Hoofdstuk 10

De nieuwe koude oorlog: tegen het communisme

Rik Min

De koude oorlog gaat maar door. Nu tegen het communisme in het algemeen en tegen staten die niet 100% voor het internationale kapitalisme willen buigen. De demonisering van Rusland - bijvoorbeeld - en andere voormalige socialistische landen gaat nog steeds maar door, terwijl Rusland toch een super-kapitalistisch land is en er (nog steeds) een soort roof-kapitalisme aan de macht is.

Het moderne anticommunisme wordt vooral veel via de media verspreid. Het kapitalistische systeem moet wel doorgaan met het bestrijden van communisten en hun streven ooit een beter systeem op te zetten dan dit misdadige moorddadige en 'ouderwetse' kapitalisme/imperialisme. 'Ze' zijn 'gedoemd' om de communisten te blijven bestrijden. En dat zien we dan ook overal. Voornamelijk in geniepige verhalen in de geschreven media en rare situaties in de audiovisuele media.

De 'Tweede Koude Oorlog' loopt wat mij betreft, van 1991 tot heden. Weinigen zullen het zien, maar communisten voelen 'deze oorlog' aan den lijve. Elke dag worden ze als boemannen of als je geluk hebt als achterhaalde wereldvreemde wezens neergezet in de media. Cuba wordt na 40 jaar geboycot te zijn, nu zelfs ook nog meer en openlijk geboycot en gedemoniseerd door CNV, Pax Christi, de Mient Jan-Fabers en de Volkskrant. Volgt het FNV spoedig in het demoniseren van Cuba. Met China zijn ze al een tijdje bezig.

Wat is hier toch aan de hand? Waarom gaat die hetze tegen communisten gewoon door alsof de (eerste) koude oorlog voorbij is? Deze Tweede Koude Oorlog wordt nog meer dan de Eerste Koude Oorlog, gevoerd door psychologen en communicatiedeskundigen die imago's opzetten en breken; die demoniseren en (tegen beter weten in blijven) moord en brand blijven roepen over mensenrechten-schendingen, terwijl iedereen kan zien dat gezondheid, onderwijs, sport en volkshuisvesting prima geregeld is in socialistische landen zoals in Cuba en China. Recent bood Castro nog 1100 artsen aan aan het door orkanen getroffen New Orleans. Bush weigerde toen hoogmoedig. Overigens bleek dat hulpverlening in de USA iets was "voor het particulier initiatief"; "niet iets voor de overheid". De mensen "hadden zich maar voor hoog water moeten verzekeren" sprak een hoge overheidsfunctionaris op de Amerikaanse televisie. En dat zonder het schaamrood op zijn kaken te krijgen.

De oorlog om de opsplitsing van Joegoslavië is een apart geval. ("Elk volk een eigen staat". Nederland liep daarin zelfs voorop.) Geweld werd daarbij niet geschuwd. Zelf de pascifisten riepen daartoe op. "Het waren maar ex-communistische landen". Dus deugden ze sowieso al niet. Kohl, Genscher en Kok plus Volkskrant, vpro en vara, liepen voorop. (Zie elders.) De andere revoluties binnen de ex-socialistische landen in Oost-Europa, Rusland, Oekraïne, Estland, Letland, Litouwen en Georgië, zijn meer interne oorlogen tussen internationalistisch georiënteerde kapitalisten en nationalistisch georiënteerde kapitalisten onderling geweest. (Contrarevoluties dus.) De schermutselingen hadden (helaas) bitter weinig met de strijd voor het herinvoeren van het socialisme te maken. Daar, in die gebieden, is momenteel gewoon een ordinaire Darwinistische strijd om de macht gaande tussen allerlei soorten lokale en internationale kapitalisten. Gelukkig voor de bevolking zijn de communisten in sommige van die landen (weer) gestaag gezag aan het winnen. Hoewel de demonisering maar door en door gaat; maar juist misschien wel daarom. (Dat is wel zeker.)

Zimbabwe

Dat de koude oorlog maar doorgaat is het duidelijkst te zien in Zimbabwe, de voormmalige apartheidsstaat Rodesie. Groot-Britannië had ooit hulp beloofd om de boerderijen van de blanken te kunnen nationaliseren. Net als Nederland als koloniale macht in Suriname ook allerlei beloftes deed en nooit is nagekomen, kwam Groot-Britannië haar beloftes aan Zimbabwe ook niet na. Zelfs de Nederlandse vakbonden - die zeggen niet aan politiek te doen - deden en doen nog steeds mee in de hetze tegen Zimbabwe. Hetzelfde gebeurde in Kongo maar iets subtieler.

Kongo

In Kongo is het een ongekende smeerlappenrij. Er zijn miljoenen onschuldige mensen omgekomen en of vermoord door de rebellen die maar blijven vechten tegen Kabila en ondertussen het land leegroven. Nederland en België zwijgen; kiezen absoluut geen partij; zijn dus absoluut medeplichtig. Media-leugens worden gewoon in de Nederlandse en Belgische kranten afgedrukt. Hoor en wederhoor bestaat niet. Bij zogenaamd 'links Nederland' ook niet. Alleen de NCPN en de PvdA/België nemen over Congo een moedig standpunt in: voor Kabila. Er zijn in twee keer verkiezingen geweest. Kabila heeft gelukkig steeds gewonnen. Tegenover hem heeft er steeds een zeer rechtse kandidaat gestaan: een notoire grondstoffen-rover.

Tegen Kabila worden nog steeds zeer subtiele koude oorlogsmethoden ingebracht. Bloeddiamanten et cetera. We kennen ze allemaal dat soort leugens en medialeugens tot sabotage en bedrog toe. Het feit dat het Belgische leger daar zit, voorspelt nog steeds geen goeds. Het imperialisme is springlevend in Afrika. Gelukkig is de band met China goed en vindt er een levendige ruilhandel plaats. Wurgcontracten met het IMF konden worden verbroken.

Kosovo

De bevolking van Kosovo is gigantisch gemanipuleerd. Ze heeft het geweten. De UCK heeft een enorme rampspoed gebracht. De arme 'Albaneze' 'moslim' bevolking is er niet alleen ingetuind, maar zelf de dupe van hun leiders geworden. Net als in Albanië waren de gewone Albanezen en de gewone Kosovaren niet opgewassen tegen de medialeugens van het Pentagon.

Over Kosovo is veel geschreven, maar wat er in de burgerlijke pers geschreven is, is waardeloos. Iedereen van zogenaamd links tot bewezen rechts steunde feitelijk bij voortduring de Amerikaanse visie van de UCK met hun beroep op 'het' zogenaamde "recht op afscheiding". Dat recht bestaat niet. GroenLinks trapt er (weer) met open ogen in. Het enige wat GroenLinks en de SP wel hebben gedaan is de bombardementen van de USA afwijzen en Clinton en Kok kritiseren. Niemand binnen links - op een paar NCPNers na - durfde te zeggen dat Clinton en Kok volgens het Neurenberg-tribunaal hierin gewoon oorlogsmisdadigers waren (en Milosevic juist niet).

Recent heeft in ieder geval gelukkig wel iemand van de Verenigde Naties uit kringen van Kofi Annan gezegd dat alle partijen niet deugen, en dat betreft dan op de eerste plaats de UCK, maar op de tweede plaats nadrukkelijk dus ook en met name de Servische ultranationalisten van Kostinica en co, zoals die in 20xx aan de macht zijn gebracht door de USA, Groot-Brittanië, Duitsland, een contrarevolutionaire Servische 'studentenbeweging', met mediahulp van onder andere GroenLinksers, PvdA'ers en De Volkskrant [3].

In de NRC van 11 oktober 2005 schreef de VN gezant Kai Eide, een vernietigend rapport over alle partijen binnen Kosovo. Hij schrijft: "Van een opbouw van een multi-etnische samenleving is geen sprake" [1].
Logisch, want de UCK en de Albanezen zijn niet voor niks aan hun afscheiding van Joegoslavië begonnen. ("Eigen volk eerst".) Dit monsterverbond van Albanezen en de USA met, in Nederland, de stilzwijgende hulp van de sociaal-democratie en GroenLinksers, heeft een explosieve situatie doen ontstaan waarvan Milosevic in alle media steeds maar weer de schuld kreeg; zelfs in het blad van de IS, de 'internationale socialisten'. Niets is echter minder waar. Men heeft via al deze contrarevoluties en regime-changes, juist vanuit Nederland, Duitsland en de USA, het Servisch nationalisme aan de macht gebracht. Het nationalisme dat Milosovic juist probeerde tegen te houden. Nu is overal in ex-Joegoslavië het zwarte nationalisme aan de macht: in Kroatië, in Bosnië, in Kosovo en inmiddels dus ook in Servië.

Elders ...

De oudere contrarevoluties in Afghanistan (1979), Ethiopië/Eritrea, Panama, Nicaragua (tegen de Sandinisten), etc. zijn van een andere orde, gewelddadiger en opener. Daar gaat dit boek, uit de aard van het gekozen thema en de gekozen insteek, niet op in.

De koude oorlog tegen progressieven, socialisten en communisten gaat maar door. Cuba en Venezuela, inclusief haar leiders, worden doorlopend 'tot de orde geroepen' en gedemoniseerd. De situatie in Venezuela, met tot tweemaal toe een coup tegen Chavez, is ook een apart geval. Het imperialisme, de USA, het IMF en Wereldbank zijn bezig in alle landen hun systeem in te voeren en haat en verderf te zaaien: Haïti, Costa Rica, Suriname, Bolivia, Indonesie en Peru. Het kan niet op. Het is onvoorstelbaar dat de westerse landen en de westerse intellectuelen dit in Latijns-Amerika, Afrika en Azië (incl. het Midden Oosten en het zuid-oostelijke deel van de voormalige Sovjet-Unie) dit maar blijven pikken. Inmenging in andermans binnenlandse aangelegenheden wordt door Artsen zonder Grenzen', 'Amnesty International', Oxfam Novib en zelfs Greenpeace net zo normaal gevonden als Bush en Blair dit vonden.

In oktober 2005 sprak de VN-wapeninspecteur Riter over oorlogsmisdaden en noemden in dit verband Bush en Blair "oorlogsmisdadigers en zelfs nazi's". De oorlog tegen Irak noemde hij vergelijkbaar met de inval van Hitler in 1939 in Polen [2].

Wat brengt de toekomst?

De Olympische spelen in China lieten al het een en ander zien. Veel Nederlanders vonden de aanval op China heel normaal. Zelfs Volkskrantlezers gingen hier in voor. We kunnen er vergif op innemen dat de anticommunisten niet stil zitten. Men is al bezig afscheidingsbewegingen te mobiliseren. En dissidenten op te leiden. Men is al jaren bezig via de boeken van Jung Chang verzinsels en leugens over Mao en China te verkondigen [4] [5]. Het verhevigde anticommunisme, na het vallen van de muur, begon met het vuistdik 'zwartboek van het communisme' in 1991 in Frankrijk [6]. De wonderlijkste verhalen worden hierin als de waarheid opgevoerd. Waarom men bij de 'Arbeiderspers' dit soort boeken uitgeeft laat zich alleen maar raden. Men ziet blijkbaar de noodzaak en gaat met anti-communistische gruwelverhalen door. Daar kwam het boek 'Hitler en Stalin; parallelle levens' overheen [7]. Daarin worden krankzinnige getallen genoemd en verhalen als waarheden verkondigt, die ‘Readers Digest’ en ‘het Beste’ in de eerste Koude Oorlog niet durfden op te schrijven. Allemaal onder het mom van "nieuwe bronnen uit het Kremlin". De 'Tweede Koude Oorlog' is wat mij betreft geen fabeltje. De laatste communist zal moeten worden uitgeroeid of volledig moeten worden gedemoniseerd.

Communisten zullen het socialisme weer gaan verspreiden. De kapitalisten zijn waakzaam. Ze vertellen weer de grote leugens aan het publiek (dat "communisme gelijk staat aan fascisme"). Dat werkt beter dan kleine leugens vertellen. Dat principe grote leugens zijn effectiever dan kleine leugens, kennen we nog van uit de tijd van Goebbels. Deze methode is nog steeds geldig. Brinkman van de PVV is er een meester in. En met hen christen-zionisten ook.

Enschede, 2005 - 2006; updated 2007 en 2012.

Voetnoten:

[1] NRC 11 oktober 2005. VN gezant Kai Eide schreef een vernietigend rapport over alle partijen binnen Kosovo. Hij schrijft: "Van een opbouw van een multi-etnische samenleving is geen sprake". (Logisch, want de UCK is niet voor niks de oorlog om afscheiding van Joegoslavië begonnen.)

[2] De schrijver van dit boek trok deze vergelijking met Polen en Hitler in 20xx in een ingezonden brief naar de Tubantia ook. Hij kreeg toen - in de Tubantia - openlijk de hoon van de voormalige studentenpastor De Jong van de universiteit Twente, terug. De huidige studentenpastors zijn anders: zij zitten beiden in de vredesbeweging 'Oorlog is geen oplossing' (Enschede). Zie website www.ncpn-twente.nl. Daar bevindt zich een foto met zijn bord over oorlogsmisdadigers: Genscher, Kohl, Clinton en Kok voor het gerechtsgebouw in Amsterdam en Den Haag.

[3] Deze fluwelen contrarevolutie in Belgrado staat bekend onder de naam xxx en was in 20xx. Zij werd uitgespeeld door xxxx in samenspraak met xxxx in kringen rondom het Pentagon en het Witte Huis. Enkele maanden later werd in opdracht van het Pentagon Milosevic uit zijn huis gekidnapped en naar Den Haag gebracht.

[4] Jung Chang en haar schotschrift: Wilde zwanen.

[5] Jung Chang en haar schotschrift: Mao, het onbekende verhaal.

[6] Zwartboek van het communisme; misdaden, terreur en onderdrukking. Geschreven door vele onbekende schrijvers. Uitgave 'De arbeiderspers', 1997.

[7] Alan Bullock. Hitler en Stalin; parallelle levens. Uitgave 'De arbeiderspers', 1991 (Nederlands vertaling; 2e druk, 2001)