Hoe de staat Israël een wig dreef in de Arabische wereld; hoe de Arabische wereld het gelag moest betalen; en hoe deze instabiliteit het imperialisme van pas kwam.
Wat is er fout met de staat Israël? Wat klopt er niet aan het zionisme? Waarom zijn Palestijnen en christenen tweede- of derderangs burgers in Israël? Waarom discrimineert men in Israël op basis van godsdienst? Wie zijn eigenlijk joden? Wie zijn Palestijn? Schrijf je joden met een kleine letter of met een hoofdletter? Wie is geïnteresseerd in hoofdletters of kleine letters of in het woordje de of het? Wie gebruikt er altijd grote woorden (zoals antisemitisme en Holocaust) en waarom? Waarom neemt het antisemitisme toe? Neemt het antisemitisme wel toe? Wie heeft ons in die val gelokt?
Het Palestijnse drama kankert maar voort en wordt elk jaar dramatischer; niet alleen voor de Palestijnen en de Arabieren, maar ook voor de wereldvrede en de rust op straat in Londen (in de metro), New York (9/11) en Madrid (in de metro).
Geen enkele beslissing van de wereldgemeenschap na de Tweede Wereldoorlog is zo fout geweest als de oprichting van een staat voor joden, de staat Israël. Niet alleen werden er zeer grote aantallen oorspronkelijke bewoners van Palestina slachtoffer van deze koloniale oplossing, ook theoretisch en volkenrechtelijk deugde er niet veel van. Het was een oplossing vanuit het koloniale denken van eeuwen geleden. Toen men nog Noord-Amerika, Australië en Zuidelijk Afrika kon ‘innemen’ en de oorspronkelijke bevolkingsgroepen volledig kon negeren. In 1948 kon dat niet meer. De zionisten deden het toch. Linkse zionisten gaven er een sociaal tintje aan. Israël is (naar zionisten zeggen) een ‘democratie’; maar wel ‘slegs vir joden’. Dat heeft met democratie (d.w.z. gelijke rechten) niks te maken. Zionisme is (was) een oplossing die niks oplost(e) en alleen maar andere problemen creëerde. Dit soort oplossingen is niet stabiel, en deze oplossing is dan ook niet stabiel gebleken. Er is meer dan 60 jaar ellende uit voortgekomen. Voor beide partijen. Wat meespeelde was de hevige druk van mensen die de joden uit Europa weg wilden hebben. De zionistische beweging kwam met een gebied aanzetten buiten Europa. Een gebied wat zogenaamd leeg was. De Europese staten hebben toen, samen met anderen, hun schuld af willen kopen, de slachtoffers van Hitler iets willen geven. Maar wát men gaf wás niet van Europa en de VN. Men koos er niet voor een stuk grond in Europa (bijvoorbeeld in Duitsland) vrij te maken, maar men koos voor een bevolkt land, buiten Europa, een land waar al meer dan drieduizend jaar Palestijnen woonden (inclusief orthodoxe joden). Palestina werd in één klap een joodse staat; een staat alleen voor joden. Alle wetten binnen Israël spreken van joden en ‘niet-joden’, vanwege het begrip joodse staat waar de zionisten zo op hameren. Een internationaal unicum. Zuid-Afrika en Rhodesië waren de laatste landen waarin afzonderlijke groepen in de grondwet waren opgenomen. De wet op het land, de wet op de terugkeer, de Palestijnen of Palestijnse Arabieren, inclusief de vluchtelingen, bestonden vanaf die dag gewoon niet meer [1]. Lekker goedkoop, het geweten van Europa en de VN was gesust, en het imperialisme had – belangrijk om de olie, om de olieprijzen te kunnen manipuleren - een waakhond en vazal in de Arabische wereld: de joodse staat Israël. Maar goedkoop bleek duurkoop. De volkeren in de regio hebben daardoor wel - tot op de dag van vandaag - oorlog met elkaar. Het kost de wereldgemeenschap in ieder geval al 60 à 70 jaar geld als water.
1948: de grootste fout van de VN - over de rug van de Arabieren
De wereldgemeenschap heeft in 1947/1948 iets laten passeren waar de Arabische landen niet in gekend en fel tegen waren. Omdat die landen nogal rechtse regimes hadden, werden zij niet serieus genomen. Rechtse, maar ook linkse Palestijnen werden toen - en ook later nog - door velen in de steek gelaten. Omdat rechtse Arabische leiders eerder hun afkeer over dit onrecht uitspraken, dachten de meeste linkse mensen dat het de moeite niet waard was achter de Palestijnse zaak te gaan staan. Vele linkse mensen, sociaaldemocraten voorop, hebben toen niet gezien dat de Palestijnen een enorm groot onrecht werd aangedaan. Veel linkse mensen kwamen er tientallen jaren later pas achter dat ze een verkeerde ontwikkeling hadden helpen bevorderen. Eindelijk zien links-zionistische kringen ook dat ze een racistische ontwikkeling hebben gesteund, namelijk mensen op grond van afstamming of godsdienst voorrechten en staatsrechten geven. Israël is immers een staat alleen voor joden, een joodse staat. Dat is racisme. Mensen die niet-jood zijn hebben daar geen leven, vooral de daar geboren niet-joden en personen met een andere godsdienst, de Palestijnen, niet. Maar het geldt ook de Israëlische christenen. Het zionisme strijdt voor joden conform de definitie van jood-zijn, zoals Hitler die feitelijk introduceerde, namelijk een ‘ras’ of een ‘volk’ zijn, in plaats van een godsdienst). De religieuze joden (door zionisten kwaadsprekend ‘orthodoxen’ genoemd) passen echter de juiste definitie toe: jood-zijn is op de eerste plaats een godsdienst hebben, namelijk de joodse godsdienst.
Joden moeten overal kunnen wonen, net zoals ieder ander. Er hoeft (dus) helemaal geen joodse staat te zijn. De echte (orthodoxe) joden zeggen: ‘Moshe Dayan zal ons geen beloofd land geven. De Messias zal dat doen.’ Het zionisme is daarom momenteel haast ook onvermijdelijk in staat van oorlog met de religieuze joden.
Dat van de joden gezegd wordt dat ze een volk zijn, en 2000 jaar geleden ‘uit Palestina zijn gekomen’, in plaats van de belijders van een gewone godsdienst zijn, net als de belijders van het christendom en de islam, zorgt voor een grote breuk met de reguliere linkse visie op godsdiensten. Over die benadering - de joden als volk - is politiek het laatste woord nog niet gezegd, omdat de zionisten deze foute zienswijze steeds maar weer van stal halen. Velen trappen erin. Velen durven de zionisten - publiekelijk - niet te corrigeren. Hitler is begonnen de joden als volk of ras te bestempelen en kwam met de betiteling: ‘jood’, ‘halve jood’ en ‘kwart jood’; ook voor mensen die zich al lang niet meer joods voelden.
Deze aannames, ‘2000 jaar oude rechten’ en ‘joden zijn een volk’,
zorgen voor rampzalige discussies. Ook het schelden op de echte
joden (de orthodoxe joden), zoals veel seculiere joden in Israël (de
zionisten) doen, is een ultiem bewijs van de misconceptie van het
zionisme. Het zionisme staat het gewone jodendom naar het leven.
Velen beginnen dat nu eindelijk in te zien.
Leonard Ornstein en Arthur van Amerongen, twee vooraanstaande
publicisten, kunnen publiekelijk niet met het boek van Salomon
Bouman omgaan. En kritiseren het. Deze twee pro-Israëlpublicisten
blijven met de definitie van wie of wat is ‘jood’ en
wat zijn dan ‘niet-gelovige joden’, hinken op twee gedachten. Dit
spelen met de terminologie door de zionisten, al 60 tot 100 jaar, zal
waarschijnlijk mede de uiteindelijke ondergang van de zionistische
ideologie (en dus van Israël als joodse staat) tot gevolg hebben.
Eind 2009 heeft zelfs de Volkskrant een artikel gepubliceerd onder
de kop dat ‘joden geen volk zijn’. Weinig mensen hebben het
tegengesproken. Hebben de joden dan wel rechten? Op Palestina?
Wie is eigenlijk joods?
Marx en Trotski - bijvoorbeeld - kwamen (gewoon) uit een joodse familie. Maar zij hebben beiden - en velen met hen toentertijd - hun geloof (gewoon) verlaten en wensten (gewoon) niet meer als jood betiteld te worden. Terecht ben je dan (gewoon) geen jood meer! Zo horen anderen (bijvoorbeeld wetenschappers) dat ook te zien. Dat is de vooruitgang. Tegen de achterlijkheid van eeuwen.
Als je niet gelovig meer bent, ben je geen jood, katholiek of moslim meer. Hitler dacht er in de periode, 1930-1945, anders over. Zionisten ook. En nog steeds. Zionisten zien joden blijkbaar als een ras of een volk. Racisten praten in termen van 1/4-, 1/8- of 1/16-jood. Gelovige joden zijn het met mij eens dat niet-gelovige joden geen joden zijn. Zionisten vinden zelfs Ethiopiërs, Nederlanders en Russen joden als het in hun kraam te pas komt. Walgelijk. Wie is er nu eigenlijk jood?
Het socialisme en het communisme komen voort uit de traditie van de verlichting, de scheiding van kerk en staat, de Franse Revolutie, de Russische Revolutie, de seculiere staat, etc. Al deze gebeurtenissen zijn voortgekomen uit zaken als menselijkheid en gerechtigheid. ‘Uit de joods-christelijke traditie’, zoals velen zeggen. Dat klopt in zekere zin. In de geschiedenis staat een gebeurtenis (of een denker) nu eenmaal altijd ‘op de schouders’ van voorgaande gebeurtenissen (of denkers).
Het zijn de racistisch denkende joden die er elke keer weer zo’n heisa van maken dat Einstein, Marx en Trotski joods waren. Hitler wilde de joden vooral uitroeien omdat hij dacht daarmee ook de socialisten/ communisten en de bedenkers van het socialisme uit te kunnen roeien of te straffen. Er wordt zelfs geturfd: meer joden dan katholieken. Het is de mythe van de jood als übermensch. Alleen de zionisten durven dat keer op keer nog wel te zeggen. Redelijk denkende mensen beschouwen die discussie als not done of irrelevant. Om die mythe in stand te houden, wordt onzin vaak niet geschuwd. Zionisten rekenen erop dat hoofdredacteuren hun (onjuiste) berichten of visies toch wel plaatsen en anders worden ze wel psychologisch of via morele chantage onder druk gezet.
Wat miljoenen anderen wel zien, maar Nederlanders over het
algemeen niet, is dat er al 60 à 70 jaar een vast patroon in de pro-
Israëllobby zit. De inval in Irak en de jacht op Saddam, maar vooral de
argumentatie eromheen, deed voor velen de deur naar Israël en het
zionisme dicht. Was de Golfoorlog al imperialisme van de bovenste
plank, de tweede oorlog in deze regio was de opmaat naar een
compleet nieuwe vorm van fascisme. Israël heeft toen de westerse
wereld, en met name de USA, ertoe aangezet Saddam Hoessein te
laten verdwijnen. Nu is het in Irak één en al ellende. De ellende in de
regio komt voort uit de leugen van het toegenomen antisemitisme.
Robert Fisk noemt in zijn boek dit fenomeen van morele chantage op
hoofdredacteuren en het tot vervelens toe gebruik maken van het
stempel ‘antisemiet’, ook. Hij schrijft er in De grote beschavingsoorlog
een zeer overtuigend hoofdstuk over.
Joden behoren - net zoals communisten - te vechten voor gelijke
rechten in het land waar ze wonen. Dat doet elke gediscrimineerde
of onderdrukte groep. Vluchten voor discriminatie is zinloos. Dat lost
het probleem voor de groep niet op. De Palestijnen binnen Israël
zullen ook nooit hun rechten binnen Israël opgeven door te vluchten
naar een ander land. De Palestijnen nemen geen genoegen met het
verhuizen naar een bantoestan. Joden horen dat ook niet te doen.
Israël is nu min of meer een (zelfgekozen en aan de Russische en
Ethiopische joden zelfs opgelegd) getto, een soort museum voor
joden. Belachelijk gewoon. Het bewijs wordt daarmee als het ware
geleverd dat het zionisme volledig fout zit. Ook het linkse zionisme
dat de sociaaldemocratie erop na houdt.
Het zionisme is een ramp voor het jodendom. En dus een ramp voor
iedereen die zich jood noemt.
Waarom geen joodse én geen Palestijnse staat?
De Palestijnen werden in 1948 aanvankelijk alleen door de (toen ook al meestal reactionaire) Arabische regimes gesteund. Links in West-Europa greep dat gegeven aan om zich achter te verschuilen en durfde zodoende niet veel kwaads te zeggen over de vorming van een joodse staat. De Palestijnen konden uiteraard geen enkel begrip opbrengen voor het opdelen van hun land in een joods en een Arabisch deel. De Palestijnen waren voor (vrijwillige) integratie en (vrijwillige, natuurlijke) integratie en zelfs assimilatie van joden, christenen en moslims in het Midden-Oosten en met name in Palestina. Men begon ervoor te vechten, en de Arabische leiders erop aan te spreken. Het gevolg is geweest dat de gevluchte Palestijnse bevolking in het kamp van de rechtse, reactionaire Arabische regimes en het moslimfundamentalisme geduwd werd. En zo was het kringetje rond. Dan krijg je wat in de sociale wetenschappen een ‘zichzelf voorspellende uitspraak’ wordt genoemd: Palestijnen zijn niet links, want ze worden gesteund door rechts (de rechtse Arabische leiders). De verdrevenen lopen in zo’n geval uiteindelijk inderdaad een grote kans te kiezen voor een bepaald soort (conservatief) nationalisme of de islam [2]. Links in Europa had uiteindelijk een reden om de Palestijnse argumenten verder te negeren.
De PLO is een echte bevrijdingsbeweging. Deze beweging heeft tot doel om Israël een land voor alle bevolkingsgroepen te laten zijn. Dus niet een land alleen voor joden, maar ook voor Arabieren en christenen, voor al zijn inwoners. Zo hoort dat. Dat is zeer progressief. Het zionisme had en heeft die doelstelling nadrukkelijk niet. De PLO neemt momenteel - vanwege de krachtsverhoudingen - tijdelijk genoegen met twee kleine bantoestans: op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Bantoestans heeft Mandela helaas ook twintig jaar lang moeten accepteren.
Het zionisme is een gevaarlijke dwaling. Rechten van 2000 jaar bestaan nu eenmaal niet. Stel je voor dat de Batavieren ergens bij München, Keulen of Aken (langs de Rijn waarlangs zij afzakten) een stuk land gaan opeisen? Dan is het ononderbroken opeisen van Israëlisch land door aantoonbaar gevluchte Palestijnse vluchtelingen duizenden malen logischer. Natuurlijk mag een Amerikaan van Nederlandse afkomst, of van niet-Nederlandse afkomst, een huis kopen of huren in Nederland (of in Israël of Palestina) om er zijn dagen in te slijten, maar hij mag nooit in een bestaand land met bestaande structuren een staat creëren exclusief voor één bepaalde groep. Dat is racisme. Dat is algemeen erkend, de ‘zionisme is racisme’-resolutie in de VN is in 1975 aangenomen. Joden in Nederland zijn Nederlander en niet ook Israëliër. Je kunt niet twee paspoorten hebben. Je kunt niet én in het Israëlische leger vechten en daarna, weer terug in Nederland, gewoon in het Nederlandse leger gaan[3].
Tweedeling in het Midden-Oosten is geen oplossing
Palestina is al 2000 tot 3000 jaar een eenheidsstaat. Zionisten ontkennen dit. Het is een eenheidsstaat voor diverse volkeren, culturen en godsdiensten. Het tweestatenmodel - een joodse staat en een Palestijnse staat - waar Nederland, West-Europa en Noord-Amerika zo achteraan lopen, is een monster. Het zou juist de bevestiging van apartheid zijn, en dus van racisme. Voor dat model moet de wereldgemeenschap zich dan ook niet lenen.
Waarom is de tweestatenoplossing in Palestina niet dé oplossing? De tweestatenoplossing gaat zorgen voor bantoestans voor de Palestijnen en een museum voor joden. Met het tweestatenmodel wordt ook het probleem van racisme en het feit dat Arabieren tweederangs burgers binnen Israël zijn, niet opgelost. Dat zullen ze blijven. Ook christenen en andere niet-joden zullen van algemene rechten binnen de joodse staat Israël verstoken blijven. Het probleem blijft voortkankeren. Allemaal omdat de westerse wereld niet meer wil toegeven dat het zionisme, de ideologie die dit op zijn geweten heeft, moet verdwijnen. Het probleem van Israël en de Palestijnen bestaat al meer dan 60 jaar. Er klopt iets niet met het idee van een joodse staat, zoals het zionisme die voorstaat. Volkerenscheiding is antiek. Het tweestatenmodel is de Palestijnen door West-Europa, de EU en de USA ‘opgedrongen’. Sharon tekende ervoor, de orthodoxe christenen in de USA ook. Het is een idee zoals dat van Pik Botha en anderen toentertijd met hun bantoestans voor zwarten (en de Zoeloes die achter het idee stonden). Safe havens - op het grondgebied van een ander - werken natuurlijk niet.
In het Heilige Land kunnen gemakkelijk meerdere bevolkingsgroepen en/of mensen met verschillende geloven blijven wonen. Het zionisme moet verdwijnen, dat is onontkoombaar. De moslims willen dat al 100 tot 200 jaar. Samenwonen van volkeren en religies in het Heilige Land is al 2000 tot 3000 jaar mogelijk gebleken. De oplossing uit het handvest van de PLO is de enige echte oplossing voor iedereen: joden, Arabieren, moslims, christenen en niet-gelovigen in één land. Dan kunnen er ook joden op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza blijven wonen. Geen punt.
Juist het idee van safe havens werkt al 60 jaar niet. Het is een weeffout c.q. denkfout van de Verenigde Naties gebleken. In 1948 werd Israël opgericht als safe haven voor joden, later was Srebrenica een safe haven. Het werkte niet omdat het land dat de VN aan mensen gaf, eigendom was van andere mensen. Dat is de denkfout van alle separatisten. Gestolen goed gedijt nu eenmaal niet. Israël is en blijft - als staat - gestolen van de Arabieren. Voor zover de grond is gekocht, prima, wonen mag men daar natuurlijk als jood, net als ieder ander. Het land behoort immers al haar ingezetenen toe, én de vluchtelingen die elders verblijven. Maar er mag geen apartheid ontstaan. Nederlanders moeten daar driedubbel op letten, wij moeten geen tweede apartheid (mede) op ons geweten krijgen.
Het zionisme creëert rechteloosheid, volkerenscheiding, etnische zuivering en (ten slotte) een muur
Het Heilige Land - zoals we dat in navolging van de PLO maar het beste kunnen blijven noemen - is voor al haar ingezetenen. Dus ook voor Palestijnen, Arabieren, christenen, etc. De wereldgemeenschap kan niet toestaan dat het principe om daar te mogen wonen wordt opgegeven - zeker niet voor de daar nog steeds wonende miljoenen Arabische mensen en de miljoenen vluchtelingen elders. De Palestijnse bevrijdingsbewegingen nemen vooralsnog - in deze fase van twee in slaap gesuste grootmachten en de wereldopinie - genoegen met twee bantoestans: de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever. Maar ze zullen nooit hun volkenrecht, hun democratisch recht, hun bezitsrecht, hun grondrecht en hun staatsrecht opgeven. Ze mogen nu, samen met de joodse en de christelijke bewoners, in het huidige Israël wonen. En bínnen Israël vechten ze tegen het zionisme voor het behoud en de uitbreiding van al hun democratische rechten. Het opdelen van het Heilige Land is geen optie voor de lange termijn. Het zionisme en de Nederlandse adepten van het zionisme hebben geen gelijk en mogen ook niet gelijk krijgen. Een Palestijnse staat is net zo racistisch (‘eigen volk eerst’) als een joodse staat. ‘Joods volk eerst’? Walgelijk. Dat men dat al 60 jaar goed vindt is een schande. Het zionisme is een misconceptie. Enkelen zagen dat toen, velen zien het nu. Het is ook een ramp voor het jodendom. Het is gebaseerd op 19e-eeuws denken. Het is asociaal. Het is en het blijft gewoon apartheid. Apartheid ten top.
Een Palestijnse staat zal wederom een volksverhuizing met zich mee brengen. De joden zullen de Westelijke Jordaanoever (moeten) verlaten en de Palestijnen zullen Israël (moeten) verlaten. Dat is in - mijn optie, en in die van de PLO, Fatah en PFLP - nergens voor nodig.
Linkse partijen, zoals de SP, PvdA en GroenLinks zich nog steeds noemen, mogen gewoon niet in de val trappen van het zionisme. GroenLinks, de Internationale Socialisten, de SP en ook de NCPN kunnen het zich niet permitteren. De PvdA zal haar mening over het zionisme vroeg of laat moeten herzien, hoe erg men het binnen die partij ook zal vinden. Een beweging die - hoe je het ook wendt of keert - een joodse staat wil en daarmee impliciet stelt dat andere ingezetenen van een land tweederangsburgers zijn en - feitelijk - geen gelijke rechten (hoeven te) hebben, verdient geen steun. Zeker nu niet meer. Er is een oplossing. De strijd om de grond en de mensenrechten in Palestina is alleen op te lossen met de een-staatoplossing. Ik vind dat de volgende stappen moeten worden gezet:
Stap b. Er mag geen muur zijn tussen joden en Israëlische Arabieren. Het joods proletariaat en het Arabisch proletariaat is ons – wereldburgers – allemaal even lief. Israël is namelijk een staat voor iedereen; niet alleen voor joden. Een staat, met de Westelijke Jordaanoever, Jeruzalem en de Gazastrook erbij, waar joden, moslims en christenen naast elkaar wonen en minderheden gelijke rechten hebben. Is dat nou zo moeilijk? Het wordt pas moeilijk als de zionistische leiders dit niet accepteren voor de joden en de joden terugtrekken van de Westelijke Jordaanoever en ze dwingen in een joodse staat te gaan wonen.
Stap c. Gelijke rechten voor iedereen.
Het zogenaamd toenemende antisemitisme
De zaak loopt in het Midden-Oosten meer en meer uit de klauwen. Eigenlijk is dat al jaren zo. We moeten daar, als linkse mensen, standpunten over innemen of op zijn minst eerlijk, in alle openheid, over zaken die niet kloppen praten of schrijven. Onder meer over het toenemende antisemitisme. Het antisemitisme wordt namelijk niet door Sharon bestreden of verminderd, maar gecultiveerd, uitvergroot en misbruikt. En dat voor een pervers doel: een joodse staat handhaven zonder rechten voor niet-joden. Er zijn zelfs hypes ontstaan, of zichzelf versterkende voorspellingen, over ‘het toenemen van antisemitisme’.
De bekendste leugenaar op dit punt is Jules Croiset, die begin jaren negentig op zijn eigen manier het antisemitisme heeft laten toenemen. Hij zette zijn eigen ontvoering in scène om het op antisemitisme te laten lijken.
De opeenvolgende Israëlische regeringen doen niets om het
antisemitisme in Europa en elders de kop in te drukken, integendeel.
Zij, en de zionistische beweging zelf, zijn er de motor van. Dat
‘het antisemitisme toeneemt’ is in strijd met de feiten en een
onaanvaardbare voorstelling van zaken. Het antisemitisme neemt niet
toe, de haat tegen Israël en tegen de ontkenners van de problemen,
neemt toe [5].
Nederlandse politici, en vooral prominenten van de PvdA, zoals Ed
van Tijn, Max van Weezel, Job Cohen, Judith Herzberg, het CIDI en
de Anne Frankstichting tamboerijnen maar door: ‘het antisemitisme
neemt toe’. Ze willen niet horen dat wat tegenwoordig antisemitisme
wordt genoemd, toch echt iets heel anders is. Het heeft alles te
maken met de misdaden van Israël, misdaden die keer op keer
door bepaalde personen en onder druk gezette krantenredacties
goedgepraat worden.
Miljoenen mensen hebben door de film van Michael Moore in 2006 over de oliesjeiks in Saoedi-Arabië inmiddels begrepen dat de moslims bewust uit de tent zijn gelokt om ze te kunnen demoniseren [7]. Er zijn op dit moment miljoenen mensen die weten dat Israël de Verenigde Staten bewust in de Irakese val gelokt heeft. De Amerikanen en de Europeanen konden de druk van Israël niet weerstaan. Het Westen werd als het ware de oorlog in gefrommeld. Het ging Israël er alleen maar om Saddam Hoessein uit te schakelen. Saddam was immers nog zo’n beetje de enige leider die (openlijk) geld gaf aan de Palestijnse bevrijdingsbewegingen. Die geldstroom, richting PLO, was de zionistisch kliek, al 11 jaar sinds de laatste Golfoorlog, een doorn in het oog. Het beleid van de Israëlische regering en de Israëllobby is dus niet alleen een ramp voor de Palestijnen en de Arabische Israëliërs, maar ook voor de joden en het jodendom zelf [8,9].
Over het zionisme zijn geen genuanceerde opmerkingen te maken. Zionisten streven een eigen exclusieve joodse staat na. Dat kan niet anno 2017. Dat kon ook niet in 1948. De grootste fout die de VN ooit heeft gemaakt is dat de zionisten toe te staan. Daarna heeft de VN nog 4 of 5 keer dezelfde fout gemaakt (onder meer in Joegoslavië en later in Kosovo, door ‘Kroaten’, ‘Bosnische moslims’ en ‘Albanezen’ hetzelfde toe te staan). Daarom zit de VN nu in een crisis! Zeker sinds de val van de Sovjet-Unie. Nu er geen adequate controle op de invloed van de Verenigde Staten meer en dáárdoor staan Irak, Afghanistan, Libië, Libanon, Palestina en Syrië in brand. ‘Elk volk een eigen staat’ is de grootse dwaling geweest sinds 1946/1947, en een instrument van het imperialisme om de wereld te controleren en de macht over de grondstoffen te krijgen. Nederland speelde dat imperialistisch spelletje ook, tegen de vrijheidsstrijd van Soekarno (samen met de Molukkers en met Nieuw-Guinea). Nederland beloofde de één iets en nam het de ander af. Het gevolg is bekend: nog steeds ellende, bij de Molukkers en in de evenwichtigheid van de multiculturele eenheidsstaat Indonesië. Staatsrecht is 100 x belangrijker voor de wereldvrede en een eerlijke samenleving dan volkenrecht. (Dat wat rechts ten onrechte steeds op bepaalde momenten uit de kast haalt.) Joden zijn gewoon wereldburgers en kunnen in elk land wonen. Ze zijn veilig in elk land, alleen in Israël niet. Het zionisme is de grootste dwaling ooit.
Enschede, eerste versie 2005; geüpdatet in 2007, 2009, 2012 en 2015. Laatste versie 2017.
Noten
1. Men wil hierdoor een numeriek overwicht over de Palestijnse ingezetenen binnen en buiten Israël zien te bereiken.
2. Angst voor de islam is ongegrond. Angst voor het aanwakkeren en het gebruiken van mensen voor terrorisme door het kapitalisme – inclusief het moslimextremisme – is wel gegrond.
3. Je kunt niet in één land recht op AOW of bijstand hebben en in een ander land ook. Bijstand of AOW kun je niet twee keer ‘trekken’. Je kunt ook niet in twee legers dienen, bijvoorbeeld in Israël als daar oorlog is, en de andere maanden van het jaar gewoon in Nederland wonen. Ik ken enkele mensen die dat doen of hebben gedaan.
4. Dat is aantoonbaar gebeurd in Argentinië (rond 1980), Syrië, Marokko, Libanon, Irak, Iran, Antwerpen, Marseille en elders.
5. De Marokkanen in Amsterdam hebben gewoon gelijk dat ze Nederlanders minachten of achterlijk vinden, dit omdat het overgrote deel van de Nederlanders domweg achter de pro-Israëllobby aanloopt en volledig door haar mooie praatjes en leugens wordt ingepakt.
6. Men wil hierdoor een numeriek overwicht over de Palestijnse ingezetenen binnen en buiten Israël zien te bereiken. ‘Elk nadeel (antisemitisme) heeft zijn voordeel’. Het antisemitisme is hier het nadeel, het voordeel is de aanwas van het aantal mensen in het leger (kanonnenvlees). Dat is inmiddels bewezen en als bewust beleid door sommige zionisten ook toegegeven.
7. De discussie die Hirsi Ali over geloof voert is niet het probleem - die discussie moet binnen links ook meer gevoerd worden - maar dat zij pro-Israël is, dat is voor mij het probleem.
8. Dat is inmiddels ook wel bewezen. Daarbij speelt ook nog het trieste fenomeen dat niet goed voorgelichte massa’s het onderscheid moeilijk kunnen maken en sommigen gooien daarom het walgelijke beleid van de staat Israël wel eens op één hoop met kritiek op ‘de’ joden. Sharon en de zionistische beweging hebben er belang bij dit onderscheid niet te maken.
9. Daarom zijn veel orthodoxe joden tegen het zionisme. Vooral orthodoxe joden in Jeruzalem en buiten Israël, bijvoorbeeld in New York en in Antwerpen. Zie het boek De achterkant van de ster. Israël noemt sommigen van hen ook systematisch verraders, dat is helemaal een gotspe. Binnen Israël is er een zeer ongezonde haat tegen orthodoxe joden aan het ontstaan. Zie daarvoor de publicaties van de organisatie Een Ander Joods Geluid. Waarom bestaat Israël dan nog, zou je haast zeggen? Zionisme leidt tot niks, sterker nog, tot rampen. Tot haat tussen volkeren en tussen godsdiensten.