Hoofdstuk 6

De permanente oorlogen in de Arabische wereld

Rik Min

Hoe de staat Israël een wig dreef in de Arabische wereld; hoe de Arabische wereld het gelag moest betalen; en hoe deze instabiliteit het imperialisme van pas kwam.

Wat is er fout met de staat Israël? Wat klopt er niet met het zionisme? Waarom zijn Palestijnen en christenen tweede- of derderangs burgers in Israël? Waarom discrimineert men in Israël op basis van godsdienst? Wie zijn eigenlijk joden? Wie zijn Palestijn? Schrijf je joden met een kleine letter of met een hoofdletter? Wie is geïnteresseerd in hoofdletters of kleine letters of in het woordje de of het? Wie gebruikt er altijd grote woorden (zoals antisemitisme en holocaust) en waarom? Waarom neemt het antisemitisme toe? Neemt antisemitisme wel toe? Wie heeft ons in die val gelokt?

Het Palestijnse drama kankert maar voort en wordt elk jaar dramatischer; niet alleen voor de Palestijnen en de Arabieren, maar ook voor de wereldvrede en de rust op straat in Londen (in de metro), New York (9/11) en Madrid (in de metro).

Niets is na de Tweede Wereldoorlog zo'n foute beslissing van de wereldgemeenschap geweest als de oprichting van een staat voor joden, de staat Israël. Niet alleen werden er zeer grote aantallen oorspronkelijke bewoners van Palestina slachtoffer van deze koloniale oplossing, maar ook theoretisch en volkenrechtelijk deugde er niet veel van. Het was een oplossing vanuit het koloniale denken van eeuwen geleden. Toen men nog Noord-Amerika, Australië en Zuidelijk Afrika kon 'innemen' en de oorspronkelijke bevolkingsgroepen volledig kon negeren. In 1948 kon dat niet meer. De zionisten deden het toch. Linkse zionisten gaven er een sociaal tintje aan. Israël is (naar zionisten zeggen) een 'democratie'; maar wel "slegs vir joden". Dat heeft met democratie (d.w.z. gelijke rechten) niks te maken. Zionisme is (was) een oplossing die niks oplost(e) en alleen maar andere problemen creëerde. Dit soort oplossingen is niet stabiel en is ook niet stabiel gebleken.
Er is meer dan 60 jaar ellende uit voortgekomen. Voor beide partijen. Wat meespeelde was de hevige druk van mensen die de joden uit Europa weg wilden hebben. De zionistische beweging kwam met een gebied aanzetten buiten Europa. Een gebied wat zogenaamd leeg was. De Europese staten hebben toen, samen met anderen, iets af willen kopen (om slachtoffers van Hitler iets te geven) dat niet van Europa en de VN was. Men deed dit niet door een stukje grond in Europa (bijvoorbeeld in Duitsland) vrij te maken, maar door een bevolkt land, buiten Europa, te kiezen, namelijk grondgebied waar meer dan drieduizend jaar Palestijnen woonden (incl. orthodoxe joden). Palestina werd in één klap een joodse staat; een staat alleen voor joden. Alle wetten binnen Israel spreken van joden en 'niet-joden'. Dit allemaal vanwege het begrip joodse staat waar de zionisten zo op hameren. Een internationaal unicum. Zuid-Afrika en Rhodesië waren de laatsten waarin afzonderlijke groepen in de grondwet waren opgenomen. De wet op het land, de wet op de terugkeer, etc. de oorspronkelijke inwoners, de Palestijnen of Palestijnse Arabieren, incl de vluchtelingen, bestonden vanaf die dag gewoon niet meer [1]. Lekker goedkoop; het geweten aangaande antisemitisme was gesust en het imperialisme had - vanwege de westerse belangen rondom olie en om de olieprijzen te kunnen manipuleren - een waakhond en een vazal in de Arabische wereld: de joodse staat Israël. Maar goedkoop bleek duurkoop. De volkeren in die regio's hebben daardoor wel - tot aan de dag van vandaag - oorlog met elkaar. Het kost de wereldgemeenschap in ieder geval al 60 tot 70 jaar geld als water.

1948: de grootste fout van de VN - over de rug van de Arabieren

De wereldgemeenschap heeft in 1947/1948 iets laten passeren waar de Arabische landen niet in gekend en fel tegen waren. Omdat die landen nogal rechtse regimes hadden, werden zij niet serieus genomen. Rechtse, maar ook linkse Palestijnen werden toen - en ook later nog - door velen in de steek gelaten. Omdat rechtse Arabische leiders eerder hun afkeer over dit onrecht uitspraken, dachten de meeste linkse mensen dat het de moeite niet waard was achter de Palestijnse zaak te gaan staan. Vele linkse mensen, de sociaal-democratie voorop, hebben toen niet gezien dat de Palestijnen enorm groot onrecht werd aangedaan. Veel linkse mensen kwamen er tientallen jaren later pas achter dat ze een verkeerde ontwikkeling hadden helpen bevorderen. Eindelijk zien links-zionistische kringen ook dat ze een racistische ontwikkeling hebben gesteund, namelijk mensen op grond van afstamming of godsdienst voorrechten en staatsrechten geven. Israël is immers een staat alleen voor joden; een joodse staat. Dat is racisme. Iemand die niet-jood is heeft daar geen leven, met name de daar geboren niet-joden en personen met een andere godsdienst: de Palestijnen, maar dus ook Israëlische christenen. Het zionisme treedt op voor joden, conform de definitie van jood-zijn, zoals Hitler die feitelijk introduceerde (een 'ras' of een 'volk', i.p.v. een godsdienst). De religieuze joden (door zionisten kwaadsprekend 'orthodoxen' genoemd) passen echter de juiste definitie toe: jood-zijn is op de eerste plaats een godsdienst.

Joden moeten overal kunnen wonen; zoals iedereen. Er hoeft (dus) helemaal geen joodse staat te zijn. Dat is aards. De echte joden (de zogenaamde orthodoxen) zeggen: "Moshe Dajan zal ons geen beloofd land geven. De Messias zal dat doen". Het zionisme is daarom momenteel haast ook onvermijdelijk in staat van oorlog gekomen tegen de religieuze joden.

Dat joden een volk zijn, en 2000 jaar geleden "uit Palestina zijn gekomen", in plaats van een gewone godsdienst te zijn; net als het Christendom en de Islam, geeft een groot breukvlak met de reguliere linkse visie op godsdiensten. Over die benadering - de joden als volk - is politiek het laatste woord nog niet gezegd omdat de zionisten deze foute zienswijze steeds maar weer van stal halen. Velen trappen erin. Velen durven de zionisten - publiekelijk - niet te corrigeren.
Hitler is begonnen joden als volk of ras te bestempelen en kwam met de betiteling: 'Jood', 'halve Jood' en 'kwart Jood'; ook als je geen jood meer was.

Dit soort aannames van "2000 jaar oude rechten" en "Joden zijn een volk'' zijn rampzalige discussies. Ook het gescheld op 'echte joden', orthodoxe joden, zoals veel seculiere joden in Israël, de zionisten dus, doen, is een ultiem bewijs van de misconceptie van het zionisme. Het zionisme staat het gewone jodendom naar het leven. Velen beginnen dat nu eindelijk in te zien.

Leonard Ornstein en Arthur van Amerongen, twee vooraanstaande publicisten, kunnen publiekelijk niet met het boek van Salomon Bouman omgaan. En kritiseren het. Deze twee pro-Israël-publicisten blijven met de definitie van wie of wat is 'jood' en wat zijn dan 'niet gelovige joden', hinken op twee gedachten. Dit spel van de zionisten, om daar, al 60 tot 100 jaar, geen onderscheid tussen te maken, zal waarschijnlijk mede de uiteindelijke ondergang van de zionistische ideologie (en dus Israël als joodse staat) tot gevolg hebben.
Eind 2009 heeft zelfs de Volkskrant een artikel gepubliceerd onder de kop dat 'joden geen volk zijn'. Weinigen hebben het tegengesproken. Heeft men dus wel rechten? Laat staan op Palestina?

Wie is eigenlijk jood?

Marx en Trotski - bijvoorbeeld - kwamen (gewoon) uit een joodse familie. Maar hebben beiden - en velen met hen toentertijd - hun geloof (gewoon) verlaten en wensten (gewoon) niet meer als jood betiteld te worden. Terecht ben je dan (gewoon) geen jood meer! Zo horen anderen (bijvoorbeeld wetenschappers) dat ook te zien. Dat is de vooruitgang. Tegen de achterlijkheid van eeuwen.

Als je niet meer gelovig bent, ben je geen jood, katholiek of moslim meer. Hitler dacht er in de periode, 1930-1945, anders over. Zionisten ook. En nog steeds. Zionisten zien joden blijkbaar als een ras of een volk. Racisten praten in termen van 1/4-, 1/8- of 1/16-jood. Gelovige joden zijn het met mij eens dat niet-gelovige joden geen joden zijn. Zionisten vinden zelfs Ethiopiërs, Nederlanders en Russen joden als het in hun kraam te pas komt. Walgelijk. Wie is er nu eigenlijk jood?

Het socialisme en het communisme komen voort uit de traditie van de verlichting, de scheiding van kerk en staat, de Franse revolutie, de seculiere staar, etc. Die allemaal, net als de Russische revolutie, gebaseerd zijn geweest op bepaalde zaken als menselijkheid en gerechtigheid. "Uit de joods-christelijke traditie", zoals velen zeggen. Dat klopt in zekere zin. In de geschiedenis staat een gebeurtenis (of een denker) nu eenmaal altijd op 'de schouders' van de voorgaande gebeurtenissen (of denkers).

Het zijn de racistisch denkende joden die er elke keer weer zo'n heisa van maken dat Einstein, Marx en Trotski een jood waren e.d. Er wordt zelfs geturfd: meer joden dan katholieken. Het is de mythe van de jood als Übermensch. Alleen de zionisten durven dat keer op keer te zeggen. Redelijk denkende mensen beschouwen die discussie als not-done of irrelevant. Om die mythe in stand te houden, wordt vaak geen onzin geschuwd. Zionisten rekenen erop dat hoofdredacteuren hun (onjuiste) berichten of visies toch wel plaatsen en anders worden ze wel psychologisch of via morele chantage onder druk gezet.

Wat miljoenen wel zien, maar Nederlanders over het algemeen niet, is dat er al 60 tot 70 jaar een vast patroon in de pro-Israël-lobby zit. Niet alleen de discussies verzieken wie jood is of wie zionist. Men wil het verschil niet erkennen. De inval in Irak en de jacht op Saddam, maar voornamelijk de argumentatie eromheen, deed voor velen de deur naar Israël en het zionisme dicht. Was de Golf-oorlog al imperialisme van de bovenste plank, de tweede oorlog in deze regio was de opmaat naar een compleet nieuwe vorm van fascisme. Israël heeft toen de westerse wereld en m.n. de USA in de val gelokt om Saddam weg te krijgen. Nu is het daar in Irak één en al ellende. De ellende daar draait dus allemaal om de leugen van het toegenomen antisemitisme. Robert Fisk noemt in zijn boek dit fenomeen van morele chantage op hoofdredacteuren en het tot vervelens toe gebruik maken van het stempel 'anti-semiet', ook. Hij weidt er in zijn boek 'De grote beschavingsoorlog' een zeer overtuigend geschreven hoofdstuk aan.

Joden behoren - net zoals communisten - te vechten voor gelijke rechten in het land waar men woont. Dat doet elke gediscrimineerde of onderdrukte groep. Vluchten voor discriminatie is zinloos. Dat lost een probleem voor een groep niet op. De Palestijnen binnen Israël zullen ook nooit hun rechten binnen Israël opgeven door te vluchten naar een ander land. De Palestijnen nemen geen genoegen met het verhuizen naar een bantoestan. Joden horen dat ook niet te doen. Israël is nu een soort (zelfgekozen en voor de Russische en Ethiopische joden zelfs opgelegd) getto; een soort museum voor joden. Belachelijk gewoon. Het bewijs wordt daarmee als het ware geleverd dat het zionisme volledig fout zit. Ook het linkse zionisme dat de sociaal-democratie erop na houdt.

Het zionisme is een ramp voor het jodendom. En dus ook een ramp voor iedereen die zich jood noemt.

Waarom zowel geen joodse als een Palestijnse staat?

De Palestijnen werden in 1948 aanvankelijk alleen door de (toen ook al meestal reactionaire) Arabische regimes gesteund. Links in West Europa greep dat gegeven aan en durfde zodoende niet veel kwaads te zeggen over de vorming van een joodse staat. De Palestijnen konden uiteraard geen enkel begrip opbrengen voor het opdelen van hun land in een joods en een Arabisch deel. De Palestijnen waren voor (vrijwillige) integratie en (vrijwillige, natuurlijke) intergratie en zelfs assimilatie van joden, christenen en moslims in het Midden Oosten en met name in Palestina. Men begon ervoor te vechten, en de Arabische leiders erop aan te spreken. Het gevolg is geweest dat de gevluchte Palestijnse bevolking in het kamp van de rechtse, reactionaire Arabische regimes en het moslim-fundamentalisme geduwd werd. En zo was het kringetje rond. Dan krijg je wat in de sociale wetenschappen een "zichzelf voorspellende uitspraak" wordt genoemd: "Palestijnen zijn niet links, want ze worden gesteund door rechts" (de rechtse Arabische leiders). De verdrevenen lopen dan uiteindelijk inderdaad een grote kans te kiezen voor een bepaald soort (conservatief) nationalisme of de islam [2]. Links in Europa had uiteindelijk een reden om de Palestijnse argumenten verder te negeren.

De PLO is een echte bevrijdingsbeweging. Deze beweging heeft tot doel om Israël een land voor alle bevolkingsgroepen te laten zijn. Dus niet alleen voor joden, maar ook voor Arabieren en christenen, dus voor al haar inwoners. Zo hoort dat. Dat is zeer progressief. Het zionisme had en heeft die doelstelling nadrukkelijk niet. De PLO neemt momenteel - vanwege de krachtsverhoudingen - tijdelijk genoegen met twee kleine bantoestans: op de Westbank en de Gazastrook. Dat heeft Mandela toen helaas ook twintig jaar moeten accepteren.

Het zionisme is een gevaarlijke dwaling. Rechten van 2000 jaar bestaan nu eenmaal niet. Stel je voor dat de Batavieren ergens bij München, Keulen of Aken (langs de Rijn waarlangs zij afzakten) een stuk land gaan opeisen? Dan is het ononderbroken opeisen van Israëlisch land door aantoonbaar gevluchte Palestijnse vluchtelingen duizenden malen logischer. Natuurlijk mag een Amerikaan van Nederlandse afkomst, of van niet-Nederlandse afkomst, een huis kopen of huren in Nederland (of in Israël of Palestina) om er zijn dagen in te slijten, maar hij mag nooit in een bestaand land met bestaande structuren een staat creëren voor alleen een bepaalde groep. Dat is racisme. Dat is algemeen erkend (aangenomen 'zionisme is racisme'-resolutie in de VN, 1975).
Joden in Nederland zijn Nederlander. Je kunt geen twee paspoorten hebben. Nederlanders in de USA zijn Amerikanen. Nederlanders in Israël zijn Nederlanders. Je kunt niet én in het Israëlische leger vechten en daarna weer gewoon in het Nederlandse leger [3].

Tweedeling in het Midden-Oosten is geen oplossing

Palestina is al 2000 tot 3000 jaar een eenheidsstaat. Zionisten ontkennen dit. Het is een eenheidsstaat voor diverse volkeren, culturen en godsdiesnten. Het twee-statenmodel - een joodse staat en een Palestijnse staat - waar Nederland, West-Europa en Noord-Amerika zo achteraan lopen, is een monster. Dat is juist de bevestiging van apartheid; en dus racisme. Voor dat model moet de wereldgemeenschap zich dan ook niet lenen.

Waarom klopt de twee staten-oplossing in Palestina niet? Die twee staten-oplossing worden bantoestans voor de Palestijnen en een museum voor joden. Met het twee-statenmodel wordt ook het probleem van racisme en dat Arabieren tweederangs burgers binnen Israël zijn en blijven, niet opgelost. Ook de christenen en andere niet-joden, zullen van hun algemene rechten binnen de joodse staat Israël, verstoken blijven. Het probleem blijft voortkankeren. Allemaal omdat de westerse wereld niet meer wil toegeven dat het zionisme, de ideologie die dit op zijn geweten heeft, zal moeten verdwijnen. Het probleem van Israël en de Palestijnen bestaat al meer dan 60 jaar. Het blijft maar problemen opleveren; en terecht lopen de Arabieren te hoop. Er klopt dus iets niet met het idee van een joodse staat zoals het zionisme die voorstaat. Volkeren-scheiding is antiek. Het twee-staten model is de Palestijnen door West-Europa, de EU en de USA 'opgedrongen'. Sharon tekent er inmiddels voor; de orthodoxe christen in de USA ook; net als Pik Botha e.d. toentertijd met hun bantoestans voor zwarten (en de Zulu's die daar achter stonden). Safe havens - op grondgebied van een ander - werken natuurlijk niet. Meerdere bevolkingsgroepen of geloven kunnen gemakkelijk in het heilige land blijven wonen. Het zionisme moet gewoon worden afgeschaft. Dat is onontkoombaar. De moslims willen dat al 100 tot 200 jaar. Samenwonen van volkeren en religies in het heilige land is al 2000 tot 3000 jaar mogelijk gebleken. De oplossing uit het handvest van de PLO is de enige echte oplossing voor iedereen: joden, arabieren, moslims, christenen en niet-gelovigen in één land. Dan kunnen de meeste joden zelfs op de Westbank en in Gaza blijven wonen. Geen punt.

Juist het idee van safe havens werkt al 60 jaar niet. Het is een weeffout c.q. denkfout van de Verenigde Naties gebleken. In 1948 werd Israël opgericht als een safe haven voor joden; later Sebrenica als safe haven. Het werkte niet omdat het land dat de VN gaf, van een ander was. Dat is de denkfout van alle separatisten. Gestolen goed gedijt nu eenmaal niet. Israël is en blijft - als staat - gestolen van de Arabieren; en voor zover de grond is gekocht; prima; wonen mag men daar natuurlijk als jood, net als iedereen. Geen punt. Het land is juist van al haar ingezetenen, incl. haar vluchtelingen, maar er mag geen apartheid ontstaan. Hollanders moeten daar driedubbel op letten. Wij moeten geen tweede apartheid mede op ons geweten krijgen.

Het zionisme creëert rechteloosheid, volkerenscheiding, etnische zuivering en (ten slotte) een muur

Het Heilige Land - zoals we dat in navolging van de PLO maar het beste kunnen blijven noemen - is voor al haar ingezetenen. Dus ook voor Palestijnen, Arabieren, christenen, etc. De wereldgemeenschap kan het niet toestaan dat principe om daar te mogen wonen - en zeker niet voor de daar nu nog steeds wonende miljoenen Arabische inwoners en de miljoenen vluchtelingen elders - op te geven. De Palestijnse bevrijdingsbewegingen nemen vooralsnog - in deze fase van twee in slaap gesuste grootmachten en wereldopinie - genoegen met twee bantoestans: de Gaza-strook en de Westbank, maar zullen nooit hun volkenrecht, hun democratisch recht, hun bezitsrecht, hun grondrecht en hun staatsrecht opgeven om nu, samen met de joodse en de christelijke bewoners in het huidige Israël te wonen, en binnen Israël tegen het zionisme te vechten voor behoud en uitbreiding van al hun democratische rechten.

Het opdelen van het Heilige Land is geen optie voor de lange termijn. Het zionisme en hun Nederlandse adepten hebben geen gelijk en mogen ook geen gelijk krijgen. Een Palestijnse staat is net zo racistisch ("eigen volk eerst") als een joodse staat. "Joods volk eerst"? Walgelijk. Dat men dat al 60 jaar goed vindt is een schande. Het zionisme is een misconceptie. Enkelen zagen dat; velen zien het nu ook. Een ramp voor het jodendom. Gebaseerd op 19e eeuws denken. Asociaal. Want het is en blijft gewoon Apartheid. Apartheid ten top.

Een Palestijnse staat zal wederom een volksverhuizing met zich mee brengen. Joden zullen de Westbank (moeten) verlaten en Palestijnen Israël. Dat is in - mijn optie, en die van de PLO, Fatah en PFLP - nergens voor nodig.

Een linkse partij, zoals de SP, PvdA en GL zich nog steeds noemen, mag gewoon niet in de val trappen van het zionisme. GroenLinks, de IS, de SP en ook de NCPN kunnen zich dat niet permitteren. De PvdA zal haar mening over het zionisme vroeg of laat moeten herzien; hoe erg ze het ook zullen vinden. Een beweging die - hoe je het ook wendt of keert - een joodse staat wil en daarmee vindt en impliciet stelt dat andere ingezetenen van een land tweede rangsburgers zijn en - feitelijk - geen gelijke rechten (hoeven te) hebben, verdient geen steun; en zeker nu niet meer.

Israël is voor al haar ingezetenen, joden, Palestijnen, christenen, etc. (en voor al haar vluchtelingen). Het zionisme dient minstens door heel links afgewezen te worden.

Het zogenaamde 'toenemend' antisemitisme

De zaak loopt in het Midden-Oosten meer en meer uit de klauwen. Eigenlijk is dat al jaren zo. We moeten daar, als linkse mensen, standpunten over innemen of op zijn minst eerlijk, in alle openheid, over de dingen die niet kloppen praten of schrijven; bijvoorbeeld het toenemende antisemitisme. Het antisemitisme wordt namelijk niet door Sharon bestreden of verminderd, maar gecultiveerd, uitvergroot en misbruikt; voor een pervers doeleinde: een joodse staat te handhaven zonder rechten voor niet-joden. Er ontstaan zelfs hypes, of zichzelf versterkende voorspellingen, over "het toenemen van antisemitisme".

Israëlische regeringen doen niets om het antisemitisme in Europa en elders, de kop in te drukken; integendeel. Zij, en de zionistische beweging zelf, zijn er de motor van. Dat "het antisemitisme toeneemt" is in strijd met de feiten en vooral een onaanvaardbare voorstelling van zaken. Het antisemitisme neemt niet toe; de haat tegen Israël en tegen de ontkenners van de problemen, neemt toe [5].
Nederlandse politici, en vooral prominenten van de PvdA, zoals Ed van Tijn, Max van Weezel, Job Cohen, Judith Herzberg, het cidi en de Anne Frankstichting tamboerijnen maar door: "het antisemitisme neemt toe". Niets willen ze weten over het feit dat wat tegenwoordig antisemitisme wordt genoemd, toch iets heel anders is en alles te maken heeft met de misdaden van Israël; misdaden die keer op keer door bepaalde personen en onder druk gezette krantenredacties goedgepraat worden.

Miljoenen mensen hebben, door de film van Moore in 2006 over de oliesjeiks in Saudi-Arabië, door dat de moslims bewust uit de tent zijn gelokt om ze te kunnen demoniseren [7]. Er zijn op dit moment miljoenen mensen die weten dat Israël de USA bewust in de Irakese val gelokt heeft. De Amerikanen en de Europeanen konden de druk van Israël niet weerstaan. Het westen werd als het ware de oorlog in gefrommeld. Het ging Israël er alleen maar om om Saddam Hoessein uit te schakelen. Saddam was immers nog zo'n beetje de enige leider die (openlijk) geld gaf aan de Palestijnse bevrijdingsbewegingen. Die geldstroom, richting PLO, was de zionistisch kliek, al 11 jaar sinds de laatste Golf Oorlog, een doorn in het oog. Het beleid van de Israëlische regering en de Israël-lobby is dus niet alleen een ramp voor de Palestijnen en de Arabische Israëliërs, maar ook voor joden en het jodendom zelf [8] [9].

NAWOORD:
Over het zionisme zijn geen genuanceerde opmerkingen te maken. Zionisten streven een eigen exclusieve joodse staat na. Dat kan niet anno 2012. Dat kon ook niet in 1948. Het is de grootste fout die de VN ooit heeft gemaakt om dat de zionisten toe te staan. Daarna heeft ze nog 4 of 5 keer dezelfde fout gemaakt (o.a. in Joegoslavie en later in Kosovo dat aan 'Kroaten', 'Bosnische moslims' en 'Albanezen' toe te staan). Daarom zit de VN nu in een crisis! Zeker sinds de val van de Sovjet Unie. Nu er geen adequate goede controle op de USA-invloed meer is en Irak, Afghanistan, Libie, Libanon, Palestina en Syrie DAARDOOR in brand staan. 'Elk volk een eigen staat' is de grootse dwaling sinds 1946/1947 geweest en een instrument van het imperialisme om de wereld en de macht over de grondstoffen te controleren. Nederland deed dat imperialistisch spelletje tegen de vrijheidsstrijd van Soekarno ook (met de Molukkers en met Nieuw Guinea). Nederland beloofde de een iets; wat ze de ander afnam. Het gevolg is bekend: nog steeds ellende, zowel bij de Molukkers als in de evenwichtigheid van de multiculturele eenheidsstaat Indonesie. Staatsrecht is 100 x belangrijker voor de wereldvrede en een eerlijke samenleving dan volkerenrecht. (Dat wat rechts ten onrechte steeds op bepaalde momenten uit de kast haalt.) Joden zijn gewoon wereldburgers en wonen in elk land. Ze zijn veilig in elk land. Alleen niet in Israel. Het zionisme is de grootste dwaling ooit.

Enschede, eerste versie 2005; geüpdate: in 2007, 2009, 2012 en 2015

[1] Men wil hierdoor een numeriek overwicht over de Palestijnse ingezetenen binnen en buiten Israël zien te bereiken.

[2] Angst voor de islam is ongegrond. Angst voor het aanwakkeren en gebruiken van mensen voor terrorisme door kapitalisme is juist wel gegrond.

[3] Je kunt niet in een land recht op AOW hebben en in een ander land ook. Bijstand kun je ook geen twee keer trekken. Je kunt ook niet in twee legers dienen; als er oorlog in Israel is: in Israel; en de andere maanden in Nederland.

[4] Dat is bewezen en gebeurd in Argentinië (rond 1980), Syrië, Marokko, Libanon, Irak, Iran, Antwerpen, Marseille en elders.

[5] De Marokkanen in Amsterdam hebben gewoon gelijk dat ze Nederlanders minachten of achterlijk vinden; dit omdat het overgrote deel van de Nederlanders domweg achter de pro-Israël-lobby aanloopt en volledig door haar mooie praatjes en leugens wordt ingepakt.

[6] Men wil hierdoor een numeriek overwicht over de Palestijnse ingezetenen binnen en buiten Israël zien te bereiken. Elk "nadeel" (anti-semitisme) "heeft zijn voordeel" (meer aanwas); meer mensen voor in het leger (kanonnenvlees). Dat is inmiddels bewezen en als bewust beleid - door sommige zionisten - toegegeven.

[7] De discussie die Hirsi Ali over geloof voert is niet een probleem - die discussie moet weliswaar ook meer binnen links gevoerd worden - maar dat zij pro-Israël is, is voor mij een probleem.

[8] Dat is inmiddels ook wel bewezen. Daarbij speelt ook nog het trieste fenomeen dat niet goed voorgelichte massa's het onderscheid moeilijk kunnen maken en sommigen gooien daarom het walgelijke beleid van de staat Israël wel eens op één hoop met kritiek op 'de' joden. Sharon en de zionistische beweging hebben er belang bij dit onderscheid niet te maken.

[9] Daarom zijn zo vele orthodoxe joden tegen het zionisme. Vooral orthodoxe joden buiten Israël (bijvoorbeeld in New York, Jeruzalem zelf, maar ook in Antwerpen. (Zie boek 'de achterkant van de ster'.) Israël noemt sommigen van hen ook systematisch verraders; dat is helemaal een gotspe. Binnen Israël is er een zeer ongezonde haat tegen orthodoxe joden aan het ontstaan. (Zie boek van 'Een Ander Joods Geluid'.) Waarvoor hebben we Israël dan nog, zou je haast zeggen? Zionisme leidt dan tot niks; sterker nog tot rampen. Tot haat tussen volkeren en tussen godsdiensten.