De contrarevoluties die hebben geleid tot ‘de val van de Muur’, zijn allemaal van rond 1989, 1990 en 1991 [1]. We nemen eerst de smerigste: die in Roemenië. Leugens en bedrog werden niet bepaald geschuwd. Die in Polen van Lech Walesa - hoewel achter de schermen alles via het Vaticaan en het Pentagon liep - werd nog ‘netjes’ gespeeld, die in Roemenië niet. Die contrarevolutie (een pure regime change met vele misleidingen, medialeugens en nepnieuws) eindigde met de moord op Ceausescu en zijn vrouw. De contrarevoluties (regime changes) na het vallen van de Muur hebben echter hetzelfde karakter [2].
Het meest duidelijke signaal en de meest platte vorm van een regime change in het spel van de val van de socialistische landen, waren de toestand in Roemenië met Ceausescu en de kwestie Timisoara. Maar ook de mislukte ‘studenten’-opstand op het Tiananmenplein in Peking heeft invloed gehad op het vallen van de Muur [4]. Telkens kon men via de gelijkgeschakelde media de westerse bevolking overtuigen dat communisten moordenaars en duivels (‘demonen’) waren.
Oost-Europa
Alles met betrekking tot het ‘vallen van de Muur’ in Berlijn, begon in Polen met de katholiek Walesa, in Tsjecho-Slowakije met Havel en iets later met de contrarevolutie in Roemenië. De contrarevolutie in Roemenië was de smerigste in de media. In de media werden ten behoeve van de verburgerlijkte middenklasse in West- en Oost- Europa alle leugens die ze maar konden bedenken uit de kast gehaald. Nu nog zijn er hele volksstammen die de leugens over de geheime dienst van Ceausescu geloven. Weesjes zouden in weeshuizen geen leven hebben, de Securitate was meedogenloos, et cetera. In Timisoara werd een smerig spel gespeeld met een massagraf ‘waar duizenden slachtoffers van terreur’ zouden liggen, de Securitate zou dat gedaan hebben. Niets was minder waar, het was een verzinsel. Jaren later werd dit opzetje erkend. Op 25 december 1989 werden Ceausescu en zijn vrouw - na een proces voor een militaire rechtbank van een uurtje - gefusilleerd. Wat was zijn misdaad? Hij had de schulden bij het IMF en de Wereldbank afgelost... Dat had hij, als eenvoudige man, inderdaad goed gezien, dat geld aflossen zeer verstandig was. Meerdere wereldleiders zouden dat vandaag de dag moeten doen. Roemenië kwam daarmee uit de wurggreep van het IMF en de chantage van het internationaal grootkapitaal. Hij werd vermoord omdat hij tijdens zijn proces misschien wel te veel zou gaan praten en zou gaan uitleggen waarom hij op tijd de schulden die zijn land had ‘gemaakt’, keurig had afbetaald. Enfin, de media wisten wel raad met hem. Iedere burger in het Westen trapte in de toen gangbare medialeugens over Roemenië. Ceausescu was ‘een schurk’. Leiders van dit soort ‘regimes’ wonen ‘in grote villa’s’. De communisten ‘zijn schurken’. Communisten ‘hebben geheime diensten’ en ‘schrijven alles over mensen op’. Al deze leugens gingen erin als koek.
In Tsjecho-Slowakije had Havel rond de val van het socialisme in Oost-Europa het vuile voorwerk al gedaan. De demonisering van de communisten ging maar door en door. Hoe Walesa en de Paus in Polen hebben geopereerd is bekend. Waar de burgerij in het Westen vooral van smulde, waren de verhalen over de communistische geheime diensten in Oost-Europa en dat er gezegd werd dat ‘de communisten van iedere persoon - altijd - een geheim dossier aanlegden’.
Ook Hongarije heeft een belangrijke rol gespeeld in de val van de Muur. Daar wisten de contrarevolutionairen ‘het eerste gaatje’ in het ‘ijzeren gordijn’ voor elkaar te krijgen. Hoe ‘ze’ dat voor elkaar hebben gekregen is nog een raadsel, maar duidelijk is wel in ieder geval dat de middenklassen van Hongarije, Polen en Tsjecho-Slowakije zich achtergesteld voelden en dachten dat ‘ze’ het kapitalisme wel zonder socialisme aan zouden kunnen. Maar velen uit de middenklasse zouden spoedig merken dat het kapitalisme meedogenloos was (is) en dat de middenklasse gewoon tot de werkende klasse behoort en vrij machteloos staat tegenover het geweld en de meedogenloosheid van het kapitalisme.
Het uiteenvallen van de Sovjet-Unie
Door alle gebeurtenissen in Polen, Tsjecho-Slowakije en Roemenië werden de pijlen steeds weer op de Sovjet-Unie gericht. Het uiteenvallen van de Sovjet-Unie was het doel van het Pentagon. De contrarevoluties werden allemaal begeleid door Amerikaanse adviseurs. Al deze adviseurs waren in de Sovjet-Unie ondergebracht in hotels in en rond Moskou, en stonden in voortdurend contact met Jeltsin en zijn dochter. Deze dochter had de rol van manager van Jeltsin, bewaker van Jeltsin, en doorgeefluik van de uitgebroede ideeën uit Harvard, het MIT en het Pentagon. Nieuwe Revu beschreef jaren later gedetailleerd hoe dat ging. Doel van het hele spektakel was om de laatste leider van de Sovjet-Unie, Gorbatsjov, op de simpelste manier te elimineren, namelijk door hem letterlijk buitenspel te zetten. Gorbatsjov, had enige maanden daarvoor, via een decreet, de communistische partij van de Sovjet-Unie verboden. Niet Jeltsin heeft dit verbod op zijn geweten, zoals algemeen wordt gedacht, maar Gorbatsjov heeft het verbod op de communistische partij van de Sovjet-Unie op zijn geweten. Voor de zoveelste keer in de historie werden alle bezittingen van de communistische partij in beslag genomen en geconfisqueerd.
Het doel was de Sovjet-Unie in een twintigtal republieken uiteen te laten vallen. Dat is in betrekkelijk korte tijd gelukt. Toen Gorbatsjov in de Doema het spreekgestoelte wilde beklimmen vroeg Jeltsin hem terwijl hij op de trap naar het podium liep, ten aanschouwe van de hele wereld, wat hij hier kwam doen. ‘De Sovjet-Unie is enkele minuten geleden toch opgeheven?’ Nooit eerder in de geschiedenis heeft een man zo’n afgang moeten meemaken als Gorbatsjov toen letterlijk heeft moeten meemaken. Vanaf dat moment immers was de Doema van Rusland en niet meer van de Sovjet-Unie. Jeltsin en zijn adviseurs hadden een ongekend stukje manipulatie (zeg maar rustig: diefstal) gepleegd. Gorbatsjov is daarna nooit meer normaal op het wereldtoneel verschenen. Puur lafheid. Zijn rol als verrader van het socialisme werd hem waarschijnlijk pas op dat moment duidelijk. Hij werd immers in die periode nergens meer in gekend. Nooit is Gorbatsjov met maar een woord op deze episode ingegaan. Zijn rol was uitgespeeld. Kort daarop verloor hij zijn vrouw aan kanker. Aan haar geweten heeft wel iets geknaagd, wat aan zijn geweten heeft geknaagd, weten we niet. Hij was in Reykjavik op IJsland door het Pentagon omgekocht, daarover bestaat volgens mij geen twijfel.
DDR
Hoe het in de DDR met de eigendomsverhoudingen liep is beter bekend. Het ‘ompolen’ gebeurde er zelfs nog grondiger dan in de Sovjet-Unie. Voor de zoveelste keer in de historie werden ook daar weer alle bezittingen van de communistische partij in beslag genomen en geconfisqueerd. Niet alleen de bezittingen van de partij, maar ook alle bezittingen van het volk (fabrieken, bedrijven, wegen, spoorwegen, tv-zenders, kranten, etc.) werden door manipulatie en zoals dat ging, via ‘privatisering’ en een of twee handige jongens ‘in beslag genomen’. Zeg maar geconfisqueerd. De ‘wessi’s’, en de Nederlanders natuurlijk, vonden dat heel normaal. Het werd ook als heel normaal in de media neergezet. Maar het was gewoon plundering. Heel Oost-Europa werd geplunderd, tot en met de pensioenfondsen.
Estland, Letland en Litouwen
Nadat de Sovjet-Unie uit elkaar was gevallen ging de aanval op de overgebleven macht van Rusland door. De grondstoffen van onder meer Siberië waren nog niet genoeg veiliggesteld voor het Westen. Heel subtiel en stap voor stap ging het elimineren van de zogenaamde ‘Russische invloed’ in de kleine Oostzeestaten door. Daar werden alle leugens uit de Koude Oorlog en de Tweede Wereldoorlog herhaald en nog eens herhaald, en met succes. Poetin had er keer op keer geen goed antwoord op, want dan zou hij Stalin gelijk moeten geven. Door gezwalk van Poetins kant werd door de anticommunisten via de media en de politiek in Estland, Letland en Litouwen een sterke anti- Russische sfeer gecreëerd. Alle registers gingen open.
In Estland, Letland en Litouwen zie je een psychologisch heel moeilijk te bestrijden gigantisch monsterverbond tussen het grootkapitaal en de sociaaldemocratie. Allemaal gericht tegen de invloed van ‘de Russen’ en natuurlijk tegen de (groeiende) terugkerende invloed van de communisten in deze Oost-Europese landen en landjes.
Oekraďne was voor de Tweede Wereldoorlog een fascistisch land, net als Roemenië en Finland. De Oranje Revolutie heeft in Oekraďne niet veel opgelost. President Viktor Joesjtsjenko en zijn aanvankelijke premier Joelia Timosjenko scholden elkaar al meteen rond september 2005 uit voor rotte vis. Niemand wilde blijkbaar het einde van het sprookje van de Oranje Revolutie op zijn geweten hebben. In juli 2006 is Janoekovitsj premier en Joesjtsjenko president. Honderden Amerikaanse adviseurs hebben de contrarevolutie en Joesjtsjenko gesteund, en Janoekovitsj kreeg een bijbaantje als premier. Later viel het land ten prooi aan de fascisten en werd Janoekovitsj alsnog verjaagd
In Georgië is met behulp van het westen Saakasjvili aan de macht gekomen. Daar zijn grote bevolkingsgroepen pro-Russisch gebleven. Het zijn echter wel minderheden.
Duidelijk is wel dat de afscheidingsbewegingen in Oost-Europa maar ook in Azië steeds maar weer gesteund worden door het Westen, door de EU en de USA. Allemaal met de bedoeling om de landen die het overkomt en de volkeren daar verdeeld en dus machteloos te houden.
Enschede, 2005, geüpdatet oktober 2006. Laatste versie 2017.
Noten
1. De contrarevoluties (en regime changes) die hier bedoeld worden zijn van ‘net even voor het vallen van de Muur’. In min of meer willekeurige volgorde: Polen (Lech Walesa, 1980-1990), Tsjecho-Slowakije (Havel), Roemenië (Timisoara), Berlijn/DDR (1989), Moskou (Gorbatsjov en Jeltsin ‘tegen’ de Sovjet-Unie).
2. Die van ‘na het vallen van de Muur’ zijn de contrarevoluties (en regime changes) in Libanon (tegen Syrië), Georgië, Oekraďne (Joesjenko tegen Janoekovitsj), Servië (Kostunica tegen Milosevic), Irak (tegen Saddam), Estland, Letland, Litouwen (tegen ‘de Russen’), Congo (het proberen te wippen van Kabila) en Venezuela (de coup tegen Chavez). Sommige faalden, sommige slaagden voor een deel.
3. De contrarevoluties (regime changes) in onder meer Afghanistan (1979), Ethiopië, Panama, Guatemala, Nicaragua (tegen de sandinisten) zijn van een andere orde - gewelddadiger en opener - en worden hier niet bedoeld.
4. Ludo Martens, Van Tien An Men tot Timisoara. Antwerpen: Uitgeverij EPO 1994.