.’ Zou Paul Gelderloos de nieuwe rattenvanger van Hamelen zijn? 500 jonge mannen; onoverwinnelijkheid, nou, nou, nou. Is zo iemand wel doctor? Ik zou wel eens weten in wat. Uitverkoop Enschede, 14 dec 2005. Vandaag stond in de krant dat de grote energieleveranciers de hele infrastructuur, alle elektriciteitsmasten, de grond, de kabels, aan een bedrijf in de USA hebben verkocht. Ongelooflijk. Onze grond, onze masten, onze kabels. Heb ik al die tijd gedacht dat mijn geld van al die dure rekeningen nog ergens nuttig in Nederlandse spullen, Nederlandse grond, etc. Belegd zou worden. Zodat je nog ergens trots op kunt zijn als je erlangs fietst. Niet dus. Uitverkoop. One-issue-bewegingen zijn vaak splijtzwammen Enschede, 27 nov 2005. One-issuebewegingen kunnen politieke partijen splitsen. Eendimensionale bewegingen - zal ik maar zeggen - zijn uit de aard van de zaak gemakkelijk op te zetten en lopen doorgaans dwars door alle partijen en ideologieën heen. Men neemt niet de ballast mee van bestaande bewegingen en partijen en is, in de verdediging, makkelijk wendbaar. Men heeft geen verleden. Rechtse mensen zijn het met betrekking tot het topic makkelijk met linkse mensen eens. Dus is het (ook) vaak zonde om je kostbare linkse tijd erin te steken. (Zou je zeggen.) Soms gebeurt dit aan de rechterkant van het politieke spectrum, soms aan de linker. De vrouwenbeweging deed dit, maar ook de milieubeweging en de beweging tegen godsdiensten deden dit. Wiegel en Hirsi Ali splitsten de VVD aangaande het bijzonder onderwijs. Ina Brouwer en Elsbeth Etty splitsten in 1982 met hun eendimensionale manier van kijken de hele CPN. Uitlokking is een smerige methode om je zin te krijgen Enschede, 21 nov 2005. Grote boeven in de politiek (Hitler, Clinton, Bush, Saoedi-Arabische radicaalislamitische oliesjeiks, etc.) zoeken altijd naïeve, domme mensen om de vervelende klusjes op te knappen. Het kapitalisme zoekt links-radicalen (anarchisten, krakers), die de stemming onder de burgerij zo heerlijk angstig kunnen maken zodat men bepaalde veiligheidsmaatregelen kan doordrukken. Het fascisme zocht een wild geworden radicalist uit Holland, die haast op bestelling, de Rijksdag in de brand stak, daarna hadden deze Hitler-klanten vrij spel en konden hun macht over de angstige burgerij vestigen. De mensen die het Midden-Oosten in brand willen zetten, vonden begin november 2005 een vrouw die zich wel wilde opblazen midden in een hal van Hotel Radisson in Amman. Haar bom ontplofte niet. Die van haar man wel. Nu weten we eindelijk hoe zo iemand eruitziet en wat haar politieke motivatie en beweegredenen waren. Wist ze zelf wel waar ze een onderdeel van was? Wedden dat die bom in Libanon onder de auto van de president, is gelegd door figuren die zijn opgefokt door Israël en/of het Pentagon? Frits Abrahams begint in NRC opeens over de moord op Aldo Moro Enschede, nov 2005. Ik herinner mij de brute moord op Aldo Moro in Italië, in 1978, nog als de dag van gisteren. Maar beseft men wel dat inmiddels wel bewezen is dat het systeem al 90 jaar mensen opfokt? Zoals het Van der Lubbe opfokte om de Rijksdag in brand te steken; middenklasse-zoontjes opfokte om in een Baader Meinhof-groepsverband terrorisme te plegen en Afghaanse herdersvolkeren met Stinger-raketten opfokte om Russische vliegtuigen - van de atheïstische duivel - in Afghanistan uit de lucht te schieten. Het systeem profiteerde van de angst en kon in de wereld doorregeren. Keer op keer. Commentaar op onvoorwaardelijke steun van linkse politici aan Bosnische moslims aangaande Sebrenica Enschede, sep 2005. Zestig jaar heeft het Westen niet omgekeken naar de Palestijnen en de moslimwereld; ook links niet, en nu opeens doen linkse politici en zogenaamd linkse media poeslief en aardig tegen de Bosnische moslims, nota bene extremisten die Joegoslavië uiteen hebben gereten. Dit gedrag komt momenteel veel voor in PvdA- en GL-kringen is voor echte linkse mensen niet te begrijpen. (Zie mijn andere artikelen over dit fenomeen, elders op deze website.) Commentaar op ellende in de wereld; terrorisme et cetera Enschede, aug 2005. Actie is reactie; ook in de wereldpolitiek. Iedereen moet nu toch zo langzamerhand weten of kunnen begrijpen dat de nietsontziende strijd – met alle wettige en onwettige middelen - tegen de socialistische landen en het communisme uiteindelijk monsters heeft gebaard: de taliban, Al Qaida en de politieke islam. Eerst in Afghanistan en Pakistan; uiteindelijk ook in West-Europa. (Zie ook andere artikelen hierover op deze website.) Het anticommunisme is een leugenachtige politiek van het Pentagon geweest in de lijn van het McCarthy-isme uit de vijftiger jaren. Het anticommunisme begon ver voor de oorlog in de UK en werd later door Hitler geperfectioneerd. De USA nam in 1946 het stokje en grote delen van de geheime dienst van de nazi's over. Toen het Pentagon rond 1964 besloot om de communisten een hak te zetten viel hun oog in 1979 op de Sovjet-Unie in Afghanistan. Men is toen een heimelijke campagne gestart in de bergen van Afghanistan die zijn weerga nog niet heeft gekend. Miljoenen geheime oliedollars en Stinger-raketten gingen naar achterlijke schaapherder-volkeren. Het gevolg is bekend: de Sovjet-Unie verloor zijn gezicht in deze ongelijke strijd en de tovenaarsleerling (Al Qaida) werd machtiger dan de tovenaar, de USA. En dat is ze tot op de dag van vandaag: ongrijpbaar, luguber en meedogenloos naar burgers en linkse mensen. De USA en het anticommunisme hebben het moslimterrorisme gebaard. (Zie ook andere artikelen hierover op deze website.) Commentaar op een visie op Srebrenica Enschede, 31 mei 2005. Mijn oog viel op een recensie van een boek over Srebrenica van een zekere Jehanne van Woerkom in het zaterdagbijvoegsel van NRC Handelsblad. Mevrouw Van Woerkom staat aan de verkeerde kant van de geschiedenis, dat blijkt uit deze recensie. Zij blijft volhouden te weten hoe het zit met het drama in Srebrenica. Zoals zij het al tien jaar zegt, zit het niet. De UN, de USA en Duitsland hadden en hebben níét het recht gehad de zes verschillende bevolkingsvolksgroepen binnen een land, binnen en buiten Joegoslavië, tegen elkaar op te zetten. Het volkerenrecht, het staatsrecht en alle internationale verdragen staan niet toe landen in Europa, of elders, zomaar op te splitsen; althans niet met geweld. De Helsinki-akkoorden van 1975 - bijvoorbeeld - staan het met geweld morrelen aan staatsgrenzen, tegen de zin van het overgrote deel van de betrokkenen, nu eenmaal niet toe. Jehanne van Woerkom weet dat blijkbaar niet. Iedereen in de wereld, de UN, de USA en Duitsland, heeft wettelijk de plicht de vrede in de wereld en in Europa te bewaren, zo niet, dan vallen er aan beide kanten duizenden, zo niet miljoenen onschuldige slachtoffers; haast per definitie. (Zie Congo, waar men het bijvoorbeeld vertikt Kabila te steunen: 3,5 miljoen slachtoffers, dat is nog erger dan die dommigheid in Srebrenica en voormalig Joegoslavië. Immers, oorlogen zijn het afschuwelijkste wat er bestaat.) Ik vind het vreselijk dat er slachtoffers gevallen zijn in de regio Srebrenica, laat daar geen misverstand over zijn, uiteraard ongeacht hun geaardheid en hun idealen - maar ik vind het nog vreselijker dat slachtoffers blijkbaar altijd door dommigheid van hun zogenaamde leiders of van spraakmakende intellectuelen die het beter denken te weten, het slachtoffer zijn. Jehanne van Woerkom heeft - denk ik - iets gesteund wat zij niet had moeten steunen. Nu klagen over slachtoffers is te laat. De mensen die zij zoekt zijn vermalen door de domheid van een denksysteem dat zij niet had moeten steunen. De groep die zij blijkbaar vanaf het begin steunde, heeft zelf - daarbovenop - ook nog heel domme dingen gedaan. Deze Bosnische mensen hadden nog kunnen leven als ze niet al die jaren vanuit die zogenaamde safe-areas, dag en nacht andere bevolkingsgroepen hadden gesard en achter de rug van Karremans en van de UN om nachtelijke uitvallen en bloederige aanslagen hadden gepleegd op andersdenkenden. De safe-haven Srebrenica was ingepikte grond van een andersdenkenden. De UN kan nooit iets geven aan de ene bevolkingsgroep wat van een andere bevolkingsgroep is. (De UN had Israël in 1948 ook nooit van de Palestijnen mogen afpakken en exclusief aan joden mogen geven. Israël is van/voor iedereen, niet alleen van/voor joden. Zionisme is racisme, heeft men gelukkig, maar wel 20 jaar te laat, gezegd. Je ziet tot op de dag van vandaag welke noodlottige gevolgen dat voor álle betreffende groepen heeft.) Jehanne van Woerkom had de UN op dit punt gewoon níét moeten geloven. Het spijt me dat ík haar dat nu op deze manier moet zeggen, Voorhoeve hoort haar dat te zeggen. Zij is te goedgelovig geweest. Voorhoeve en de VVD, CDA, PvdA en GroenLinks zijn verantwoordelijk voor haar denk- en inschattingsfout. Dat aan nabestaanden toegeven vinden politici blijkbaar te laf. De zogenoemde Bosnische moslims, binnen Srebrenica, en andere Bosnische moslims binnen Joegoslavië, hebben nu eenmaal achter de verkeerde leiders en de verkeerde ideeën aangelopen. Bezint dus voortaan eer ge een oorlog begint. Jehanne van Woerkom heeft zichzelf blijkbaar niet goed bezonnen op de mogelijke fatale afloop, alvorens zij zich de mening en de visie aanmat van de 'Bosnische moslims'. Zij had hun beweging in hun jarenlange gewelddadige afscheidingspogingen, nooit mogen steunen. Gevolg: veel slachtoffers; met name ook onder de mensen waar zij zich nu zo mee identificeert. Sterker nog, zij heeft, samen met de Bosnische moslims ook nog eens - zo te zien - de verkeerden de schuld willen geven. Dat neem ik alle bewegingen van zich 'Bosnische moslims' noemenden en hun voorstanders zeer kwalijk. De Kroaten en de UCK neem ik dat ook hoogst kwalijk, maar vooral ook de Nederlandse, Duitse en Amerikaanse politici, die blijkbaar niet wisten wat ze deden. Genscher, Kohl, Clinton, Kok, Mient Jan Faber en Van den Broek. Zij horen net als Jehanne van Woerkom te kijken naar de balk in hun eigen oog, en pas daarna naar de splinter in andermans ogen.