Het hartinfarct is een plotselinge afsluiting van één van de bloedvaten die de hartspier van bloed voorzien. Een deel van het spierweefsel krijgt daarsdoor geen zuurstof meer, het verliest z'n pompkracht en sterft langzaam af. Er ontstaat een litteken . Een aantal van ons krijgt tijdens zijn of haar leven één of meer kleine 'hartinfarctjes waar we niets van merken. De bloedvaatjes die daarbij verstopt raken zijn dan zo klein, dat slechts een heel klein gebiedje van de hartspier afsterft en in lidtekenweefsel verandert . Hoe groter het bloedvat dat afgesloten wordt, des te groter zal het gebied van de hartspier zijn dat afsterft.  Een klein bloedpropje kan al voldoende zijn om een vernauwde doorgang in een kransslagader af te sluiten.   Zelden is alleen een enkel bloedpropje verantwoordelijk voor zo'n afsluiting. Meestal zijn al eerder door ader-verkalkinng of vaatwand- beschadiging ruwe plekken aan de binnen kant van het bloedvat ontstaan die tot vernauwing hebben geleid. Ook kan soms een periode van stress (negatieve spanningen) voorafgaan aan een hartinfarct. 

 Een hartinfarct is een ernstige zaak. Ongeveer een kwart van de mensen die thuis of op straart een hartinfarct krijgen, haalt het ziekenhuis niet en overlijdt ter plaatse. Het is zaak een patient snel in het ziekenhuis te krijgen , waar men kan proberen om het bloedvat weer open te krijgen met medicijnen die het bloedstolsel oplossen. Hierdoor krijgt het spierweefsel achter het stolsel weer zuurstof en raakt het niet onherstaalbaar beschadigd.

Medicijnen die na een hartinfarct worden voor geschreven, dienen om een volgend infarct door een nieuw stolsel te voorkomen en hartfalen en hartritmestoornissen tegen te gaan.

Klik hier als u wilt zien hoe het proces van een hartinfarct verloopt