De Koude Oorlog is de meest gemene oorlog geweest die er is. Duizenden legale regeringen, bevrijdingsbewegingen en progressieve leiders zijn om zeep geholpen. Het ergste van deze oorlog is dat ze met 'medeweten' van de burgerij in West Europa en de Verenigde Staten wordt gevoerd. De burgerij wordt dag in dag uit misleid. Daarbij spelen de media bewust en soms onbewust een grote rol. Media en speciaal opgeleide journalisten liegen het grote publiek massaal voor [3]. De politici in het Pentagon creëren 'de waarheid', die de media dan moeten zien te verkopen. Vooral de rol van de zogenaamde 'linkse' media vind ik daarin het meest kwalijke. En deze koude oorlog gaat maar door, ook na het vallen van de muur.
Sinds kort weten we de grote lijnen waarlangs onze tegenstanders de Eerste Koude Oorlog hebben gespeeld; van de Tweede Koude Oorlog ook. Niet alleen komen er steeds meer details boven tafel, maar vele pionnen uit het verleden publiceren met veel trots ook hun memoires. Doordat ze vaak dom of kortzichtig zijn, beseffen deze rechtse mensen niet dat hun linkse tegenstanders nog niet allemaal dood of vermoord zijn en dat hun idealen en hun aanhangers nog overal in de wereld levend zijn. Die onthullingen zijn door mij dan ook gretig in dit eboek verwerkt.
De laatste fase van de Koude oorlog begon - voor ons, voor mij - in 1979, toen Brzezinski een val opstelde voor de Sovjet Unie en deze ten uitvoer bracht [1]. Brzezinski was minister in het kabinet van Jimmy Carter. In deze periode waren de socialistische landen en communistische partijen internationaal zeer sterk; evenals de internationale vredesbeweging. Er werden in Moskou en elders in de wereld indrukwekkende internationale congressen gehouden met communistische partijen uit bijna alle landen van de wereld. Deze wereldwijde politieke macht was een doorn in het oog van het leiders van het kapitalisme en het USA-imperialisme, allemaal zetelend in het Pentagon. Tussen de Republikeinen en Democraten was geen feitelijk verschil. Het anticommunisme in beide partijen is de laatste 90 jaar nooit verstomd. Men rook nu opnieuw een mooie kans [2]. Dat deze kans lukte was niet helemaal verwacht, maar als je analyseert hoe men het aanpakte was het logisch dat de Sovjet Unie weinig kans maakte. Het operationele doel van het Pentagon was de slag om de publieke opinie. Demonisering was het middel. Men wist al geruime tijd dat liegen, leugens en demonisering ongeëvenaarde krachten zijn waar links geen antwoord op had. Met dit middel had men het imago van Stalin en de Sovjet Unie al danig weten te ondermijnen. Je moest sterk in je schoenen staan om het op te nemen voor de in principe goede bedoelingen van Stalin en de Sovjet Unie. Maar leg deze politiek van goede bedoelingen maar eens uit aan mensen die dag en nacht worden misleid.
Afghanistan was nog een gewoon beschaafd land. Vrouwen liepen ongesluierd door de straten en velen gingen gewoon naar de universiteit. Ook arbeidersvrouwen. Kaboel was een gewone stad waar je alles kon kopen; ook westerse goederen. De progressieve regering van Taraki en later de regering van Kamel, was door een volksbevrijdingsbeweging aan de macht gekomen. Deze regering sloot een vriendschapsverdrag en een verdrag van wederzijdse bijstand met de Sovjet Unie. Breznjev was toen aan de macht. Deze progressieve ontwikkeling werd - zoals eigenlijk gebruikelijk gedurende de hele koude oorlog - door moord en op extreem listige wijze door het Pentagon in de kiem gesmoord.
Het Pentagon besloot in het vuile spel van de koude, heimelijke oorlog tegen de socialistische landen en tegen de bevrijdingsbewegingen, er een schepje bovenop te doen. Rond 1979 werd door kringen uit het Pentagon een concreet plan gesmeed om de Sovjet Unie in een val te laten lopen [2]. Als de Sovjet Unie in deze val zou trappen, konden de media het communisme in de media gemakkelijk zwart maken, zoals ze dat in 1956, met betrekking tot Budapest, en 1997, met betrekking tot Praag, ook lukten. Dit keer lukte het zelfs beter, en met meer gevolgen dan ooit verwacht. De uitvinder van dit sluwe spel was Zbigniew Brzezinski [6] [2]. Hij was nota bene lid van de regering van Jimmy Carter; beiden prominente leden van de democratische partij. De val die werd opgezet was Kaboel, Afghanistan. In Afghanistan hadden enige tijd daarvoor de communisten op een democratische manier, de macht weten te krijgen. Dat stak. Men begon - als vanouds maar nu nog smeriger - snode plannen te smeden om de publieke opinie om de tuin te leiden en ook dit keer kreeg men die weer mee. Dit keer begon ook links in Nederland bijna in zijn geheel mee te schuiven; met het inmiddels bekende gevolg: het eurocommunisme, het opheffen van de CPN en uiteindelijk het vallen van de muur [7].
Dit keer werd het spel gespeeld met slimme psychologische wapens en werd er een monsterverbond gesloten met groepen moslimfundamentalisten uit binnen en buitenland [8]. Men wist van te voren dat de leider van de SU, Brezjnev, de regering van communisten in Kaboel te hulp zou schieten. Er waren immers verdragen; verdragen van bijstand tussen Kaboel en Moskou. De progressieve communistische regering in Kaboel werd vanwege deze plannen van Brzezinski en Carter vanaf dat moment systematisch ondermijnd en haar leven werd onmogelijk gemaakt; daar ter plaatse, fysiek, maar vooral ook in het westen, bij intellectuelen, via de gelijkgeschakelde pers. Moskou kon niet anders dan deze progressieve regering met militairen vanuit de SU steunen. Men stuurde militairen, die daar hun leven niet meer zeker waren. Daarna wist het Pentagon precies wat haar te doen stond. Vliegtuigladingen Stingerraketten werden aangevoerd. Zelfs de NATO-troepen in West-Europa hadden deze unieke wapens toen nog niet. Het Sovjetleger en haar luchtmacht stond er kansloos tegenover en derhalve konden de grondtroepen geen stand houden. Om te kunnen overwinnen of zich alleen maar daar te kunnen handhaven, braken er bloederige gevechten uit, waarbij de westerse media niet nalieten de Sovjet Unie als een soort bloedhonden af te schilderen. De moehadjien waren onvoorstelbaar bloeddorstig. (Zie de hedendaagse video's hierover met het doorsnijden van kelen en het domweg afsnijden van geslachtsorganen.) Het Sovjetleger werd daardoor natuurlijk bijzonder 'opgefokt' (geprovoceerd). Door hun reactie werd het mogelijk ze in de internationale pers als 'gewelddadige Russen' neer te zetten. Terwijl het voor de volle honderd procent was en werd uitgelokt. Deze demonisering van 'de Russen' werd in West Europa - in burgerlijke pers - helaas een groot succes. Grote delen van links Nederland en ook de toenmalige jonge onervaren leiding van de CPN trapten er met open ogen in [7].
Internationaal waren nu alle kaarten op het moslimfundamentalisme gezet. Die moslimfundamentalisten waren helaas makkelijk te winnen. Het was een simpel een-tweetje tussen het kapitaal en het moslimfundamentalisme. Links Nederland had dat toen volstrekt niet door. Saoedi-Arabië - naar pas veel later bleek - leverde mankracht, de ideologie en naar later bleek zelfs het kapitaal. Bin Laden was in dit sluwe spel de joker. Het technisch wondermiddel, was de pas uitgevonden Stingerraket, waarmee elke schaapsherder, ten alle tijden, elk vliegtuig de lucht uit kon schieten.
Deze Afghaanse periode van de Koude Oorlog en met name de ontstaansgeschiedenis, is nauwelijks ergens beschreven. De smerigste rollen waren hier in Nederland voor het ICTO, maar toen ook al voor het IKV, Mient Jan Faber en co. Alleen Target, Solidair, Manifest en uitgeverij EPO hebben hier druppelsgewijs melding van gemaakt [6]. Het boek van Unger en de film van A. Moore ('Fahrenheit') maakte er voor het grote publiek pas in 2004 melding van [8].
Het was - naar later bleek - een klassiek 'een-tweetje' van het Pentagon met
Saoedi-Arabië geweest om de Sovjet Unie 'te passeren', te kunnen
demoniseren en publicitair - als smeerlappen - in de westerse pers
te kunnen neerzetten.
Het begon met Stingerraketten in Afghanistan; het eindigde met de
eliminatie van 'rood' links en de opkomst van 'groen' links.
Een-tweetjes zijn in de politiek hetzelfde als gewone een-tweetjes op het
voetbalveld. Je passeert je tegenstander door tijdelijk een medestander
de bal toe te spelen om daarna, als je de tegenpartij dus
op het verkeerde been hebt gezet, de bal weer terug te krijgen. De USA hebben
dat gedaan door Bin Laden, een tijdelijke bondgenoot, de bal toe te spelen. De
Sovjet Unie stond machteloos tegen dit tijdelijke bondgenootschap. Links
in West Europa en de SU werd hierdoor volkomen verrast. De oorlog verhardde
zich en werd door moslimfanatici en de groep rondom Bin Laden meedogenloos gevoerd. De reputatie van de
Sovjet Unie als vredebrenger werd verziekt. Dat had een enorm imagoprobleem
tot gevolg, zowel voor de Sovjet Unie als voor de communistische partijen in oost en west Europa.
Veel mensen konden schaapherders en moslims maar moeilijk afvallen. De media
konden van deze groepen in Nederland gemakkelijk 'zielige', 'achtergestelde' martelaren voor de 'goede zaak' maken.
De communisten in Nederland en elders in Europa hadden hier geen antwoord op.
De USA heeft door dit kortetermijndenken echter twee problemen op de lange termijn erbij gekregen: ten eerste het probleem om 'de bal' van Bin Laden weer terug te krijgen; en ten tweede dat links vroeg of laat wel weer zal gaan samenwerken met de moslimwereld. Bin Laden heeft namelijk een net zo'n grote afkeer van de spelletjes van de USA gekregen als links al had. De groepen rond Bin Laden zullen zich ongetwijfeld blijven keren tegen hun eigen oprichters, het Pentagon. Carter, Reagan, Clinton en Bush sr. en jr. hebben hun hand door blind anticommunisme duidelijk overspeeld. Links in de wereld moet nu zorgen dat zij een een-tweetje terug met de moslimwereld aangaat. Dan kunnen de anti-imperialistische beweging en andere linkse mensen het Pentagon klem zetten en de bevolking weer voor zich winnen; ook de bevolking in de moslimwereld.
Deze nazi's hebben in de periode 1945 - 1960, in Washington,
in het Witte Huis, en met name in het Pentagon, de kiem gelegd voor
het anticommunistische klimaat dat tot het vallen van de muur leidde.
Een klimaat dat, zoals iedereen inmiddels ook kan zien en weten, tot
op de dag van vandaag onverminderd vruchtbaar is gebleken om er maar gewoon mee door te gaan.
Kijk maar naar Cuba, Noord Korea, en hoe ze
met China allerlei handelsoorlogen voeren en producten boycotten.
Aangezien het kapitalisme de verklaarde doodsvijand van het communisme en van
socialistische maatschappijen is, waren deze nazi's zeer gewilde aangevers
aangaande alles waar de Amerikaanse kapitalisten òòk in
geïnteresseerd waren.
Gedurende al die jaren na de Tweede Wereldoorlog hebben deze 'Duitse hulptroepen' van Hitler het
Pentagon geholpen in hun strijd tegen het communisme en het ondermijnen van
de communistische partijen in Oost-Europa. De methode die ze hanteerden
was nieuw: niet met wapens vechten maar met psychologie.
Zo kreeg men de Sovjet Unie uiteindelijk op de knieën.
Er ontstond gaandeweg een nieuw soort oorlogvoering: een psychologische oorlogvoering
om de harten en hoofden van de bevolking op hol te laten slaan om de
bevolking afkerig te krijgen van het socialisme.
Eind 2011 werd dit bevestigd door Arie Elshout in de Volkskrant. Er was die week in de USA een geheim rapport gelekt van de hand van het Ministerie van Justitie. De New York Times wist daar de hand op te leggen. En publiceerde dat op 14 november 2011. In de Koude Oorlog tegen de Sovjet Unie waren oud-nazi's ingezet bij inlichtingenwerk". "Een in 1979 speciaal opgezet geheim bureau (Office of Special Investigations; OSI) regelde het uitzetten van ex-nazi's". Naast de naam van de hierboven genoemde nazi-generaal Gehlen, valt in dit rapport de naam van de oud-nazi Otto von Bolschwing en de oud-nazi-wetenschapper Arthur L. Rudolph. De Rudolph deed in 1983 in Washington nog "inlichtingen werk in Oost Europa" [aldus Arie Elshout in de Volkskrant, 15 nov. 2010].
Het grootste deel van alle heimelijke acties in de Koude Oorlog, zoals het uitlokken van geweld en gewone demoniseringscampagnes om communistische partijen en hun leiders in een kwaad daglicht te kunnen stellen, is nog niet beschreven; is onbekend en/of geheim. De waarheid over de oorzaken en het aanstichten door uit het westen aangestuurde anticommunisten, aangaande de opstand in Hongarije, Budapest, 1956 en Tsjechoslowakije, Praag, 1967 komt maar mondjesmaat boven tafel [11]. In China zijn rondom de Olympische Spelen van 2008, al deze uitlokkingmethoden, provoceermethodes en het aan zien te wakkeren van tegenstellingen wederom gebruikt.
Het overnemen van een groot deel van Hitlers geheime dienst en de onvoorstelbare smerige verwikkelingen in de vijftiger, zestiger en zeventiger jaren zijn toch vrij onbekend bij het grote publiek [10]. Deze groep mensen van generaal Gehlen zaten in de jaren vijftig al vanuit het Pentagon richting oost Europa te wroeten en te stoken. Uit hun koker kwamen de politieke en psychologische manipulaties die in Berlijn 1953, Boedapest 1956 en in Praag 1967 dan ook redelijk voorspelbaar tot uitbarsting kwamen. Ik ga er - met terugwerkende kracht vanuit dat, wat we nu weten over Kaboel en het demoniseren van communistische en socialistische leiders, de Russen toen ook al geprovoceerd werden en in de valkuil werden gelokt; de valkuil van het binnenvallen van een land en daarbij onschuldige burgers doden. In Bosnië en Tsjetsjenië vinden dezelfde soort provocaties plaats. De voorspelbare reactie is zodanig dat je leiders als Poetin en Milosevic er in de westerse media heerlijk zwart mee kunt maken. De westerse publieke opinie - zo denken deze aanstichters - denkt toch niet verder dan dat hun neus lang is. Tot op heden is/was dat ook zo.
Er waren in 1956 en 1967, toen net als in Kaboel, ook verdragen met resp. Budapest en Praag, om de linkse regering te steunen in geval van een aanval vanuit het westen of in geval van een contrarevolutie. Aangaande Hongarije en Tsjecho-Slowakije waren er op Jalta en in Potsdam rond 1944 en 1945 afspraken gemaakt. Stalin heeft zich altijd aan deze internationaal overeengekomen afspraken, met Roosevelt, Truman en Churchill, gehouden, en bijvoorbeeld nooit Griekenland opgeëist. De USA deed dat wel. Zij eiste Griekenland als kapitalistisch land op. De ene rechtse staatsgreep volgde op de andere. De USA pleegde haast elk jaar wel ergens een staatsgreep. Stalin heeft in die periode, om zijn goede wil te tonen, zelfs drievierde van Berlijn teruggegeven. Dit gebaar van Stalin bleek contra-productief te zijn. Het westen en de anti-communistische kliek werden er alleen maar brutaler door. Deze regels en de verdragen die de SU heeft gesloten, gelden plotseling niet als de USA ergens ter wereld, zich met soortgelijke zaken bemoeit, zoals bijvoorbeeld in Chili met Pinochet; Indonesië met Soeharto, etc. Dat maakt de positie van de SU en de communistische beweging nu met terugwerkende kracht ook zo sterk. Zeker achteraf nu de USA, zonder mandaat en verdrag, Saddam Hoessein met allerlei leugens en verdachtmakingen, uit Irak heeft weten te verdrijven en Irak heeft vertrapt. Ongelooflijk, want met terugwerkende kracht heeft hierdoor de Sovjet Unie eigenlijk (ook) het recht gekregen om de progressieve Hongaren, de progressieve Afghanen en de progressieve Tsjechen te helpen bij het voorkomen van een toen dreigende terugval naar het kapitalisme; er waren immers officiële vriendschapsverdragen en democratisch gesloten verdragen voor wederzijdse bijstand tussen vele Oost-Europese landen en de Sovjet Unie. Met terugwerkende kracht hoeft de Sovjet Unie op het punt, van volkerenrecht en staatsrecht zich dus niet te verantwoorden.
Enschede, mei - augustus 2004; updated aug. 2008 en febr. 2011.
[2] Zie: Zbigniew Brzezinski: "How I and Jimmy Carter started the Mujahideen". Interview in Le Nouvel Observateur, 15-21 januari 2003, p76. Deze truc van uitlokking is vaker toegepast. We weten al geruime tijd dat ook de Eerste Golf- oorlog door een bewust opgezette val voor Saddam Hoessein, is uitgelokt. Saddam Hoessein heeft niet doorgehad dat hij daarna in de westerse media voor de westerse burgerij publicitair kon worden afgemaakt en afgeserveerd.
[3] De demonisering van het communisme kent - in dit betoog - vier periodes. Demonisering van voor de WO II, incl. de hysterie rondom het niet-aanvalsverdrag met Hitler. De periode van Stalin na de WO II, de periode na 1953 met Boedapest 1956, Praag 1967, etc.. en ten slotte vanaf 1979 Kaboel. Deze demonisering van Stalin, die tot op de dag van vandaag doorgaat, dag in dag uit, in de media en m.n. in de Volkskrant en bij de VPRO, is het belangrijkste succes geweest van het kapitalisme en een apart verhaal. Later hierover meer.
[4] 1975; communistische landen uit meer dan 160 landen kwamen toen regelmatig bijeen (congresboeken in mijn bezit).
[5] Zie: Ludo Martens. Een andere kijk op Stalin. EPO.
[6] Bronnen: Target (1999-2002), Solidair (2000-2003) en vanaf het begin: Manifest.
[7] Deze jonge nieuwe leiding van de CPN was m.n. Gijs Schreuder en Elsbeth Etty, plus wat meelopers.
[8] Bin Laden en Saoedi-Arabië. Zie ook de film van Moore 11/9 Fahrenheit.
De filmer Moore en de schrijver Unger proberen via film en boek de herverkiezing
van Bush te torpederen. Ze krijgen vreemd genoeg volop steun om een
mediacampagne op te zetten. Dat moet te denken geven. Ik ben bang dat
ze met deze aanval op Bush een dubbele agenda hebben: De Israel-lobby
en de zionistische beweging willen - na gedane zaken met Bush - inmiddels
best graag een democratische president. Bush is in hun ogen toch te slap en
begint (voorzichtige) kritiek op Israel te uiten. Dat gaat Israel al te ver. De
democraten in de USA zijn - net als de sociaal-democraten in Europa - soms
zelfs beter te manipuleren, richting een joodse staat (zionisme; "slegs vir
joden") en een Palestijnse staat bestaande uit 2 absurde
bantoestans ("slegs vir Palestijnen"). Daarom beginnen ze hun kaarten
(maar) op Kerry te zetten. Overigens won Bush jr. toen wel de verkiezingen.
Recent moest Hollywood zelfs een film maken
om de waarheid dan maar te onthullen en om tegelijkertijd
veel dingen te kunnen verdraaien in
'Charlie Wilson's war' met Tom Hanks & Julia Roberts (jan. 2008). Ze
geven in ieder geval het belangrijkste toe, dat de CIA - rond 1979 in
Afghanistan - de motor was achter al de ondemocratische anticommunistische
smeerlapperij om de Sovjet Unie te demoniseren.
Jim Woolsey, de voormalige directeur van de
CIA, zei rond deze film zelfs zonder
'deze democraat' en deze acties
zou de geschiedenis er vreselijk anders uit hebben gezien" en "was de muur
waarschijnlijk niet gevallen. (Precies de strekking van mijn boek.)
Dat de film meer verhult dan openbaart, blijkt uit
het slot waar de hoofdrolspelers zeggen dat de USA zelfs nog "te weinig
voor de opstandelingen - de moedjahadien - heeft gedaan".
[9] Churchill in Fulda, USA, 1946. Zie o.a. het boek Ludo Martens. Zie ook het boek "De grote samenzwering" door Michael Sayers & Albert E. Kahn, met voorwoord van Mr. G.J. van Heuven Goedhart, oud minister van justitie en hoofdredacteur van Het Parool; uitgave Republiek Der Letteren, Amsterdam, 1946.
[10] Tussen de 1000 tot 5000 kaderleden van m.n. Duitse spionagediensten van Luitenant generaal Reinhard Gehlen werden er eind 1945, begin 1946, in het geheim naar de USA overgebracht; wordt er geschat. Zie L. Martens; een andere kijk op Stalin. p.195 en p.293.
[11] Het verraad van Croetsjow aan Stalin in 1953 en dat van Gorbatsjov aan de Communistische partij, in 1991, moeten we hier los van zien. Dat is de binnenlandse dimensie van het hier betoogde. Dit artikel gaat voornamelijk over de buitenlandse dimensie en de druk die leidde tot binnenlandse destabilisatie. First things first. Oorzaak van het verval blijft de bewuste demonisering vanuit het Pentagon, waardoor niemand meer voor het communisme en een socialistische maatschappij durfde op te komen; ook - tenslotte - niet meer voluit binnenin de Sovjet Unie.
[12] Het woord demonisering is door de massa van de Nederlanders als breed begrepen begrip pas (her-)ontdekt tijdens de opkomst van Pim Fortuyn. Daarvoor was het begrip al van toepassing op Soekarno, Lumumba, Mandela en Arafat. Fortuyn vond dat hij 'door links' en 'de linkse media' - nota bene - 'gedemoniseerd werd'. Niets bleek achteraf minder waar. 'Demon' betekent duivel. Demoniseren is dus iemand als de duivel zelf voorstellen; zoals communisten en socialistische landen door sommigen als het ultieme kwaad worden gezien.
Enschede, okt. 2005; updated febr. 2011