De afgelopen vijftig jaar hebben de rechtse kranten en haar fascistische handlangers, zoals die zetelen, diep in de spelonken van het Pentagon, diverse grote en kleine wereldconflicten uitgelokt. Het uitlokken van personen, van acties en van democratisch gekozen regeringen, was gedurende de koude oorlog een van de meest beproefde methodes tegen haast alle progressieve, socialistische en/of communistische krachten in de gehele wereld. Geweld uitlokken, zodat men de publieke opinie rijp kan maken met geweld een persoon of een groep uit te schakelen. Er zijn voorbeelden te over hiervan. Aan het begin van de koude oorlog was er het Tonkin-incident en aan het eind van de koude oorlog werd Saddam Hoessein op slinkse wijze Koeweit binnen gelokt.
Van alle leugens en bedrog gedurende de koude oorlog is demonisering de langst geheim gebleven methode geweest. Het begon met het belachelijk maken van Soekarno en is sindsdien veelvuldig openlijk of geniepig toegepast. Het begrip demonisering zelf - iemand als duivel (demon) afschilderen - is pas in brede kringen in woordgebruik bekend geraakt toen Pim Fortuyn opkwam en Pim Fortuyn "door links en rechts" - naar zijn zeggen - gedemoniseerd begon te worden. Hier laten wij met terugwerkende kracht zien wat voor een rampzalige uitwerking deze methode van zwart maken in de pers had op communisten en leiders van bevrijdingsbewegingen.
Dit hele boek van Fisk, maar vooral dit ene fragment, laat een aantal dingen goed zien.
Radicaliseren. Het eerste dat Israël bijvoorbeeld heeft gedaan is de Palestijnen zichzelf voorbij laten lopen; radicaliseren [1]. Israël kan de Palestijnse bevrijdingsbewegingen in het westen dan beter afschilderen als een bende terroristen of jodenhaters; en mensen in het westen, die het opnemen voor de Palestijnse bevrijdingsstrijd als antisemieten uitschelden [2]. Israël en de USA zijn zover gegaan dat ze in het begin de oprichting van Hamas gesteund hebben. Dat was bedoeld om Arafat en de PLO in de hoek te kunnen drijven. Er zijn bewijzen dat de FBI extremisten van Hamas met geld gesteund heeft [3]. Tegelijkertijd heeft Israël en de USA-regering Arafat - in zijn wanhoop - zover gekregen dat hij - bij het Camp David-akkoord en de Oslo-akkoorden - geen kant meer op kon. Arafat 'erkende' daar zogenaamd de 'joodse staat Israël' en hij 'gaf' daarbij toen - zogenaamd - het 'recht op terugkeer op'. Ook kreeg hij van de Amerikanen toen honderden miljoenen dollars voor de opbouw van 'zijn' organisatie.
Bij terugkeer in zijn land besefte Arafat dat hij 'erin gestonken' was. Die honderden miljoenen dollars corrumpeerden hem en zijn organisatie zodanig dat Israël en de USA hem konden chanteren en zeggen dat Arafat en zijn organisatie corrupt was. Arafat zat in de tang. Hij begreep, nog net, op het eind van zijn leven, dat het onvermijdelijk was veel en veel langer dan iedereen ooit had gedacht, te moeten blijven vechten voor zijn land en hun recht. De moslim arabieren hadden dat echter al veel eerder begrepen [4].
Tergen. Het tweede mechanisme, dat anno 2001 nu in alle pracht en glorie te zien is, is je vijand net zolang te tergen totdat hij wel terug moet slaan. Dat is een subtiele vorm van uitlokking; terwijl de schade wordt ingecalculeerd. Van dat laatste is het beste voorbeeld de Palestijnse strijd. De Palestijnen zijn vijftig jaar zodanig getergd dat ze uiteindelijk met zelfmoord commando's Israëlische restaurants binnenlopen en de klanten en henzelf opblazen. Als links ergens in een bevrijdingsbeweging geëlimineerd is, gaat uiteindelijk een rechtse beweging de legitieme rechten van een volk ophalen; en die gebruikt nu eenmaal grovere methoden dan links. Dat zien we bijvoorbeeld bij de Palestijnse zaak: zelfmoordenaars.
Deze twee soorten terreur spelen anno 2001 beiden een rol aangaande de in gang gezette oorlog tegen Bin Laden en de Taliban (een geval van een beweging die door de USA zelf aan de macht is gebracht). Een typisch geval van uitlokking en van iemand die zich tegen zijn broodheren keert. Een goed Nederlands spreekwoord zegt dan: als een hond vals is, is dat de schuld van het baasje.
Uitlokken. Uitlokking is een derde component. Als je een beweging in de tang hebt, kun je xxx. Je kunt er de publieke opinie enorm mee manipuleren en op het verkeerde been zetten, zodanig dat de massa partij kiest voor 'het redelijke'; en dat is dan vaak maar de kant van de Amerikanen en "het Westen". Bij gebrek aan goede informatie. Het publiek denkt eenvoudig: "die ander heeft geweld gebruikt" en "het westen niet". Ze zien meestal niet dat het geweld uitgelokt is. Dit is gebeurd met de Sovjet-Unie in Afghanistan, met de Palestijnen, met het Iraakse verzet, met de Taliban rond 2000 toen men Boeddhabeelden ging vernietigen, en - als ultiem voorbeeld van uitgelokt geweld - Bin Laden zelf.
Het Tonkin-incident (zoals dat recent, dd. 18 dec. 2001, gelukkig nog eens op de Nederlandse televisie goed te zien was), is het meest bekende, uitgelokte incident. Met de media-leugen "dat Noord-Viëtnam Amerikaanse oorlogsschepen zou hebben aangevallen", in de baai van Tonkin, in de Viëtnamese wateren, startte rond 1960 een campagne om Ho Chi Minh en de Viëtnamese communisten zwart te maken. Deze methode van leugens en halve waarheden, in deze concrete zaak, had al direct een enorm succes op de publieke opinie; zowel op korte termijn als op lange termijn steunde de publieke opinie daarvoor dan de Amerikanen in Viëtnam. Een schande natuurlijk, maar dat is hèt kenmerk gedurende de hele Koude Oorlog geweest. De oorlog werd door de media en de slapende meerderheid heel wat jaren lang, voortdurend getolereerd en gesteund. Tientallen jaren later was de haat onder de bevolking in de westerse samenleving aangaande Ho Chi Min en de Viëtcong nog steeds grotendeels gebaseerd op een volkomen verkeerde voorstelling van zaken.
Demoniseren. In de Koude Oorlog gebeurde dat met het creëren van blinde haat tegen Soekarno en later Yasser Arafat om er maar eens twee te noemen. Beide vrijheidsstrijders werden in het begin als duivels afgeschilderd. De publieke opinie werd tientallen jaren misleid. Bij Arafat ging dat tot zijn dood door. Naderhand moest men het beeld dat men van beide vrijheidsstrijders schetste wel bijstellen en kregen deze leiders de macht en de onderhandelingspositie die ze met hun bevrijdingsbeweging ook hadden verdiend.
In de Golfoorlog kon men al deze kunstjes van list, leugens en bedrog via de media
moeiteloos herhalen. Men wist rond 1990 dat Saddam Hoessein een
macho-achtig iemand was. Men had hem en zijn leger regelmatig
bewapend en van inlichtingen voorzien om zijn strijd aan te kunnen gaan
met Iran, het ook weer duivelse land van ajatolla Komeini. Men had
Saddam Hoessein, via April Glaspie, een belangrijk persoon, een Amerikaan,
met contacten in de olie-wereld,
ingefluisterd "dat de Amerikanen hem niet zouden straffen", als "hij onverhoopt
Koeweit zou binnenvallen en annexeren" [5]. Glaspie gaf
Saddam Hoessein hiermee een vrijbrief. Dat is daarmee pure uitlokking geweest.
Men wist dat macho's als Saddam Hoessein dan en daarmee Koeweit
zouden invallen. Het Pentagon had dan een zuiver excuus om alles in die regio
te doen wat ze wilde doen, bijvoorbeeld om legerbases in Saoedie-Arabië te krijgen.
De Amerikanen hadden Saddam Hoessein 10 jaar
daarvoor ook al opgestookt: tegen Iran. (En Iran tegen Irak.)
Koeweit binnenvallen deed Saddam Hoessein dan ook
prompt. Zo'n macho-man was hij wel; en zo'n ego had hij ook; dat wisten de
Amerikanen natuurlijk ook wel; en buitten dat gegeven prima uit.
Saddam vond - immers - dat hij recht op Koeweit had, als
een beloning aangaande zijn strijd tegen Iran. Saddam vond
en vindt dat tot op heden in zekere zin ook nog normaal:
Koeweit is immers altijd al, misschien wel 3000 jaar, een deel van Irak geweest.
De Britten hebben Koeweit namelijk
ooit, rond 1910, van Irak afgenomen. Hoessein vertrouwde de Amerikanen, en
deze vredesapostel, hier blijkbaar op hun woord. Op de
achtergrond hebben waarschijnlijk de oliemaatschappijen dit spel tussen
Amerika en Irak als slimste medestander van de USA zo meegespeeld.
Elke analyse van de wereld zoals die er inmiddels na 11 september 2001 uitziet, dient er rekening mee te houden dat Bin Laden net zoals Noriega van Panama en Saddam Hoessein van Irak door de Amerikaanse geheime dienst geïnformeerd, bewapend en opgeleid was. Bijvoorbeeld het extreem gewelddadige van hun acties hebben veel aanslagplegers vanuit hun trainings- en opleidingstijd geleerd. Kortom hun gewelddadigheid heeft dit soort mannen geleerd van de CIA.
Waar een hedendaagse politieke analyse altijd rekening mee moet houden is, dat de geheime dienst van de Verenigde Staten via uitlokking, mediamanipulatie en chantage werkt. Uitlokking is de minst bekende van de drie. Inmiddels komt uitlokking wel heel duidelijk in een patroon over 50 jaar Koude Oorlog goed voor het grotere publiek naar buiten. We kennen in de recente geschiedenis van het moderne westerse fascisme tientallen 'Tonkin-incidenten'. Bij dit soort incidenten kan men achteraf altijd zeggen dat niemand iets geweten heeft en het niet gepland of gedaan heeft. De daders worden met geld of andere middelen zwijgzaam gehouden. De hele Irak-Iran oorlog werd 10 jaar lang aan de gang gehouden door de CIA. Dat ging door (soms) aan de ene partij informatie over haar tegenstander (Komeini) te geven; soms informatie aan de andere partij (Saddam Hoessein). Dit spel ging in die tijd net zo lang door tot beide partijen verzwakt waren. Twee vliegen in één klap elimineren. Dat was de bedoeling en is ook haast volledig gelukt. Saddam had het op een gegeven moment echter wel door. Milosovic later - in ander verband - ook.
Creëren van verwarring. Er is nog een vijfde punt. De gedrevenheid van de terroristen die de WTC
Towers vernietigden en de gedrevenheid van de Baader Meinhof groep
heeft overeenkomsten. De één beroept zich op de strijd van de Palestijnen
voor gerechtigheid; de ander beroept zich op de arbeidersklasse en gerechtigheid.
De steun die men krijgt uit sommige hoeken is wederom vreemd en wederom naïef.
Immers - en dat is mijn betoog - dit soort daden wordt
uitgelokt door de bezittende klasse. Deze klasse weet dat hun
schraapzucht dingen uitlokt; ze weet dat om te
buigen in megawinst, media-manipulatie en dus in politieke macht om de wereld
nog meer uit te kunnen buiten. De klasse die momenteel alles te verliezen heeft
en niets te winnen.
Op 5 november 2001, is door een (toentertijd) columnist in de NRC gesteld
(Dulfer sr.) dat er voorkennis was, aangaande de 11 september-acties, bij
de Deutsche
Bank en met name werd daar de naam genoemd van Buzzy Krongard, een
man gelieerd aan de CIA-directeur George Tenet. Op de beurs waren er voor
de 11 september-acties vreemde en grote transacties gaande. Voorkennis en
dus een (rechts?) complot? Het hoeft niet; het kan ook voorkennis zijn van 'een
gebeurtenis' op zich; zonder dat men de daders kende; wel de tip dat een
gebouw zou instorten.
Afin, de tijd zal het leren. Linkse mensen - en met name communisten - moeten
altijd waakzaam blijven en deze mechanismen kennen. In de
zestiger/zeventiger jaren liepen heel veel PSP- en PPR-achtige mensen
achter de Baader Meinhof groep aan. De communisten niet. Marcus Bakker
sprak in die jaren van 'wildgeworden kleinburgers' die niet met "hun beide
benen in de arbeidersbeweging stonden" en over 'rijkeluiszoontjes'. En
terecht. In 2001 bleek een van de topmensen van de Bader Meinhof zich
bij de neo-nazi's in Duitsland te hebben genesteld... Marcus Bakker had
dus gelijk om deze groep, en haar beroep op socialistische waarden, te
wantrouwen. Rechts spinde er, in die tijd, garen bij. In Italië idem dito. Daar deinsden de fascisten niet terug
om o.a. een moord op de Christen-Democraat Aldo Moro te plegen en die misdaad links in de schoenen te schuiven; en daarmee de maatschappij op het verkeerde been te zetten; te ontregelen. De communistische partij had er in ieder geval niks mee te maken. Iets in de schoenen van de communisten of van links te schuiven is de
fascisten daar toen vaak gelukt. Iedereen, m.n. de euro-communisten en de 'verticalen' in Nederland
trapten daar toen vaak in; althans hadden daar geen antwoord op. Behalve 'Stalinisten' en 'horizontalen'.
De gevolgen van deze slechte analyses en halfbakken oplossingen, die brede groepen binnen links aandroegen, zijn tot op de dag van vandaag, zeer groot.
De meeste 'linkse' splintergroepen en anarchisten in Italië hadden niet door dat ze werden gemanipuleerd, uitgelokt en geprovoceerd. De communisten zijn, door dit soort spelletjes met 'links', in Italië nooit aan de bak gekomen; hoewel ze 50 jaar lang de sterkste politieke en democratische factor waren. De communisten zijn uiteindelijk aan deze fascistisch rechtse, nationale en internationale krachten ten onder gegaan. Men gaf vaak zichzelf de schuld; terwijl de schuld - later - aantoonbaar bij de fascisten, Vaticaanstad en het Pentagon blijkt te hebben gelegen en niet bij de Italiaanse communistische partij. Het fascisme en het grootkapitaal is altijd sterker en meedogenlozer dan de "grootste linkse complotteur" denkt. Deze les is ook momenteel van bijzonder groot belang. Wederom zijn er vandaag de dag hele volksstammen die niet door hebben hoe ze door leugens, halve waarheden, hoofdredacties, persbureaus en massapsychologie worden gemanipuleerd. Ze hebben niet door wie wie is; en in wiens belang iets is. De eerste de beste misdaadromanlezer heeft vaak meer verstand van dat soort zaken dan veel linkse mensen hebben van de drijfveren achter de mooie woorden van mensen met verkeerde bedoelingen. Het motief bepaalt immers de dader. Een zaak is pas goed geanalyseerd als je iemands motief beseft en kent. De bezittende klasse is doodsbang alles te verliezen. Is er bij gebaat zich te verdedigen ten koste van alles. Let er altijd op wie ergens baat bij heeft. Hij kan je gedrag uitgelokt hebben.
Ook de brandstichting van Van der Lubbe aangaande de Rijksdag in 1933 - hoe goed als signaal naar de wereld toe ook van deze persoon bedoeld - speelde de fascisten in de kaart en veroorzaakte alleen maar dat Hitler nog meer macht in Duitsland kon krijgen en publicitair de bevolking zijn kant kon laten "kiezen".
Het moderne verborgen fascisme vanaf de periode Truman (dus vanaf 1945) zetelt diep in de 'zwartste' spelonken van de geheime diensten en het Pentagon. Vlak ook Vaticaanstad en Israël niet uit. Die deden volop mee Oost-Europa te ondermijnen. Israël speelde in elk na-oorlogs conflict wel een rol. Het begon met hun bemoeienis met de Sjah van Persié, maar later in Irak met het uit de tent lokken van Saddam richting Iran en Koeweit zelfs een nog grotere rol. Zelfs Clinton kende de verborgen doelstellingen en de verborgen financieringsbronnen van de harde, anticommunistische delen van de CIA niet, laat staan dat hij er iets aan kon of heeft kunnen doen.
Vooral halve waarheden bleken erger dan hele leugens. De publieke opinie en vooral de intelligentsia en de gegoede burgerij, trapt er keer op keer in. Helaas. Communisten weten daar alles van. Soekarno, Arafat, Winnie Mandela, etc., maar ook Milosovic, etc., allemaal waren het 'schurken', 'oorlogsmisdadigers' en 'boeven' in plaats van vrijheidsstrijders. In plaats van Genscher, Kohl, en later Clinton en Blair als leugenaars of oorlogshitsers te betitelen.
In mijn zienswijze, van de drie meest duidelijke wereldconflicten, zijn de betreffende leiders allemaal in een val gelokt; en ben ik van mening dat de Amerikaanse buitenlandse politiek de publieke opinie in deze drie kwesties ook daadwerkelijk driemaal heeft gemanipuleerd. Ten eerste heeft er uitlokking bij de Golfoorlog plaats gevonden [7]. Ten tweede in Bosnië maar vooral toentertijd ook in Srebrenica. De Bosnische moslims waren meester in het uitlokken en derhalve in het demoniseren van Milosevic. De uitvallen die de moslims onder de ogen van de VN in Srebrenica pleegden - onder de ogen van overste Karremans - moest wel leiden tot een reactie van de opgefokte Bosnische Serven. Uiteindelijk hebben de Bosnische Serviërs Srebrenica ingenomen. Voor Milosovic was dit een ramp (hij was er nota bene tegen). De slechte zowel als de goede Serven werden in de propagandaval gelokt [8]. De media konden hen eenvoudig als beesten afschilderen ("vrouwenverkrachters" en "moordenaars"). Terwijl de Bosnische moslims juist als beesten tekeer zijn gegaan. Ten derde heeft uitlokking aan de wieg gestaan van het debacle van de Sovjetsteun bij de bevrijding van Afghanistan. Breznjev is de Afghanen iets te enthousiast en te vlug gaan helpen. Hij ging in december 1997 de Afghaanse regering steunen met Sovjettroepen. Er was immers een verdrag voor het geven van bijstand getekend. Maar het was uitlokking, een val, opgezet door de USA. De pro-Sovjetregering vroeg de SU om steun en de SU ging daar op in; niet wetende wat men te wachten stond. Rond juli 1997 had Brzezinski en de CIA geheime steun gegeven aan de opposanten van de pro-Sovjetregering. Brzezinski en de USA regering konden vanaf dat moment de SU militair en psychologisch aanvallen en kapot maken. Terugvechten om de pro-SU regering in het zadel te houden zou een bloedige zaak zijn en worden en dus konden de rechtse krachten in het Pentagon - vanaf dat moment - met dat uitgelokte geweld de troepen van de Sovjet-Unie en haar communistische partij, incl. hun leiders, blijvend demoniseren [9]. Vanaf dat moment steunde de USA meer en meer de moedjahedin door ze steeds maar weer meer Stingerraketten te geven. Die hypermoderne wapens kregen de Nederlanders toen nog niet eens.
De Sovjet-Unie ging helaas in deze 'valkuil Afghanistan' ten onder; incl. miljoenen progressieve Afghanen. De klap en de val van Afghanistan was uiteindelijk voor ons allemaal onvoorstelbaar. Vooral psychologisch konden de USA de SU nu, in de westerse media en bij de westerse publieke opinie, als agressief afschilderen. Het publiek trapte er massaal in; ook de meeste linkse mensen; ook GL, SP, maoïstische en trotskistische partijen. De media, o.l.v. Hilterman en het ICTO, hebben toen de Sovjet-Unie simpelweg als beesten en als een groot gevaar voor Europa af kunnen schilderen. Het demoniseren van de SU leidde uiteindelijk tot de val van de muur [10]. Tot ver daarna - en tot op heden - circuleert de verkeerde conclusie aangaande de oorzaken van de val van de muur (zie elders op deze site). Communisten wisten wel beter maar werden eenvoudigweg niet geloofd (Horizontalen, HOC, VCN, Manifest, Target, PvdA/België en NCPN).
In ieder geval kennen we inmiddels allemaal wel het beroemde uitlokkingsgeval van het USA-imperialisme: het Tonkin-incident. Bewijzen zijn er inmiddels volop. En dat gebeurde in de periode 1945-1991 allemaal om een massieve publicitaire dooddoener te hebben (vanaf Truman). Als je eenmaal een 'agressor' hebt, zit je met je propaganda voor jaren goed. De persoon in kwestie is een demon. Het is met Soekarno en met Arafat gebeurd; idem met Lumumba en Kabila. De massa slikt dat.
Het Amerikaans imperialisme, het wereldwijde kapitalistische systeem (ik weet geen beter woord) bemoeit zich permanent met zaken waar ze volkenrechtelijk geen recht heeft zich mee te bemoeien, namelijk met binnenlandse aangelegenheden van andere staten en volkeren. Volkenrechtelijk is dat niet toegestaan. Het Amerikaanse buitenlandse politieke apparaat bemoeit zich - namens dat wereldwijde systeem - dagelijks politiek met elk land ter wereld, ook met Nederland. Het Amerikaanse volk en de Amerikaanse belastingbetaler beseft dat niet. En dat komt weer omdat ze als zwijggeld een mooie levensstandaard krijgt.
Uitlokking is de meest beproefde truc van de bezittende klasse en haar handlangers, de meest reactionaire delen van de CIA, "diep in de spelonken", "onderin het Pentagon". Communisten vergeten nooit dat de CIA in 1946 begonnen is met de oude spionagedienst van generaal Gehlen over te nemen en 4000 man van deze Hitler-elite de Koude Oorlog tegen Moskou liet beginnen (Bron: Ludo Martens, 1995).
Neem alleen al de manier waarop Soeharto (met behulp van de CIA) in 1965 waarschijnlijk enkele (naïeve) communistische kaderleden in de val heeft gelokt om daarna het praatje op te kunnen hangen dat de PKI, de grote en sterke communistische partij van Indonesië, een revolutie aan het voorbereiden was. Uitlokking door Soeharto en zijn kliek, van het zuiverste water. Meest waarschijnlijk is het dat er een stuk of tien communisten in een val zijn gelokt om een geweer om hun nek te hangen en toen "zijn betrapt" [11]. Net als Van der Lubbe in een kroeg iets te duidelijk had verteld dat "hij iets wilde gaan doen". Een oplettende SSer wist toen wel wat hem te doen stond. Het gevolg kennen we. De les die we daaruit kunnen en inmiddels moeten trekken is: Naïviteit van linkse mensen dient gecorrigeerd te worden door een partij. Partijloze mensen kunnen gevaarlijk zijn en zelden helden worden.
Het kan best wel eens zo zijn dat de Nederlandse regering in Suriname, 'in de zaak Bouterse' ook aan uitlokking heeft gedaan. Immers Bouterse is met een stel Nederlandse militairen in Breda in opleiding geweest (Bron: Vrij Nederland, 1985) (artikel in mijn bezit). Waarvoor? Laten we dat eens aan Bouterse en Docters van Leeuwen vragen. Of aan Noriega van Panama. Die heeft ook één en ander gedaan met de DEA, en hun "war on drugs", en de CIA. Plotseling waren Noriega in Panama en Bouterse in Suriname uit de gratie. Juist op het moment dat hij zijn leven gebeterd had en de kant van zijn volk koos. Toen greep de USA in in Panama en ontvoerde Noriega naar een plaats waar hij "geen kwaad meer kon" en ook niet meer kon spreken. Is hier sprake van een tovenaarsleerling die het beter kon dan zijn leermeester, de grote tovenaar? Of was er sprake van de spreekwoordelijke hond die vals is geworden, omdat het aan het baasje heeft gelegen? [12]
PvdA'ers, maar ook Trotskisten, bijvoorbeeld van de IS, de Internationale Socialisten, hebben zich een anticommunistische, anti-Stalin-stijl, anti-Castro-stijl aangemeten en daarom - en daarom alleen - vinden de media en de rechtse politici de PvdA en de IS wel leuke clubs om mee te praten en om hen af en toe in hun kranten te interviewen. Daarom is Mandel en Gromsky wel interessant. Ze kunnen immers geen kwaad. Ze willen geen socialistische maatschappij opbouwen of - zoals in Cuba - verdedigen. Logisch dat de linkse en rechtse media je dan wel willen interviewen. Communisten lukt het niet genoemd te worden, laat staan om op normale wijze in de media te komen. Communisten komen eerder nog eens - kort of smerig - in rechtse bladen, maar in de Volkskrant, de VARA of bij de VPRO lukt zelfs dat niet. De sociaal-democratische media zijn meesters in het doodzwijgen [13].
Ik ben in dit hele hoofdstuk uitgegaan van de volgende stelling:
De kiezers mogen van de PvdA alleen maar naar rechts of naar het midden kijken.
Dat is haar rol geweest gedurende de Koude Oorlog;
zowel in de periode 1946-1991
en later, alsmede in de periode tussen de twee wereldoorlogen (1918 - 1942) [14].
De weg en de blik naar links wordt bij de bevolking - via
de media en via een haast automatische dagelijkse ideologische brainwash
- als het ware onzichtbaar gemaakt.
Vroeger ging men een uur per week naar de kerk
om op het verkeerde spoor gezet te worden; nu
kijken mensen dagelijks tweeëneenhalf uur naar de TV. Het
resultaat is het zelfde. Het schept minimaal
verwarring en dientengevolge kiest men bij verkiezingen
haast automatisch rechts of middenpartijen [15]. Ik verwijt de
sociaal-democratie dat. Het mooiste en droevigste voorbeeld is dat minister Pronk
25 jaar lang de kans heeft gehad Soeharto te bekritiseren voor de moord
op een miljoen communisten en sympathisanten, en dat nimmer concreet
heeft gedaan.
Sociaal-democraten zullen meestal nooit zeggen dat ze socialisten zijn, maar soms doen de media het nog wel eens per ongeluk. Vooral als het media en rechtse politici zo uitkomt om de PvdA weer eens dwars te zitten. De reflex van "wij zijn geen socialisten" komt dan haast automatisch uit de mond van Kok, Pronk of Bos.
Door verdeeldheid bij links, dommigheid en de angst voor Stalinist
uitgescholden te worden, is uitlokking gedurende de
hele Koude Oorlog zeer succesvol geweest.
De laatste jaren is het succes van uitlokking
wat aan het afnemen. De PvdA heeft bijvoorbeeld
een licht positieve rol kunnen spelen in de
ontmaskering van Bush in Irak. Sociaal-democraten doen de laatste tijd
veel vaker mee met protestdemonstraties. Maar de rol van
Blair en de banden tussen hem,
Kok en Bos kennende, is de verdeeldheid binnen links nog niet voorbij.
Wat zeker nog niet voorbij is, is toegeven dat uitlokking van oorlogen
en leugens over leiders van bevrijdingsbewegingen en
regelrechte demonisering, onderzocht moet worden en (verkeerde) oordelen
over gestorven leiders van bevrijdingsbewegingen of van communistische partijen
moeten worden teruggedraaid; ook een minder fors oordeel over
Stalin en leugens over "de doden die hij allemaal op zijn geweten
heeft", hoort hierbij.
Sociaal-democraten doen met demoniseringscampagnes van rechts
nog steeds vaak even hard, en zelfs soms harder mee dan wie ook. De
anticommunistische reflexen van sociaal-democraten
zijn legendarisch. Met het demoniseren van communisten
en leiders van bevrijdingsbewegingen hebben ze altijd meegedaan.
Zestig jaar lang kozen ze bewust of onbewust steeds maar weer de verkeerde
partij of beweging. Partijen of bewegingen die het Pentagon ook -
toevallig? - steeds koos.
Alleen met een begin van een discussie over het recht van landen
om socialistisch te worden en het recht zich met zijn vrienden samen
te mogen verdedigen, kan de firewall, die tussen de communisten en
de sociaal-democraten zit, afgebroken worden.
Enschede, sept. 2005 - 2006. Updated aug. 2008
Voetnoten
[1] Je ziet dat overal: radicalisering wordt veelvuldig toegepast en uitgelokt, omdat men de burgerij in het westen er enorm bang mee kan maken. De Palestijnen - moedwillig - zijn geradicaliseerd; de Irakese bevolking is - moedwillig - geradicaliseerd; de anarchisten in Nederland en bij de G7 worden geradicaliseerd; de Hofstadgroep is - moedwillig - geradicaliseerd; ze kregen huizen en hanggranaten; vroeger is de vredesbeweging ook opzettelijk geradicaliseerd; allemaal om groepen en bewegingen negatief in de pers te krijgen; immers de mooiste methode om van de burgerij goedkeuring te 'krijgen' om hard en nog smeriger in te grijpen.
[2] Voorbeelden van mensen die uitgescholden zijn, als antisemiet of erger nog, als "onverbiddelijke antisemiet": pater Grollenberg rond 1990, Gretta Duisenberg rond 2004, Dries van Agt rond 2005, president Chavez van Venezuela begin 2006, etc., maar zelfs ook Clinton en Bush worden regelmatig als antisemiet uitgescholden. Idem Arafat. Terwijl Arafat nota bene zelf een semiet is. Het is echter een beproefd middel, vooral als je per se geen onderscheid wil maken tussen joden en zionisten, zoals de pro-Israël-lobby doet. Dat wil dan dus zeggen tussen anti-zionist en anti-semiet. Gelukkig wordt deze methode door brede lagen van de bevolking als zeer bot en absurd ervaren. Het is een chantage-middel en een poging om elke kritiek op Israël in de pers onmogelijk te maken. Het valt typisch in de categorie welke ik in dit boek bij uitstek onder leugens, bedrog en demonisering vindt vallen.
[3] Tubantia, 8 oktober 2003. Dat blijkt uit dossiers over de operatie die in het bezit zijn van Associated Press (AP, Washington) en uit verklaringen van een ex-informant. Een zekere Harry Ellen, moslim in de Gazastrook was hierbij contactpersoon. De operatie werd naar zeggen in 1999 beëindigd.
[4] Naast de radicale en minder radicale moslim-organisaties Hamas, de islamitische Jihad en Hezbolla, zijn er aan de linkerkant van de samenwerkende Palestijnse bevrijdingsbewegingen natuurlijk nog het 'Volksfront voor de Bevrijding van Palestina', de PFLP, en de jongerenbeweging van Fatah. In het linkse kamp zijn - uit de aard van de zaak - ook veel moslims actief, maar die profileren zich niet als zodanig.
[5] Er zijn bronnen die zeggen dat het niet April Glaspie was, maar mevrouw Kitpatrick, voormalig Amerikaans ambassadrice bij de Verenigde Naties, die Saddam Hoessein had ingefluisterd dat de USA niets zou ondernemen als hij Koeweit zou binnenvallen.
[6] Zie analyse van George Ayitty, Ghana, in De Volkskrant, dd. 17 dec. 1992.
[7] Soms al heel vroeg. Zie o.a. beschuldigingen van Ramsy Clark; Trouw, dd. 20/9/90; maar ook die van Nelly Wuis van de vredesbeweging Stop Wapenwedloop, in hun blad, dd. april 1991.
[8] Een enkele keer schreef de NRC wel degelijk 'goed' over de goeien en 'slecht' over de echte slechten, zie bijvoorbeeld een correct bericht in de NRC op 6 mei 97. Maar meestal nam de NRC (ook) klakkeloos de voorgekookte berichten uit de koker van het Pentagon over. Bepaalde journalisten sprongen eruit: voorbeeld daarvan zijn Dick Verkijk, Bart Rijs, Hekelien Verein Stuart, Petra de Koning, Cees Banning, en Jan Tromp. De Volkskrant was iedere keer weer extreem verkeerd in de Joegoslavië-oorlogen. De publicisten Jos Klaassen en Theo Klein hebben dit overigens publiekelijk, maar met weinig concreet succes bij de Volkskrant redactie aangekaart. Zij kopten, op pagina 5 bovenaan, nota bene over 7 kolommen: "Volkskrant pakte Balkan-oorlog verkeerd aan" en "Er werd te zwaar geleund op de Moslim-regering" (Zie De Volkskrant, 9 nov. 2002) De druk op hoofdredacties was immens groot. Dat bewijst de ondergang van het Engelse tijdschrift LM Magazine. Zij werd door de rechter en door rechtstreekse druk van het Pentagon gedwongen tot sluiting en opheffing. (Zie Rolf Hartzuiker, paginagroot nota bene in De Volkskrant, 23 maart 2000.) Ook Pamela Hemelrijk (1946, Bergen NH), een jeugdkennis van mij, moest het veld ruimen. Zij werd ontslagen bij het AD om haar kritiek op de hoofdredactie om hun volgzame houding. Ik heb haar, na haar ontslag, toentertijd, opgezocht en gesproken.
[9] Bron: Brzezinski, Le Nouvel Observateur, 15 jan. 1998; voetnoot in boek "11 September; waarom de kapers vrij spel kregen" van Peter Franssen en Pol De Vos. Uitgeverij Epo; blz. 47, 2002.
[10] Over uitlokking gesproken: de hele bevolking van de Sovjet-Unie is 50 jaar lang bestookt met de meest onzinnige verhalen over de rijkdom en voorspoed in het Westen. Toen de muur viel bleek het geld niet "uit de muur te kunnen worden gerukt". Je moest er eerst wel wat op de bank storten. En een Mercedes vreet al je geld aan benzine en onderhoud op en een Trabant niet. Dat was de bevolking in het oosten over het 'rijke westen' niet verteld.
[11] Bewijzen voor de coup van Suharto zijn er nog niet al veel, maar duidelijk is wel dat niemand van de leden en het kader van de PKI, de Indonesische communistische partij, wist dat er een revolutie "aan de gang was". Aangezien "een revolutie uitroepen" het mobiliseren van de massa is, en "de massa - aantoonbaar - van niks wist", kun je gevoeglijk aannemen dat er toen van een communistische revolutie of "coup" - zoals Soeharto over "de gebeurtenissen" in 1965 sprak - geen sprake kan zijn geweest. Wel was er een indicatie dat er sprake is geweest van uitlokking; naar beproefd CIA concept. De sociaal-democraten geloven nog steeds dat de communisten het wèl gedaan hebben. (Zie het recente nieuwe boek van Giebels hierover.)
[12] Het spreekwoord is: "ls een hond vals,dan ligt dat aan het baasje". Bin Laden is hier de hond; het Pentagon zijn baasje. Vals slaat - hier - op de gebeurtenissen van 11/9. Idem in het geval van Noriega en Bouterse. Ze kozen aanvankelijk niet, maar later beiden wel duidelijk positie voor de bevrijding van het volk.
[13] Doodzwijgen is nog erger dan af en toe doodverklaren, dat wat rechts nogal eens doet.
[14] De sociaal democraten (de PvdA voorop), hebben, zowel een onjuist beeld van de rol van het kapitalisme binnen de westerse wereld, alsmede een onjuist beeld van socialistische landen en de positie van communisten daarin. Sociaal democraten (PvdAers) doen er alles aan dat ene systeem goed te praten, het kapitalisme, en dat andere systeem, het socialisme, af te wijzen door het belachelijk te maken. Dat is eigenlijk al honderd jaar lang haar werkwijze, haar rol geweest; vooral in de Eerste, maar nog steeds, nu in de Tweede Koude Oorlog.
[15] Dat het om de hoofden en harten van de mensen gaat is bewezen door het uitgekomen feit dat dokter Zhivago in de vijftiger jaren stiekem in Nederland is gedrukt. De offsetplaten kwamen rechtstreeks uit het Pentagon. Miljoenen exemplaren werden naar de SU gesmokkeld. Daar ondermijnden deze boeken, deze zogenaamde feiten en deze zienswijze de visie van Stalin en het goede werk van de communistische partij.